[BAP] Christmas - Himchan x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้น

MERRY CHRISTMAS :)



One Shot คริสต์มาส ฉลองวัน คิดมาก เอ๊ย!! คริสต์มาส (ก็รู้ว่ามันแป้ก)
วันชอตที่ตอบสนองความฟินบ้าๆ บอๆ ของตัวเอง
เราไม่ได้ชงคู่นี้ แต่เราชงทุกคู่ที่ท่านชายหน้าแมวแดฮยอนเคะ
มีความสุขแปลกๆ ที่ได้เห็นเมนตัวเองสาว คิคิ~
#เพื่อนเราก็บอกว่านางไม่เมะเลย 
หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ ^____^

อ่านแล้วเม้นต์ติชมจะเป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ 555

เนื้อเรื่อง

Title: Christmas

Couple: Kim Himchan x Jung Daehyun

            25 ธันวาคม ของทุกๆ ปี เทศกาลที่หลายๆ คนต่างเฝ้ารอคอย บรรยากาศในหน้าหนาวนี้ถูกแต่งเติมไปด้วยสีเขียวและสีแดงซะส่วนใหญ่ ร้านรวง หลายๆ ร้านต่างประดับประดาไปด้วยต้นคริสต์มาสระยิบระยับสวยงาม

            คืนนี้คือคืนก่อนคริสต์มาส ผู้คนส่วนใหญ่มักจะมากันเป็นคู่ๆ หรือไม่ก็จะมากับเพื่อนๆ น้อยคนนักที่จะมาคนเดียว... เช่นเค้า...

            ‘คิมฮิมชาน’ ชายหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย เอาเป็นว่าเพอร์เฟ็คทุกอย่างราวกับสวรรค์สร้างเค้าขึ้นมาอย่างนั้นล่ะ แต่คนหน้าตาดีมักมีแฟนแล้ว

            ใช่แล้ว.. คิมฮิมชานมีคนรู้ใจอยู่แล้ว คนรักที่อยู่ด้วยกันทุกๆ วันสำคัญ แต่น่าเสียดาย... คนสำคัญของเค้าไม่ว่างในวันคริสต์มาสนี้ คิมฮิมชานจึงต้องออกโซโล่เดี่ยวคนเดียวเปลี่ยวๆ

            [พี่ครับ... ผมขอโทษนะที่กลับไปไม่ทัน ผมเร่งงานแล้วแต่มันไม่เสร็จ] เสียงหวานส่งมาตามสายโทรศัพท์ข้ามประเทศ

          “อ่า... ไม่เป็นไรหรอก ตั้งใจทำงานนะ อย่าหักโหมด้วย” ฮิมชานพูดทิ้งท้ายก่อนจะตัดสายไป แอบเสียใจที่เป็นวันคริสต์มาสทั้งที แต่คนรักกลับไม่ได้อยู่ด้วย ‘คนหล่อเซ็งมาก’

            ค่ำคืนคริสต์มาสอีฟ ฮิมชานเดินเตร็ดเตร่ไปทั่ว กลุ่มสาวๆ หลายคนพยายามที่จะโปรยเสน่ห์ให้เค้า แต่เค้าไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยหรอก ขายาวก้าวเข้าร้านเค้กเล็กๆ ที่เค้าและคนรักมักจะมาทานด้วยกันบ่อยๆ เพราะคนรักของเค้านั้นคลั่งไคล้ชีสเค้กมากๆ เลยทีเดียว

            “สวัสดีครับพี่ฮิมชาน วันนี้โซโล่หรอครับ?” รอยยิ้มสดใส พร้อมกับคำทักทายอย่างเป็นกันเอง เค้ามากินเค้กร้านนี้บ่อยจนเรียกได้ว่าสนิทกับทุกคนในร้าน ตั้งแต่พนักงานยันผู้จัดการ...

            “อืม เค้ายังไม่กลับจากญี่ปุ่นน่ะ เห็นบอกว่างานยังไม่เสร็จ” ฮิมชานตอบแบบเซ็งๆ พลางยืนพิงเคาท์เตอร์อย่างหมดอาลัยตายอยาก

            “เอาหน่าพี่ วันนี้จะรับอะไรมั๊ยครับ? ร้านเรามีโปรโมชั่นเนื่องจากเป็นเทศกาลพิเศษ คนเลยสั่งเค้กกันเยอะเลย” รอยยิ้มใสซื่อนั้นยังปรากฏบนใบหน้า อย่างน้อยมันก็ทำให้ฮิมชานยิ้มตามได้

            “อย่ามองหน้าผมแบบนั้นสิครับ พี่แดฮยอนเห็นจะได้ดักฆ่าผมพอดี” ฮิมชานหัวเราะร่า พลางขยี้หัวอีกคนเบาๆ

