Yaoi is God..Yaoi Fiction

ลำดับตอนที่ #80 : LOCK ON x ALLLELUJAH เราเลิกกันนะ

LOCK ON x ALLLELUJAH [FICTION SONG]
เราเลิกกันนะ
BY [Yaoi is God]

ถ้าคุณรู้ว่า วันหนึ่ง..จะต้องไปจากโลกใบนี้

จะต้องไปจาก..รอยยิ้ม..รอยยิ้มที่แสนหวานและอบอุ่น

คุณเลือกที่จะรั้งไว้รึเปล่า? คุณยังต้องการโอบกอดไว้อีกไหม?

แต่ว่า...ตัวผมเลือก เลือกที่จะไม่ผูกมัด ไม่อยากเห็นเวลาที่ผมจากไป..

แล้วเขาต้องร้องไห้เพราะผม ต้องมาทรมาน แค่เพียงเพราะผมจากไป..

ผมรักเขามาก..รักมาก..และมันก็เป็นเหตุผล ที่ผมต้องกล่าวคำลาทั้งน้ำตา

"ที่รัก..เราเลิกกันนะ"


“ล็อคออน จะไปไหนหรอ...” แม้จะเป็นเพียงแค่คำถามสั้นๆแต่ตัวผมก็ไม่รู้จะตอบกลับไปว่าอย่างไร
ผมไม่รู้...ไม่รู้ว่าจะต้องทำสีหน้ายังไงเวลาที่ร่างบางข้างกายของผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างเป็นห่วง
สายตาเรียวคู่สวยนั่นจับจ้องผมอย่างต้องการคำตอบ “คุณสุเมรากิเรียกน่ะ”
ก่อนที่แขนของผมจะรวบร่างตรงหน้ามากอดเช่นทำเนียมก่อนออกรบอย่างทุกครั้ง
แต่ตอนนี้ผมไม่ทำมันอีกแล้ว ผมรีบก้าวออกไป...ให้มันห่างจากร่างบางทันทีที่ตอบคำถาม
...เพราะผมกลัว...
กลัวว่าถ้าในวันข้างหน้าผมไม่ได้กลับมาจากสงครามที่เต็มไปด้วยความสูญเสีย
ร่างที่อยู่ข้างหลังของผมตอนนี้จะเป็นอย่างไร …
ร่างที่เคยอยู่ในอ้อมกอดของผม จะทรมานสักเท่าไหร่..

จากคำว่าชอบลงท้ายด้วยคำว่ารัก ผมกับอาเลลูย่าคบกันมา 3 ปีแล้ว
ทุกคืนวันที่ผ่านมันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
ทั้งความสุข ความทุกข์ ความเศร้า หัวเราะ ร้องไห้มาด้วยกันมากมาย
ผมรักเขา รักอาเลลูย่า รักทุกอย่างที่เป็นตัวเขา
ไม่ว่าจะเป็น นิสัยที่ดูน่ารักอยู่ทุกเวลา รวมถึงสายตาอบอุ่นที่ส่งมาให้ผมอยู่เสมอ
น้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้ผมมีความสุข
รอยยิ้มหวานๆที่ไม่ว่ามองตอนไหนก็งดงาม และ ลมหายใจ...

ผมมักจะขอบคุณเสียงลมหายใจที่ทำให้ผมได้รู้ว่าตอนนี้เรายังอยู่ด้วยกัน ...

แต่ทุกค่ำคืนผมเอาแต่ครุ่นคิด..คิดว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อไม่ให้ร่างบางที่อยู่ข้างกายไม่เสียน้ำตา
แล้วผมก็เลือกวิธีนี้ …ไม่ว่าอาเลลูย่าจะว่าอย่างไร ผมก็ไม่จะไม่ถอยกลับไป...

"ล็อคออน..นายจะทำแบบนี้อีกนานแค่ไหน.." เสียงของหญิงสาวที่เรียกผมมาถามขึ้น

"ทำอะไรหรอ.." ผมหลบสายตา ไม่กล้ามองหน้าเขา

"อย่ามาทำไม่รู้เรื่องหน่อยเลย เรื่องที่นายตีตัวออกห่างจากอาเลลูย่าน่ะ!!" ดูเหมือนเธอจะโกรธเอามากๆ ก็แหม..
อาเลลูย่าเป็นที่รักของทุกคนนี่นา..ไม่ว่าจะเป็น เซ็ทสึนะ..ทิเอเรีย..คุณสุเมรากิ..และตัวผม...

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย.."

