[BAP] Sexy Dance - Himchan x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ปิ๊งป่องงงงง!!!

วันช็อตเพราะวีคลี่ไอดอลมาแล้ววววววววววววว

ยิ่งแต่งยิ่งป่วงยิ่งไม่เต็ม... บางทีก็แอบงงว่านี่มันฟิคหรืออะไร

อืม... ป่วงจริงๆ จากใจ 5555555555555555555555555

อย่างน้อยก็อ่านให้เขาหน่อยก็แล้วกันเนอะ อิอิ

เรารักรีดเดอร์นะจุ๊บๆ  

มีโมเมนต์อะไรก็สปอยล์ๆ ไว้เน้อออ เพื่อจะหยิบยกมาแต่ง

5555555555555555555555555555555555555555555555555

 

จุ๊บๆ <3

 

0921 วันเกิดไรเตอร์แหล่ะ เขินจัง > < #เพื่ออออ
555555555555555555555555555555555555
ที่มาอัพเพราะถือว่าเป็นวันดีนะเนี่ยยยยยย

เนื้อเรื่อง

Title: Sexy Dance

Couple: Kim Himchan x Jung Daehyun

            พวกคุณก็รู้ ถ้าขึ้นชื่อว่า ‘จองแดฮยอน’ แล้วล่ะก็...

            เพื่อของกิน เขาทุ่มสุดตัว!!

            และครั้งนี้ก็เช่นกัน

            การไปอัดรายการ Weekly Idol ครั้งที่ 3 ของ B.A.P

            กับเกมที่มี ‘เนื้อ’ เป็นรางวัล

            จองแดฮยอนทุ่มสุดตัว

            จ้างห้าร้อยเล่นไปห้าล้านละกัน คิดดูสิ...

            เกมแรกของจองแดฮยอนล่มไม่เป็นท่า โชคร้ายที่จับได้ส่วนหัว เขย่าแบบนั้น ไม่มึนตายให้มันรู้ไปละกัน -__-

            เกมสองก็เช่นกัน ให้เจ้าเสียงไฮโน้ต 7 ขั้นมาร้องไฝว้กับเจ้าของเสียงต่ำ 8 ขั้น ดีแค่ไหนที่ไม่พ่ายแพ้ตั้งแต่รอบแรกน่ะ

            เกมสุดท้าย กับโอกาสในการได้กินเนื้อครั้งสุดท้าย...

            ‘Sexy Dance’

            แววตาของจองแดฮยอนที่ได้รับรู้ว่าหากชนะจะได้เนื้อทั้งหมดไป มันช่างแตกต่างจากตอนที่ได้รู้ว่า เนื้อทั้งหมดนั้น หากจะอยากได้มันมาครอบครอง มันต้องแลกมาด้วยการ ‘Sexy Dance’

            คนอย่างจองแดฮยอนไม่ชอบทำอะไรแบบนี้ ใครๆ ก็รู้

            แต่แหม... พอมีของกินมาล่อนี่จัดเต็มทั้งเลื้อย ทั้งคลาน มีแหวกเสื้อ อืม... เพื่อของกินแล้วนั้น เมนโวคอลจองแดฮยอนทำได้ทุกอย่างจริงๆ -___-

            พวกคุณคงไม่รู้ ขึ้นชื่อว่า ‘จองแดฮยอน’ แล้วล่ะก็...

            ขี้งอนสุดๆ เลยให้ตายสิ!

            งอนง่าย แต่ง้อยาก! พวกคุณเห็นเขาเป็นเด็กร่าเริง พูดมาก แอคทีฟอยู่ตลอดเวลา นั่นเป็นเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งเท่านั้น ของจริงคือ ขี้งอน!! นี่แหล่ะ นิสัยของจองแดฮยอนเลย -__-

            และตอนนี้ จองแดฮยอนกำลังงอน! แล้วงอนใครคืออย่าคิดว่าไม่รู้ ไม่ใช่ว่าเขาแสดงออกชัดเจนว่างอน แต่เจ้าตัวจะบอกด้วยสายตาว่า ‘งอนอยู่ ง้อด้วย’

            และคราวนี้ถึงตาผมโดนงอนแล้วล่ะ...

