นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
{12 Tails Fic} Promise, สายลมแห่งคำสัญญา
เรื่องราวในอดีตอันโหดร้าย ของแมวสาวธรรมดา ๆ ... กับ ทหารกระต่ายหนุ่ม จะเป็นเช่นไรนั้น ... มาอ่านกันเถอะค่ะ ...
ผู้เข้าชมรวม
434
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
434
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 30 ส.ค. 57 / 23:53 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมนะคะ
เอาล่ะ... เชิญเลื่อนลงไปอ่านได้เลยนะคะ ^ ^
{ผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ค่ะ}
Rabbitta105
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“...”ร่าบาอสัว์หาเผ่าพันธุ์แมวในุระโปรยาวสีฟ้าอ่อน
ถุน่อยาวสีาวสะอาเลยเ่าึ้นมาับรอเท้าัูสีน้ำาลเ้มเาวับ วาสีเียวมรเหม่อลอยมอึ้น
ไปบนท้อฟ้าสีราม ในสมอินนาารถึเรื่อราวในวันเ่า ๆ
“นายะอยู่บนนั้นรึเปล่านะ...”
ทำไมัน... ทำไมวันนั้น... เธอ้อไปาั้น...
บูลเล็ท...
.
.
.
.
.
...5ปี่อน
“เอ้า แรน์”
เสียทุ้ม ๆ ัึ้น้าหลัแมวสาว ปราึ้นพร้อมับร่าทีู่เล็ว่าอระ่ายหนุ่ม
มือ้าวายื่นไอศรีมรส๊อโแลมิ้นท์สีเียวอ่อนให้ับแมวสาวผู้นั่อยู่บนเ้าอี้หินอ่อน มืออี้าถือไอศรีมวานิลลาอโปรอน
“อบุ่ะ”
แมวสาวเผยรอยยิ้มพร้อมับรับไอศรีมาระ่ายหนุ่มรหน้า
่อนที่ระ่ายหนุ่มะเินมานั่้า ๆ
“...พรุ่นี้ผม...”
ระ่ายหนุ่มล่าว แ่เสียอแมวสาว็ัึ้นมาะ่อน
“รู้แล้วล่ะ... พวลัทธิเาใ่มั้ย...”
“...อืม”
“ทำไมล่ะ บูลเล็ท... ทำไม้อเป็นเธอ้วย...”
แมวสาวพู้วยน้ำเสียสั่นเรือ วามเศร้าและวามลัวพลันเอ่อล้นึ้นมาา้นบึ้อิใ
พลันให้หยาน้ำาใส ๆ ไหลลมาาใบหน้าหวานสวยไ้รูปที่เยถูประับ้วยรอยยิ้ม
“อย่าร้อไห้สิรับนี...”
ระ่ายหนุ่มเอื้อมมือึ้นมาลูบเรือนผมสีน้ำาลอ่อนอแมวสาวเบา ๆ
น้ำเสียอ่อนโยนล่าวออมา หวัเพียแ่ให้นรหน้าหยุร้อไห้
“...ไม่เิน 1 อาทิย์หรอนะ... ผมะลับมาแน่... ผมสัา...”
“สัาแล้วนะ... บูลเล็ท... สัาแล้วนะ...”
“รับ สัารับ”
มันเป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นที่สุ... อบอุ่นที่สุที่เธอเยรู้สึไ้
แ่...
...นั่นือรอยยิ้มสุท้ายที่เธอะไ้เห็น...
.
.
.
.
.
“เอันอีแล้วนะ พ่อหนุ่มมือปืน”
สัว์หาเผ่าพันธุ์้าาวสาวผู้นั่อยู่บนอสุรายัวยัษ์
(Guardian of the night) ล่าวพลาายามอ ระ่ายหนุ่มผู้เป็นู่รี
“ฮึ... ผมล่ะไม่ิเลยว่า ลัทธิเาะส่้าาวระอ ๆ รายเิมมา”
ระ่ายหนุ่มพูยั่วยวน้าาวสาว มือ้าถนัอเาุมปืนลูอสีเินู่ใไว้แน่น
หวัะให้มันสะอารม์ที่ว้าวุ่นใอยู่อเาเอาไว้ไ้
“แ... รู้หรือเปล่าว่าพูับใรอยู่...”
