ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เซน # เลี้ยงข้าว??
Zen Talk #
สวัสดีครับ ผม เซน นะครับ ตอนนี้ผมได้เข้ามาพักที่หอพักนี้แล้วล่ะ ด้วยความกรุณาอันสูงส่งของพี่เก่ง ที่อุตส่าห์เมตตาลูกแมวตัวน้อยๆให้มาอยู่ด้วย
" ชื่อเซนใช่ป่ะ " พี่เก่งถามผมด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
" ครับผม " ผมตอบไปเรียบๆเพราะไม่อยากจะมีเรื่อง ทำไมพี่เขาต้องดุผมเนี่ย ผมทำอะไรผิด!!
" ฉันชื่อเก่ง ถ้ายังไม่รู้ก็รู้ไว้ซะด้วย " หน้าตาพี่แกเหมือนจะกินหัวผมยังไงอย่างนั้นเลยอ่ะ ผมได้แต่ตอบไปสั้นๆ
" ครับผม "
" เดี๋ยวช่วยฉันจัดห้องใหม่ด้วยนะ " พี่เก่งหันมาบอก
" ครับผม " ผมตอบไปอย่างเหนื่อยๆ
" ยัยเกรซให้คนยกกระเป๋าทั้งหมดของนายขึ้นมาแล้วนะ " พี่เก่งชี้ไปที่กองกระเป๋าของผม ผมได้แต่ก้มหน้าตอบเช่นเคย
" ครับผม "
" พูดคำอื่นไม่เป็นแล้วใช่ไหมเนี่ย!! "
" ครับผม "
Keng Talk #
" พูดคำอื่นไม่เป็นแล้วใช่ไหมเนี่ย!! " ผมถามออกไปอย่างหงุดหงิด มีอย่างที่ไหนเอาแต่พูดครับผมๆอยู่นั่นแหละ
" ครับผม " นายแมวนั่นยังตอบคำเดิมอยู่อีก นี่ผมชักโมโหแล้วนะ
" นี่ตั้งใจยั่วให้ฉันโมโหใช่ไหม... "
" ครับผม เอ้ย! ไม่ใช่ครับ " เซนทำหน้าหวาดๆ ตลกชะมัดเลย ฮ่าๆ เอ๊ะ แต่เมื่อกี๊ผมอารมณ์เสียอยู่ไม่ใช่หรอ สงสัยวันนี้ผมจะเพี้ยนมากไปหน่อยน่ะเนี่ย
" จะยังไงก็ช่าง ห้องนี้อยู่ได้ใช่ไหม รกเกินไปหรือเปล่า " ผมแกล้งถามไปงั้นแหละ เพราะถ้านายเซนบ่นว่ารกเกินไป หรืออะไรราวๆนี้ ผมก็คงให้เก็บเอง มีหรือที่คนอย่างผมจะทำงานบ้าน วะฮะฮ่าๆ
" คิดว่าอยู่ได้ครับ " เซนมองไปรอบๆห้องแล้วพยักหน้าตอบ
" เอาละ การอยู้ห้องนี้ไม่มีกฏอะไรมากมาย อย่าแย่งโค้กฉันกินเป็นพอ " ผมบอกพลางเดินไปหยิบโค้กกิน ก็โค้กมันอร่อยขนาดนี้ จะให้ใครมาแย่งได้ยังไง
" พี่เก่ง ผมขอกระป๋องนึงไม่ได้หรอ ผมหิวน้ำ " เซนทำหน้าออดอ้อนจนผมแอบสงสารนิดๆ ก็เลยหยิบโค้กอีกกระป๋องให้เซน
" อ่ะ เอาไป วันหลังไม่ต้องมาขออีกล่ะ นี่เห็นว่าหิวน้ำหรอกนะถึงให้ ว่าแต่ทานข้าวมาหรือยังล่ะ "
" ยังเลยครับพี่เก่ง " เซนส่ายหน้าไปมาอย่างน่ารัก
" อืม ฉันก็ยังไม่ได้ทาน งั้นไปทานด้วยกันไหมล่ะ "
Zen Talk #
พี่เก่งชวนผมมาทานข้าว นึกว่าจะเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวข้างถนน ที่ไหนได้ พามากินในร้านหรูๆซะอย่างนั้น ผมอยากจะบอกพี่เก่งเหลือเกินนะว่า ผมกินไม่เป็น!!