            คิมฮิมชานผิดอะไรอ่า -__________-

            บรรยากาศมาคุที่สามารถหาได้ยามที่แดฮยอนงอน เด็กพูดมากกลับสงบปากสงบคำอย่างไม่น่าเชื่อ นี่รู้สึกเหมือนกำลังกลับไปถ่ายรายการ Ta-Dah! กันอีกรอบ

            “แดฮยอนอา~”

            ผมเอ่ยเรียกอีกคนที่กำลังเดินลงจากรถตามเมมเบอร์คนอื่นไป คนโดนเรียกไม่หัน แต่ก็ยอมหยุด เพื่อฟังว่าผมจะพูดอะไร ผมเขยิบไปนั่งข้างๆ ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการ ‘ง้อ’

            “งอนอะไรหรอครับ?”

            “เปล่าครับ”

            “งอนเรื่องเนื้อหรอ? พี่ขอโทษนะครับ”

            เรื่องเนื้อที่ว่าคือหลังจากที่น้องได้ครองที่ 1 จากการเต้นเซ็กซี่แดนซ์ ดูเหมือนเจ้าตัวจะปริ่มเล็กน้อยที่ไม่มีใครโค่นเขาได้ ยิ่งเห็นแบบนั้นผมก็ยิ่งอยากแกล้ง ผมเลยอาศัยความหน้าด้านที่มีอยู่เกินร้อยในการช่วงชิงเนื้อมาจากเขา

            ซึ่งแน่นอนว่าผมทำได้ ผมเลยคิดว่านี่อาจจะเป็นสาเหตุที่อีกคนงอนตุ๊บป่องแบบนี้

            “ไม่ใช่เรื่องเนื้อ”

            ห๊ะ!!! ระดับจองแดฮยอน มีเรื่องอื่นใหญ่กว่าเรื่องของกิน!!!! โอ้วววว อะเมซิ่งเหลือเกิน - -

            ผมเขยิบเข้าไปใกล้ แล้วสวมกอดเขาเบาๆ แดฮยอนดิ้นไปมาสักพัก แต่สุดท้ายก็ยอมอยู่นิ่งๆ ให้ผมกอด

            “ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้ แล้วเป็นเรื่องอะไรหรอครับ?”

            ผมกระซิบข้างๆ หูเขา แดฮยอนหดคอหนีเพราะเจ้าตัวเป็นคนบ้าจี้ แต่ยิ่งหด ผมก็ยิ่งตามไปแกล้ง ถ้าให้ผมเดา แก้มอีกคนต้องแดงมากแน่ๆ เลย

            นี่แหล่ะครับวิธี ‘ง้อ’ จองแดฮยอนของคิมฮิมชาน

            แกล้งเข้าไป แกล้งให้เขิน ยิ่งงอนยิ่งแกล้ง เวลาอีกคนเขินน่ารักจะตาย!

            “ไม่ใช่เรื่องเนื้อก็แล้วกันครับ”

            “แล้วเรื่องอะไรล่ะ ถ้าไม่บอกแล้วพี่จะรู้มั้ย? หื้ม?”

            “ช่างมันเถอะครับ”

            “ไม่ได้หรอก พี่ต้องง้อเราก่อน เราต้องหายงอน”

            “อืม หายงอนแล้ว ปล่อยได้แล้ว จะลง”

            แดฮยอนดิ้นขลุกขลักไปมา แต่เรื่องอะไรผมจะยอมปล่อย จริงมั้ย? แหม~ ลองมีคนน่ารักน่าฟัดมาตกอยู่ในอ้อมกอดคุณ คุณจะยอมปล่อยมั้ยล่ะ?... เห็นมั้ย คุณก็ไม่ปล่อยเหมือนกัน ใครปล่อยก็โง่แล้วล่ะครับ ของดีอยู่ในมือขนาดนี้ แหม~ พูดแล้วก็เขิน

            “ไม่เชื่อหรอก บอกมาก่อน”

            “ก็ไม่มีจริงๆ”

            “ไม่บอกหรอ?”

