พระสนมเอกท้ายวัง

     ความเกลียดชัง และความอิจฉาริษยาย่อมมีในหมู่ผู้มีภรรยาหลายคนเป็นเรื่องปกติเพราะใครๆก็อยากเป็นที่โปรดปรานของสามีตนเองทั้งนั้น  

     แต่ความเกลียดชังของใครบางคนทำให้กลายเป็นคนอำมหิตทำให้อีกคนต้องตาย

     เจ้ามีคำเป็นเจ้าหญิงแห่งเมืองล้านช้าง  ซึ่งถูกพระบิดาและพระมารดาต้องจำใจยกให้เป็นสนมของเจ้าเมืองพม่า  คือ  พระเจ้ามินดง  แห่งราชวงศ์โก้นบอง  เพื่อผูกสัมพันธ์ไมตรีไม่ให้พม่ายกทัพมาตีล้านช้าง  จึงจำยอมเป็นเมืองขึ้นแต่โดยดี  และจำต้องแต่งเสลี่ยงยกลูกสาวของตนกลับไปพร้อมกับขบวนราชทูต

     เมื่อพระเจ้ามินดงทรงทอดพระเนตรเห็นเจ้ามีคำ  ก็ถูกพระทัยเป็นยิ่งนัก  เจ้ามีคำจึงกลายเป็นพระสนมที่โปรดปรานของพระเจ้ามินดง

     ความโชคดี  มักย่อมมาคู่กับความโชคร้ายที่แสนรันทดเสมอ

     เจ้ามีคำเมื่อกลายเป็นพระสนมที่โปรดปรานของพระเจ้ามินดง  จึงทำให้พระสนมเอกตองชเวเยเกลียดชังเจ้ามีคำเป็นยิ่งนัก  เพราะทำให้พระนางหมดความสำคัญในพระเนตร  พระกรรณลงไป

     พระสนมเอกตองชเวเย  จึงหาวิธีใส่ร้ายต่างๆนานา  เพื่อให้พระเจ้ามินดงไม่พอพระทัยในเจ้ามีคำ  และหันกลับมาสนใจพระองค์อีกครั้ง  

     จนในที่สุดพระสนมเอกตองชเวยองก็ทำการใส่ร้ายเจ้ามินคำจนสำเร็จ  ทำให้เจ้ามีคำที่กำลังทรงพระครรภ์อยู่โดยไม่รู้ตัว  ถูกเนรเทศไปอยู่ท้ายวัง

     ปานนั้นพระสนมเอกตองชเวเย  ก็ยังไม่รู้สึกสาแก่ใจยังคิดคอยกำจัดจนให้ถึงแก่ชีวิต สดท้ายไม่พ้นน้ำมือและมจที่โหดเหี้ยมเลือดเย็นของพระมเหสีเอกซิ่นผิวมะฉิ่นเป็นผู้กำจัดเจ้ามีคำเสียเองจนสำเร็จเจ้ามีคำจึงต้องโทษถูกจองจำและตรอมใจตายในที่สุด

_______________________________________

      ชื่อตัวละครทั้งหมดเป็นชื่อที่มีอยู่จริงตามประวัติศาสตร์ และมีชื่อสมมุติขึ้นมาบ้าง  เพื่อให้เกิดความสมดุลของเรื่อง

    ซึ่งดิฉันขออัญเชิญนามท่านเพื่อมาเขียนเป็นนิยายเรื่องนี้ 

     นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน  อิงประวะติศาสตร์บ้างเล็กน้อย 

และไม่มีเจตนาที่จะลบหลู่เจ้าของชื่อแม้แต่ประการใด

     จึงขออโหสิกรรม  ไว้  ณ  ที่นี้ด้วยนะคะ

     นักเขียนมือใหม่ ขอฝากตัว ขอกำลังใจ  เพื่อให้มีความพยายาม และตั้งใจทำผลงานต่อไปนะคะ คอมเม้นท์ได้เต็มที่ค่ะ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้นักเขียนนะคะ

     ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน  มาติดตามผลงานกันนะคะ