[INFINITE BAP] Pepsi Concert - L x Daehyun

ข้อมูลเบื้องต้น

ฮรืออออออออออออออออออออออออออออ

ไม่มีโมเม้นต์ใดๆ ทั้งสิ้น อยากเองล้วนๆ

ก็ไม่รู้สินะ ฮรืออออออออออออออออออออออออออ

ไม่เกี่ยวกับ ‘Fanboy’ นะ #หรือใครอยากให้เกี่ยวก็ไม่มีปัญหา 55555555555

ก็ไม่รู้ทำไมต้องเป็นคู่นี้ ก็เมนทั้งคู่ เฮ้ออออ 5555

กำลังปั่นฮิมแด้อยู่นะ รอหน่อย #ใครรอ #ใจร้ายจัง 55555555

ฝากวันช็อตเรื่องนี้และทุกเรื่องไว้ในอ้อมอกทุกคนด้วยนะ งือออออ

เนื้อเรื่อง

Title: Pepsi Concert

Couple: Kim Myungsoo (INFINITE) x Jung Daehyun (B.A.P)

            “พี่ครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”

            “เออ รีบไปรีบมา เดี๋ยวเราต้องไปสแตนบายด์แล้วนะ”

            “รับทราบคร้าบบบบ”

            หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว ขณะที่จองแดฮยอนกำลังล้างมืออยู่นั้น แรงกอดจากด้านหลังก็ทำเอาเขาถึงกับสะดุ้ง แต่พอเงยหน้ามองกระจกก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เข้ามากอด

            “คิดถึง”

            เสียงทุ้มกระซิบข้างหู พลางกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีก

            “ให้มันจริงเถอะครับ”

            แดฮยอนหัวเราะ ก่อนจะหันมาเผชิญหน้า แต่เมื่อหันมาเท่านั้นแหล่ะ ริมฝีปากอิ่มก็โดนจู่โจมแบบไม่ให้ได้ตั้งตัวทันที

            “อื้อ ไม่เอาหน่า ผมกำลังจะขึ้นโชว์แล้วนะครับ”

            ฝ่ามือเล็กดันอีกคนให้ออกห่าง แก้มใสขึ้นสีระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู จนอีกคนอดไม่ได้ที่จะกดจมูกลงไปบนแก้มนิ่มนั่น

            “ถ้าจบงานแล้วสัญญาว่าจะให้พี่ได้มั้ยล่ะ”

            “no comment”

            “แดฮยอนอ่า~ อยากให้พี่เฉาตายระหว่างอยู่ที่ญี่ปุ่นใช่มั้ย หื้ม”

            “พี่เฉานี่ครับ ไม่ใช่ผม”

            “แดฮยอนอ่า~”

            “โอ๊ะ! พี่ฮิมชานเรียกตัวแล้ว ผมไปขึ้นสเตจก่อนนะครับ”

            แดฮยอนหยิบไอพอดสีแดงของตัวเองขึ้นมาดูเมื่อรู้สึกถึงเสียงแจ้งเตือนแอพใดแอพหนึ่ง ก็พบว่าคิมฮิมชานไลน์มาเรียก ดูจากสติ๊กเกอร์ที่ส่งมา คงจะหงุดหงิดไม่มากก็น้อยอะนะ

            ส่งมาร้อยกว่าอัน แถมแต่ละอัน... โหดๆ ทั้งนั้น

            “แดฮยอนอ่า~”

            “ไม่เอา ไม่ดื้อสิครับ ถ้าพี่ยงกุกโกรธคงไม่ใช่เรื่องดีแน่”

            แดฮยอนออดอ้อนอีกคน ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปกับส่วนเดียวกันของอีกคนเบาๆ แล้วรีบวิ่งไปเพื่อสแตนด์บายทันที ปล่อยทิ้งให้อีกคนยืนยิ้มกรุ่มกริ่มอยู่ในห้องน้ำคนเดียว