            แดฮยอนนิ่งไปเป็นเชิงบอกว่า ‘ไม่งอน ไม่โกรธ ไม่เคือง เราหายแล้ว ปล่อย’ นะ

            “พี่รู้ว่าเรางอนพี่ ถ้าไม่บอกพี่จูบนะ”

            “ก็พี่!!!!”

            แดฮยอนหันขวับมาตอบแทบจะทันที ดวงตากลมโตแทบจะถลนออกมานอกเบ้าอยู่แล้ว ไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด

            “ก็พี่ทำไมครับ?”

            “ก็... ก็...”

            “ว้า~ หรือจะต้องให้จูบก่อนนะ”

            “ก็ใครใช้ให้พี่จับก้นผมกันเล่า!!!!!”

            จับก้น!?

            อ๋อออออออออ นึกออกแล้ว!

            “เรื่องนั้นนี่เอง งอนอะไรล่ะ แค่ก้นเอง พี่เคยจับมาเกือบทุกส่วนแล้วนะ”

            “ย๊า!!! คิมฮิมชาน!!!!”

            โหห... ลูกแมวกริ้ว ผมทำอะไรอะ แค่จับก้นเขาออกทีวีแค่นั้นเอง จะโดนตัดออกหรือเปล่าก็ไม่รู้ แล้วนี่คือเดือดร้อนมาก? คือมากกว่าจับก้นก็ทำมาแล้วเหอะ

            “พี่ทำอะไรผิดอ่า~”

            “กะ... ก็... ก็แล้วทำไมพี่ต้องมาจับด้วยล่ะ!!”

            เออ! นั่นสิ... ขอนึกเหตุผลก่อนนะ รอสักครู่...

          อ๋อออออออออออออออออ

            “นึกออกแล้วสินะ...”

            แดฮยอนค้อนให้ทันทีที่เห็นท่าทางผมเหมือนนึกอะไรออก ผมรีบกระชับอ้อมกอดแน่นพร้อมกับออดอ้อนอีกคนเต็มที่

            “โถ่ว~ ให้อภัยความอยากรู้ของพี่หน่อยสิครับ พี่ก็แค่สงสัย...”

            “สงสัยอะไรครับ?”

            “สงสัยว่าพี่ก็จับมันทุกวัน ทำไมไม่เห็นจะเคยรู้เลยว่า มันไม่เท่ากัน...”

            “ย๊า!!!!!!!”

            แล้วลูกแมวก็ฟาดผมซะจนอ่วมไปเลยล่ะ

            “อื้อหื้อ... เคลียร์กันรุนแรงเนอะ”

            ยูยองแจเอ่ยทักเมื่อสภาพของจองแดฮยอนที่เดินกอดอกนำมา ตามด้วยผมที่สภาพคือ... รอยฝ่ามือของอีกคนแทบจะอยู่ทุกส่วนบนร่างกายผมเลยล่ะ แต่จริงๆ ไม่ได้แค่ตบนะ ต่อยด้วย ทุบด้วย สารพัดอย่าง

            นี่ก็ไม่อยากจะโม้ว่าโดนอีกคนถีบตกรถมาด้วยล่ะ -___-

            ตกดึกผมตื่นมาท่ามกลางความมืด ด้วยเหตุเพราะนอนไม่หลับ ง่ายๆ นะ มันระบมจนผมนอนไม่หลับอะ คือผมไม่โทษคนทำหรอกครับ ผมค่อยๆ ยันตัวเองขึ้นมาจากเตียง ก่อนจะเปิดประตูออกไปข้างนอก ไปหายาแก้ปวดสักหน่อย

            แต่เมื่อเปิดประตูไป กลับเจอทีวีเปิดทิ้งไว้ พอเดินเข้าไปในครัวก็เห็นลูกแมวกำลังค้นอะไรสักอย่างอยู่

            “ทำอะไรน่ะ?”

