คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #102 : Fic Happy birth day Ishida Uryuu
Bleach Fiction
Ichigo x Uryuu
Happy birth day Ishida Uryuu "special"
Rate: PG
*******************************************************************
อะไร..ที่เรียกว่า..พิเศษ..สำหรับพวกคุณกันหรอครับ?
สำหรับผมคำว่า "พิเศษ" นั้น หมายถึง....
"อุริว.....สุขสันต์วันเกิด.."
รั้งคนตรงหน้าไว้ในอ้อมกอดอย่างเอาแต่ใจ ก่อนใบหน้าคมคายจะฝังลงที่ไหล่บางนุ่มนั่น
ร่างสูงเรือนผมสีส้มแสบตาดั่งสุริยายามเที่ยงวันค่อยๆผละออกจากอ้อมกอด พลางพยุงมือด้านซ้ายของคนรักขึ้นมา
พรมจูบหวานฉ่ำร้อนระอุลงไปเบาๆ ก่อนที่วัตถุสีเงินแวววาวทรงกลมกรวงจะประดับอยู่ที่นิ้วนางเรียวนั้น
"ชอบหรือเปล่า? หืม.."
คนถามยิ้มๆและดึงร่างบอบบางซึ่งเป็นคนรักของเขาเข้ามากอดอีกครั้งหนึ่ง
"ให้ผมหรอ...?"
เด็กหนุ่มผมดำสะท้อนสีครามเหมือนฟ้ายามกล้ำกลายเป็นราตรี ภายใต้กรอบแว่นเอ่ยถามกลับไป
ดวงหน้าหวานเริ่มแดงระเรื่อ หากเป็นอากาศยามเดือนพฤศจิกายนแล้วก็หนาวอยู่หรอก
แต่ตอนนี้กลับดูไม่หนาวเลยสักนิดเดียว ร่างสูงที่กอดเขาไว้นั้นอบอุ่นเหมือนกับแสงอาทิตย์ที่เจิดจ้า
"ตอบให้ตรงคำถามสิ..ฉันถามว่าชอบหรือเปล่า หืม...ว่าไง"
ไม่ว่าเปล่า ริมฝีปากร้อนซุกไซร้ที่หูนุ่มนิ่มก่อนจะเคลื่อนลงมาเรื่อยๆมาถึงลำคอขาวระหงส์
พลางสูดดมความหอมหวานจากกายบางอย่างพออกพอใจ
"ช....ชอบครับ..."
คนตัวเล็กกว่านิดหน่อยเอ่ยเสียงบางเบาคล้ายกระซิบ แต่มันก็ดังพอที่จะทำให้คนที่กำลังง่วนอยู่กับลำคอขาวได้ยินชัดเจน
เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างพอใจกับคำตอบ ก่อนจะประทับริมฝีปากจอมเกเรลงบนเรียวปากอ่อนนุ่มนั่น
อิจิโกะปลับเปลี่ยนองศาไปเรื่อย ควานหาความสุขสมกับรสจูบ ก่อนจะรู้สึกถึงแรงสะเทือนที่แผ่นอกกว้างแกร่ง
เพราะอุริวเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว ร่างสูงค่อยๆผละออกก่อนจะกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
และประทับจูบอีกครั้ง ร่างบางเบิกตากว้าง เสียงครางดังขึ้นเพื่อประท้วงคนรักที่กำลังกระหน่ำจูบเขาไม่เลิก
"อิจิโกะ..บะ บ้า...แฮก"
อุริวหอบหายใจหนัก ใบหน้าหวานแดงก่ำ ดวงตาสีนภาครามช้อนมองอิจิโกะอย่างเคืองๆ
"วันนี้แถมให้เป็นพิเศษไง"
เจ้าหัวส้มโพล่งเหตุผลออกมาเรียกให้ร่างบางหน้าเหวอ
"ฮะๆ..อะไรน่ะอุริวทำหน้าแบบนี้ อยากขออีกรอบเรอะไง?"
ฟังจบอุริวแทบจะแหวใส่ให้คนรักจอมขี้โกงเจ้าเล่ห์ของเขาทันที
"นี่ อุริว ดูที่แหวนก่อน..เห็นอะไรไหม?"
"1511 frv"
คนสวยอ่านอักษรที่สลักลงบนแหวนอย่างงงๆกับความหมายของตัวเลข
"15 ก็ฉัน อิจิโกะไง 11 ก็นาย อุริว ส่วน frv ย่อมาจากคำว่า forever แปลว่าตลอดไปน่ะเป็นไง...พิเศษไหม"
อิจิโกะอธิบายความหมายพลางจ้องหน้าคนรักของตนอย่างจริงจัง
อุริวหน้าแดงหนักก่อนจะเคลื่อนใบหน้าไปใกล้ร่างสูง และประทับจูบลงบนแก้มเบาๆ
"ขอบคุณครับ จะรักษาไว้อย่างดีเลย"
เพราะว่ามันคือสิ่งที่พิเศษ จึงต้องรักษาและให้ความสำคัญ
***********
"ดูอารมณ์ดีจังนะอิชิดะคุง"
เสียงของเด็กสาวที่มีรูปร่างเป็นเอกลักษณ์เอ่ยแซวคนที่กำลังเหม่อหลงใหลไปกับแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของตน
"อ่ะ...เอ่อ..."
