Y tezuka x kikumaru

เนื้อเรื่อง

(Y) TE LOVE KI (เข้าใจได้ไหมว่า..รัก..)

ร.ร.เซงาคุ ตอนประมาณ 6โมงเย็น ที่คอร์ดเทนนิส ที่ๆมีแต่ความเงียบ
ยังมีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ข้างคอร์ด
สายตาเหม่อลอย จ้องไปตรงท้องฟ้ายามราตรีที่มีแต่ดวงดาว
กำลังรอคอยใครซักคนอยู่…

“ยังไม่มีกลับอีกหรอ คิคุมารุ”
เสียงของกัปตันชมรมเอ่ยถามสมาชิกของเขาด้วยความสงสัย
เนื่องจากหมดเวลา ที่นักเรียนจะต้องอยู่ที่โรงเรียนแล้ว
(กลับไปแล้วจะเห็นนั่งอยู่นี่เรอะ งี่เง่าจังนะเจ้าเทะ-_-)

“ฉันรอโออิชิอยู่น่ะ” คำตอบถูกตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
“…” เทะสึกะไม่ตอบกลับไป ได้แต่ยืนมองคิคุมารุอยู่เงียบๆ
แล้วความเงียบก็กลับมาอีกครั้ง

ต๊อก แต็กๆไอชิเตรุ ไอชิเตรุ ต๊อกแต๊กๆ
(โอ้โห! ไม่บอกไม่รู้ใช่มั้ยว่านั่นเป็นเสียงมือถือ-_-)
เสียงๆหนึ่งทำลายความเงียบนั่น

“โออิชิ ทำอะไรอยู่น่ะ ชั้นรอนายนานมากๆๆแล้วนะ”
ขอโทษนะ เอจิ ตอนนี้ชั้นติดธุระน่ะ
“ เอ๋ แล้วปล่อยให้ชั้นรอตั้งนานเนี่ยนะ ทำไมไม่โทรมาบอกก่อนเล๊า”
ขอโทษนะไว้คราวหน้าจะเลี้ยงที่ร้านยาชิ แค่นี้นะ
“เฮ้ โออิชิ เดี๋ยวสิๆ”

“…ไอ้โออิชิบ้าๆคนเค้าอุตส่าห์รอตั้งนาน บ้าๆๆๆ”
คิคุมารุสบถอย่างอารมณ์เสียสุดๆแล้วก็แบกกระเป๋าขึ้นบ่าสะพาย
เพื่อจะเดินออกจากโรงเรียน แต่ถูกดึงแขนไว้ เขาหันกลับไปดู
ไม่ทันที่คิคุมารุจะเอ่ยถาม ก็ถูกเทะสึกะดึงมือ แล้วลากไป(ลาก หรอ 0o0)

“เอ๋ อะ…อะไร เทะสึกะ”
คิคุมารุเอ่ยถามระหว่างที่ถูกเทะสึกะดึงตัวออกจากโรงเรียน
“ตอนมืดๆมันอันตราย”
เทะสึกะพูดแค่นั้นแต่ก็ทำให้คิคุมารุเข้าใจว่าเทะสึกะต้องการจะไปส่ง…

ทั้งสองคนเดินไปเรื่อยๆตามทางที่คิคุมารุบอก
“ทำไมถึงมาส่งชั้นละ” คิคุมารุถาม
“…”ไม่มีเสียงตอบจากเทะสึกะ
เช่นเดียวกับทุกๆคำถามที่คิคุมารุถามไม่มีเสียงตอบกลับมา

“เห็นคุยกับฟูจิตลอดไม่รู้เลยว่าฟูจิจะต้องพยายามคุยกับนายขนาดนี้
ถ้านายไม่พูด ชั้นก็อึดอัดนะเทะสึกะ ไม่อยากยุ่งกับชั้นก็อย่าสนใจชั้น
ไม่ต้องมามีท่าทีเห็นใจ แล้วไม่พูดด้วย…ส่งแค่นี้ใช่มั้ย ขอบคุณที่มาส่งนะ ”
หลังจากที่พูดเองเออเอง (บ้าน่ะสิ อ๊ะล้อเล่นจ้า)
แล้วคิคุมารุก็วิ่งเข้าบ้านไป เทะสึกะที่ยืนอยู่หน้าบ้านเมื่อคิคุมารุเข้าบ้านไปแล้ว
ก็ได้แต่มองตาม และคำๆหนึ่งก็หลุดออกจากปากของเขา
“เจ็บ”……… (เจ็บตรงไหนละ หรือว่าOoO…(นั่นแน่คิดอะไรกันอยู่จ๊ะ))

