ลวงใจซ่อนใยรัก (มี Ebook แล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #2 : ลวงใจซ่อนใยรัก02

ยิ่งใกล้ ยิ่งหวั่นไหว

"คุณเพชรคะ มีแขกค่ะ" แม่บ้านร่างท้วมรีบรายงานคุณหนูของบ้านเมื่อมีผู้ชายดูมีภูมิฐานมาขอพบ ถ้าให้เดาคงจะเป็นแฟนหนุ่มของคุณหนูของนางกระมัง

"ใครมาน่ะแม่ยา" ประมุขของบ้านเอ่ยถามอย่างสงสัย พอดีกับเห็นชายหนุ่มรุ่นลูกนั่งรออยู่ที่โซฟารับแขก

"แขกคุณเพชรค่ะ ผู้ชายค่ะท่าน" ท่านไม่ได้สนใจคำตอบของแม่บ้านสักเท่าไหร่ อยากเห็นกับตาตัวเองเสียมากกว่าว่าไอ้ผู้ชายคนไหนกล้ามาหาลูกสาวเขาถึงในบ้าน

"ธรหรือเปล่า" ท่านทักชายหนุ่มรุ่นลูกที่เหมือนจะคุ้นหน้าคุ้นตากันดี

"อ้าว...สวัสดีครับคุณอา" ภาธรยกมือไหว้ชายร่างท้วมที่เขาเองนั้นก็รู้จักเป็นอย่างดี อาศักดิ์ เพื่อนของบิดา

"เห็นแม่ยาบอกว่ามาหาน้องเพชรเหรอ" ท่านถามก่อนจะนั่งลงบนโซฟาบุนวมอีกตัว ที่ไม่ไกลกันนัก

            "อ่า…ครับ ผมเอาของมาคืนน้องน่ะครับ" ณรงค์ศักดิ์พยักหน้ารับพร้อมกับยกชาที่ถือมาด้วยขึ้นมาจิบ

            "ไปรู้จักกันตอนไหนล่ะ น้องเพชรไม่เห็นจะเคยบอกอาเลย" ณรงค์ศักดิ์ถามอย่างหยั่งเชิง ไม่รู้ว่าภาธรเข้าหาบุตรสาวของท่านด้วยจุดประสงค์ใดแต่สำหรับท่านแล้วน้องเพชรยังเด็ก มันคงไม่ใช่เวลาที่เหมาะที่ควรสักเท่าไหร่ แต่ก็ต้องยอมรับว่าภาธรก็เป็นหนึ่งในคนที่ท่านหมายปองไว้ให้บุตรสาว แต่ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลาที่ควรก็เท่านั้นเอง

            "สวัสดีค่ะพี่ธร" ไม่ทันที่เขาจะได้ตอบคำถามของท่าน ร่างเล็กเดินเข้ามาทักทายเสียก่อน

            "สวัสดีครับ" ภาธรรับไหว้คนตัวเล็ก

            "พี่เอานี่มาคืน" เขาว่าพร้อมกับยื่นกำไลข้อมือไปให้คนตัวเล็ก ด้านคนตัวเล็กตาลุกวาวก่อนจะเอื้อมมือไปรับของจากเขา ถึงมันจะเป็นของที่มีมูลค่าไม่กี่บาท แต่มูลค่าทางใจสำหรับหล่อนแล้วมันมากมายมหาศาลนัก

            "กำไลข้อมือที่แม่ให้เพชรค่ะ เพชรทำมันหล่นหายบนรถพี่ธร" คนตัวเล็กหันไปบอกบิดา แต่คำบอกเล่าของบุตรสาวยิ่งทำให้ท่านขมวดคิ้วเป็นปม ที่บุตรสาวบอกว่าทำของหายบนรถชายหนุ่มรุ่นลูกคืออะไรกันรู้จักกันถึงขั้นไปรับไปส่งกันแล้วหรือ

            "เมื่อวานฝนตก พี่ธรไปรับธารน่ะค่ะ แล้วเพชรก็ติดรถไปด้วย" เพชรไพลินขยายความ

            "ขอบคุณพี่ธรมากเลยนะคะ" ท่าทางดีใจของเด็กที่ได้ของที่ทำหล่นหายกลับคืนมาทำให้ภาธรอดยิ้มตามไม่ได้

            "งั้นผมลานะครับคุณอา พี่กลับแล้วนะ" ภาธรหันไปยกมือไหว้ชายร่างท้วมอีกรอบก่อนประโยคหลังจะหันมาบอกกับคนตัวเล็ก

"รู้จักกันแบบพี่น้องน่ะได้ แต่เกินกว่านั้นพ่อยังไม่อนุญาตนะน้องเพชร" คุณณรงค์ศักดิ์บอกกับบุตรสาวเสียงขรึมเมื่อพ้นร่างของภาธร

"ค…คุณพ่อ! เพชรไม่ได้คิดแบบนั้นเสียหน่อย พี่ธรก็ไม่ได้คิดแบบนั้นกับเพชรด้วยค่ะ" เพชรไพลินแก้ตัวน้ำขุ่น

"ถ้าน้องเพชรยืนยันแบบนั้นพ่อก็เบาใจ วันนี้เรามีเรียนไม่ใช่เหรอ ยังไม่รีบไปอีก" ท่านว่าพร้อมกับยกชาแก้วเดิมขึ้นมาจิบ

"จริงด้วยค่ะ ลืมไปเลย เพชรไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ" เพชรไพลินเอี้ยวตัวไปหอมแก้มบิดาอย่างเช่นทุกวันก่อนจะรีบหยิบรองเท้าคู่โปรดขึ้นมาสวมแล้ววิ่งออกไปรอรถประจำทางที่มักจะผ่านหน้าบ้านเป็นประจำอยู่แล้ว