[SF GOT7] :: all for 2Jae/BJae ::

ลำดับตอนที่ #4 : :: jealous boy ::

' JEALOUS BOY '

By : tuangmi

 

 

 

 

 

 

 

 

หวง ... คำหนึ่งคำที่บอกความหมายได้หลากหลาย



หวง ... คือการที่เราไม่อยากให้มายุ่งกับสิ่งใดก็ตามที่เรารัก



หวง ... คือความหงุดหงิดเมื่อสิ่งใดก็ตามที่เรารักถูกคนอื่นแย่งชิงไป



และชเวยองแจกำลังเกิดอาการหวงอย่างสุดซึ้ง...

เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ในห้องนอนอันเงียบสงบของอิมแจบอมหรือเจบีกับชเวยองแจผู้กำลังเก็บของเตรียมออกเดินทาง


"เดี๋ยวขึ้นเครื่องแล้วเรานั่งด้วยกันเนาะ?" ยองแจหันไปมองหน้าคนพูดเล็กน้อยก่อนก้มหน้าหยิบโทรศัพท์ใส่ไปในกระเป๋า


"อยู่ด้วยกันทุกวันไม่เบื่อบ้างหรอครับเจบีฮยอง?"


"หืม ทำไมต้องเบื่อด้วยล่ะก็เราเป็นคู่รักเมนโวคอลนี่นา" คนพูดหัวเราะชอบใจกับคำพูดและความคิดของตัวเองจนหน้ายับ(?) โดยไม่ได้สนใจอีกคนที่ถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเลยแม้แต่น้อย



...อิมแจบอมจะเคยนึกรู้บ้างมั้ยว่าประโยคที่เขาพูดออกมาเรื่อยๆแบบไม่ได้คิดอะไรนั้นน่ะ ชเวยองแจจริงจังกับมันมากขนาดไหน...



ก็ใช่ ... ชเวยองแจแอบชอบอิมแจบอม คนที่เป็นทั้งลีดเดอร์ เป็นพี่ เป็นเพื่อนร่วมห้องที่แบ่งปันอากาศหายใจกัน รวมไปถึงเป็นคู่รักเมนโวคอลแบบที่อีกฝ่ายพูดพล่อยๆออกมานั่นล่ะ


ขอโทษ..บางทีอาจจะใช้คำแรงไปหน่อย


"ผมออกไปรอข้างนอกนะครับ"






หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง


ตอนที่พวกเขามาอยู่ที่สนามบินแล้ว..ชเวยองแจยังไม่เห็นเงาคนที่ชวนให้นั่งข้างกันบนเครื่องมาอยู่ใกล้ๆเลยสักนิด


หงุดหงิดจัง...


ภายนอกอาจจะมองว่ายองแจยังยิ้มยังหัวเราะเหมือนเดิม แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าในใจน่ะหงุดหงิดมากแค่ไหน และเขาจะไม่อะไรเลยถ้าหากไม่เห็นภาพอิมแจบอมยืนคุยกะปาร์คจินยองกะหนุงกะหนิง (ความจริงก็ไม่ขนาดนั้น แค่ความหงุดหงิดมันบังตา) โดยที่อิมแจบอมไม่ได้สนใจชเวยองแจเลยแม้แต่นิดเดียว



ไหนล่ะคนที่บอกให้นั่งข้างกันบนเครื่อง...



ไหนล่ะคนที่เคยป่าวประกาศไปทั่วว่าเป็นคู่รักเมนโวคอล...



ไหนล่ะที่ว่าไม่เบื่อเวลาอยู่ใกล้กัน...



ขาเรียวก้าวเข้าไปใกล้ลีดเดอร์ของวงอย่างช้าๆแต่มั่นคงก่อนจะยื่นมือไปแตะเอวแล้วจับเอวอีกฝ่ายไว้แน่น ...อย่างน้อยอิมแจบอมก็ต้องหันมาสนใจบ้างแหละน่ะ จินยองหรือจูเนียร์มองลงมาที่มือของยองแจแล้วยิ้มๆให้แจบอมก่อนเดินเลี่ยงไปคุยกับคนอื่นแทน...


ความจริงแล้วยองแจน่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีกว่านี้ เพราะถึงยังไงสองคนนั้นก็รู้จักกันมาก่อนที่ยองแจจะเข้ามา แล้วพวกเขาก็ออกจะสนิทกัน...มีแต่ยองแจนี่ล่ะมาทีหลังแล้วยังมาทำตัวเป็นเจ้าของเขาอีก แย่ชะมัด... มือของคนอายุน้อยกว่าปล่อยออกจากเอวของแจบอมช้าๆก่อนตกไปอยู่ข้างลำตัวของตัวเอง ขาเรียวกำลังจะพาตัวเองออกจากมุมนั้นแต่กลับโดนเรียกไว้ซะก่อน



"เดี๋ยวสิไม่หึงต่อแล้วหรอ?"



