กระปุกออมรัก

เนื้อเรื่อง

             ชายสองคน เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็กเพราะบ้านอยู่ใกล้กัน ทั้งสองคนใช้ชีวิตอย่างปกติสุข แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อทั้งสอง เข้าโรงเรียนมัธยมปลายที่เดียวกัน

             คนแรกสมมติว่าชื่อ A ซึ่งAเป็นคนที่หล่อ เท่ห์ หุ่นดี เป็นที่หมายปองของสาวๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง A อยู่ในชมรมบาสเกตบอลของโรงเรียน ทำให้สาวๆกรี๊ดกันใหญ่ แต่เอก็ไม่มีแฟนเหมือนกับคนอื่นสักที

             อีกคนสมมติว่าชื่อ Z (ชื่อสมมติอะนะ อย่าไปคิดอะไรให้มากดิ เห็นปุ่มมันอยู่ใกล้กันอ่ะ) Zเป็นคนที่น่ารักนิดๆ เป็นที่ชื่นชอบในหมู่เพื่อนฝูงด้วยกัน ด้วยความสามารถรอบด้าน ถึงแม้บางอย่างจะไม่ได้ดี แต่ก็ถือว่าทำได้โดยไม่มีที่ติ(มันขัดกันเปล่าหว่า)

           ขณะที่ทั้งสองเรียนด้วยกัน ก็นั่งชิดติดกัน และดูเหมือนว่าจะสนิทกันอย่างมาก เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน(บอกไปแล้ว) เล่นด้วยกัน กินด้วยกัน นอนด้วยกัน (แต่ยังไม่มีอะไรนะ อย่าเพิ่งคิด) ทุกๆวันก็ผ่านไปด้วยดี จนมีอยู่วันหนึ่ง มีผู้หญิงคนหนึ่ง (นึกชื่อไม่ออก) เข้ามาสารภาพรักกับA แต่ก็โดนAปฏิเสธ(อย่าอ่านผิดเป็นปฏิสนธินะ) พร้อมกับบอกกับเธอด้วยว่า "เรามีคนที่เราชอบอยู่แล้ว"

              หลังจากวันนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ตามตื๊อตลอด และก็ถูกบอกปัดไปทุกครั้ง จนกระทั่งทนไม่ไหวก็หยุด และหายหน้าไป
ทำให้Aสบายใจมาก เพราะตลอดเวลาที่เธอตามตื๊อ ทำให้Aรู้สึกอึดอัด อยู่กับเพื่อนลำบากโดยเฉพาะกับZ

            Zนั้นรู้มาตลอดและคิดว่าAมีแฟนคือผู้หญิงคนนั้น ดังนั้น เขาจึงเริ่มออกห่าง เพราะไม่อยากรบกวน แต่ในใจก็รู้สึกเหงาและโดดเดี่ยว เป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่ถูกแฟนคนแรกทอดทิ้ง แต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ได้แต่นั่งยิ้มให้ และนึกยินดีอยู่ในใจเท่านั้น

               จนกระทั่งมาถึงวันปิดภาคเรียนของม.4 เพื่อนในห้องต่างตกลงกันว่า จะไปเที่ยวกันที่หาดแห่งหนึ่ง(ไม่ขอเอ่ยนาม เพราะไม่เคยไปสักหาด) และค้างแรมกัน 2 คืน และในคืนแรกนั้นเอง Aได้บอกความในใจให้Zรับรู้ ถึงความรักที่เขามีให้นั้น มากกว่าความเป็นเพื่อนที่เคยให้กันมา ในนาทีนั้นZก็งงแบบอธิบายไม่ถูก แต่ด้วยความที่อยู่กับความเหงา และความโดดเดี่ยวมานาน พร้อมกับเมื่อมีใครเข้ามาดูแลให้ความอบอุ่น Z จึงพร้อมที่จะเปิดใจให้กับคนๆนั้น แม้ว่าจะเป็นผู้ชายด้วยกัน และตอบตกลงรับรักไป

