คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่5/3 คนแปลกหน้า
“เย็นนี้จะกลับไปทานข้าวที่บ้านด้วยกันหรือเปล่า พี่จะได้ทำกับข้าวไว้รอ” ปิ่นปักถามขึ้นอีกครั้ง วันนี้เป็นอีกวันที่สามีของเธอเดินทางไปคุยงานต่างจังหวัด จึงตั้งใจว่าช่วงที่เขาไม่อยู่นี้จะกลับไปค้างที่บ้านกับมารดา คงจะสะดวกกว่าให้ท่านมาค้างด้วยกันที่บ้านของเธอ
“ไว้วันหลังแล้วกันครับผมมีงานต้องเคลียร์ต่อให้เสร็จ อีกอย่างมือพี่ยังไม่หายดีด้วยเดี๋ยวจะอักเสบขึ้นมาอีก” ปราณต์ตอบโดยไม่หันมามองหน้าคนถาม ดวงตาสีนิลยังคงโฟกัสอยู่กับท้องถนน ปิ่นปักจึงทำได้เพียงพยักหน้ารับและบรรยากาศภายในรถก็กลับมาเงียบลงดังเดิม
เมื่อส่งพี่สาวถึงบ้านเรียบร้อยแล้วปราณต์ก็ขับรถไปยังบริษัทของเพื่อนทันที จากที่ตั้งใจว่าจะกลับไปเคลียร์งานที่ค้างไว้ต่อให้เสร็จ แต่ในใจกลับยังร้อนรุ่มอยู่กับเรื่องของอัญญิศา สุดท้ายแล้วจึงตัดสินใจขับรถเข้ามาหามันที่บริษัทโดยที่ไม่ได้โทรนัดก่อนอย่างเช่นตอนนี้
“อะไรดลใจให้เพื่อนปราณต์มาหากระผมถึงที่นี่ครับ” เตชินทร์เอ่ยถามเพื่อนรักที่เปิดประตูพรวดเข้ามา โดยไม่มีการเคาะขออนุญาต รู้ตั้งแต่พนักงานต้อนรับโทรมาบอกเขาแล้วว่ามันกำลังขึ้นมาหาเขา
“แล้วไปมีเรื่องกับใครมาวะ” ปราณต์เปลี่ยนคำถามจากตอนแรกที่คิดไว้ เมื่อเห็นเจ้าของห้องติดผ้าพันแผลที่หางคิ้ว ซ้ำใบหน้ายังมีรอยคล้ายโดนกรีด มิหนำซ้ำแขนข้างซ้ายยังถูกหุ้มด้วยเฝือกหนาเตอะ
“รถชนดิวะ แม่ง! เสียการเสียงานกูฉิบหาย” เตชินทร์สบถอย่างหัวเสียเมื่อกลับไปนึกถึงเรื่องเมื่อช่วงบ่าย นี่
“แล้วนี่มึงมีอะไร” ว่าแล้วก็วกเข้าธุระของเพื่อน
“กูจะถามเรื่องอดิศร มันติดหนี้มึงอยู่เท่าไหร่” ปราณต์เดินไปนั่งลงบนฟารับแขกโดยไม่รอให้เจ้าของห้องเอ่ยเชิญก่อนจะเริ่มพูดขึ้น
“ทำไมวะ” เตชินทร์ยังไม่ตอบคำถาม และเลือกที่จะถามกลับไป
“มึงจำผู้หญิงที่อยู่กับกูวันนั้นได้ไหม นั่นแหละลูกสาวมันชื่อเอื้อม และกูคิดว่าเอื้อมกำลังท้อง…ลูกของกู” ปราณต์ว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าอย่างคิดไม่ตกกับปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้
“เชี่ย! ไอ้ปราณต์ ไหนมึงบอกจะไม่ใช้วิธีนี้ไงวะ มึงมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า พ่อกับลูกมันคนละคนกันนะเว้ย” ถ้าไม่ติดว่าแขนหุ้มเฝือกอยู่จะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อถามมันแล้ว
“กูไม่รู้ว่าเอื้อมเป็นลูกสาวมัน” เขาเองก็เพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้
“มึงกับน้องเขา นานยังวะ” ระหว่างปราณต์กับเตชินทร์ตอนนี้เหมือนกับว่าตำรวจกำลังสอบสวนผู้ต้องหายังไงยังงั้น
“สองปีกว่า” คำตอบของปราณต์ทำให้เตชินทร์รู้ได้ทันทีโดยไม่ต้องถามว่ามันรู้สึกยังไงกับผู้หญิงคนนั้น ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เมื่อสี่ปีที่แล้วเขาก็ไม่เคยเห็นว่ามันจะเปิดรับใครเข้ามาในชีวิตอีก และการที่เขาบังเอิญเจอมันกับผู้หญิงที่มีใบหน้าคล้ายกับกษิราในวันนั้นและอาการร้อนรนใจที่ต้องรีบมาหาเขาในวันนี้มันทำให้เขามั่นใจว่าปราณต์กำลังรู้สึกเช่นไร
“มึงลืมเรื่องที่พ่อเขาทำกับครอบครัวกิ่งไปเถอะ หรือไม่ก็ปล่อยให้กูกับไอ้พิชญ์เป็นคนจัดการ” เตชินทร์ถอนหายใจออกมาก่อนจะเอ่ยบอกไป ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ทั้งเขาและพิชญ์ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจปล่อยผ่านกับเรื่องของอดิศร เพราะกษิราก็ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกัน
ซ้ำยังเป็นคนรักของเพื่อน ไม่เพียงแค่นั้นพวกเขายังเคารพและนับถือบิดามารดาของกษิราไม่ต่างจากญาติพี่น้อง ตอนนี้นับว่าทุกอย่างกำลังไปได้สวยปลาตัวใหญ่ที่ใช้เม็ดเงินล่อแทนอาหารใกล้จะติดแหเต็มทีแล้ว แค่นั่งกระดิกเท้ารอให้มันมาติดแหและไม่ใจร้อนลงไปจับให้กลิ่นคาวเปื้อนมือ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้มันกำลังจะพังไม่เป็นท่าเพราะคนตรงหน้า
ความคิดเห็น