"ไม่ได้ทำอะไรงั้นหรอ..แล้วที่ฉันได้ยินเสียงอาเลลูย่าร้องไห้อยู่ทุกคืนล่ะ..นายจะว่าไง"

"เอ่ะ??" นี่...ผมทำอีกแล้ว..อาเลลูย่าร้องไห้เพราะผม...ฮะๆ..เลวที่สุดเลยผมเนี่ย..

"ถ้ามีเวลาจะมาห่วงอนาคตละก็ ทำปัจจุบันให้มันดีที่สุดก่อนเถอะ!"



**************------------------**********************-----------------------**********************
แม้ยังอยากจะเดินร่วมกัน แม้ยังอยากให้นานกว่านี้..แต่ใจลึกๆ รู้สึกทุกทีว่าไปด้วยกันไม่ไหว



ถ้ามีเวลาจะมาห่วงอนาคตละก็ ทำปัจจุบันให้มันดีที่สุดก่อนเถอะ




"นอนไม่หลับเลยแฮะ.." เตียงที่ไม่มีอาเลลูย่า มันนอนไม่หลับจริงๆ

"ล็อคออน.." เสียงเปิดประตูในจังหวะที่ผมคุ้นเคย พร้อมกับเสียงหวานๆที่ไม่เคยลืม

"....หือ?" ผมตอบแต่ก็ไม่มองหน้าร่างที่เพิ่งเข้ามาอยู่ดี

"..ล็อคออน...ผม..ทำอะไรผิดหรอ..บอกสิจะได้ขอโทษ"

"เอ่ะ.."

"ผมไม่รู้ ฮึก..ว่าทำอะไรให้โกรธ อย่างน้อยช่วยบอกให้ผมรู้หน่อยได้ไหม.."

"อาเลลูย่า" เพราะเสียงสะอื้น..ด้วยความเคยตัวผมรีบวิ่งเข้าไปโอบกอดทันที..
อบอุ่น...มันอบอุ่นจริงๆ...อ้อมกอดที่ผมไม่ได้รับมาตลอด 1 อาทิตย์

ก็ที่ฝืนยิ่งทำให้กลัว อุ่นแค่ตัวแต่หนาวหัวใจ ยิ่งเราอยากประคองมันสักเท่าใด ยิ่งทำให้ใจเหนื่อยล้า

"ฉัน..." ผมไม่ได้โกรธอะไรซักหน่อย..ผมไม่ได้โกรธอะไรเลย...

หยุดเอาไว้ตรงนี้ เมื่อวันนี้เหลือแต่ความเฉยชา

"..ผมกลัว..วันที่ไม่มีล็อคออนอยู่ ผมกลัว..ฮึก.."

ถึงเวลาที่เราต้องเข้าใจ..















"..เราเลิกกันเถอะ.."




















































ที่รักเราเลิกกันนะ ต้องบอกเธอด้วยน้ำตา ถึงแม้ว่ามันโหดร้าย ให้เราจบกันไปด้วยดี
ก่อนถึงนาทีที่สาย จนเราไม่เหลืออะไรให้จำ









ถ้ามีเวลาจะมาห่วงอนาคตละก็ ทำปัจจุบันให้มันดีที่สุดก่อนเถอะ

.......ปัจจุบันน่ะ..มันไม่เคยมีเลยต่างหาก.......





**************------------------**********************-----------------------**********************
...ทำลงไปแล้ว...ผมพูดออกไปแล้ว...

ใบหน้าของอาเลลูย่าในตอนนั้น ผมไม่อยากนึกถึงเลย..

“สัญญาณข้อความจากเซ็ทสึนะ” ตอนนี้พวกผมอยู่ที่ห้องประชุม
อาเลลูย่าย้ายไปยืนข้างทิเอเรีย ทั้งๆที่เมื่อก่อนมักจะยืนอยู่ข้างๆผมเสมอ..

“เปิดเลย” คุณสุเมรากิ เมินหน้าออกจากผม..

“เอ็กเซีย รับทราบคำสั่งให้กลับไปยังโปโตเลมีแล้ว และมีเรื่องรายงาน..
โมบิวสูทบนโลกที่ติดตั้งเตาพลังแสงอาทิตย์เทียมขึ้นไปบนอวกาศหมดแล้ว”

“ว่าแล้วเชียว...”เสียงพึมพำที่ดังจนออกนอกหน้า..

“อีกเรื่อง กันดั้มโทรเน่เครื่องหนึ่งถูกศัตรูจับได้”

“จับได้หรอ!?” ทิเอเรียโวยวาย

“กองทัพ UN หรอ?” อาเลลูย่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ ฟังดูแล้ว มันทั้งแหบ..ทั้งสั่นเครือจนน่าเป็นห่วง
ดวงตาที่เคยสดใสมันหมองเหมือนไม่รับรู้อะไร..
มือเรียวของทิเอเรียค่อยๆลูบหัวร่างบางที่เคยเป็นของผมอย่างเห็นใจ เพราะตอนนั้น..ทิเอเรียเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
และดูเหมือนจะไม่พอใจผมเป็นอย่างมากที่ทำแบบนั้น..