            ตุ้บ!

            “อ๊ะ!!”

            แดฮยอนสะดุ้งสุดตัว พร้อมกับถุงยาที่หล่นลงบนพื้น ลูกแมวทำหน้าเหมือนโดนจับได้ว่าทำความผิด เอาแต่ก้มหน้ามองพื้นอยู่นั่นแหล่ะ

            “ทำไมไม่นอน เดี๋ยวยงกุกมันก็ดุเอาหรอก แล้วนี่เป็นอะไรหรอ ถึงต้องออกมาหายากิน”

            “ผะ... ผม...”

            “หื้ม?”

            “ผมออกมาหายาแก้ปวด... หะ... ให้พี่ฮิมชานครับ...”

            คำตอบของลูกแมวทำเอาผมยิ้มไม่หุบเลยล่ะ ดีใจที่อีกคนเป็นห่วงเขาด้วย ดีใจจนอยากจะเข้าไปฟัดเดี๋ยวนี้เลยล่ะ

            “แล้วทำไมต้องทำลับๆ ล่อๆ”

            “ก็... ผมกลัว...”

            “กลัวอะไร?”

            “ผะ... ผม... ทำให้พี่ฮิมชานเจ็บนี่ครับ”

            แดฮยอนก้มหน้านิ่ง ผมเห็นดังนั้นเลยเดินเข้าไปสวมกอดอีกคนอย่างเบามือ แดฮยอนเป็นเด็กน่ารักแบบนี้แหล่ะครับ เขาไม่ทำให้ใครเจ็บไปทั่วหรอก เห็นห่ามๆ ห้าวๆ แบบนี้ เขาก็มีมุมอ่อนไหวแบบนี้เหมือนกันแหล่ะ ง่ายๆ เลยก็คือ แดฮยอนจะพยายามทำตัวไม่ให้เมมเบอร์คนอื่นรำคาญ ก็เพราะว่าตัวของจองแดฮยอนเองเป็นเมมเบอร์ที่เข้ามาคนสุดท้าย ถึงแม้จะขี้งอน แต่ถ้าภายในวันนั้นไม่มีคนมาง้อ แดฮยอนก็จะหายเองตามธรรมชาติ โดยเฉพาะบังยงกุกกับผม เพราะเราสองคนเป็นพี่ใหญ่ แดฮยอนเลยมักจะไม่ทำให้เราสองคนหงุดหงิด...

            แต่นั่นมันก็ก่อนที่ผมจะสารภาพรักกับจองแดฮยอนอะนะ

            เดี๋ยวนี้งอนปุ๊บ ไม่มีคนง้อ ก็จะมาลงที่ผมตลอด แต่ผมก็ไม่เคยรำคาญหรอกนะ ออกจะเอ็นดูด้วยซ้ำ คนอย่างจองแดฮยอนน่ะ ทำอะไรก็น่ารัก น่าฟัดไปหมดแหละ

            “พี่ไม่เป็นอะไรหรอก ถึงแม้พี่จะปวดๆ บ้าง แต่พี่ไม่โทษเรานะ พี่ไม่โทษเราเลย”

            ผมกอดปลอบอีกคนที่ดูจะซึมไป เพราะครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกที่จองแดฮยอนรุนแรงกับผมถึงขั้นถีบลงจากรถ นั่นมันสาหัสสากรรจ์เลยทีเดียว

            “แต่ผม...”