            “แดฮยอนเค้าไม่กล้าทำอะไรน้องรักของเค้าหรอกหน่า” ฮิมชานหัวเราะ ก่อนจะสั่งเค้กแล้วไปนั่งในที่ประจำของเค้ากับ ‘จองแดฮยอน’

            สายตาคมมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นคนเดินเป็นคู่แล้วก็อดไม่ได้ที่จะอิจฉาเค้า

            “เหงาหน่อยนะครับ คริสต์มาสอีฟทั้งที แต่พี่กลับได้อยู่คนเดียว” พนักงานคนเดิมนำเค้กมาเสิร์ฟพร้อมกับเค้กกล่องใหญ่

            “หื้ม... พี่ไม่ได้สั่งนะจงออบ” ฮิมชานมองเค้กกล่องที่ตัวเองไม่ได้สั่งแล้วทำหน้างงงวย

            “เผื่อพี่อยากจะเอาไปฉลองกับพี่แดฮยอนไงครับ ชีสเค้กของโปรดพี่เค้าเลยนะครับ” จงออบยิ้มตาปิดพลางวางกล่องเค้กไว้บนโต๊ะ

            “ไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่คิดเงินหรอก” จงออบโค้งให้เล็กน้อยแล้วเดินกลับเคาท์เตอร์ไป ฮิมชานชะโงกหน้าไปดูชีสเค้กที่ถูกแต่งหน้าอย่างเรียบง่าย

Merry Christmas

‘Him-Hyun’

            ฮิมชานหัวเราะ ก่อนจะกลับไปนั่งตามเดิม แล้วตักเค้กช็อคโกแลต เค้กรสโปรดอีกชนิดที่อีกคนคลั่งไม่ต่างจากชีสเค้ก รสที่เค้าไม่เคยคิดจะแตะเลย จริงๆ แล้วเค้าไม่เคยคิดจะแตะต้องเค้กชนิดไหนเลย จนกระทั่งได้คบกับแดฮยอนนี่แหล่ะ

            “พี่ฮิมชาน ลองซักคำนึงสิครับ” เสียงหวานออดอ้อนเค้าขณะที่มือก็ตักเค้กช็อคโกแลตขนาดพอดีคำมาจ่อที่ริมฝีปากเค้า

          “ไม่เอาล่ะ พี่ไม่ชอบของหวาน” ฮิมชานส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วหยิบแก้วอเมริกาโน่เย็นขึ้นมาดื่ม

          “นิดนึงนะพี่ฮิมชานอ่า รับรองนะว่าพี่จะติดใจ” อีกคนยังไม่ลดละความพยายาม ดวงตาเปล่งประกายเหมือนลูกแมวตัวน้อยจ้องมองมาเป็นการเชิญชวนให้ลองชิมเค้กนั่น

          “...”

          “เนี่ย เค้กช็อคโกแลตมันไม่หวานมากนะครับ ลองสักนิดนะ นะครับพี่ฮิมชาน” แดฮยอนส่งสายตาหยาดเยิ้มมาให้ คุณเคยดู ‘พุซอินบู๊ท’ มั๊ยล่ะ ตอนนี้คนตรงหน้าเค้ากำลังเลียนแบบวิธีอ้อนจากมันล่ะ

          “คำเดียวนะ” และฮิมชานก็ใจอ่อน คนตัวเล็กยิ้มร่าทันทีแล้วพยักหน้าจนผมสีบลอนด์ทองนั้นยุ่งไปหมด

          “ถ้าพี่ติดใจ จะกินอีกผมก็ไม่ห้ามครับ” ฮิมชานขยี้หัวคนตัวเล็กก่อนจะกินเค้กชิ้นที่อีกคนยัดเยียดให้เค้ากิน

            ฮิมชานอมยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะเหลือบไปดูโทรศัพท์เครื่องสวยที่วางอยู่บนโต๊ะ เมื่อรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือน

            Message From: 꿀성 대현 ♥

          ‘พี่ฮิมชาน เมอร์รี่คริสต์มาสล่วงหน้านะครับ งานผมยุ่งไปหมดเลย มีความสุขมากๆ นะครับ อ๋อ! พี่อย่าคิดมองคนอื่นเชียว ผมให้จงออบจับตาดูพี่อยู่นะ ผมรักพี่นะครับ แล้วจะรีบกลับไป’

