ลวงใจซ่อนใยรัก (มี Ebook แล้วจ้า)

ลำดับตอนที่ #10 : ลวงใจซ่อนใยรัก10

กลับมาทำไม

"ธรทานไหม นิ้งทำเผื่อธรด้วยนะ" ณิชกมลเอ่ยถาม คนตัวเล็กพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด แต่สาวเจ้านั้นไม่แม้แต่จะหันมามองเขาสักนิด

"ไม่ล่ะ ผมทานจากข้างนอกมาแล้วน่ะ ผมขอตัวก่อนนะครับ" ภาธรเอ่ยบอกมารดาก่อนจะลุกเดินออกไป

"งั้นนิ้งลานะคะคุณป้า พี่กลับนะธาร" พ้นหลังชายหนุ่มร่างบางยกมือขึ้นไหว้ลาคนอาวุโส ก่อนจะหันไปบอกลาเพียงธาร

"ไม่อยู่ข้างที่นี่สักคืนล่ะลูก" นางเอ่ยถาม

"วันนี้นิ้งมีนัดทานข้าวกับคุณย่าน่ะค่ะ ท่านเข้ามากรุงเทพวันนี้พอดี" ณิชกมลปดคำโต

"เหรอ…งั้นให้ตาธรขับรถไปส่งดีกว่า ฝนตกอันตราย" ท่านว่าพร้อมกับบอกสาวใช้ให้ขึ้นไปตามบุตรชาย

"จันทร์ ขึ้นไปตามตาธรซิ" 

"ค่ะ คุณผู้หญิง" สาวใช้รับคำก่อนจะรีบวิ่งไปทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย

"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า ธรทำงานมาเหนื่อยๆรบกวนธรเปล่าๆนะคะ" ณิชกมลรีบเอ่ยค้าน

"รบกวนอะไรกันหนูนิ้งก็! คนกันเองทั้งนั้น" ถึงบุตรชายกับหญิงสาวรุ่นลูกตรงหน้าจะเลิกรากันไปแล้วแต่นางก็ยังรักหญิงสาวรุ่นลูกเหมือนลูกเหมือนหลาน และยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่นางยังข้องใจและต้องการหาคำตอบ

          ภายในรถเงียบสงัด ไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุย มีเพียงเสียงฝนและเสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆเท่านั้นที่ดังมาตลอดทาง มันทำให้หล่อนรู้สึกอึดอัดไม่น้อย สาวเจ้าหันไปเสี้ยวใบหน้าคมก่อนจะตัดสินใจชวนเขาคุยเพื่อทำลายบรรยากาสอันน่าอึดอัดนี้

          "ขอโทษทีนะที่เมื่อช่วงเที่ยงไปรบกวนธร" ณิชกมลเอ่ยขอโทษ เมื่อช่วงเที่ยงหล่อนไปขอพบเขาแต่เลขาของเขากลับแจ้งว่าเขานั้นติดประชุมอยู่และยังบอกมาด้วยว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาขอพบถ้าหากไม่ได้นัดไว้ก่อน

          "อืม…ไม่เป็นไร" เขาตอบรับสั้นๆและยังคงตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป

"ธรสบายดีนะ" ณิชกมลยังชวนคุยต่อ

"อืม"

เมื่อเขาตอบมาสั้นๆอย่างนั้นสาวเจ้าจึงหยุดถามต่อและเลือกที่จะนั่งเงียบไป เจ้าหล่อนเสมองเม็ดฝนที่ตกกระทบลงบนกระจกเบาๆ ถึงเม็ดฝนจะเริ่มซาลงบ้างแล้ว แต่มารดาของเขาก็ไม่ยอมให้หล่อนขับรถกลับเพียงลำพัง หน้าที่สารถีขับรถจึงตกเป็นของภาธรอย่างเลี่ยงไม่ได้

ในแต่ละตอนอาจจะสั้นหน่อยนะคะ เพราะแบ่งอัพอีกทีค่ะ อยากลงให้อ่านทุกวันจะได้ไม่ลืมกันเนาะ

กดหัวใจเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ

ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