[SF GOT7] :: all for 2Jae/BJae ::

ลำดับตอนที่ #2 : :: special service ::

' SPECIAL SERVICE '

By : tuangmi

 

 

 

 

 

 

 

กลิ่นหอมฟุ้งของครีมอาบน้ำลอยออกมาเตะจมูกคนอยู่ข้างนอกก่อนเจ้าของกลิ่นจะเดินออกมาเสียอีก .. อิมแจบอมหันไปมองรูมเมทของตัวเอง 'ชเวยองแจ' ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จและกำลังเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ พร้อมด้วยกลิ่นครีมอาบน้ำกลิ่นโปรดของเจ้าตัวซึ่งหอมฟุ้งไปทั่วทั้งห้องเล็กๆนี่


"พี่แจบอม ไปอาบน้ำสิครับ" ยองแจทิ้งตัวลงนั่งที่ปลายเตียงของแจบอม สะบัดผมเบาๆให้ละอองน้ำกระเซ็นหยดลงบนเตียง แจบอมมองภาพนั้นแล้วส่ายหัว อีกฝ่ายมักจะทำตัวแบบนี้ตลอดเวลาที่สระผมออกมาเสร็จ .. ไม่เคยไปนั่งเตียงตัวเองสักที


"ยองแจ เตียงพี่เปียกหมดแล้ว ทำไมไม่ไปเช็ดที่เตียงตัวเองล่ะ?" "ก็เพราะว่าถ้าเช็ดที่เตียงผม...มันก็เปียกน่ะสิครับ" เอาล่ะ อิมแจบอมจะไม่ถือสาน้องมันหรอก แต่ไม่ใช่เพราะน้องมันหันมาทำตาปริบๆใส่หรอกนะ ไม่ใช่แบบนั้นสักนิดเดียว


เชื่อเถอะนะ อิมแจบอมไม่ได้แพ้ชเวยองแจเพราะความน่ารักหรอก..


"เอามานี่มา" มือหนาแบออกไปหาคนเด็กกว่า ยองแจที่ดูเหมือนว่าจะเข้าใจเลยค่อยๆวางผ้าขนหนูสำหรับเช็ดผมลงบนฝ่ามือของแจบอมและนั่งนิ่งจนเกือบจะเป็นหุ่นให้อีกฝ่ายบรรจงเช็ดผมให้อย่างเบามือ ... เอาเป็นว่าเขาเคลิ้มได้เลยก็แล้วกัน


"เช็ดแรงผมก็ร่วงหมดน่ะสิ" ยองแจได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ครั้นจะอ้าปากตอบ...ปากก็ไม่ว่างซะอย่างนั้น เพราะอะไรน่ะหรอ???? หาวอยู่ครับ


"พี่แจบอมเช็ดไวๆได้มั้ย? ผมตาจะปิดแล้วง่า แล้วก็รีบอาบน้ำด้วยนะครับ ผมง่วง" ชเวยองแจแหงนหน้าขึ้นไปใช้ตาตี่ๆของตัวเองมองอ้อนคนที่ตาไม่ได้โตไปกว่ากันสักเท่าไหร่ มือเรียวก็เขย่าข้อมืออีกคนไม่หยุดจนแจบอมต้องพยักหน้ารับปากแล้วรีบเช็ดผมให้แค่พอหมาดค่อยพาตัวเองไปอาบน้ำโดยไวตามที่รูมเมทเขาสั่งมา


อิมแจบอมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานนัก แต่ปรากฎว่ากลับออกมาก็พบชเวยองแจกำลังจะสัปหงกอยู่แล้ว เขาจึงตรงเข้าไปเขย่าไหล่ปลุก


"ยองแจ..ยองแจ"


"อาบเสร็จแล้วหรอครับ? งือออออ ทำไมยังไม่แต่งตัว ผมง่วงแล้วนะ" หน่วยตาดำขลับปรือขึ้นมามองและเมื่อเห็นหน้าท้องที่มีกล้ามเนื้อเรียงตัวสวย ไม่มากไปไม่น้อยไปของแจบอม เขาก็โวยวายขึ้นมาแถมยังชี้สะเปะสะปะไปหาตู้เสื้อผ้าอีกด้วย


"โอเคๆ แป๊บนึงอย่าเพิ่งหลับครับ" แจบอมก้าวยาวๆไปหยิบชุดนอนมาใส่ "เลื่อนเตียงด้วยครับพี่แจบอม" ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากคนถูกสั่ง มีเพียงเสียงเตียงเดี่ยวที่ถูกเลื่อนมาชิดกันเท่านั้นเป็นคำตอบ ยองแจยิ้มแป้นจนหาตาไม่เจอใส่คนที่ยอมตามใจทุกอย่างแล้วปีนขึ้นที่นอน แถมยังห่มผ้าเรียบร้อย


"พี่แจบอม..."


