8059

เนื้อเรื่อง

8059--

"ยามาโมโตะ วันนี้ต้องไปให้ได้นะโว๊ยย งานเลี้ยงน่ะ!!"

"เอาไงดีน๊าาา...อ๊ะ!!!"

เรื่องของผม ที่ถูกเจ้าบ้าตัวหนึ่งตามตื๊อ-*-

ผม..โกคุเทระ..

"ฮายาโตะ~~~~!!!!>[]<"

..=[]= เหวอ!!!! เสียงนี้..

"จับได้แล้ววว><"

อ๊ากกกก>[]< ไอ้บ้าที่ว่ามันกอดผมอยู่..ยามาโมโตะ ทาเคชิ!!

"ตัวแข็งเชียว น่ารักจังเลย>0<"

เหยอ..=0= อย่ามาใช้คำนี้กับชั้นนะเฟ้ย!!

โอ๊ยยย~~ ถึงมันจะชอบผมก็เถอะ สภาพอย่างนี้ชอบมันไม่ลง!!! -*-

"ปล่อยนะเว้ยยย!!!"

"ง่า..ไม่ดีใจหรอ"

ดีใจกับเตี่ยแกเต๊อะ ด๋อยเอ๊ย!!=[]=

ผมผลักมันออกไปห่างๆ กำลังคิดว่าถ้ามันเข้าใกล้ผมมากกว่านี้ ผมจะเสียหลายอย่าง =__=

ที่ห้องเรียน..

"โกคุเทระคุง ทำไมโทรมอย่างนั้นล่ะ"

โอ้วว ท่านรุ่นสิบ น้ำใจท่านงดงามปาน[ชะนี]~~~(- -*) เป็นห่วงลูกน้องอย่างผมด้วยย ทราบซึ้งครับ!!(T[]T)

"ไม่มีอะไรหรอกครับ^__^"

ผทยิ้มแฉ่งประมานว่าถูกหวย เหอๆ- -*

"ยามาโมโตะอีกแล้วหรอ.."

ท่านช่างฉลาดล้ำลึก!!! 0[]0

"รังเกียจอะไรเค้านักหนานะ ยามาโมโตะไม่ดีตรงไหนหรอ"

เหอๆ ท่านไม่โดนมันตามตื๊อ คงไม่รู้..=[]=

"งั้นชั้นขอเปลี่ยนเวรกับโกคุเทระคุงได้มั้ย..ขอร้อง"

"ได้ครับ!! แหมๆไม่เห็นต้องขอร้องเลยนี่ครับ!! สั่งมาผมจัดให้!!"

"^__,^"

เอ๊ะ..ผมรู้สึกเหมือนเห็นท่านรุ่นสิบยิ้มหยองๆนะเนี่ย...เหอๆ คิดไปเองมั้ง =__=

ช่างเถอะ รีบๆทำเวรดีกว่า..ต้องไปทำความสะอาดห้องประชุม

แหมๆ สุดยอดเลยท่านรุ่นสิบ ได้หน้าที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้=^=

..

ก๊อกๆ เสียงอะไรไม่ต้องถาม-*-

"ดี!! ชั้นมาแทน ท่าน..เอ๊ย..ซาวาดะ"

"อ้าว!! ฮายาโตะ>[]<"

ว๊ากกกกกก ท่านรุ่นสิบ ทำไมทำกับผมอย่างนี๊~~~~~=0=

"กลับล่ะ"

หนีดีกว่าโว๊ยยย อยู่กับมันเดี๋ยวเสียว=[]=

"ช้าก่อนนน..หึหึ..มาช่วยงานเดี๋ยวนี้!!"

เหวอ ไอ้บ้าโหมดดาร์ค!!=[]=

..

และแล้วงานก็เสร็จลง..=^=

"กลับแล้วนะเว้ย"

ทรมานโว๊ยยย อยู่กับมันเนี่ย..

ผมเดินมาที่ประตู............

=_=

เฮ้ย

=[]=

"ประตูล๊อค!!!!!"

"แหะๆ แย่จัง^[]^" กรูเห็นมึงยิ้มนะเฟ้ย- -*

กึก..

"อ๊ากกก ไฟดับ"

อ๊ากกกกกก ซวยยยได้โล่~~~

"แหะๆ แย่จัง^[]^" กรูรุ้ว่ามึงยังอยุ่ยิ้มนะเฟ้ย- -*

แย่ล่ะ มองไม่เห็นอะไรเลย..เหวอออ

"อ๊ากก"

หมับ!!