ขาทั้งสองข้างพลันชะงักกึกก่อนหันกลับไปมองคนถามที่กำลังยิ้มระรื่นอย่างน่าหมั่นไส้สุดๆ มุมปากของยองแจเบะลงเล็กน้อย ... เขาโดนลองใจอีกแล้ว


"ผมไม่ได้หึงซะหน่อย"


ก็แค่หวงนิดๆหน่อยเองอ่ะ



อย่างว่าแหละ...เป็นคุณ คุณชอบให้คนที่คุณชอบไปมุ้งมิ้งกับคนอื่นมั้ยล่ะ..?







x







[JB's Part]



จริงๆผมรู้สึกตัวมานานแล้วล่ะว่าชเวยองแจอินกับคำว่าคู่รักเมนโวคอลมากขนาดไหน ผมไม่ได้จะว่าที่น้องคิดเลยไปไกล...เพราะผมเองก็คิดมาหลายครั้งก่อนพูดออกมาแล้วเหมือนกัน



ตอนอยู่ด้วยกันสองคนในห้องผมก็ดูแลเอาใจใส่เขาทุกอย่าง อะไรที่เขาไม่ชอบผมก็ไม่ทำให้เขารู้สึกขุ่นข้องหมองใจ แต่เขาดันนึกว่าผมทำให้แบบนี้กับทุกคนนี่สิ



แต่มันก็มีบางประเด็นที่ผมมักห้ามตัวเองไม่ให้ทำไม่ได้ ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ชอบ... นั่นก็คือ...การไปเจ๊าะแจ๊ะกับคนอื่น



คือเข้าใจใช่มั้ยครับว่าทั้งวงน่ะเขารู้เรื่องกันหมดแล้ว และก็มักจะร่วมมือกับผมทำการแกล้งให้ยองแจหงุดหงิด (หรือศัพท์ทางเทคนิคเรียกว่าโมโหหึง) ในแต่ละครั้งที่ผมไปเจ๊าะแจ๊ะกับคนอื่นน้องมักจะตวัดสายตามองมาอย่างไม่พอใจ ก่อนหันไปทำหน้าคว่ำทางอื่นพยายามไม่ให้ผมเห็น แต่เรื่องจริงก็คือผมเห็นหมดอ่ะ



ผมยอมรับว่าค่อนข้างจะโรคจิตนิดนึงที่เห็นน้องโมโหแล้วผมมีความสุข คือน้องคงไม่รู้ตัวหรอกครับว่าเก็บความรู้ได้ไม่เนียนเอาซะเลย แต่ถึงอย่างนั้น...ผมก็ชอบนะ



ขนาดตอนนอนยังต้องขอกอดเลย ไม่งั้นผมนอนหลับไม่สบายเท่าไหร่...



อย่างวันนี้ตอนก่อนออกจากห้องผมก็ชวนน้องนั่งด้วยกันตามปกติ แต่น้องดันถามว่าไม่เบื่อหรอ? ...แหม จะให้ผมเบื่อลงได้ยังไงจริงมั้ยครับ เอาฟันผมเป็นประกันเลยว่าผมไม่เบื่อน้องแน่นอน และสาเหตุที่ผมไม่ได้อยู่ใกล้ชิดน้องก็เพราะ...คำขอจากเมมเบอร์ครับ...มาร์คนี่ตัวดีเลย บอกว่าอยากเห็นน้องหงุดหงิด คือโรคจิตกันทั้งวงครับ



ส่วนตอนที่น้องเข้ามาโอบเอวผมแสดงความเป็นเจ้าของน่ะ สาบานได้เลยว่าหัวใจฟูจนอกแทบเก็บไว้ไม่อยู่ ถึงน้องจะโมโหหึงบ่อยๆแต่ผมไม่เคยเห็นน้องแสดงออกมากขนาดนี้มาก่อน



"เดี๋ยวสิไม่หึงต่อแล้วหรอ?"



ตอนที่ถามคำถามนี้ออกไป ผมน่ะอยากดูปฏิกิริยาของเขาแค่นั้นเอง



แก้มที่แดงขึ้นเล็กน้อย ...น่ารักดี น่าฟัดอีกนิดหน่อย รวมๆแล้วน่ารวบมากอดแล้วหอมแรงๆสักหนึ่งทีอ่ะครับ จะมีใครเข้าใจผมบ้าง



"ผมไม่ได้หึงซะหน่อย" เด็กน้อยของผมช่างเถียงจริงๆ



"มานี่มา เดี๋ยวขึ้นเครื่องแล้วจะไม่ปล่อยให้ห่างเลย" ผมกวักมือเรียกแต่ไม่ล่ะครับ ยองแจเดินลิ่วๆไปโน่นแล้ว สงสัยจะเขินจัด








เอาเถอะ...ยังไงซะ ชเวยองแจก็เป็นเด็กขี้หวงที่น่ารักที่สุดในโลกสำหรับผมล่ะครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

FIN

 

คือมันป่วงมาก ฟิคเฉพาะกิจ 5555

แค่เห็นแฟนแอคเรื่องเจบีคุยกะเนียร์อยู่ละยองแจเดินเข้ามาโอบเอว

คืออารมณ์แบบเด็กขี้หวงมาก TT

เดี๋ยวเรื่องถัดไปจะมายาวๆนะ(?) *นี่คือจะยาวเรื่องเว้นเรื่องรึอะไร*

พบกันใหม่ตอนหน้าค่ะที่รัก(?) 

G  Minor!