Harry Potter and the Retired Dark Lord

ลอร์ดโวลเดอมอร์นั้นยอมรับเลยว่ากว่าจะกลายเป็นเจ้าแห่งศาสตร์มืดที่ผู้คนทั้งโลกเกรงกลัวได้ เขานั้นทั้งเหน็ดเหนื่อยและต้องผจญกับความยากลำบากแสนสาหัสมามากมายกว่าใครๆ 

แต่มันจบแล้ว เหตุการณ์สังหารโหดที่บ้านพอตเตอร์นั่นคือฟางเส้นสุดท้ายของเขา พยายามมาขนาดนี้สุดท้ายกลับไม่เหลืออะไรเลยแม้กระทั่งร่างกายก็ยังสูญสลาย 

ในเมื่อไม่ตายยังไงก็คงต้องพยายามกลับมามีร่างกายอีกครั้งให้ได้ แล้วจากนั้นจะยังไงต่อดีล่ะ เขานั้นประสบความสำเร็จในการครองโลกมาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนี้ความท้าทายของเขาคงไม่ใช่การมีอำนาจอีกต่อไป ถ้าเช่นนั้นเป้าหมายใหม่ของเขาจะเป็นอะไรดี เอาเป็นว่าเขาจะพยายามจะลองเป็นคนที่มีความสุขดูบ้าง ฟังดูไม่เลวเลยใช่ไหม

______________

"ทอมน่ะเหรอจะเป็นคนที่คุณก็รู้ว่าใคร เธอต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆเฮอไมโอนี่"

"ถ้านายสังเกตดูดีๆนะรอน เขาชื่อทอม ชื่อกลางก็คือมาร์โวโล ไหนจะเป็นพาร์เซลเมาท์ และนิสัยที่ดูติดจะถือตัวนั่นอีก นี่พวกนายไม่ได้อ่านหนังสือที่ฉันให้ไปคราวก่อนหรือไง"

"แต่เธอก็เห็นเขานี่ เธอดูสิ ไม่มีทางที่คนที่เธอก็รู้ว่าใครจะมานั่งละเลียดชิมไอศกรีมสตรอเบอร์รี่ผสมเนยถั่วด้วยสีหน้ามีความสุขอยู่กลางตรอกไดแอกอนแบบนี้หรอก"

______________

"นี่ เอ่อ.. นี่คือสัตว์เลี้ยงของนายตัวนั้น ที่นายอวดกับฉันทุกวันว่ามันน่ารักมากน่ะหรือทอม"

"ใช่ มันชื่อบาซิลิสก์ ไม่ต้องกลัวมันเชื่องมาก มันดีใจนะที่ได้เจอนาย"

"ทำไมมันถึงใส่แว่นกันแดดแบบนั้นล่ะ"

"อย่าไปสนใจเลยนั่นเป็นแว่นที่ฉันเสกคาถาป้องกันเอาไว้น่ะ.. อ้อ มันฝากถามนายว่าแว่นของมันเท่ไหม"

"..."