            “ไปเข้าห้องน้ำหรือไปทำเชี่ยไรมาวะ ช้าเป็นบ้า”

            ทันทีที่แอลเดินเข้ามาในห้องพัก ประโยคทักทายประโยคแรกจากเพื่อนรัก ทำเอาอยากจะเอาเท้าไปลูบหน้าเสียจริงๆ

            “กวนตีน”

            แอลตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉย ตอนนี้ใจคงออกไปโลดแล่นอยู่หน้าเวทีแล้วล่ะ เตรียมตัวรอดูวงถัดไปขึ้นแสดง

            “ตอนนี้วงอะไรวะ?”

            “B.A.P เดี๋ยวพอเสร็จก็เตรียมไปสแตนด์บายได้แล้วล่ะ”

            แอลพยักหน้า ก่อนจะหยิบกล้องขึ้นมาดูรูปเล่นๆ รอแสดงไปพลางๆ ดูไปก็อมยิ้มไปพลาง รูปของแฟนคลับทำให้เขามีความสุขเสมอ เมื่อเปิดไปเรื่อยๆ ก็เจอเข้ากับรูปตอนวันงานถ่ายทำกีฬาสี รูปแฟนคลับที่มาให้กำลังใจเขามากมาย และแน่นอน...

            รูปของ ‘แฟน’ ที่เขาแอบถ่ายมาด้วย

            ทุกอิริยาบถ ไม่ว่าจะเดิน นั่ง นอน เล่นกับเมมเบอร์ หรือแม้แต่เก็บขยะก็ตาม ทุกท่าทางที่เป็นไปตามธรรมชาติ น่ารักและน่าหลงใหล

          เขาเอาไปใส่ไว้ในโฟโต้บุ๊คพาร์ท 3 ด้วยดีมั้ยนะ?

            “INFINITE สแตนด์บายครับ”

            สต๊าฟของงานเปิดประตูห้องพักเข้ามา ทำให้แอลต้องรีบเก็บกล้องลงกระเป๋า ก่อนจะลุกขึ้นตรวจสอบความเรียบร้อย แล้วเดินตามเมมเบอร์คนอื่นไป

            “เหนื่อยชะมัดเลย”

            ทันทีที่เดินลงมาจากเวที เจ้ามักเน่ตัวป่วนประจำวงก็บ่นออกมาพร้อมกับบิดขี้เกียจไปพลาง แล้วออกเดินนำเมมเบอร์คนอื่นไปที่ห้องพักทันที เพราะความเมื่อยล้าและอยากจะพักเต็มทน โดยที่มีแดฮยอนคอยเดินรั้งท้ายอยู่

            “สวัสดีครับ”

            มักเน่ที่เดินอยู่ด้านหน้า โค้งทักทายให้กับรุ่นพี่ที่เดินสวนมาพอดี ทั้งสองวงโค้งให้กันก่อนจะพูดคุยกันนิดหน่อย แล้วก็แยกย้ายกันไป

            ชั่วพริบตาเดียว แค่จังหวะเพียงเสี้ยววินาทีที่เดินสวนกัน จองแดฮยอนก็รู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบาที่ฝ่ามือ เมื่อหันกลับไปมองก็เห็นใครอีกคนขยิบตาให้ แดฮยอนเผยยิ้มบางๆ ก่อนจะเอากระดาษที่อีกคนยัดใส่มือให้เมื่อสักครู่ขึ้นมาอ่าน

          ‘ก่อนกลับมาพี่ที่ห้องน้ำที คิดถึงใจจะขาด’

            เมื่อถึงห้องพัก แดฮยอนก็ไม่พูดไม่คุยกับใคร รีบเก็บของทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้านั่งรอเวลากลับก็เท่านั้น

            “พี่ครับ ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

            “จองแดฮยอนไส้รั่วรึไง เข้าห้องน้ำบ่อยไปละ”