เหมือนยิ่งอยู่ยิ่งดูมืดมน ยิ่งเราอดและทนแค่ไหน ..ไม่อยากให้คิดว่าผิดที่ใคร ไม่มีประโยชน์ตอนนี้


“นักบินที่แย่งชิงโทรเน่ไป คือ อาลีอาซาซี เท่านี้ล่ะ”

“อาลีอาซาซี เจ้านั่นก็มาด้วยหรอ จะก่อกวนฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน” ผมพึมพำออกมา..

...ถึงเวลาแล้วสินะ อาเลลูย่า.. ดูเหมือนที่ฉันทำลงไปมันยังทันเวลาอยู่

เกลียดฉันเลย..ได้โปรดเกลียดฉัน..ไม่อย่างนั้น ฉันจะตัดใจไม่ลง..ฉันอาจจะทำให้นายร้องไห้อีก..




-คิริออส เวอชิล เตรียมทำการป้องกัน ส่วนดิวนาเมสให้รอคำสั่งก่อน!-


เราไม่ได้เกิดมาเพื่อกัน เธอและฉันก็รู้ตัวดี ..ช้าหรือเร็วต้องถึง วันหนึ่งต้องมีอย่างไรก็คงจากลา


"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า..แม้ตาข้างขวาของฉันจะยังมองไม่เห็น..แต่ตอนนี้เราจำเป็นต้องสู้!!"

-ดิวนาเมสขับออกไปแล้ว อาเลลูย่าเร็วเข้า..!!-

"ไม่ต้องตามมานะ อาเลลูย่า..!!"

หยุดเอาไว้ตรงนี้ เมื่อวันนี้เหลือแต่ความเฉยชา ..ถึงเวลาที่เราต้องเข้าใจ




"ซาซีแห่งเคพีเอสเอใช่มั้ย?!!"

"แกเป็นคนบงการแผนระเบิดพลีชีพที่ไอร์แลนด์สินะ"

"ทำแบบนั้นทำไม!!!!!!!!"

"ฉันเป็นทหารรับจ้างนะ และที่สำคัญ มันก็ไม่นี่ที่ตะวันออกกลางจะต่อต้านการสร้างลิฟท์วงโคจรของเออียู!!"

"แล้วต้องฆ่าคนที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยหรอ!!!"

"แกเอง ก็เหมือนกันนั่นแหละน่า คุณโจรก่อการร้ายที่หมายจะขจัดสงคราม!!!"

"ฉันยินดีรับโทษ หลังจากที่จัดการแกแล้ว!!!"


"จะส่องละนะ~!~!~!~!~!~!~"


~~~~~~~~~!!!!!!!!!!!!!!!!~~~~~~~~~~~~~~


ที่รักเราเลิกกันนะ ต้องบอกเธอด้วยน้ำตา ...ถึงแม้ว่ามันโหดร้าย


"ฮาโล่...พาคิริออส...กลับไปโปโต...อึก...เลมีด้วยนะ"

-ล็อคออน ล็อคออน-

"นี่เป็น..คำสั่ง"

-ล็อคออน ล็อคออน- -อาเลลูย่า อาเลลูย่า-

"ไม่ต้อง..ห่วงหรอกน่า...ฉัน..ต้องรอดกลับไปแน่.."

-ล็อคออน ล็อคออน ล็อคออน ล็อคออน ล็อคออน ล็อคออน-

"ฝากอาเลลูย่าด้วยละ"

"ลาก่อนนะคู่หู.."


~~~~~~~~~!!!!!!!!!ตู๊มมมมมมม!!!!!!!~~~~~~~~~~~~~~

ให้เราจบกันไปด้วยดี ..ก่อนถึงนาทีที่สาย จนเราไม่เหลืออะไรให้จำ










"ล็อคออน..ล็อคออน! อย่าเป็นอะไรไปนะ ได้โปรด..ฮึก"
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาเพราะว่าเสียงที่คุ้นเคยดังก้องอยู่ในหัว

"เกิดอะไรขึ้นน่ะ..ฮะๆ"

"ฮึก..ล็อคออน!"
ร่างบางตรงหน้าโอบกอดทันทีที่ผมรู้สึกตัว

"อ่ะ..เจ็บๆ"

"ฮึก..ขอโทษๆๆ "
ผมไม่รู้ว่าผมมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง รู้แต่ว่าภายในอ้อมกอดนี้ ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ

มือของผมเลื่อนขึ้นไปลูบหัวปลอบโยนร่างนั้น

"เดี๋ยวผมจะพากลับยานเอง อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ ได้โปรด"

"เดี๋ยว ..อาเลลูย่า.."