            ฮิมชานอมยิ้มเพราะรูปน่ารักๆ ที่อีกคนถ่ายให้ดู บรรยากาศในห้องทำงานกับเพื่อนร่วมทีมที่ดูแล้วยุ่งจริงๆ แต่ก็ยังมีเวลาถ่ายรูปส่งมาให้เค้าดู เค้าแอบหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นอีกรูปที่คนรักของเค้าถ่ายกับเพื่อนสนิท และรูปสุดท้ายคาดว่าคงจะเป็นรูปถูกแอบถ่ายล่ะมั้ง ร่างเล็กที่ดูตั้งใจกับงานที่กองเกือบท่วมหัว แววตาที่ดูมุ่งมั่นให้มันเสร็จทันวันคริสต์มาสนี้ ถึงแม้สุดท้ายมันจะไม่ทันก็เถอะ ฮิมชานถ่ายรูปหน้าเค้กและถ่ายรูปตัวเองกับบรรยากาศในร้านส่งไปให้อีกคนที่อยู่ญี่ปุ่น พร้อมกับข้อความให้กำลังใจเล็กๆ น้อยๆ

            Send to: 꿀성 대현 ♥

          ‘ตั้งใจทำงาน เหนื่อยก็พัก อย่าหักโหม อย่าทะเลาะกับยองแจซะละ รักนะครับลูกแมวน้อย’

            เมื่อนิ้วเรียวกดส่งเรียบร้อย ฮิมชานก็นั่งกินเค้กต่อ และบรรยากาศในร้านก็ทำให้เค้าคิดถึงคนที่อยู่ญี่ปุ่นอีกแล้ว เมื่อเพลงในร้านค่อยๆ บรรเลงเพลงโปรดของแฟนเค้า ฮิมชานหันไปมองหน้าจงออบถึงกับต้องหลุดขำออกมา เมื่อคนตาตี่ที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ตรงเคาท์เตอร์หันมายักคิ้วให้เค้า ‘จงออบแกล้งเค้า’

            “วันนี้ร้านเราเปิดถึงเที่ยงคืน พี่จะนั่งรอคริสต์มาสที่นี่ก็ได้นะครับ” จงออบเดินมาพูดกับฮิมชาน ที่จริงแล้วเค้าต้องไปบอกกับทุกโต๊ะนั่นแหล่ะ

            “ร้านนายนี่จริงๆ เลยนะ ฮ่าๆ ไม่ล่ะ พี่ขอกลับห้องดีกว่า” ฮิมชานตักเค้กคำสุดท้ายเข้าปากก่อนจะลุกไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์

            “ฮ่าๆๆ ขอบคุณครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ กลับบ้านดีๆ นะครับพี่ฮิมชาน หิมะตกถนนลื่นอีกอย่างมันก็มืดแล้ว พี่ระวังตัวด้วยนะครับ” จงออบโค้งให้อย่างนอบน้อมพลางยิ้มแป้นน่ารัก นี่สินะเหตุผลที่จองแดฮยอนถึงได้รักและหวงรุ่นน้องขนาดนี้

.

.

.

.

.

            ฮิมชานเปิดประตูห้องเข้ามาในห้องขณะนี้เวลาก็ล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืนเข้าสู่วันคริสต์มาสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เค้าจัดการถอดรองเท้า มือคลำหาสวิตซ์ไฟ เมื่อทั้งห้องสว่างวาบก็ปรากฏกล่องของขวัญขนาดใหญ่มากเป็นกล่องสีแดงที่ถูกผูกด้วยริบบิ้นสีเขียว ฮิมชานนิ่วหน้าอย่างสงสัย เค้าวางกล่องเค้กที่หิ้วมาจากร้านนั่นไว้บนโต๊ะ ถอดเสื้อโค้ทตัวหนาวางไว้ข้างๆ กัน แล้วสาวเท้าเข้าไปใกล้ๆ เมื่อเดินไปถึงกล่องของขวัญนั่นก็พบกับโพสต์อิตที่แปะเอาไว้

‘ของขวัญวันคริสต์มาสจากญี่ปุ่น หวังว่าพี่จะถูกใจนะครับ

จาก ลูกแมวน้อย’

            ฮิมชานยิ่งนิ่วหน้าเข้าไปอีก ‘ส่งกล่องใหญ่ขนาดนี้มาจากญี่ปุ่นเนี่ยนะ’ ฮิมชานค่อยๆ แกะริบบิ้นสีเขียวนั่นออกอย่างช้าๆ เค้าไม่ค่อยไว้ใจเจ้ากล่องปริศนานี่สักเท่าไรนัก

            เมื่อริบบิ้นร่วงลงสู่พื้นห้อง ฮิมชานก็ค่อยๆ ยกฝากล่องนั่นออก แต่ยังไม่ทันที่จะได้ชะโงกหน้าไปดู ก็ต้องสะดุ้งโหยงกระโดดถอยหลังเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีใครสักคนโผล่พรวดขึ้นมาจากกล่อง พร้อมกับกระดาษสายรุ้งที่กระจายเต็มบริเวณนั้น