รู้สึกตัวใบหน้าหวานก็เต็มไปด้วยรอยแต้มสีแดงระเรื่อตรงแก้มแล้ว
"แหวนนั่น คุโรซากิคุงให้มาใช่ไหม อิอิ"
เธอยิ้มหวานให้
"ครับ.."
เจ้าตัวรับคำอย่างอายๆ ก่อนจะรีบหยิบหนังสือเล่มหนามาอ่านแก้เขินทันที
"แต่ว่า..ชั่วโมงต่อไปวิชาคกหรรมนะจ๊ะ"
"เอ่ะ?"
"ได้ข่าวว่าต้องปั้นแป้งทำเค้กซะด้วย แล้วแหวนนี่ใส่ไว้จะดีหรอ มันพิเศษไม่ใช่หรอจ๊ะ"
ใช่...เพราะว่ามันพิเศษ ผมถึงต้องให้ความสำคัญกับมันยังไงละ
"นี่..อุริวแล้วแหววที่ฉันให้ละ"
เสียงร่างสูงเอ่ยขึ้นระหว่างที่กำลังปั้นแป้งทำขนมเค้กอยู่ในกลุ่ม และเขาก็สังเกตว่าไม่มีของที่ว่าอยู่บนนิ้วเรียวนั้น
"ขอโทษ..นะ อิจิโกะ ผมกลัวว่ามันจะเปื้อนก็เลยถอดเก็บไว้ที่กล่องแว่นน่ะครับ..โกรธหรอครับ"
อุริวช้อนตาอ้อนคนตรงหน้า เขาเองก็มีเหตุผลเหมือนกัน หวังว่าคนรักของเขาคงจะไม่โกรธหรอกนะ
"อ่ะ ..เปล่า..ๆ พอดีแค่สงสัยน่ะ ว่าแต่นายอบเค้กแล้วหรอ อยากกินจัง เอาไปกินเป็นเค้กวันเกิดที่บ้านนายดีไหม?"
คนพูดว่าพลางเอานิ้วเกลี่ยเศษแป้งที่ติดอยู่บนแก้มขาวออกเบาๆ
"อื่อ..ดะ ดีเหมือนกันครับ"
คนสวยยิ้มหวานอย่างเห็นด้วยกับความคิดของร่างสูง
วันนี้พิเศษจริงๆเลยนะ...
"อ่ะ...เอ่ะ?...."
อุริวอุทานขึ้นเนื่องจากตอนนี้เขากำลังเปิดกล่องแว่นประจำตัวของเขาเพื่อหาของที่อยู่ด้านใน
"ไม่มี...ไม่จริง...ก็เราเก็บไว้ตรงนี้นี่นา"
มือเรียวบางนุ่มนิ่มควานหาไปทั่วแต่ก็ไม่พบกับสิ่งที่ต้องการเลย
"มีอะไรหรอ อุริว"
"เฮือก!!!....อะ..อิจิโกะ ไม่มีอะไร"
ควินซี่คนสวยสะดุ้งเมื่อเจ้าของแหวนที่ให้เขามาเดินมาอยู่ข้างหลัง
ไม่มีแหวนสลักนั่นอยู่ที่นิ้วเราแล้ว
ถ้าอิจิโกะรู้จะต้องโกรธมากๆแน่เลย
จะต้องบอกเลิกกับเรา แล้วก็ไม่คุยกับเราอีกเลย ไม่แม้แต่มองหน้าด้วย
จะทำยังไงดี...
15 ก็ฉัน อิจิโกะไง 11 ก็นาย อุริว ส่วน frv ย่อมาจากคำว่า forever แปลว่าตลอดไปน่ะ
เป็นไง...พิเศษไหม
"อ่ะ ไม่มีอะไรหรอก ขะ ขอโทษนะครับ ผมขอกลับก่อนนะครับ"
อุริวรีบวิ่งออกไปโดยทันที
**************
"ไม่มี..! ไม่มี ฮึก...ไม่เห็นมีเลย "
เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นดังขึ้นภายในห้องนอนของร่างบาง เขาหาทุกที่แล้ว ไม่มีเลย
ไม่มีวี่แววว่าจะเห็นว่าแหวนนั่นอยู่ที่ไหน เพิ่งได้มาเมื่อตอนเที่ยงคืนแท้ๆ ยังไม่หมดวันเลย
ทำไมเราถึงได้แย่อย่างนี้นะ
อุริวกอดเข่าแน่น เขาจะต้องถูกโกรธแน่นอน..
