ณ ที่ปลายของสายรุ้ง

ณ ที่ปลายของสายรุ้ง

นลินธารา

ตอนนี้...เธอไม่ต้องการอะไรจากเขาอีกแล้ว 

3 ปี...เธอเจออะไรมาเยอะ ต้องดิ้นรนเอาตัวรอดจากหลายเหตุการณ์ร้ายๆ 
เรียนรู้น้ำใจคน ยอมรับความแล้งน้ำใจของคนบางคน และนอนร้องไห้จนหลับ 

เขาเป็นคนปักมีดลงบนใจเธอ แล้วให้กาลเวลาช่วยผลักมีดนั้นจนมิดด้าม 
นลินธาราคนนั้นเจ็บและตายไปแล้ว เขาทำให้เธอเจ็บและตายอีกไม่ได้แล้ว...




ทุติยะ

จ้าไม่เคยเป็นภาระของอา...ขอเวลาหกเดือนของจ้าให้อาได้ไหม

เธอหันมามองหน้าเขา ดวงตาสวยของเธอว่างเปล่า ไม่สุกสกาวดั่งดวงจันทร์เหมือนที่เคยมองเขาในอดีต เขาครางเบา ๆ อย่างเจ็บปวด ลำคอตีบตัน ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปขนาดไหนเขาก็รักเธอมากเหลือเกิน 
ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะอยู่มาได้ถึงสามปีโดยไม่มีเธอ

เขาเป็นหมอรักษาคนไข้ให้หายจากโรคร้ายมาหลายราย แต่แผลในใจของเขาไม่มีใครเยียวยาได้ 
หากต้องจากเธออีกครั้งเขาจะทนได้อย่างไร 

ถ้าเขาทำให้เธอกลับมารักเขาอีกไม่ได้ แผลของเขาก็คงเรื้อรังต่อไป
จนกว่าเขาจะหมดลมหายใจ หรือไม่ก็ตรอมใจตายเสียก่อน