"?"

"ฉันขอโทษ.."

ที่รักเราเลิกกันนะ ต้องบอกเธอด้วยน้ำตา ถึงแม้ว่ามันโหดร้าย ให้เราจบกันไปด้วยดี




ก่อนถึงนาทีที่สาย จนเราไม่เหลืออะไรให้จำ...

ผมค่อยๆเลื่อนริมฝีปากที่เริ่มเย็นเฉียบไปประทับไว้บนหน้าผากมน

"เราเลิกกันแล้วนะ อย่าร้องไห้เพราะคนที่ไม่เกี่ยวข้องอย่างฉันเลย"

"บ้า..ล็อคออนบ้า..ฮึก...เลิกกันแล้วก็ยังรู้จักกันไม่ใช่หรอ..!!งี่เง่า"

"ฮะๆ..นะ นั่น..อึก..สินะ...โง่จริงเลยฉันเนี่ย...อึก...อย่าร้องนะ...ยิ้มให้หน่อยสิ"

"ฮึก.." ร่างตรงหน้าที่พยายามยิ้มท้งหน้าให้ผม มันทำให้รู้สึกอยากขอโทษจริงๆ

"น่ารักจริงๆเลย อาเลลูย่า.." มือของผมลูบไล้ใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยน้ำตา

ถ้าผมต้องหมดลมหายใจลงตรงนี้...ฝากดูแล อาเลลูย่าด้วยนะ


ทุกๆ อย่างที่ดีแสนดี จนถึงนาทีสุดท้าย...จะเตือนเราไว้ว่าเคยรักกัน ...นึกถึงวันไหนให้ยังสวยงาม


ถ้าคุณรู้ว่า วันหนึ่ง..จะต้องไปจากโลกใบนี้..จะต้องไปจาก..รอยยิ้ม..รอยยิ้มที่แสนหวานและอบอุ่น

คุณเลือกที่จะรั้งไว้รึเปล่า? คุณยังต้องการโอบกอดไว้อีกไหม?..แต่ว่า...ตัวผมเลือก เลือกที่จะโอบกอด

เลือกที่จะเป็นคนคอยเช็ดน้ำตาให้ จนกว่าผมจะจากไป

ผมรักเขามาก..รักมาก..และมันก็เป็นเหตุผล ที่ผมกล่าวคำลาทั้งน้ำตาไม่ได้..


"ฉันรักนาย..."































"ล็อคออน~!~!~!~!~!~!~!~!~!!!!!!!!!!!!"


















































ถ้ามีเวลาจะมาห่วงอนาคตละก็ ทำปัจจุบันให้มันดีที่สุดก่อนเถอะ

ถ้าไม่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดแล้วอนาคตล่ะจะเป็นยังไง..

แล้วถ้าปัจจุบันมันไม่สวยงามล่ะ พอจะหวังอนาคตที่กำลังจะเกิดได้ไหม..

ถ้าหวังไม่ได้..ก็เพราะว่าเป็นห่วงอนาคตที่กำลังเกิด เลยต้องตัดปัจจุบันทิ้งไปต่างหาก..


LOCK ON X ALLELUJAH FOREVER
6057 FRV~
Gundam 00 Fiction
by..Yaoi is God
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Talk ; อ๊ากกกกกกกกก=[ ]=!!! ที่รัก..เราเลิกกันนะ (เพ้อไปแล้ว= =)
นั่งแต่งก็กัดผ้าเช็ดหน้าไปด้วย
ไม่นะ!! ล็อคออน(ไม่นะ ชาร์!!) ฮือๆๆ ทำม๊ายยย น้ำยาล้างจานทำแบบนี้ เครียด!!!
ทำไมล็อคออนต้องตาย โฮ้ววววว รับไม่ได้!!!!
บ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนั่งดูตอนที่ล็อคออนตาย แอบสงสัย
ทำไมทุกคนร้องไห้กันหมด ยกเว้นอาเลลูย่า- -+
อย่าร้องนะ...ยิ้มให้หน่อยสิ<<<โอ้ววว เพราะอย่างนี้นี่เอง!!!
ขอบคุณเพลง เราเลิกกันนะ มากๆเลยเจ้าค่ะที่ทำให้จิ้นแหลกแบบนี้...
แฟนคลับคู่นี้ยกมือขึ้น!!! ตบคนแต่งเร้วววว (อ๊ากกกกก=[ ]=)