                 คืนนั้นก็นอนกอดกันอย่างมีความสุข(และไม่มีอารายเกิดขึ้น ไม่ได้เล่าเรื่องเซ๊กซ์นะเว้ย)

                  วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าอากาศเป็นใจ แต่AกับZก็ทำตัวปกติ เหมือนเป็นเพื่อนกันธรรมด๊า ธรรมดา ไม่แสดงทีท่าอะไร(แค่หลบไปอยู่กันสองต่อสอง แล้วก็....... ตอนนี้กลางวันแสกๆ คงไม่ทำอะไรมั้ง) เพื่อนๆก็ไม่ได้สงสัย

หลังจากไปค้างแรมกัน ปิดเทอมที่เหลือทั้งสองก็มีความสุขอยู่ด้วยกัน(ก็บ้านอยู่ใกล้กันอ่ะ ถึงไกลกันก็คงทำให้มันใกล้อยู่ดี อิอิ นี่คืออานุภาพของความรัก) แต่แล้วเมื่อถึงวันเปิดเทอม

                เมื่อวันเปิดเทอมมาถึง เพื่อนๆคนอื่นๆเห็นว่าทั้งสองคนสนิทกันมากเกินไป แต่ละคำที่พูดแก่กันก็มีแต่คำเพราะๆ หวานๆ(คิดแล้วเลี่ยน) เมื่อเป็นเช่นนี้ A ก็อึดอัดในใจขึ้นมาอีกครั้ง จึงเริ่มตีตัวออกห่างในเวลาที่อยู่ที่โรงเรียน และก็ทะเลาะกันทุกครั้งที่กลับถึงบ้าน(จนต้องปรับความเข้าใจด้วยการ.......=>อันนี้คิดอะไรก็ได้ตามสบาย แต่ไม่อธิบายอ่ะ กรูไม่เคย)

                  Zเริ่มรู้สึกถึงความห่างไกลที่มีมากขึ้น จึงค่อยๆลดความรู้สึกดีๆที่เรียกว่ารัก เหลือเพียงความรู้สึกดีๆที่เพื่อนคนหนึ่งให้เพื่อนอีกคนหนึ่งเท่านั้น(นึกออกป่ะ) เวลาห่างไปเรื่อยๆ ทั้งสองก็เริ่มห่างกันมากขึ้น

                 จนกระทั่งวันหนึ่ง (จะจบแล้วอ่านต่ออีกหน่อย ที่จะสื่อจริงๆ มีแค่ตรงนี้) ทั้งสองคนก็ทะเลาะกันจนถึงขั้นรุนแรง แต่ด้วยความรู้สึกดีๆที่เคยให้ จึงต้องถนอมน้ำใจกันบ้าง

A: ระยะหลังนี้เราเริ่มห่างกันมากขึ้นนะ
Z: นายนั่นแหละที่เริ่มห่างออกไป ไม่ใช่เรา

A: นายก็รู้ว่าเราอึดอัด ที่จะมีความรักแบบนี้
Z: งั้นก็เลิกกันเลยมั้ยหล่ะ จะได้ไปรักคนอื่น แล้วก็สบายใจด้วย

A: ไม่มีวัน เราเคยบอกแล้วไง(ตอนไหนวะ)ว่าจะไม่ทิ้งนาย จะ(รุกเอ้ย)รักให้ดีที่สุด นายรู้มั้ยว่า 1 ปีมี 365 วัน ถ้าเราสะสมเงินวันละบาท หนึ่งปีเราจะได้กี่บาท
Z: 365 บาท