“พูมาน่ะรับ ุ้าาวี้แพ้ ~”
“หนอย !! ูถูันมาเินไปแล้วนะ ไอ้ระ่ายไม่เียมะลาหัว !!!”
้าาวสาวร่ายเวทย์ำสาปใส่ระ่ายหนุ่มอย่าไม่ยั้มือ พร้อมับอสุรายร่ายัษ์ที่อยัารเลื่อนไหวอระ่ายหนุ่ม แทบะทำให้เาล้มไปทั้อย่านั้น !
“...ฮึ อย่าเธอน่ะ... มัน็ทำไ้แ่นี้ล่ะนะ...!”
ระ่ายหนุ่มัฟันรอ เาเปลี่ยนปืนลูอับปืนพที่าอยู่ที่ระเป๋าาเอย่าับพลัน
พร้อมับั้ท่าเรียมระโึ้นไปบนฟ้า
“อย่าเธอน่ะ !! ลับไปท่อำราให้ีะ่อนเถอะ !!! ฝนห่าระสุน !!!! (Bullet Rain)”
ระสุนมามายาปืนอระ่ายหนุ่มถูสาลมาใส่้าาวสาว อย่าไม่มีทีท่าว่าะหยุ
อสุรายู่ใออมายืนป้อันให้้าาวสาว... แ่มัน็ทนไ้ไม่นานพอ
“ริ๊!!!”
เสียร้อโหยหวนอ้าาวสาวัสนั่นไปทั่ว าารโมีเมื่อสัรู่อระ่ายหนุ่ม
ทำให้เิวันฟุ้ไปทั่ว ภายใ้ฝุ่นวันพวนั้น เผยร่าอ้าาวสาวในสภาพบาเ็บสาหัส
นแทบะลุึ้นมาไม่ไหวอีแล้ว ใบหน้าหวานสวยถูประับ้วยรอยยิ้มเ็บใ
“...แ... แะ้อใ้แน่... เ้าระ่ายสามหาว”
้าาวสาวพูทิ้ท้าย ่อนที่อสุรายร่าให่นั้นะนำร่าอ้าาวสาวนั้นหนีไป
“อุ่...”
ร่าเล็อระ่ายหนุ่มล้มลมาสู่พื้นอย่าแร พลันให้อเหลวสีแอุ่น ๆ
ไหลออมาาปาอระ่ายหนุ่ม ปืนพู่ใหลุออามืออย่า่วยไม่ไ้
“...อึ... เพราะำสาปนั่นเรอะ...”
ระ่ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียแผ่วเบา มือทั้สอพยายามอย่ายิ่ที่ะยันัวเอให้ลุึ้น
แ่มัน็ไม่เป็นผล เปลือาหนัอึ้อย่าไม่น่าเื่อ
เาอยาะหลับาล... นั่นสินะ... แ่หลับา... ็สบายแล้ว...
ับพลัน สมออเา็นึไ้ถึใบหน้าอน ๆ หนึ่...
เธอะยิ้มให้เาอย่าอ่อนโยนเสมอ... ำพูอเธอ... ไม่เยทำให้เาเสียใ...
เธอที่เป็นเหมือนวอาทิย์...
ทั้เิ้า... และอบอุ่น...
เธอนนั้น...
เธอนนั้น...
“แรน์...”
ระ่ายหนุ่มพร่ำเพ้อื่ออแมวสาวผู้เป็นที่รัอย่าแผ่วเบา...
อ่า...
ผมะายแล้วสินะ... อโทษนะแรน์... ผมรัษาสัาไม่ไ้ริ ๆ...
ผม...
อโทษ...
.
.
.
.
.
ภายในเวลาไม่ถึ 1 อาทิย์ อทัพแสไ้เินทาลับพร้อมับัยนะที่เหนือลัทธิเา
ร่าบาอแมวสาวรีบวิ่ไปหาแม่ทัพโบลาส หวัะเอระ่ายหนุ่มผู้เป็นที่รั
“ท่านแม่ทัพ... บูลเล็ท... บูลเล็ทล่ะ...”