" เอาสเต็กปลาแซลมอนที่นึงครับ ขอน้ำโค้กแก้วนึงด้วยครับ เซนสั่งสิ " พี่เก่งสั่ง ผมได้แต่เปิดเมนูไปมา ก็คนมันไม่รู้จะสั่งอะไรนิ แค่เข้ามานั่งก็เกร็งจะตายอยู่แล้วเนี่ย
" พี่เก่ง ผมไม่ทานได้ไหมอ่ะ " ผมก้มหน้าตอบ เพราะคงไม่มีเงินจ่ายแหงๆ ดูราคาอาหารแต่ละอย่าง ผมกินข้าวได้เป็นสิบๆมื้อเลยนะนั่น
" ไม่หิวหรอเซน " พี่เก่งถาม
" ไม่ใช่ไม่หิว แต่ว่า...คือผม... " ผมอ้ำอึ้งนิดๆ ไกล้าบอกว่าไม่มีเงินจ่าย ส่วนพี่เก่งน่ะหรอ รายนั้นสั่งอาหารให้ผมหน้าตาเฉย ไม่ได้ดูหน้าผมเลยสักนิด
" งั้นเอาพาสต้าคาโบนาร่าที่นึง เซนสั่งน้ำสิ "
" นะ...น้ำเปล่าครับ " ผมตอบตะกุกตะกัก พี่เก่งมองผมนิดๆแล้วสั่งน้ำโค้กอีกแก้ว ผมรอจังหวะที่พนักงานเดินไป
" พี่เก่ง ผมไม่มีเงินจ่ายอ่ะ!! " ผมโวยวายนิดๆ พี่เก่งทำท่าจุ๊ปาก
" มื้อนี้ฉันเลี้ยงละกัน " เลี้ยง...เลี้ยงหรอ อะไรผมจะโชคดีขนาดนี้ มีคนพามาเลี้ยงร้านอาหารหรูๆ ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมีวันนี้!!
ผมดีใจชะมัดเลย!! แต่ต้องเก็บอาการนิดนึง
" ขอบคุณครับพี่เก่ง พี่ใจดีจัง " ผมบอกขอบคุณ ทั้งที่จริงๆอยากกระโดดกอดเลยล่ะ ข้าวเที่ยงในรอบสองเดือนของผมเลยนะเนี่ย แถมได้กินของหรูอีก
ผมตั้งหน้าตั้งตาดูดโค้กรออาหารอยู่ ส่วนพี่เก่งน่ะหรอ กระดกหมดจนสั่งแก้วที่สี่แล้วล่ะ คนอะไรไม่รู้กินโค้กได้เยอะจริง ไม่กลัวกระเพาะพังหรือไงนะ
ขณะที่ผมนั่งกินอาหารอย่างเอาเป็นเอาตายเพราะความหิวจัด เสียงหวานใสของเด็กผู้หญิงก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
" พี่เก่ง...ที่พี่ไม่ไปทานข้าวกับหนูเพราะจะมาทานข้าวกับผู้ชายคนนี้น่ะหรอ!? "
สวัสดีครับ ผม เซน นะครับ ตอนนี้ผมได้เข้ามาพักที่หอพักนี้แล้วล่ะ ด้วยความกรุณาอันสูงส่งของพี่เก่ง ที่อุตส่าห์เมตตาลูกแมวตัวน้อยๆให้มาอยู่ด้วย
" ชื่อเซนใช่ป่ะ " พี่เก่งถามผมด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
" ครับผม " ผมตอบไปเรียบๆเพราะไม่อยากจะมีเรื่อง ทำไมพี่เขาต้องดุผมเนี่ย ผมทำอะไรผิด!!
" ฉันชื่อเก่ง ถ้ายังไม่รู้ก็รู้ไว้ซะด้วย " หน้าตาพี่แกเหมือนจะกินหัวผมยังไงอย่างนั้นเลยอ่ะ ผมได้แต่ตอบไปสั้นๆ
" ครับผม "
" เดี๋ยวช่วยฉันจัดห้องใหม่ด้วยนะ " พี่เก่งหันมาบอก
" ครับผม " ผมตอบไปอย่างเหนื่อยๆ
" ยัยเกรซให้คนยกกระเป๋าทั้งหมดของนายขึ้นมาแล้วนะ " พี่เก่งชี้ไปที่กองกระเป๋าของผม ผมได้แต่ก้มหน้าตอบเช่นเคย
" ครับผม "
" พูดคำอื่นไม่เป็นแล้วใช่ไหมเนี่ย!! "
" ครับผม "
Keng Talk #
" พูดคำอื่นไม่เป็นแล้วใช่ไหมเนี่ย!! " ผมถามออกไปอย่างหงุดหงิด มีอย่างที่ไหนเอาแต่พูดครับผมๆอยู่นั่นแหละ
" ครับผม " นายแมวนั่นยังตอบคำเดิมอยู่อีก นี่ผมชักโมโหแล้วนะ
" นี่ตั้งใจยั่วให้ฉันโมโหใช่ไหม... "
" ครับผม เอ้ย! ไม่ใช่ครับ " เซนทำหน้าหวาดๆ ตลกชะมัดเลย ฮ่าๆ เอ๊ะ แต่เมื่อกี๊ผมอารมณ์เสียอยู่ไม่ใช่หรอ สงสัยวันนี้ผมจะเพี้ยนมากไปหน่อยน่ะเนี่ย