A: แล้ว 2 ปีหล่ะ?
Z: ก็เอา 2 คูณดิ ได้ 730 บาท

A: แล้ว 4 ปีหล่ะ
Z: ก็เอา 2 คูณดิ ได้ 1460 บาท

A: ผิดแล้ว ที่รัก ทุกๆ 4 ปี จะมี 1 ปีที่มี 366 วัน
Z: งั้นก็ 1461 บาท

A: แล้ว 8 ปีหละ
Z: ก็เอา 2 คูณดิ ได้ 2922 บาท

A: แล้วถ้า 16 ปีล่ะ
Z: ได้ 5844 บาท

A: ตอนนี้เราอายุ 17
Z: ก็ 6209 บาท แล้วให้บวกทำไม

A: มันก็เหมือนกับความรักที่เรามีให้นาย เราเริ่มเก็บตั้งแต่เกิด ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าจะให้ใคร จนเมื่อปีที่แล้ว เราก็เอาทั้ง 16 ปีที่เคยเก็บ ให้นายทีเดียว พร้อมกับมอบให้นายวันละนิดๆ จะถึงวันนี้
Z: เราก็คงเหมือนกัน แม้ว่าเราจะเคยให้ใครมาแล้วก็ตาม แต่เมื่อเขาคนนั้นไม่รับต่อไป เราก็เก็บคืนมาหมด ทุกบาททุกสตางค์ มอบให้กับนาย พร้อมกับให้นายอีกวันละบาท

A: แต่ระยะหลังนี้ นายให้เราน้อยลงนะ
Z: (คนที่เริ่มก่อนมันนายนะ พูดอย่างนี้ก็ได้) ใช่ มันเริ่มน้อยลง จาก 1 บาท เหลือ 75 สตางค์ เหลือ 50 สตางค์ เหลือ 25 สตางค์ แต่เราก็ยังให้นายเสมอ และเราก็นึกเสมอว่าวันนี้มันจะมาถึง ในเมื่อเราเคยให้ตลอด แล้วนายก็ไม่คิดที่จะรับมันอีก เราก็ขอทุบกระปุกที่เคยฝากไว้กับนาย แล้วขอทุกบาททุกสตางค์คืน เราจะยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อไป

          พูดจบแล้วZก็กลับบ้าน ส่วนAก็ต้องเศร้าใจ เมื่อรู้ว่าสิ่งที่พูดวันนี้ A เป็นฝ่ายผิดทั้งหมด ผิดตั้งแต่แรก ตั้งแต่วันที่รู้สึกอึดอัดกับคนที่เขารักที่สุด และถึงตอนนี้คิดได้มันก็สายไป
____________________________________________________________________

จบซักที พบกันใหม่เรื่องหน้านะ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
        ทำไมถึงเอาผู้ชายสองคนมารักกัน เพราะมันดำเนินเรื่องได้เร็วกว่า ดีกว่า และไม่เป็นการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างเพศว่าฝ่ายไหนดี ฝ่ายไหนเลว ในเรื่องนี้ก็เช่นกัน ไม่มีฝ่ายไหนจะดีหรือจะเลว แต่ไม่ว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเริ่มก่อตัวขึ้นในความรู้สึกของใคร ก็ขอให้คิดเสมอว่าตัวเรานั้นสำคัญที่สุด คิดดีๆก่อนที่เราจะยกความรักที่เราสะสมมาตั้งแต่เล็กๆ ให้กับคนๆหนึ่งจนหมด หรือถ้ารับมาแล้วก็รักษาใจของคนที่เรารักให้ดีที่สุด ขออย่าให้เรื่องเศร้าๆ แบบนี้เกิดกับใครเลย ทางที่ดีที่สุดก็คือ เผื่อความรักที่เราเก็บไว้ ให้กับตัวเราเองบ้าง เพื่อที่ "วันที่จากกัน" มาถึง แม้เราไม่สามารถเก็บคืนมาทั้งหมดแบบเรื่องนี้ เราจะไม่เจ็บช้ำ เสียใจมากจนไม่เป็นอันทำอะไร

แด่คนที่รัก
คนที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ

แด่คนที่แอบรัก
คนที่ไม่มีวันจะมาถึงจุดๆนี้

แด่คนที่จะมาเป็นคนรัก
คนที่ผมตัดสินใจว่าจะมอบใจของผมให้เพียงครึ่งเดียว
อีกครึ่งผมจะเก็บมันไว้กับตัวของผม

เก็บไว้เพื่อหายใจ
เก็บไว้เพื่อรักษาตัวผมเอง