            “ไม่เอาสิ นายมาหายาให้พี่ พี่ก็ขอบคุณแล้ว ไหนครับยา”

            แดฮยอนก้มลงไปหยิบถุงยาที่ตกอยู่บนพื้น ก่อนจะหยิบยาแก้ปวดออกมาให้สองเม็ด พร้อมกับแก้วน้ำอุ่นที่เตรียมพร้อมไว้ให้แล้ว ผมหยิบกับความน่ารักของแฟน ก่อนจะกินยาอย่างว่าง่าย

            “ขอบคุณนะ”

            “ไปนอนเถอะครับ”

            “เดี๋ยวก่อนสิ”

            ผมค่อยๆ เขยิบเข้าไปประชิดตัวลูกแมวอย่างรวดเร็ว จนอีกคนสะดุ้งไปติดกับเคาท์เตอร์ นั่นแหล่ะ ที่ผมต้องการ ผมเอาแขนค้ำเคาท์เตอร์ไว้ เพื่อกันไม่ให้ลูกแมวดิ้นหลุด

            “ผะ... ผมง่วงแล้ว”

            แดฮยอนหันหน้าหนี เมื่อผมก้มลงไปใกล้ๆ กับใบหน้าของเขา แก้มใสขึ้นสีระเรื่อน่ารัก ทำเอาผมอดแทบจะอดใจไม่ไหวแลยล่ะ

            “แต่พี่ยังไม่ง่วงนี่หน่า อยู่เล่นกับพี่ก่อนนะครับ”

            ผมกระซิบข้างหูเขาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะฝังใบหน้าลงกับซอกคอสีน้ำผึ้ง แล้วขบเม้มเบาๆ เพื่อให้เกิดรอย

            “พะ... พี่ครับ ยะ... อย่าทำรอยไว้สิ”

            “ไม่มีใครเห็นหรอกหน่า”

            ผมตอบอย่างส่งๆ ตอนนี้ไม่ว่างหรอกนะ กำลังยุ่งกับต้นคออีกคนอยู่น่ะ เพิ่งอาบน้ำมาแน่ๆ ถึงได้หอมขนาดนี้ ยิ่งได้สัมผัสก็ยิ่งหลงนี่บอกเลย

            “ตะ... แต่... อื้ม...”

            เพราะแดฮยอนเอาแต่ค้านนู่นค้านนี่ ผมเลยจัดการปิดปากสวยๆ นั่น ด้วยปากของผมเองซะเลย ไม่ให้ได้พูดมากหรอก ผมดูดดุนริมฝีปากสวยนั่นอย่างเอาแต่ใจ ก็แหม... เป็นใครก็ต้องอยากเก็บเกี่ยวให้คุ้มทั้งนั้น นานๆ ทีมีโอกาส ผมต้องรีบคว้ามันไว้ก่อนมันจะหลุดลอยหายไป

            “อะ... อื้ม... พะ...พอแล้วครับ”

            ริมฝีปากสวยเอ่ยค้านทั้งที่ริมฝีปากของเราสองคนยังไม่ผละออกจากกันดีด้วยซ้ำ ผมยกมือกดท้ายทอยให้เขาเลิกพูดแล้วมารับสัมผัสต่อทันที ยิ่งเห็นอีกคนเคลิ้ม ก็ยิ่งได้ใจ ฝ่ามือไล้จากท้ายทอยลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่งหยุดลงที่สะโพกมนของอีกคน ก่อนที่ผมจะนึกอะไรขึ้นมาได้...

            “พะ... พี่จะทำอะไรครับ”

            ใบหน้าหวานแดงซ่านเมื่อมือซ้ายของผมเลื่อนไปจับบั้นท้ายของเขาเอาไว้ ก่อนจะออกแรงบีบมันเบาๆ แล้วค่อยๆ เพิ่มความแรงเป็นบางครั้ง

            “แป๊บนะครับ”

            แดฮยอนเอาใบหน้าซุกลงกับซอกคอของผมอย่างเขินอาย ยิ่งสัมผัสแรงเท่าไร ลูกแมวก็ยิ่งฝังรอยเล็บลงแรงเท่านั้น

            “มันเท่ากันรึยังนะ?”