"ปิดไฟ พี่รู้แล้วครับคุณหนูยองแจ" แล้วค่ำคืนที่วุ่นวายก็ผ่านพ้นไปอีกคืน...







x







"ยองแจ ยองแจ ตื่นเร็ว" แรงเขย่าตรงหัวไหล่ไม่ได้ทำให้คนถูกปลุกสะดุ้งสะเทือนหรือรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย มีเพียงการพลิกตัวหนีเท่านั้นเป็นการตอบสนอง .. แจบอมถอนหายใจเบาๆแล้วพยายามปลุกอีกฝ่ายดูอีกครั้ง


"ขี้เซาจริงๆ" กว่าจะปลุก.. ไม่สิ ต้องเรียกว่างัดชเวยองแจให้ลุกออกมาจากเตียงได้ แจบอมก็ใช้พลังงานจากมื้อเย็นที่ผ่านมาไปหมดแล้ว ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาพายองแจแวะเข้าร้านสะดวกซื้อก่อนซื้อแซนวิชทูน่าสองชิ้น ข้าวกล่องหนึ่งกล่องแล้วก็นมอีกสองกล่องใหญ่


"พี่แจบอม...ทำไมซื้อเยอะจังล่ะครับ?"


"เพราะพี่ใช้พลังงานปลุกเราไปหมดแล้วไง"


"พี่อ่ะเว่อร์" แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะได้เถียงกันต่อ ก็มีเสียงพนักงานแทรกถามแจบอมขึ้นมาว่า "รับขนมจีบเพิ่มมั้ยคะ?" สายตาวิบวับของเจ้าหล่อนที่มองแจบอมแถมยังการลงเสียงหนักเป็นพิเศษที่คำว่า จีบ นั่นอีก...


ชเวยองแจไม่ชอบเอาซะเลย


ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นมองแจบอม


แล้วก็ไม่อยากให้แจบอมยิ้มตอบผู้หญิงคนนั้นด้วย ถึงจะเป็นแค่ยิ้มตามมารยาทยองแจก็ไม่ชอบใจ


เขาสอดมือเข้าไปในอุ้งมือหนา รับถุงใส่มื้อเช้ามาถือไว้ในมืออีกข้างแล้วกึ่งดึงกึ่งลากแจบอมออกมาจากร้านสะดวกซื้อร้านนั้นโดยเร็วที่สุด ฝ่ายแจบอมก็ได้แต่มองยองแจงงๆ เขาไม่เข้าใจว่ายองแจเป็นอะไรและทำไมถึงได้ดูหงุดหงิดเพราะอย่างน้อยตอนเดินเลือกของกินด้วยกันยองแจก็ดูอารมณ์ปกติดี .. แต่ตอนนี้บูดซะแล้ว


"คราวหลังเราไปซื้อร้านอื่นกันดีกว่าครับพี่แจบอม"


"ทำไมล่ะหืม ของเขาอร่อยดีออกนะ"


"ผมไม่ชอบพนักงานนี่ เขาจะจีบพี่นะ" แจบอมยีผมยองแจเบาๆแล้วเริ่มออกเดินพาเด็กขี้หงุดหงิดเดินตามไปด้วย ... เขาจะแวะไปส่งยองแจที่คณะก่อนค่อยไปคณะของตัวเอง แต่ดูเหมือนยองแจจะขัดใจเล็กน้อยที่แจบอมไม่พูดอะไรสักคำถึงเรื่องเมื่อครู่นี้ มือเรียวจึงดึงให้แจบอมหยุดเดิน


"พี่ชอบแบบผู้หญิงคนนั้นหรอ?"