            “อ่า~ พี่ฮิมชานก็... ช่วงนี้ผมกินเยอะไปหน่อย ท้องไส้เลยไม่ค่อยดีน่ะครับ”

            แดฮยอนทำท่าลูบท้องไปมา เพื่อให้คนเป็นพี่สงสารบ้างสักหน่อย

            “เออ สมน้ำหน้า รีบไปรีบมา อย่าให้ต้องโมโห”

            แต่ก็นั่นแหล่ะ เมมเบอร์ในวงไม่มีใครเอ็นดูจองแดฮยอนสักคน เพราะแบบนี้ไง เขาถึงได้ไปกุ๊กกิ๊กกับคนนอกวงน่ะ เชอะ!

            เมื่อแดฮยอนเข้าเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาเท่านั้นแหล่ะ เขาก็โดนจู่โจมโดยคนที่คุณก็รู้ว่าใครโดยไม่ให้ตั้งตัวอีกแล้ว

            “อื้อ พี่อะ อย่าทำเหมือนหิวโหยอย่างนั้นสิครับ”

            แดฮยอนรีบดันอีกคนออกทันทีที่โดนประชิดตัว นี่ก็ชอบรุกจัง มาแบบไม่ให้สุ่มให้เสียงตลอดเลยให้ตาย ตกใจเป็นเหมือนกันเหอะ

            “ก็คิดถึงนี่หน่า”

            แอลยกอีกคนไปวางไว้บนอ่างล้างมือ โดยไม่ลืมที่จะล็อกประตูห้องน้ำ ป้องกันไม่ให้มีคนพรวดพราดเปิดประตูเข้ามา

          ถ้าเป็นเมมเบอร์ในวงยังพออธิบายได้ แต่ถ้าเป็นคนอื่นคือหายนะ

            “อยู่ได้แค่แป๊บเดียวนะครับ ผมไม่อยากให้พี่ๆ เขาโกรธ”

            แดฮยอนเอ่ยกับคนที่เดินมาโอบรัดรอบเอวเขาไว้อย่างออดอ้อน ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่าอีกคนต้องการอะไร เลยต้องดักทางไว้ก่อน

            “แดฮยอนอ่า~ เดี๋ยวพี่ก็จะไปญี่ปุ่นแล้วนะ ช่วงนี้ก็มีเวิร์ลทัวร์ด้วย ไม่เห็นใจพี่บ้างหรอ? คิดถึงจะแย่อยู่แล้วนะ”

            แดฮยอนหัวเราะกับท่าทางเหมือนเด็กช่างอ้อนของคนแก่กว่า ก่อนที่จะบีบจมูกของอีกคนเบาๆ

            “ถ้าพี่มัวแต่พูดอยู่แบบนี้ผมโดนเรียกตัวก่อนแน่ๆ เลย”

            แดฮยอนแกล้งพูดหยอกอีกคนเล่น ก่อนที่ริมฝีปากนั่นจะโดนครอบครองอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ากลัวมันจะหายไป

            “อื้มม”

            แดฮยอนเอามือโอบรอบคอของอีกคนอย่างรู้งาน ขาเรียวที่เกี่ยวเอวอีกคนโดนอัตโนมัติ ริมฝีปากที่ดุนดันอยู่ไม่ห่าง ก่อนที่แอลจะสอดแทรกลิ้นร้อนของตัวเองเข้าไปช่วงชิงความหวานจากอีกคนมา ฝ่ามือที่เคยวางอยู่ที่เอวตอนนี้มันกำลังแทรกตัวผ่านเสื้อยืดสีดำสนิท นิ้วเรียวไล้แผ่วเบาไปตามแนวกระดูกสันหลังของอีกคน

            “อือ... อื้อ...”