“...”
“ท่านแม่ทัพ...!!! บูลเล็ทล่ะะ !!! บูลเล็ทอยู่ที่ไหน !!!!”
น้ำเสียอแมวสาวเริ่มสั่นเรือ วามร้อนรนที่ไม่เยเิึ้นมา่อนพลันเิึ้น
วามระวนระวายโถมเ้ามาในิใ หวัเพียแ่ำอบสัำานรหน้า... เพียแ่นั้น...
“้า... เสียใ้วย...”
แม่ทัพโบลาสล่าว้วยวามรู้สึผิ ใบหน้าเผยวามโศเศร้าอย่าัเน
“เราไ้เสียนีมีฝีมืออย่า บูลเล็ท ไปแล้ว... เราะัานศพให้เาอย่าสมเียริ...”
อะไร... อะไรนะ... อะไรนะ...
ร่าอแมวสาวทรุหวบลับพื้น วามเศร้า วามเหาโถมเ้ามาหา พลันเิเป็นน้ำาใส ๆ ไหลรินลมา
าใบหน้าหวานสวยที่ีลอย่าเห็นไ้ั วาสีเียวมรอันูุ่นมัวเบิว้า
“อะไรนะะ... ท่านโบลาส...”
“้าอโทษ...”
ไม่นะ... ไม่ริ...
บูลเล็ท...
บูลเล็ท...
“ไม่ริ !!!!!”
ร่าบาวิ่ออไป หวัว่าะไปให้ไล ๆ ... ไปให้ไล ๆ .... ไปให้ไลที่สุ...
ไป... ที่ ที่เธอสามารถะร้อไห้... ร้อไห้อย่าไม่เรใใร...
“แฮ่ ๆ ... ฮือ... ฮือ... โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ!!!”
ร่าบาหยุอยู่ที่หน้าผาสู แมวสาวทรุัวนั่ลับพื้น
ปลปล่อยวามเศร้าทั้หมออมา แ่็เหมือนับว่า... แ่เพียน้ำา็ไม่สามารถปลปล่อยออมาไ้ทั้หม
สิทั้หมอแมวสาวไม่สามารถวบุมร่าายให้หยุร้อไห้ออมาไ้
ทำไมันนะ... บูลเล็ท... ทำไม... ไม่รัษาสัาล่ะ...
แย่...
แย่ที่สุเลย...
.
.
.
.
.
“แรน์... แรน์...”
แะสาวเย่าร่าบาอแมวสาวเบา ๆ เพื่อปลุให้เธอื่นึ้นาวามฝัน
“...ีไวน์”
แมวสาวเยหน้าึ้นมา้า ๆ พร้อมับยี้าเล็น้อย เพื่อมอหน้าแะสาวั ๆ
พร้อมับพึมพำื่ออเพื่อนสาวออมาเบา ๆ
“แรน์ ! ทำไมเธอร้อไห้ล่ะ...! ใร !? ใรแล้เธอ !!?”
แะสาวะโนออมาอย่าร้อนรน มือ้าวาเอื้อมมาปาน้ำาให้แมวสาวอย่าเบามือ
“ไม่... ไม่มีหรอ...”
แมวสาวล่าว พร้อมับปาน้ำาออไปนหม
ใบหน้าหวานสวยไ้รูปถูประับ้วยรอยยิ้มอ่อนโยนอันเิรัส ราวับวอาทิย์อัส
“อย่าทำให้ั้นเป็นห่วสิ”
แะสาวพู้วยท่าทีอน ๆ
“...ฮิ ลับเถอะ เี๋ยวะไม่ทันเวลาน้ำายามบ่ายนะ”
แมวสาวหัวเราะิั พร้อมับเินนำหน้าไป่อน พร้อมับแะสาวที่วิ่ามมา้าหลั
“รอ้วยสิ !!”
ั้น็ยัรอเธออยู่นะ... บูลเล็ท...
End.
ผลงานอื่นๆ ของ องค์หญิงหิ่งห้อย ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ องค์หญิงหิ่งห้อย
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น