เช้าอีกวันที่ ร.ร.เซงาคุ ชมรมเทนนิสมีซ้อมเช้า ก่อนคาบเรียน
“อรุณสวัสดิ์ ทุกคน”
“อรุณสวัสดิ์ครับรุ่นพี่คิคุมารุ รุ่นพี่ฟูจิ มาพร้อมกันเลยนะฮะ (ส่อแววY อีกคู่แล้ว)”
“ใครมาแล้วบ้างละ” ฟูจิถาม
“ ก็ มีกัปตันเทะสึกะ รุ่นพี่ โออิชิ รุ่นพี่อินูอิ รุ่นพี่คาวามูระ แล้วก็ ไคโดคุง ครับ ”
“อืม” ฟูจิรับคำรุ่นน้อง
“โอ้โห!มาเร็วกันจังแฮะ ว่าแต่…อืม เจ้าเปี๊ยกกับ เจ้าโมโมะยังไม่มาเหมือนเคย
จอมสายขาประจำ อิอิ” คิคุมารุล้อรุ่นน้องของเขาอย่างลับๆ (เอ่อ…ไม่ลับแล้วละมั้ง )

ที่คอร์ด A มีการซ้อมแบบจับคู่อยู่ “งั้นฉันจะประกาศการจับคู่ซ้อมก่อนนะ”

“คู่แรกไคโด กับ….” อินูอิพูดค้างไว้แล้วล้วงมือเข้าไปในกล่องจับฉลากรายชื่อ
“…ชั้นเอง^_^”
“คงไม่ได้จงใจหรอกนะฮะ”
ไคโดพูดประชดประชันไปทางรุ่นพี่จอมป่วนที่ยืนยิ้มกริ่มอยู่

“พอคู่ฉันแข่งเสร็จแล้วต่อไปก็…อืม…อ้อ!เอาเป็น ฟูจิกับ….โออิชิ”
(เหมือนจับแบบผ่านๆ)
”แล้วก็ คิคุมารุ…กับ…เทะสึกะ ส่วนคุณทากะที่เจ็บแขนอยู่
ก็ช่วยเป็นกรรมการด้วยนะครับ^_^“

“เอาล่ะ..ถ้านายแพ้ฉันนะไคโด…นายต้องมาเป็นแฟนชั้นนะ^_^”
(รู้สึกว่าFICนี้ ยิ้มบ่อยจังนะ อินูอิ)
”~!!!ไม่!!!~”
“ไม่กล้าใช่มั้ยล่ะ^_^”
“sh sh sh sh งั้นก็มาเลย…แต่ถ้ารุ่นพี่แพ้ต้องมาเป็นคนรับใช้ผมนะ”


“The best of one set math อินูอิ เป็นฝ่ายเสริฟ“
ทากะทำหน้าที่กรรมการเป็นอย่างดี……..



“Game set one by อินูอิ 7 ต่อ 5 ”
“อย่าลืมสัญญาละไคโด…”
… ทั้งๆที่พยายามไล่ตาม ก็ยังตีห่างออกไปได้
เก่งอะไรกันนักกันหนาไอ้เจ้ารุ่นพี่คนนี้ ไคโดนั้นก็ได้แต่คิดในใจ

“อ้าวๆๆคู่ต่อไปลงสนามได้^^_^^” อินูอิพูดอย่างอารมณ์ดีสุดๆ

“เต็มที่ล่ะโออิชิ”
“อืม นายก็เหมือนกันนะฟูจิ ”
"The best of one set math ฟูจิ เป็นฝ่ายเสริฟ”



……………. “Game set one by ฟูจิ 6 ต่อ 4 “
“เฮ้อๆเล่นแทบไม่มีช่องโหว่เหมือนเคยเลยนะฟูจิ เหนื่อยชะมัดเลย”
“นายก็ขึ้นหน้าเน็ตเร็วขึ้นนี่นา ได้เทคนิคอะไรมาจากเอจิล่ะ “
(อู๋!OoOเทคนิคอารายอะ)
“เอ๋?งั้นหรอ 555 แต่นายนี่เก่งจริงๆเลยนะ ”