"ระวังหน่อยสิ.."

ผมรู้ว่า..สายตามันตอนนี้คง จริงใจน่าดู..

"ไม่ระวัง เดี๋ยวจะตกเป็นของชั้นนะ..^[]^"

อ๊ากกกก ไอ้บ้า!!! เราก็อุตส่าห์ปลื้ม!!=[]=

"ปล่อยยยนะเว้ยย!! ยังไงชั้นก็ไม่ชอบแก ไม่ต้องมาตามตื๊อ เซ็ง !! ชั้นชอบที่จะอยู่ข้างๆท่านรุ่นสิบมากกว่า"

"ก็ดี.."

มันปล่อยเอวของผม..ก่อนจะไปยังมุมห้อง..หลังจากนั้น ก็ไม่มีเสียงออกมาอีกเลย..

.......

หลังจากที่อยู่ในห้องเกือบ 3 ชม. ก็มีคุนลุงยามมาเปิดให้...

เจ้าบ้านั่น..ไม่พูดอะไรเลย

พูดหน่อยสิเฟร้ยย!! เป็นใบ้รึไง =0=
.......

เช้าอีกวัน..ตาผมคงบวมฉึ่ง..

นอนไม่หลับเลยแฮะ..

"โกคุเทระคุง รู้ข่าวรึยัง!!~ "

"ครับ? ข่าวอะไรหรอครับท่านรุ่นสิบ"

"ยามาโมโตะคุงถูกรถเฉี่ยว!!!"

หา!!!~ 0[]0

ไอ้บ้านั่น..!!!!!

ทำไมมันรีบตายจังว่ะ!!!!!~-*-

"ยามาโมโตะ!!!"

"....."

"เป็นอะไร..มากมั้ย.."

โว๊ยยย อย่าทำให้เป็นห่วงสิวะ!! ไอ้บ้า!!

"โทษนะ.....นายเป็นใคร???"

หา..

"ไอ้บ้า!! เล่นอะไรห๊ะ!!"

ผมกระชากคอเสื้อไอ้บ้า ให้เข้ามาใกล้..

เล่นแรงไปแล้วนะเฟ้ย!!!

"โทษที..แต่ไม่รู้ว่าชั้นรู้จักนายรึเปล่าน่ะ ก็เลยถาม"

"อึก.."

"ตกลงนายเป็นใคร"

"นี่แก..จำช้นไม่ได้รึไง.."

"อือ..ก็ใช่น่ะสิ เลยถามไง"

"...ยามาโมโตะ!! ไอ้บ้า!!..นายน่ะ เจ้าชู้มือไว ชอบมาเจ๊าะแจ๊ะกับชั้นอยู่เรื่อย..ฮึก..แต่นายไม่เคยบอกชอบชั้น..
ลืมเฉพาะชั้นได้ไง ฮึก..บ้า!! เมื่อคืนก็ร้องไห้เพราะนายแท้ๆ!! บ้าๆๆๆๆ!!! ชั้นชอบนาย..ฮือ..อ"

ไม่เอาแล้ววว อย่าลืมชั้นนะ ไอ้บ้า!! ผมรู้ใจตัวเองแล้ว..แต่มันก็มาลืมมันไปซะอย่างนั้น

"ฮึก"

"ยอมพูดออกมาจนได้>[]<"

"ฮึก..หา"

มันกอดผม.."เฮ้อ..จับได้จริงๆซักที..ขอโทษนะ ฮายาโตะ ฉันอยากให้นายยอมรับใจตัวเอง"

"ก็เลยแกล้งกันหรอ"

อยากโดนระเบิดซักสองสามลูกมั้ยว่ะ =___=

"ง่า..ขอโทษ..อ่า"

"เห๊อะ..ชั้นพูดอยู่ฝ่ายเดียวแท้ๆ-\3/-"

"หึ..ชั้นรักนายนะฮายาโตะ..รักตั้งแต่นายเข้ามาเรียนที่นี่เลย.."

"ฮึก.."

ผมสวมกอดกลับไป..

เรากอดกันอยุ่ซักพัก..

"ถ้าชั้นความจำเสื่อมจริงๆก็ดีสิ"

"ว่าไงนะ=[]="

"ก็จะได้เห็นฮายาโตะอ้อนแบบน่ารักๆไง><"

ตู๊มมม~~~~~ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเสียงอะไร

จบเต๊อะ!!