เป็นไง...พิเศษไหม
"ฮึก....ขอโทษ อิจิโกะ ผ ผมขอโทษ...ฮือออ"
"ขอโทษอะไร หืม..."
ความอบอุ่นที่กระทบกับแผ่นหลังบอบบางที่สั่นเทิ้มเนื่องจากร้องไห้หนักส่งผลให้อุริวตกใจ
"อิ..อิจิโกะ!..มะ ไม่มีอะไร..ไม่มีอะไร ฮืออ.."
อุริวรีบซ่อนมือของเขาโดยเร็ว ก้มหน้าหวานๆลงไม่สบตากับร่างสูง พร่ำแต่บอกว่าไม่มีอะไรเพียงอย่างเดียว
"อุริว เดี๋ยวสิ..อุริว.."
"!!"
แหวนเงินสลักถูกสวมเข้าที่ของมันดังเดิม อุริวตาโตอย่างตกใจ
"ขอโทษนะครับ..แค่จะแกล้งเล่นน่ะ"
ร่างสูงค่อยๆปาดน้ำตาออกจากดวงตาสีนภาที่ใต้ตาเริ่มช้ำและแดงเนื่องจากถูกขยี้ไปมาหลายครั้งเบาๆ
"ขอโทษนะ ..ไม่โกรธหรอกว่ามันจะหายไป แต่ฉันอยากให้รู้ว่า ตอนที่ลำบากนายพึ่งพาฉันได้นะ"
อิจิโกะจับร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากันก่อนจะสวมกอดอย่างหวงแหน
"เวลาลำบาก....เวลาเสียใจ เวลาที่อยากร้องไห้...หรือเวลาที่ดีใจ ไม่ว่าตอนไหนๆฉันก็อยากให้นายนึกถึงฉัน"
อ้อมกอดแน่นขึ้น เป็นเครื่องยืนยันความรู้สึกที่ออกมาจากคำพูดของอิจิโกะได้เป็นอย่างดี
"เพราะว่านายพิเศษสำหรับฉันนะ..อิชิดะ อุริว"
อิจิโกะประทับริมฝีปากอุ่นลงบนริวฝีปากนุ่มนิ่มเบาๆเป็นเวลานานพอสมควร
"อิจิโกะ..ก็พิเศษสำหรับผม..ครับ"
อุริวยิ้มรับพร้อมกับกอดร่างสูงแน่น กลัวคนในอ้อมกอดจะหายไป
"เอ้าๆ..ไหนดูสิ แดงหมดแล้วนะ "
ร่างสูงจูบลงบนที่เปลือกตาบางเบาๆทั้งสองข้าง
"เพราะอิจิโกะนั่นแหละ..ชอบแกล้ง.."
อุริวเม้มปากแน่นอย่างแง่งอนคนตรงหน้าที่ทั้งขี้โกงเจ้าเล่ห์ กวนประสาท ขี้แกล้ง แต่ก็อบอุ่นและเจิดจ้า
"อย่างอนกันสิ..เพราะวันนี้อุริวน่ารักมาก ก็เลยอยากแกล้งเป็นพิเศษเลยนะ"
อิจิโกะพูดหยอกยิ้มๆ
"เดี๋ยวเถอะ! คนบ้า!!!"
อุริวหมายจะทุบคนตรงหน้าสั่งสอนให้รู้เรื่องแต่ก็โดนมือแกร่งพันธนาการไว้ทั้งสองข้างและกดลงกับเตียงขาว
"วันนี้..จะจัดให้เป็นพิเศษนะ"
"ทะ ทะลึ่ง!!!!"
อุริวแหวใส่อย่างเขินอาย
"ฮะๆๆ..ไปกินเค้กกันเถอะ "
ว่าแล้วก็อุ้มร่างบางขึ้นจากเตียงในท่าเจ้าสาว ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหารที่มีกล่องเค้กวางอยู่
"รักนะ อิจิโกะ"
"หืม..ว่าไงนะ"
"เปล่าครับ ..."
การที่คุณเป็นคนที่พิเศษสำหรับใคร เท่ากับว่าใครคนนั้นพร้อมจะให้ความสำคัญกับคุณ
และการที่คุณมีคนพิเศษไว้ในใจ นั่นก็เท่ากับว่าคุณพร้อมจะให้ความสำคัญคนๆนั้นเช่นกัน
...........................................1511 forever...............................................
END
TalK: โอทันโจวบิ โอเมเดโตว~~~~
ลูกสาวแม่ อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงง
ขอให้สวยวันสวยคืน มีบทเยอะๆๆๆๆๆๆๆ
อิจิรักอิจิหลง เป็นคู่1511 ตลอดไป~~~
อร๊ายยยยยยยยยย พล็อตง่ายๆฮับ
ลองเปลี่ยนกับการร่ายภาษาแบบใหม่อีกแล้ว
อ่านแล้วเม้นบอกกันด้วยนะ~~~~~~
credit : Blast
ความคิดเห็น