“งั้นเริ่มคู่ต่อไปเลย…เทะสึกะ คิคุมารุ“
“เล่นอย่างไม่ประมาทละกันนะคิคุมารุ”
“อืม”
“The Best of one set math คิคุมารุเป็นฝ่ายเสริฟ"

…เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยที่เทะสึกะชนะไปอย่างขาดลอย 6-1
แต่คนที่แพ้ไม่มีท่าทีเจ็บใจแม้แต่น้อย
“เล่นดีแล้วละคิคุมารุแต่…”
เทะสึกะพูดปลอบใจแต่ไม่รู้ทำไม
”ช่างเถอะ”คิคุมารุตัดบทสนทนานี้อย่างง่ายๆ
“มีอะไรหรือเปล่า ” เทะสึกะ ถามด้วยความเป็นห่วง
”ไม่-ได้-เป็น-อะ-ไร”
คิคุมารุพูดเน้นคำเพื่อให้คนที่เขาพูดด้วยเข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะบอก
”…”
เทะสึกะจบบทสนทนาที่ไม่ค่อยจะราบรื่นด้วยการเดินหนีไป
“อ๊า~~~!เจ็บใจชะมัดเลยอะฟูจิ ดูดิแพ้ตั้ง 6-1 แน่ะ เจ็บใจๆๆๆ”
คิคุมารุบ่นให้เพื่อนรักของเขาฟัง
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เทะสึกะน่ะเก่งเกินคนไปแล้ว”
(อิอิ ด่าไอ้เทะ ทางอ้อม ^O^)
”ฮะๆๆๆ” คิคุมารุหัวเราะกับคำปลอบใจที่เพื่อนรักของเขาพูดออกมา
“ไปเรียนดีกว่าฟูจิ”
”อืมๆ” ทั้งสองตอบรับกันแล้วเดินออกจากชมรมไป
โดยที่คิคุมารุไม่รู้เลยว่า มีใครบางคนเฝ้ามองเขาอยู่
(เรียกไอ้คนอย่างนี้ได้ว่า”พวกถ้ำมอง”) “เป็นแค่กับชั้นคนเดียวสินะ”…

หลังจากคาบเรียนทั้งหมดได้จบลง
“วันนี้ชั้นทำตารางการซ้อมแบบใหม่มาให้ เอ้า!^_^”
อินูอิประกาศให้พวกตัวจริงรับรู้แล้วก็ยิ้มอย่างเคย(มันบ้าไปแล้ว)

“ตารางซ้อมมีอยู่ว่า…ให้จับกลุ่มๆละ3คน เพื่อตามของ5 อย่าง
ที่ชั้นให้เด็กรุ่นน้องเอาไปซ่อนให้เจอ ใครหาไม่เจอก็ต้องหาจนกว่าจะเจอ
แต่ถ้าใครหาเจอช้าที่สุดก็จะต้องวิ่งรอบสนาม100 รอบ
และน้ำคั้นผักรุ่น HYPER REMIX 3 ก็จะเป็นของกลุ่มนั้น”
อินูอิพูดจบก็หันไปยิ้มให้ไคโดเพื่อเป็นการให้รู้ว่าต้องการให้มาอยู่กลุ่มด้วย

”รู้แล้วละน่า”ไคโดพูดขึ้นมาลอยๆ
“อะไรกันฮะเนี่ย”
เรียวมะบ่นอุบเมื่อถูกให้มาอยู่กลุ่มเดียวกับเทะสึกะและฟูจิ

และพวกตัวจริงก็แบ่งกลุ่มได้ดังนี้

กลุ่มที่:1 เทะสึกะ ฟูจิ เอจิเซน

กลุ่มที่:2 โออิชิ คิคุมารุ โมโมะ

กลุ่มที่:3 ทากะ ไคโด อินูอิ

“นี่คือของที่ต้องหานะ”
อินูอิพูดแล้วก็ยื่นกระดาษรายชื่อของให้แต่ละกลุ่มไว้

“เอาละเริ่มได้แล้ว!!!!!”

