[BAP] Popcorn - Himchan x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

.
.
.
#ไม่ต้องมีคำบรรยายใดใดสักคำให้ลึกซึ้ง

TT^TT

 







 

「※ แม่แมวแดฮยอน ※」
.
.
.
.

เนื้อเรื่อง

Title: Popcorn

Couple: Kim Himchan x Jung Daehyun

            "แดฮยอนซื้อหนมเสร็จยัง?"

            เป็นคิมฮิมชานที่เดินเข้ามาเรียกระหว่างที่แดฮยอนกำลังต่อแถวซื้อป็อปคอร์นอยู่ เนื่องจากอาการหิวแบบไม่ไหวแล้ว

            "เรียบร้อยแล้วครับ"

            แดฮยอนเดินไปหาพี่รองของวง หยิบป็อปคอร์นกินไปพลางๆ ระหว่างเดินตามออกไปด้านนอก เมื่อเห็นว่าอีกคนหยุดยืนคุยกับสต๊าฟหรืออีกนัยหนึ่งคือกำลังโชว์ตัวเซอร์วิสแฟนๆ แดฮยอนเลยต้องเดินแยกออกไปนั่งที่ม้านั่งตัวหนึ่ง

            อยู่ที่สนามบินก็โดนทิ้ง เซ็ง...

            "ไปอยู่กับแดฮยอนไป"

            สต๊าฟโบกมือไล่ก่อนที่พี่รองจะเดินมาหาแดฮยอนที่นั่งกินป็อปคอร์นเงียบๆ คนเดียว

            "ไง~ แบ่งพี่กินได้มั้ย?"

            ฮิมชานฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะนั่งลงข้างๆ แล้วหยิบป็อปคอร์นของอีกคนมากินแบบไม่ต้องรออนุญาต

            "ถ้าไม่รออนุญาตก็ไม่ต้องขอครับ"

            ฮิมชานหัวเราะ ทั้งสองนั่งกินป็อปคอร์นกันอย่างเอร็ดอร่อย สายตากับจับจ้องไปที่ลีดเดอร์ที่ดูตื่นตาตื่นใจกับไอ้กระต่ายในวันอีสเตอร์ ถึงขั้นไปถ่ายรูปด้วย ทั้งคู่ส่ายหัวออกมาพร้อมๆ กันก่อนจะหันไปหัวเราะด้วยกันสองคน

            "หัวเราะฉันหรอ"

            ไม่รู้ว่ายงกุกมาตอนไหน แต่เสียงทุ้มๆ เรียบเย็นนั้นทำให้แดฮยอนเงียบลง แต่อีกคนก็ยังหน้าด้านหัวเราะอยู่อย่างนั้น

            "แดฮยอน"

            "หื้อ???"

            "พี่ขอป็อปคอร์นนะ"

            แล้วลีดเดอร์ก็ฉกฉวยเอาป็อปคอร์นในมือแดฮยอนไปแล้วเดินหนี กว่าลูกแมวจะตั้งสติได้ป็อปคอร์นก็หลุดลอยไปไกลแล้ว

            "เอ้า... ขโมยป็อปคอร์นน้องไปอีก"

            ฮิมชานพูดเบาๆ ก่อนจะตั้งท่าเหมือนจะไปซื้อให้ใหม่ แต่ก็โดนอีกคนคว้าแขนเอาไว้

            "จะไปไหน?"

            "ไปซื้อป็อปคอร์นใหม่ไง"

            "ไม่เอา ไม่ต้องไป"

            "อะไร? คิดว่าพี่จะซื้อให้เรา? พี่อยากกินเองต่างหาก"

            เพี๊ยะ!

            "ไปเลยไป!"

            ฮิมชานหัวเราะกับท่าทางแสนงอนนั่นมือหนาลูบปอยๆ ตรงบริเวณที่โดนอีกคนฟาดมา จากการคำนวณคร่าวๆ นั่นฮิมชานคิดว่าคงใช้แรงมากพอสมควร

            "เอ้า! ไม่ไปรึไง? ไปเซ่!"

            แดฮยอนเอ่ยปากไล่เมื่ออีกคนนั่งลงที่เดิม แถมยังเบียดเข้ามาใกล้กว่าเดิมเสียด้วย

            "ไม่เอาอะ ลูกแมวไม่ให้ไปเราก็ไม่ไป"

            "ไม่ให้ไปอะไร ไล่แล้วเนี่ย ไปซะทีเซ่!!!"

