ลวงใจซ่อนใยรัก (มี Ebook แล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #9 : ลวงใจซ่อนใยรัก09

"ไม่อร่อยเหรอคะ" เพชรไพลินเอ่ยถามคนตรงหน้า ที่เป็นฝ่ายชวนหล่อนมาทานข้าวแท้ๆ แต่จานตัวเองนั้นไม่พร่องลงไปสักนิด

"อร่อย แต่เผ็ดไปหน่อย" ภาธรแสร้งยกน้ำขึ้นมาจิบ เขาไม่ได้ใส่ใจกับรสชาติของอาหารตรงหน้าสักนิด เพราะใจมันยังคงคิดถึงเรื่องเมื่อช่วงบ่ายของวันนี้

"จริงสิ! เพรชลืมเลยว่าพี่ธรไม่ทานเผ็ด งั้นเดี๋ยวเพชรสั่งให้ใหม่ดีกว่าค่ะ"

"พี่อิ่มแล้ว เราทานเถอะ" ภาธรบอกกับคนตัวเล็กที่กำลังจะลุกไปสั่งใหม่อีกรอบ ร้านที่เจ้าตัวเลือกนั้นเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำใกล้ๆมหาวิทยาลัย ทุกอย่างจึงต้องบริการตนเอง

"ทานไปนิดเดียวเองนะคะ ไหนบอกให้เพชรทานเยอะๆตัวเองทานไปนิดเดียวเอง" เพชรไพลินบ่นอุบอิบแต่ก็ยอมกลับมานั่งที่ดังเดิม

"หัดบ่นเป็นคนแก่ไปได้" ภาธรอมยิ้มกับท่าทีของคนตัวเล็กก่อนจะหยิบตะเกียบที่วางลงเมื่อครู่ไปคีบลูกชิ้นจากชามของเจ้าหล่อนเข้าปากพร้อมกับเคี้ยวตุ้ยๆอย่างสบายใจ

"พี่ธร! นิสัยไม่ดี ชามตัวเองก็มีอะ" คนตัวเล็กทำหน้าดุ

"ชามพี่ไม่เห็นอร่อยเหมือนชามเราเลย" คนขี้แกล้งบอกหน้าตาเฉย

"ก็พี่ธรปรุงไม่อร่อยเองนี่" คนตัวเล็กว่าพร้อมกับทำหน้ายู่ใส่เขา

หลังจากส่งเพชรไพลินถึงบ้าน เม็ดฝนก็เทลงมาอย่างหนัก เขาเป็นคนที่ไม่ชอบขับรถเวลาฝนตก ซึ่งการจราจรที่ติดขัดและการที่ใช้เวลาอยู่บนท้องถนนที่ยาวนานนั้นมักจะทำให้เขาหงุดหงิดได้ง่ายจึงเลือกที่จะมาค้างที่บ้านแทนคอนโดมิเนียมอย่างเช่นทุกวัน

"ลมอะไรหอบพี่ชายแกมาน่ะธาร" คุณหญิงมารศรีที่เห็นบุตรชายคนโตเดินเข้าบ้านมาจึงเอ่ยทักขึ้น

"ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยครับ"

"ข้ออ้างน่ะสิคะ อย่าให้รู้นะว่าพาสาวๆไปนอนกกที่คอนโด แล้วมาโกหกแม่ว่างานยุ่ง" เพียงธารเย้าพี่ชาย

"บัวลอยไข่หวานของโปรดคุณป้าค่ะ" ร่างบางในในชุดเดรสสุภาพสีชมพูยาวเลยเข่าเดินยกถ้วยขนมหวานเข้ามาเสิร์ฟ

"ธาร! ไปช่วยพี่เขายกมาสิลูก" คุณหญิงพรพรรณเอ่ยบอกบุตรสาวคนเล็ก ภาธรจึงหันไปทางน้องสาวที่รีบลุกออกไปตามคำสั่งของมารดา และภาพตรงหน้านั้นเกือบทำให้เขาลืมหายใจ เพราะผู้หญิงตรงหน้าเขาตอนนี้คือณิชกมล เหมือนโลกทั้งใบหยุดนิ่งไปชั่วขณะ สองสายตาสบประสานกันอยู่นานนับนาทีและเป็นฝ่ายณิชกมลที่ละสายตาไป

ในแต่ละตอนอาจจะสั้นหน่อยนะคะ เพราะแบ่งอัพอีกทีค่ะ อยากลงให้อ่านทุกวันจะได้ไม่ลืมกันเนาะ

กดหัวใจเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ

ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