            “เมอร์รี่คริสต์มาสครับที่รักของผม” เสียงหวานคุ้นหู พร้อมกับใบหน้าหวานที่แสนจะคิดถึง รอยยิ้มหวานสดใส ดวงตาเปล่งประกายที่ส่องแสงแข่งกับดวงดาวด้านนอก ฮิมชานตาโต อ้าปากค้าง

            “นี่พี่ไม่ดีใจที่เห็นผมหรอครับ?” แดฮยอนเท้าคางกับกล่อง กระพริบตาปริบๆ อย่างน่ารัก

            “ก... ก็ไหน น.... นาย บ... บอกว่า... งานยังไม่เสร็จไง” ฮิมชานพูดตะกุกตะกัก

            “ผมโกหก ผมกะจะมาเซอร์ไพรส์พี่เลยนะครับ” แดฮยอนหัวเราะคิกคัก

            “นาย... โกหกพี่... หรอ?” ฮิมชานอ้าปากพะงาบๆ เหมือนปลาขาดน้ำ

            “ครับ... เต็มๆ เลย งานผมน่ะ เสร็จตั้งแต่ก่อนคริสต์มาสอีฟแล้วล่ะครับ” แดฮยอนยังคงหัวเราะไม่เลิกกับท่าทางสติหลุดของคนรัก

            “แล้วรูปที่ส่งมา...”

            “อันนั้นผมถ่ายไว้ตั้งแต่วันแรกที่ไปถึงแล้วครับ” แดฮยอนยิ้ม ส่วนฮิมชานที่ดูเหมือนได้สติแล้ว ค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาใกล้

            “นี่เราก็ต้มพี่ซะเปื่อยเลย แล้วที่โทรมาเมื่อเช้าอยู่ไหนแล้ว?” ฮิมชานวางแขนลงบนขอบกล่องข้างคนตัวเล็ก

            “อยู่สนามบินที่ญี่ปุ่นครับ” แดฮยอนยังยิ้มร่าไม่ยอมหุบ

            “แล้วตอนที่ส่งข้อความมาล่ะ?”

            “อยู่ในกล่องนี่แหล่ะครับ” ยังคงยิ้มร่าอยู่

            “แล้วรู้ได้ไงว่าพี่ไม่อยู่?” ฮิมชานก็ยังคงไม่เลิกซักไซ้

            “เพราะผมรู้ไงว่าพี่จะต้องออกไปที่ร้านเค้กนั่น ผมเลยจ้างให้จงออบคอยส่งข่าวให้ผมว่าพี่ทำอะไรอยู่ กลับหรือยัง และที่สำคัญ... พี่ได้แอบมองใครหรือเปล่า ก็แค่นั้นเองครับ” แดฮยอนยิ้มไม่ยอมหุบ

            “พี่ไม่ได้มองใครเลย” ฮิมชานยิ้ม มือเอื้อมไปขยี้หัวคนตัวเล็ก

            “พี่มองจงออบ จงออบบอกผมหมดแล้ว” แดฮยอนยู่ปาก ทำหน้าราวกับเด็กโดนขัดใจ เลยโดนคนรักบีบจมูกเข้าให้

            “งื้อออ พี่อ่า” แดฮยอนส่งเสียงในลำคอ ทำเอาฮิมชานหัวเราะลั่น

            “แล้วเค้กนั่น สั่งจงออบด้วยใช่มั๊ย?”

            “ใช่แล้วครับ จ่ายไปพร้อมกับค่าจ้างนั่นแหล่ะ แต่ผมไม่ได้บอกให้จงออบเขียนหน้าเค้กเลยนะ เด็กคนนี้นี่ฉลาดจริงๆ” แดฮยอนปรบมือเบาๆ ให้กับจงออบที่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าถูกชื่นชมจากพี่ที่รักอยู่

            “ร้ายจริงๆ เลยเด็กคนนี้ อืม.. งั้นคืนนี้พี่ขออนุญาตเชยชมของขวัญจากญี่ปุ่นหน่อยก็แล้วกันนะครับ” ฮิมชานโน้มตัวลงไปช้อนลูกแมวน้อยในกล่องขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด ซึ่งเจ้าลูกแมวตัวนี้ก็รู้งานดีเอามือคล้องรอบคอคนรักไว้ ริมฝีปากอวบอิ่มประทับลงบนแก้มของคนรัก

            “ผมคิดถึงพี่มาก เพราะฉะนั้นเชยชมให้เต็มที่นะครับ”

‘เค้าจะไปเชยชมกันอย่างไร เราอย่าไปยุ่งกับเค้าดีกว่าเนอะ >.<’

-THE END-