เมื่อสิ้นเสียงของอินูอิ
พวกตัวจริงแต่ละกลุ่มก็รีบออกไปหาของที่เขียนไว้ในกระดาษ

การที่ต้องวิ่งรอบสนามไม่เป็นปัญหาอยู่แล้วแต่ถ้าเป็นน้ำคั้นนั่นก็คงจะต้องขอลา
ทุกกลุ่มกระจายคนออกไปตามหาของ

ตอนนี้เวลาผ่านมาเกือบ 20นาที ยังไม่มีกลุ่มไหนหาของได้ครบ……………

“อ๊า~~!เจอแล้วๆ^^O^^”
คิคุมารุประกาศเมื่อเจอของอย่างที่4แล้ว

“อีกอย่างเดียวนะฮะรุ่นพี่เอจิ”
“อื๊มๆ^^_^^”
“อย่างสุดท้ายแล้ว…งั้นนายไปหาที่แถวชมรมเทนนิสหญิง
ส่วนโออิชิก็ไปหาแถวตามบริเวณตึกเรียนนะ ”
คิคุมารุแบ่งหน้าที่ให้กลุ่มของเขา
เพราะว่าเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่ไม่อยากดื่มน้ำคั้นมรณะนั่น
“รับทราบ” โออิชิกับโมโมะรับคำพร้อมกัน
“อีก15นาทีเจอกันที่นี่นะ” หลังจากที่คุยกันภายในกลุ่มเรียบร้อย
คิคุมารุก็มุ่งหน้าไปที่ห้องแต่งตัวของชมรมเพื่อหาของอย่างสุดท้าย….

ภายในห้องที่มีอุปกรณ์ต่างๆวางระเกะระกะ(มันแปลว่า รก )มากมาย
มีเด็กหนุ่มที่เป็นกัปตันของชมรมกำลังง่วนอยู่กับการหาของ
เช่นเดียวกับเด็กหนุ่มผมแดงที่เปิดปะตูเข้ามา
สายตาของทั้งสองจ้องมองกันและก็เป็นคิคุมารุที่หลบสายตาไปก่อน
ห้องที่มีความเงียบและเด็กหนุ่มสองคนกำลังหันหลังให้กัน
ต่างฝ่ายต่างก็หาสิ่งที่ต้องการ ไม่มีเสียงพูดคุยกัน ต่างกับข้างนอกห้องนี้
เทะสึกะเดินไปที่ประตู ทำให้คิคุมารุถอนหายใจเพราะคิดว่าเทะสึกะจะเดินออกไป
แต่ไม่ใช่…เทะสึกะเดินไปที่ประตูเพื่อล็อกประตู
และเริ่มปรับความเข้าใจให้ตัวเอง

“ทำแบบนี้ทำไม” (ไม่รู้ดิ)

“ทำอะไร” (นั่นสิ)

“ก็ที่นายร่าเริงกับคนอื่นยกเว้นชั้น” (หึงรึไง)

“ชั้นก็แค่ทำกับนายเหมือนที่นายทำกับชั้น” (นั่น…เจ็บมั้ยละ)

“แต่ เรื่องวันนั้น…ชั้นแค่ไม่อยากจะพูดกับใคร” (แก้ตัวน้ำขุ่นๆ)

“ หรอ…ชั้นก็คงรู้สึกแบบนั้นกับนายมั้ง” ( เอาคืน)

“ ชั้นก็แค่ไม่ค่อยคุ้นกับใคร “(โธ่!น่าสงสาร กระซิกๆ T^T)

“ยกเว้น ฟูจิกับโออิชิ ล่ะสิ” (ฉึก!แทงใจดำ)

“ให้โอกาสชั้นแก้ตัวได้มั้ย”

“…นายมีเหตุผลอะไร ทำไมจะต้องมาแก้ตัว”

“ชั้น เอ่อ…รู้สึกดีๆกับนาย”

“อย่าเลย ชั้นไม่อยากอึดอัดไปมากกว่านี้”

“เย็นนี้กลับด้วยกันนะ ”
เทะสึกะไม่รอให้ คิคุมารุตอบ เขารีบเดินออกไป(เข้าข่ายหน้าด้าน-__-)

“อ๊ะ เจอแล้ว “…….

ตอนนี้เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมงเต็มๆ
มีแค่กลุ่มของคิคุมารุเท่านั้นที่หาของจนครบแล้วมานั่งรอ………..
(เหตุผลคือไม่อยากให้เอจิต้องกินน้ำสุดสยดสยองนั่น)

เวลาผ่านไป เกือบ 2 ชั่วโมง ทุกกลุ่มมากันครบแล้ว
และกลุ่มที่มาเป็นกลุ่มสุดท้ายคือกลุ่ม ของ เทะสึกะ

“เอาล่ะเชิญเลย-\_/-”(รังสี อาฆาต)
อินูอิพูดพร้อมยื่นแก้วน้ำที่มีสีเขียวแก่ให้กับ เทะสึกะ ฟูจิ และ เอจิเซน…….