            แดฮยอนทึ้งผมอีกคนเบาๆ เป็นการบอกว่าตอนนี้เขากำลังจะหมดอาการหายใจแล้ว แอลค่อยผละออกมาอย่างช้าๆ ก่อนจะเลื่อนสัมผัสลงไปที่บริเวณซอกคอแทน

            “อ๊ะ! พี่ครับ... อย่าทำรอยสิ”

            แดฮยอนร้องห้ามทันทีที่รู้สึกถึงแรกดูดที่ซอกคอ แต่คงจะไม่ทันเสียแล้วล่ะ

            “ไม่เป็นไรหรอกหน่า ไม่มีใครเห็นสังเกตหรอก”

            อยากจะประท้วงออกไปเหลือเกินว่า ไม่สังเกตอะไรกัน ใครๆ ก็รู้ว่ายูยองแจตาดีขนาดไหน แถมยังคาดคั้นเก่งและมีความสามารถในการกดดันคนอื่นอีกต่างหาก หาเรื่องให้เขาจริงๆ เลยนะคิมมยองซู!!

            “ถ้าผมโดนจับได้ พี่ตายแน่ อ๊ะ!!”

            แดฮยอนเผลอหลุดร้องออกมา เมื่ออีกคนเลื่อนมือมาสัมผัสยอดอกโดยที่ไม่ทันให้เขาตั้งตัว แถมยังส่งยิ้มล้อเลียนมาให้อีก จนเขาอดไม่ได้ที่จะฟาดมือลงบนไหล่ของคนช่างแกล้ง

            “น่ารักจัง... พี่ขอเหอะ”

            “หืมม? ตอนนี้เลยหรอครับ”

            “ตอนนี้เลย นะครับแดฮยอน~”

            “อืม....”

            แดฮยอนเม้มปากอย่างใช้ความคิด ทำให้อีกคนลุ้นตามยิ่งกว่าหวยออกเสียอีก

            ปัง! ปัง! ปัง!

            “จองแดฮยอน!!!!!”

            แต่ก่อนจะได้ตอบอะไร เสียงทุบประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงเรียกที่ฟังดูแล้วคนเรียกคงจะมีอารมณ์หงุดหงิดอยู่ไม่มากก็น้อย ทำให้คนทั้งคู่ต้องผละออกจากกันก่อนที่แอลจะเดินเข้าห้องน้ำ แต่ก็มองตามแดฮยอนตาละห้อย เขาเลยต้องใจดีประทับริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกระซิบบางอย่าง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องน้ำด้านนอก

            “พี่คิดว่านายตกส้วมตายแล้วซะอีก”

            “ขอโทษครับ พอดี... ผมมีปัญหากับลำไส้เล็กน้อย”

            แดฮยอนเอามือกุมท้องตอบตัวงอ ใบหน้าที่พยายามแสดงออกให้เห็นว่าไม่ไหวเต็มทนจนคนเป็นพี่ต้องมาช่วยพยุงเอาไว้

            “เอาๆ ไหวมั้ยเนี่ย วันหลังก็กินให้มันน้อยๆ หน่อย”

            ฮิมชานช่วยพยุงตัวคน(แกล้ง)ท้องเสียอย่างแดฮยอน เมื่อคนทั้งคู่เดินพ้นรัศมีห้องน้ำไปสักพัก แอลก็เดินตามออกมาก่อนจะกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง

            เอาจริงๆ ก็เสียดายอยู่นิดหน่อยนะ เกือบจะได้กินแมวอยู่แล้วเชียว แต่ยังไงซะประโยคสุดท้ายก่อนที่แดฮยอนจะกลับไปก็ยังคงดังก้องอยู่ในใจ แม้จะเป็นแค่เสียงกระซิบแผ่วเบาก็เถอะนะ

            “ถ้าพี่กลับมาจากญี่ปุ่นเมื่อไร เรื่องที่พี่จะกินผมเนี่ย ค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกันนะครับ”

            กลับมาเมื่อไรนะ จะจับแมวกินวันละหลายรอบเลยคอยดูสิ!! -..-

-THE END-