"เปล่าครับ ไปเถอะเดี๋ยวก็ไปเรียนไม่ทัน พี่ขี้เกียจฟังคนบ่นว่าเรียนไม่รู้เรื่องนะ" ยองแจเบะปากอย่างไม่พอใจ แต่ก็จำต้องเดินตามแจบอมที่ตั้งใจจะไปส่งถึงคณะไปเรื่อยๆ


"ตั้งใจเรียนนะ เลิกเรียนแล้วโทรหาพี่ด้วย .. ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนั้น ยิ้มให้พี่หน่อยสิ" แก้มนิ่มถูกดึงเบาๆแต่ยองแจก็พยายามอย่างยิ่งในการไม่ยอมยิ้มตามคำขอของอีกฝ่าย สุดท้ายอิมแจบอมจึงมองซ้ายมองขวาแล้วก้มลงหอมแก้มนิ่มเบาๆหนึ่งที


"หายงอนได้แล้วครับ"


"พ..พี่แจบอมบ้า" ว่าแล้วยองแจก็รีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในห้่อง ปล่อยให้อิมแจบอมเดินฮัมเพลงไปเรียนอย่างอารมณ์ดีต่อไป







x







"พี่แจบอม.."


"หืม? ว่ายังไงครับ?" มือเรียวดันเตียงมาชิดติดกันเหมือนเช่นทุกคืน ในประเด็นนี้แจบอมก็เคยคิดนะว่าทำไมพวกเขาถึงไม่ดันเตียงมาชิดกันถาวรซะเลย แต่เมื่อลองเสนอยองแจดู อีกฝ่ายดันไม่ยอมซะอีก ไม่รู้ว่าทำไม


"..." คางแหลมๆวางไว้บนตักของแจบอมพอดิบพอดี แถมด้วยการกะพริบตาปริบๆแบบที่ดูแว้บเดียวรู้เรื่องเลยว่าอีกฝ่ายกำลังจะอ้อนเอาอะไรสักอย่าง


"เมื่อยครับ นวดให้หน่อยสิ นะนะ"


"ไหนล่ะ เมื่อยตรงไหนหืม?" ดังนั้นชเวยองแจจึงนอนคว่ำหน้าและปล่อยให้อิมแจบอมนวดหลังให้อย่างสบายอกสบายใจและสบายตัวจนแทบเคลิ้มหลับ ยังดีที่แจบอมหยุดการนวดไว้ทัน ไม่อย่างนั้นตื่นมาพรุ่งนี้ยองแจคงบ่นว่าเมื่อยกว่าเดิมเป็นแน่


"ยองแจ มานอนดีๆครับ"



"อื้อ"






แจบอมใช้เวลาสั้นๆก้าวไปปิดไฟและกลับมานอนบนเตียง พร้อมกับทำหน้าที่เป็นเบาะรองนอนส่วนตัวให้ยองแจด้วยในคราวเดียวกัน .. แต่ไม่เป็นไรหรอกถึงจะหายใจลำบากไปสักนิดแต่อิมแจบอมขอรับรองเลยว่าการได้นอนกอดชเวยองแจแน่นๆและได้สูดดมกลิ่นครีมอาบน้ำของอีกคนน่ะมันคุ้มค่าเสียยิ่งกว่าอะไร

 

 

 

 

FIN.



 

คือว้อท มันเป็นฟิคชั่ววูบ วูบเลยกลายเป็นทุเรศทุรังเยี่ยงนี้

แรงบันดาลใจมาจากทรานน้องยองแจใน ceci 

น้องบอกเจบีฮยองชอบกอดน้องตอนหลับ กรั่กกกก

มันเลยออกมาเป็นฟิคนี้(?) ตัดหน้าอีกเรื่องที่พล็อตมาก่อน

ส่วนเรื่องนี้นั้น..ไม่มีพล็อตค่ะ แค่ไปเรื่อยๆแบบไม่มีสาระ

และ แง TT มันมาแบบสั้นๆ ช่วงนี้ยอมรับว่าหงุดหงิดค่ะ

รู้สึกไม่ได้ดั่งใจอะไรเลยซักอย่าง 555 แต่ยังไงก็หวังว่าจะเอนจอยรีดดิ้งกันนะคะ

G  Minor!