“เสร็จแล้วก็ช่วยไปวิ่งรอบสนาม100รอบด้วยนะ^-^”
“ที่เหลือแยกได้” อินูอิพูดเหมือนตัวเองเป็นกัปตันของชมรมซะงั้น
โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีรังสีอาฆาตจากกัปตันตัวจริงส่งมาที่ตัวเขา(ชิ้ง)
“เอจิกลับเลยมั้ย” โออิชิถามคู่หูของเขา
“โทษทีวันนี้โออิชิกลับไปก่อนนะ”
“ อืม…แล้วค่อยไปร้านยาชิกันคราวหน้านะ กลับดีๆละเอจิ”
“โอ๊ทส์”

ตอนนี้เวลาเย็นในชมรมเทนนิสของเซซุนมีคนอยู่แค่ 4 คนเท่านั้น
มี3คนที่กำลังวิ่งรอบสนามอยู่
ส่วนอีกหนึ่งคนก็อยู่ที่ห้องของชมรม กำลังนั่งรอเวลา….

“100 ” เทะสึกะพูดหลังจากที่วิ่งรอบสนามจนครบแล้ว (ขี้โกง!ๆมันนับมั่ว)
“ ครบแล้วหรอ เทะสึกะ”
“อืม” ”ของผมพึ่ง 50 รอบเอง จะตายอยู่แล้ว”
“กลับก่อนนะ”
เทะสึกะรีบวิ่งออกจากคอร์ดไปที่ห้องของชมรมทันทีเพื่อจะไปพบคนที่นัดไว้ตอนซ้อม
“คงกลับไปแล้ว”
เทะสึกะพูดขณะที่อยู่หน้าประตูห้องชมรม
นัยย์ตาของเขาดูเศร้าผิดปกติ นิ่งไปซักพักก่อนตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

ทันใดนั้นนัยย์ตาที่เคยหม่นหมองก็ดูสดใสขึ้นมาทันที
เพราะภาพที่เขาเห็นคือ คิคุมารุนั่งรอเขาอยู่ หัวใจเขาเต้นแรงผิดกับปกติ
และร่างกายก็สั่งให้เขาเดินเข้าไปหาคนผมแดงที่อยู่ตรงหน้า
ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่ภาพของคิคุมารุเต็มไปหมด
และร่างกายก็ตอบสนองความต้องการของเทะสึกะ
ไม่รีรอเขาดึงตัวคิคุมารุเข้าไปกอด
“นายยังไม่กลับ ”
เทะสึกะพูดและกอดแน่นเข้าไปอีก
เพราะเขาอยากให้คนในอ้อมกอดรู้ว่า ตอนนี้เขารู้สึกยังไง

“ปล่อย” คิคุมารุพูดเสียงเย็นชาตอบกลับไป
“…ขอโทษ…” เทะสึกะคลายอ้อมกอดทันที
“กลับเถอะ” คิคุมารุกำลังหน้าแดงที่ถูกกอดไปเมื่อกี๊
พูดบอกคนข้างๆที่ทำหน้าจ๋อยอยู่
“…”เทะสึกะไม่ตอบแล้วเดินนำไป
“ชั้นจะให้นายแก้ตัวก็ได้” คิคุมารุพูด เพราะเห็นคนนำทางเงียบมาตลอด
“จริงเหรอ” เทะสึกะเน้นย้ำคำพูด
“พูดมากเดี๋ยวก็ไม่จริงสะหรอก”(2พยางค์ มากตรงไหน)
คิคุมารุพูด เทะสึกะหันมาแล้วถามว่า
“งั้นนายตามชั้นมาได้มั้ย”
“อืม…ก็ได้”
คิคุมารุรับคำแล้วเดินตามเทะสึกะไปเรื่อยๆ

จนกระทั่งเทะสึกะหยุดเดิน “ที่นี่แหละ”
คิคุมารุตาลุกวาว เนื่องจากภาพที่เขาเห็นเป็นสวนดอกกุหลาบสีขาว
ที่มีแสงไฟสาดส่องอ่อนๆ ประดับไปด้วยเก้าอี้ไม้คลาสสิกสีน้ำตาลเข้ม
รอบบริเวณมีกลิ่นหอมของดอกกุหลาบท่ามกลางความเงียบสงบ