            “เอ๋?”

            “ก็ก้นข้างซ้ายของนายมันเล็กกว่านี่ พี่เลยลองจับๆ ดู เผื่อจะทำให้มันเท่ากันได้”

            “คะ... คิมฮิม...”

            โครม!!!!!!!!    

            หลังจากที่ลูกแมวออกแรงทั้งหมดที่มีอยู่ ถีบผมจนต้องลงไปกองกับพื้น เขาก็เดินกระฟัดกระเฟียดเข้าห้องปิดประตูดังปังอย่างไม่เกรงใจเมมเบอร์คนอื่นที่นอนหลับอยู่เลยสักนิด

            “จองแดฮยอน เค้าขอโต้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด TT^TT”

-THE END-

-Special-

            “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เสียงโครมครามเชียว”

            ลีดเดอร์เอ่ยถามเมนโวคอลที่นั่งหน้าบูดบึ้ง ไม่สบอารมณ์กับใครทั้งนั้น ไม่ส่งสายตาบอกด้วยว่างอนหรือโกรธใคร ตอนนี้บรรยากาศเลยมาคุกว่าเมื่อวาน

            แต่ไม่ต้องบอกลีดเดอร์ก็เดาออกว่าเจ้าพี่รองต้องไปก่อเรื่องแน่ๆ เพราะแค่เขาเห็นมันจ้องแววตาดุดันของเมนโวคอล เรียกได้ว่าหัวหดเลยทีเดียว คือ ปกติฮิมชานมันก็ออกจะเกรงๆ เมียอยู่แล้ว แสดงว่านี่ต้องไปก่อปัญหาสร้างความไม่พอใจให้แดฮยอนแน่ๆ

            “ไอ้ฮิมชานมันทำอะไรนาย?”

            ลีดเดอร์เอี้ยวตัวไปกระซิบถามคนที่นั่งปั้นหน้านิ่ง แผ่รังสีอำมหิตอยู่เนืองๆ

            “พี่เขา... หลอกจับก้นผม”

            แดฮยอนจ้องหน้าลีดเดอร์นิ่ง ก่อนจะกระซิบตอบไป เท่านั้นแหล่ะ ลีดเดอร์แทบตาลุกเป็นไฟเชียว ก็ไม่รู้นะ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่บังยงกุกโคตรจะหวงจองแดฮยอนเลย ไม่ได้หวงเหมือนที่คนรักหวงกันนะ มันให้ความรู้สึกเหมือน...

            พ่อหวงลูกสาว

            “คิมฮิมชาน!!! มึงตายยย!!!!!!!”

            “กูทำอะไรผิดอีกค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ TT^TT”

-REAL END-



 

Talk: ตอนแรกกะจะลองแต่งให้คุณพ่อได้แอ้มคุณแม่สักตอน
แต่ทว่า... ไหงคุณพ่อโดนคุณแม่ยันโครมอย่างนี้ล่ะ
คือแต่งไปแต่งมา พล็อตเรื่องนี้เปลี่ยนไปประมาณ 3 รอบ! - -
ตอนแรกกะจะให้แม่โดนแอ้มเพราะเซ็กซี่แดนซ์ >>> ที่มาของชื่อตอน
แต่งไปแต่งมา นึกถึงเรื่องพ่อไปจับก้นแม่ เลยกะให้โดนแอ้มเพราะเรื่องนี้
แต่สุดท้าย... มันมีช็อตพ่อโดนแม่ถีบก็เลย... >>> ที่มาของตอนจบ
เรื่องนี้ป่วงที่สุดในสามโลกเลยนะบอก 5555555555555

สรุปคุณพ่อชานของเราก็เลยไม่ได้แอ้มคุณแม่แมวของเรา... 555555