            ปากก็เอ่ยปากไล่ได้ไล่ดี แต่ก็แอบเห็นอยู่หรอกว่ามือเล็กกำชายเสื้อเขาเอาไว้ซะแน่นแบบไม่ให้ได้หลุดไปไหนเลยล่ะ

            "ไม่ไปละ ถึงไล่ก็ไม่ไป"

            ฮิมชานเอาแขนวางพาดไปกับพนักพิงของม้านั่ง แต่ดูยังไงมันก็เป็นการหลอกโอบไหล่อีกคนอยู่ดีนั่นแหละ แล้วคิดว่าสนมั้ย?

            ก็ไม่ไง...

            "อ๊ะ! แป๊บนึงนะ"

            แดฮยอนทำท่าเหมือนจะนึกอะไรออก ก่อนจะหยิบไอพอดทัชของตัวเองออกมาจากกระเป๋าแล้วจิ้มเข้าไปที่แอพนาฬิกาโลก

            "ตอนนี้เกาหลีวันที่ 19 แล้วนี่หน่า"

            "19 แล้วไงอะ?"

            ฮิมชานเลิกคิ้วกับท่าทางของอีกคน เหมือนเจ้าตัวจะยังนึกอะไรไม่ออกนะ

            "เอ้า! เช็คทวิตเตอร์บ้างป้ะ? ไหนบอกว่าอ่านเมนชั่นแฟนๆ ทุกคน เดี๋ยวก็ฟ้องเบบี้ซะเลย"

            "ไม่เข้าใจอยู่ดี"

            "โหยยยย ก็วันเกิดตัวเองไง จำไม่ได้หรา แก่แล้วก็เงี้ย เข้าใจๆ ทั้งๆ ที่ไม่กี่วันก่อนเบบี้ที่ Dallas เพิ่งร้องเพลงให้เอง"

            ฮิมชานมองอีกคนที่ตบไหล่เขาอย่างเอือมระอาพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ ด้วย

            "เอ้า! พี่คิดว่าวันนั้นวันเกิดพี่ซะอีก"

            "ไอ้..."

            "อย่าหลุดคำหยาบนะ เดี๋ยวฟ้องยงกุก"

            ฮิมชานเอานิ้วแตะริมฝีปากของอีกคนเบาๆ หลังจากที่แดฮยอนเผลอหลุดคำว่า 'SH!T' (ซึ่งฟังดูแล้วเหมือนตั้งใจพูดมากกว่าเผลอตัว) ออกมาในช่วงท้ายของคอนเสิร์ต LOE ที่ Dallas เลยโดนลีดเดอร์ทำโทษเสียยกใหญ่ ไล่ให้ไปนั่งสำนึกผิดคนเดียวที่สนามบิน ถามสิว่ามันสำนึกมั้ย?

 



            ก็ไม่น่า...

            คิมฮิมชานคนนี้เลยอาสาเป็นคนระวังคำพูดของเจ้าน้องสามเอง

            "เหอะ! เลิกพูดเรื่องนี้เหอะ หงุดหงิด"

            ฮิมชานหัวเราะกับท่าทางหัวเสียของอีกคนไม่น้อย ก็เจ้าตัวเอาแต่บ่นงุ้งงิ้งกับเขาอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเป็น...

            "แค่คำเดียว ก็ไม่เห็นจะมีเบบี้คนไหนซีเรียสเลย"

          "ทีตัวเองพ่นฟัคเป็นแสนในทาดา ไม่เห็นมีใครจะบ่น"

          "แล้วเสื้อของมักเน่ยังไม่เห็นจะว่า ลำเอียง!"

            นี่เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้น ฟังไปก็หัวเราะไปจนโดนน้องมันค้อนใส่บ่อยๆ จริงๆ พวกเขาก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรขนาดนั้น แค่กลัวว่าน้องมันจะเคยตัวเลยต้องตำหนิบ้างนิดๆ หน่อยๆ บวกกับอารมณ์อยากแกล้งอีกคนด้วยแหละมั้ง

            "ทำหน้าบูดเป็นแมวท้องเสียไปได้"

            ฮิมชานยีผมสีออกชมพูของอีกคนเล่น ยอมรับนะว่าเจ้าลูกแมวเป็นเด็กหนุ่มผิวแทนที่ทำผมเข้ากับแทบทุกสีจริงๆ 

            "หึ่ย!"

            "แดฮยอนเด็กบ๊อง"

            แดฮยอนตวัดสายตามามองค้อนอีกคน จะว่าอะไรก็ไม่ได้ กำลังอยู่ในช่วงควบคุมความประพฤติ (ทางคำพูด) อยู่ ก่อนจะหันไปหงุดหงิดอยู่คนเดียว แล้วก็หันกลับมาทางฮิมชานอีกครั้ง

            "สุขสันต์วันเกิดคนทึ่ม!"

            แล้วก็ลุกออกจากที่นั่งเตรียมตัวไปขึ้นรถเข้าที่พักหลังจากคิดว่านั่งที่นี่มานานพอแล้ว

            "เดี๋ยวๆๆ"

            "อะไร??"