" จะยังไงก็ช่าง ห้องนี้อยู่ได้ใช่ไหม รกเกินไปหรือเปล่า " ผมแกล้งถามไปงั้นแหละ เพราะถ้านายเซนบ่นว่ารกเกินไป หรืออะไรราวๆนี้ ผมก็คงให้เก็บเอง มีหรือที่คนอย่างผมจะทำงานบ้าน วะฮะฮ่าๆ
" คิดว่าอยู่ได้ครับ " เซนมองไปรอบๆห้องแล้วพยักหน้าตอบ
" เอาละ การอยู้ห้องนี้ไม่มีกฏอะไรมากมาย อย่าแย่งโค้กฉันกินเป็นพอ " ผมบอกพลางเดินไปหยิบโค้กกิน ก็โค้กมันอร่อยขนาดนี้ จะให้ใครมาแย่งได้ยังไง
" พี่เก่ง ผมขอกระป๋องนึงไม่ได้หรอ ผมหิวน้ำ " เซนทำหน้าออดอ้อนจนผมแอบสงสารนิดๆ ก็เลยหยิบโค้กอีกกระป๋องให้เซน
" อ่ะ เอาไป วันหลังไม่ต้องมาขออีกล่ะ นี่เห็นว่าหิวน้ำหรอกนะถึงให้ ว่าแต่ทานข้าวมาหรือยังล่ะ "
" ยังเลยครับพี่เก่ง " เซนส่ายหน้าไปมาอย่างน่ารัก
" อืม ฉันก็ยังไม่ได้ทาน งั้นไปทานด้วยกันไหมล่ะ "
Zen Talk #
พี่เก่งชวนผมมาทานข้าว นึกว่าจะเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวข้างถนน ที่ไหนได้ พามากินในร้านหรูๆซะอย่างนั้น ผมอยากจะบอกพี่เก่งเหลือเกินนะว่า ผมกินไม่เป็น!!
" เอาสเต็กปลาแซลมอนที่นึงครับ ขอน้ำโค้กแก้วนึงด้วยครับ เซนสั่งสิ " พี่เก่งสั่ง ผมได้แต่เปิดเมนูไปมา ก็คนมันไม่รู้จะสั่งอะไรนิ แค่เข้ามานั่งก็เกร็งจะตายอยู่แล้วเนี่ย
" พี่เก่ง ผมไม่ทานได้ไหมอ่ะ " ผมก้มหน้าตอบ เพราะคงไม่มีเงินจ่ายแหงๆ ดูราคาอาหารแต่ละอย่าง ผมกินข้าวได้เป็นสิบๆมื้อเลยนะนั่น
" ไม่หิวหรอเซน " พี่เก่งถาม
" ไม่ใช่ไม่หิว แต่ว่า...คือผม... " ผมอ้ำอึ้งนิดๆ ไกล้าบอกว่าไม่มีเงินจ่าย ส่วนพี่เก่งน่ะหรอ รายนั้นสั่งอาหารให้ผมหน้าตาเฉย ไม่ได้ดูหน้าผมเลยสักนิด
" งั้นเอาพาสต้าคาโบนาร่าที่นึง เซนสั่งน้ำสิ "
" นะ...น้ำเปล่าครับ " ผมตอบตะกุกตะกัก พี่เก่งมองผมนิดๆแล้วสั่งน้ำโค้กอีกแก้ว ผมรอจังหวะที่พนักงานเดินไป
" พี่เก่ง ผมไม่มีเงินจ่ายอ่ะ!! " ผมโวยวายนิดๆ พี่เก่งทำท่าจุ๊ปาก
" มื้อนี้ฉันเลี้ยงละกัน " เลี้ยง...เลี้ยงหรอ อะไรผมจะโชคดีขนาดนี้ มีคนพามาเลี้ยงร้านอาหารหรูๆ ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะมีวันนี้!!
ผมดีใจชะมัดเลย!! แต่ต้องเก็บอาการนิดนึง
" ขอบคุณครับพี่เก่ง พี่ใจดีจัง " ผมบอกขอบคุณ ทั้งที่จริงๆอยากกระโดดกอดเลยล่ะ ข้าวเที่ยงในรอบสองเดือนของผมเลยนะเนี่ย แถมได้กินของหรูอีก
ผมตั้งหน้าตั้งตาดูดโค้กรออาหารอยู่ ส่วนพี่เก่งน่ะหรอ กระดกหมดจนสั่งแก้วที่สี่แล้วล่ะ คนอะไรไม่รู้กินโค้กได้เยอะจริง ไม่กลัวกระเพาะพังหรือไงนะ
ขณะที่ผมนั่งกินอาหารอย่างเอาเป็นเอาตายเพราะความหิวจัด เสียงหวานใสของเด็กผู้หญิงก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
" พี่เก่ง...ที่พี่ไม่ไปทานข้าวกับหนูเพราะจะมาทานข้าวกับผู้ชายคนนี้น่ะหรอ!? "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น