“ถ้านายมีเรื่องไม่สบายใจ ก็มาที่นี่ ”
“…ทำเพื่อชั้นอย่างนั้นหรอ”
คิคุมารุถาม

“อืม” เทะสึกะตอบ(ซื่อ(บื้อ)ตรงจริงๆ)
คิคุมารุรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเขาเต้นรัว
เพราะเขาไม่เคยเห็นที่ๆสวยขนาดนี้ แถมคนข้างๆก็ยัง…

เทะสึกะเห็นหน้าคิคุมารุตอนที่หน้าแดง ยิ้มน่ารักๆ
ทำให้หัวใจของเขาเต้นระบำเป็นเพลง แร็บ
เหมือนกับกำลังจะทะลุออกภายมานอกกาย (เวอร์ไปมั้ง)

“น่ารักชะมัด” เทะสึกะพึมพัมเบาๆ …ขากลับเทะสึกะไปส่งคิคุมารุที่บ้าน
บรรยากาศระหว่างเดินทางนั้นต่างจากคราวที่แล้ว
เพราะครั้งนี้คิคุมารุชวนคุยอะไรเทะสึกะก็จะตอบทุกครั้ง
“แล้วเจอกันนะ” “
อืม…เอ่อ…คิคุมารุ”
“อะไร เทะสึกะ”
“เบอร์โทรน่ะ?ได้มั้ย ”
“ได้”
“โทรได้ใช่มั้ย?”
“ไม่โทรหาแล้วจะเอาเบอร์ ไปทำอะไรล่ะ โง่จริง
(น่าน โดนด่าฟรีเลย)…ฉันเข้าบ้านก่อนนะ”

“ ราตรีสวัสดิ์”
“อืม ราตรีสวัสดิ์”
และหลังจากที่ร่ำลากันเสร็จแล้ว(ซึ่งนานมาก)
คิคุมารุก็อาบน้ำทันที(อ๊าก อยากเห็นภาพตอนนี้อ่ะ(แถวบ้านเรียกหื่น) )
แล้วก็รีบเข้าห้องนอนของเขา ห้องนอนที่มีหมีชื่อ ไดโกโร่ ตั้งอยู่ตรงมุม
คิคุมารุเดินไปที่นั่น
“ชั้นจะเชื่อใจเค้าได้มั้ยนะ ไดโกโร่”
การพูดคุยกับไดโกโร่ของคิคุมารุถูกขัดด้วย

ต๊อก แต็กๆไอชิเตรุ ไอชิเตรุ ต๊อกแต๊กๆ (มาอีกแล้ว)
“โมชิโมชิ” คิคุมารุ กรอกเสียงลงไปในมือถือของเขา
“คิคุมารุ พรุ่งนี้ให้ชั้นมารับนายตอนเช้าได้มั้ย ”
“แล้วแต่สิ”
“ งั้นชั้นจะไปรับนะ”
“อืม”
“…จะนอนหรือยัง ขัดจังหวะมั้ย ”
“เปล่าเลย”
“อยู่เป็นเพื่อนคุยก่อนได้มั้ย นอนไม่ค่อยหลับ”
เพราะตอนนี้ในหัวมันมีแต่ภาพนายไปหมดนั่นแหละ
เทะสึกะอยากบอกออกไป แต่ก็ไม่กล้า

“อืม…นี่นายอย่าเรียกชั้นว่าคิคุมารุได้มั้ย มันดูห่างๆยังไงก็ไม่รู้
เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ เรียกเอจิก็ได้…”
เพื่อน มันทำให้เทะสึกะเจ็บที่หัวใจของเขาอย่างบอกไม่ถูก
(คุ-คุ-คุ-คุ- (มุขของคุรูรุ)สมน้ำหน้า\^^O^^/)
“…เอจิ” “อืม” แล้วทั้งสองก็คุยกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งเอจิง่วง
(ขอเรียก เอจิ บ้างนะ พิมพ์ คิคุมารุแล้วมันเมื่อย) ขอวางสายไป…