            แดฮยอนหันมามองคนที่จับแขนตัวเองไว้ 

            "ก็... ว่าพี่ทึ่มได้ไง? นายอยู่ในช่วงที่ต้องระวังคำพูดนะ"

            "ไม่ได้อยู่ต่อหน้าพี่ยงกุก อย่าเผด็จการกับผมนักเลยครับ โถ่ววว~"

            แดฮยอนส่งสายตาออดอ้อนไปให้พี่รอง หวังตะไม่ให้เขาเอาเรื่องไปฟ้องลีดเดอร์ ซึ่งมันก็ได้ผลดีทีเดียวเชียว

            "ข้อแลกเปลี่ยน"

          แต่ก็อย่างว่า คนอย่างฮิมชานเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเยอะแยะ มีข้อต่อรองตลอด แล้วต่อให้ตัวเองได้กำไรด้วยไง

 



          แหมมมม แผนสูงนะ

            "ของขวัญ"

            ฮิมชานทำแก้มป่องข้างนึง ก่อนจะยื่นแก้มข้างนั้นไปใกล้ๆ ริมฝีปากและจมูกโด่งของอีกคน

            "ของขวัญอะไรล่ะ"

            แดฮยอนตบลงบนแก้มป่องเบาๆ แต่ก็ไม่ใช่ไม่แรงนะ

            "หอมแก้มพี่ที"

            "จะบ้า!!!"

            "ไม่งั้นพี่ฟ้องยงกุกนะว่านายหยาบคายกับพี่"

            แดฮยอนหันมาถลึงตาใส่ แต่อีกคนก็ไม่ได้ดูเดือดร้อนอะไรเลยสักนิด ยิ้มรับโชว์ฟันสวยพร้อม

            "เออ! ฟ้องไปเลย คอยดูเหอะ คอนที่นี่ผมจะไม่พูดสักคำเลย!!"

            "ไม่พูดสักคำ? แน่ใจหรอว่าทำได้?"

            ฮิมชานยักคิ้วล้อเลียนเป็นเชิงว่า 'ยังไงนายก็ทำไม่ได้อะแมวน้อย'

            "ใช่!! ผมจะปล่อยให้พวกพี่จัดการเองเลย ผมจะอยู่เงียบๆ คอยดู"

            "ถ้านายทำได้จะเอาอะไร?"

            "ห๊ะ!"

            "สัญญาไง ถ้านายไม่พูดจนจบคอนอยากได้อะไร?"

            "จะซื้อให้??"

            "อ๊ะแน่นอน ป๋าซะอย่าง"

            "เตรียมกระเป๋าฉีกเลยครับ"

            แดฮยอนเชิดหน้ายิ้มอย่างผู้มีชัย ในหัวต่างเต็มไปด้วยสินค้ามากมายที่อยากสอยมาเป็นของตัวเอง พยายามประมวลเอาชิ้นที่แพงหูฉี่ที่สุด

            "แต่ถ้าแดฮยอนทำไม่ได้..."

            มันมาอีกแหละ กูว่าแล้วว่ามันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน

            "ถ้านายหลุดพูดแม้แต่คำเดียว..."

            "นายต้องยอมให้พี่จูบ"

            "เฮ้ย!!! จะบ้า!!!!!"

            แดฮยอนตวาดลั่นพร้อมส่ายหัวกับข้อเสนอสุดแสนจะเอารัดเอาเปรียบเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ร่วมวงกันมานานกว่าสองปี

            "หรือจะหอมแก้มพี่ดีน้าาา?~ ถ้าเป็นแบบนี้ในคอนนายก็จะได้พูดด้วยไง แบบไหนดีน้าาา?~"

            ก็รู้ว่าคนอย่างฮิมชานพูดจริงทำจริง ความกามเข้าฮิมชานแล้วสิงเลย ไม่มีออก ถึงได้เป็นคนหื่นกามอยู่ทุกวันนี้ไง โด่ววววววววววว

            ฟอด~

            "ถ้ามีแฟนแอคว่าผมหอมแก้มพี่ ผมจะเอามีดมาฟันคอพี่ให้ตายเลย!"

            แดฮยอนชี้หน้าอย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินปึงปังไปที่รถ

            "จ้าาา ที่รักจ๋าาา พี่จะยอมให้เธอฟันให้ตาย แต่พี่จะขอฟันเธอให้เหนื่อยตายก่อนดีกว่าเนอะ"

            "ย๊าา!!!!!! คิมฮิมช้าน!!!!!!! ไอ้กาม!!!!!!!!!!"

-THE END-

#ป่วงแดกอะเกนแอนด์อะเกน