วันรุ่งขึ้น เทะสึกะมารอเอจิที่หน้าบ้าน “โทษทีนะ เทะสึกะ รอนานรึเปล่า”
“…เปล่า” เทะสึกะวันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษ
เพราะเขาได้เห็นเอจิ เป็นคนแรกของโรงเรียน
“มีอะไรอ่ะเทะสึกะ ยิ้มอยู่ได้” เอจิพูดระหว่างที่เดิน
“มีความสุข” เทะสึกะตอบ
“มีความสุขเรื่องอะไรล่ะ”
“…….” “อะไรกัน เทะสึกะ เพื่อนกัน คิดอะไรมาก”
เพื่อนอีกแล้วคำว่าเพื่อนที่เอจิพูดมามันทำให้หัวใจของเทะสึกะเจ็บปวดอีกครั้ง
ทนไม่ไหวแล้ว เขาอยากให้คนข้างๆได้รู้ว่า
เขารู้สึกยังไง ดึงตัวเอจิเข้าไปจูบ อยากให้รู้ว่ารัก รัก รักมากแค่ไหน

“…ชั้นไม่อยากเป็นเพื่อนกับนาย”
เทะสึกะพูดหลังจากที่แย่งจูบมาจากคนตรงหน้าได้สำเร็จ
แต่คนตรงหน้ายังตะลึงกับการจูบเมื่อกี๊อยู่
“น…นาย ทำ อะ ไร!!!??” เอจิถามทั้งๆที่ยังอึ้งอยู่
“จูบ” เทะสึกะตอบตรงๆ (ก็รู้ว่าจูบ ไอ้เทะนี่มันกวน Teen จริงๆ --_--“)
“ทำแบบนี้ทำไม”
”เพราะว่ารักนาย”
“นาย…”
ไม่ทันที่เอจิจะพูดต่อก็ถูกเทะสึกะดึงตัวเข้ามากอดอีกครั้ง
“ชั้นรักนาย”
“…………เทะสึกะ………..ขอเวลาฉันคิดก่อนได้มั้ย”
(เพล้ง (เสียงหน้าของเทะสึกะแตก)อิอิ\^^O^^/)

“……..(ช่วงเวลาผ่าตัด เอ๊ย!ทำใจ) เข้าใจแล้ว เมื่อไหร่ก็ได้”

(หมอเย็บบาดแผลได้เร็วมาก เก่งจริงๆ) “อืม”

“ถ้าเป็นนายเมื่อไหร่ก็จะรอ”
“อืม”
“ไปต่อเถอะ”
“อืม”
ในตอนนี้เอจิไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี เขาควรจะเชื่อใจดีมั้ย แล้วลองคบกันดู
แต่ในใจก็ยังคงคิดว่า ถ้าคนๆนั้นทำให้เจ็บล่ะ
เอจิพยายามไม่คิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ก็ทำไม่ได้
เพราะบางทีเอจิอาจจะแบ่งความรู้สึกดีๆนี้ให้เทะสึกะไปแล้ว…..

ตอนเย็นที่ห้องของชมรมเทนนิส
“มีอะไรล่ะ ฟูจิ”
“นายกับ…เอจิงั้นเหรอ เทะสึกะ”
“ทำไมล่ะ?”
“ชั้นแค่อยากจะพูดไว้ ประโยคนึงนะ”พูดพร้อมยิ้มจนตาปิดเหมือนเคย

”…ถ้านายทำให้เอจิเสียใจ ไม่ว่าจะเป็นนายหรือใครคนไหน
ชั้นก็ไม่ไว้หน้าหรอกนะ”
ค่อยๆลืมตาแสดงถึงความจริงใจ(อ๊าก!สุภาพบุรุษสุดๆ\^w^/)
คำพูดของฟูจิทำให้เทะสึกะเข้าใจว่า ฟูจิก็รักเอจิมากเหมือนกับเขา

“ชั้นให้สัญญาก็ได้นะ”
“จะไม่ทำให้เอจิเสียใจงั้นหรอ…”

…….เอจิที่ตอนนี้ตัดสินใจได้แล้วว่าตัวเขาต้องการอะไร
กำลังเดินหาคนที่อยากพูดด้วยมากที่สุดอยู่
“อยู่ไหนฟะเนี่ย”(ว้ายๆไม่สุภาพค๊า จุ๊ๆ-.-)

ห้องของชมรม เมื่อนึกได้แล้วเอจิก็รีบวิ่งไปที่นั่นทันที……

“งั้น นายช่วยจับมือเพื่อเป็นการสัญญากับชั้นได้มั้ย”
“อืม” เทะสึกะจับมือกับฟูจิในฐานะที่เป็นคนที่มีความรักต่อเอจิเหมือนๆกัน “
”อย่าบอกเอจิเรื่องนี้นะ”
“อืม”

“นี่ เทะสึ….กะ” เอจิเข้ามาเห็นภาพการทำสัญญานั่นพอดี

“อ๊ะ…เอ่อ…ไม่มีอะไร ขอโทษนะที่มาขัดจังหวะ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ แหะๆ”
แล้วเอจิก็รีบวิ่งออกไปทันที
“เอจิ” เทะสึกะหันมามองที่ฟูจิ

แววตาของเขาดูเหมือนกำลังสำนึกผิด ที่ไปแย่งคนรักของเพื่อนตัวเองไป
(มีสำนึกด้วยรึ)

“ไปเถอะเทะสึกะ คนสำคัญของนายไม่ใช่หรอ”
ฟูจิคงจะรู้ดีว่าเทะสึกะกำลังคิดอะไร

“ขอบคุณ” แล้วเทะสึกะก็วิ่งตามไปทันที




…..อีกด้านหนึ่ง เอจิกำลังเสียใจอย่างมาก
เขาวิ่งมาทั้งๆที่ไม่รู้ตัวว่าเขามาหยุดที่สวนกุหลาบสีขาว
ที่ๆเขาเคยมากับคนที่เคยบอกรักเขา ยังไม่ทันที่จะบอกรักกลับ
เค้าคนนั้นก็มีคนใหม่โดยที่ไม่สนใจความรู้สึกของตัวเขาเลย

“เอจิ” เทะสึกะที่ตามเอจิมาทันเอ่ยขึ้น (โค-ต-ร-เร็วเลย)
“ตามมาทำไม” เอจิพูดแล้วทำท่าจะเดินหนีไปอีก
“เอจิเรื่องมันไม่ใช่แบบนั้น” เทะสึกะแก้ต่าง
“ก็ชั้นเห็นอย่างนั้น แล้วมันจะเป็นแบบไหนละ” เอจิเถียง
“มันไม่ใช่!!!” เทะสึกะขึ้นเสียง
“แล้วมันคืออะไรละ!!!” เอจิถาม
“…….” ไม่มีเสียงตอบจากเทะสึกะ
เพราะเขาสัญญากับฟูจิไว้แล้วว่า จะไม่บอกเรื่องนี้กับเอจิ

“…พอทีชั้นเกลียดนาย ช่วยเลิกมายุ่งกับชั้น อย่ามาให้เห็นหน้าด้วย ”

“เกลียด” มันเป็นคำพูดที่เปรียบเหมือนกับ
ดาบที่มาทิ่มแทงหัวใจของเทะสึกะ (หมอมาเย็บเร็ว!)
ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ เทะสึกะดึงตัวเอจิเข้าไปกอดให้เหมือนกับครั้งที่แล้ว
แต่มันแน่นมากกว่า “ปล่อยนะอย่ามายุ่งกับชั้น!!!!”
เอจิพูดไปพลางน้ำตาไหลอาบแก้มสีชมพูอ่อนๆของเขา

“ขอโทษ ชั้นก็แค่สัญญากับฟูจิว่า จะรักนายตลอดไป
จะไม่ทำให้เสียใจเด็ดขาด…ขอร้องล่ะ อย่าเกลียดชั้นเลย เอจิ ชั้นขอโทษๆๆ
อย่าร้องไห้และหันมายิ้มให้ชั้นเหมือนอย่างเคยเถอะ นะ นะ ”
(เอ้าๆแก้ตัวเข้าไป ได้บททีพูดซะยาวเชียวนะ คัท! คัท! คัท! คัทโว้ย
ผู้กำกับ(คนเขียน)สั่ง คัท แล้วโว้ยไอ้เทะ)

(เล่นต่อได้ Action!) “ ปล่อยนะ”
เอจิยังยืนยันคำเดิมอยู่ โดยที่ใบหน้ายังคงคราบน้ำตาไว้
“เอจิชั้นรักนาย” เมื่อเห็นว่าแก้ตัวยังไงก็ไม่เป็นผล
เทะสึกะจึงตัดสินใจ ประกบปากลงไปที่ปากบางๆของเอจิ
เทะสึกะใช้ลิ้นตวัดปลายลิ้นของเอจิ ลิ้มรสอีกครั้งหนึ่ง
ร่างบางพยายามปฏิเสธ แต่…“อืม…”
เสียงครางเบาๆ จูบอันดูดดื่มเร่าร้อนจนคนที่โดนจูบแทบหลอมละลาย เนิ่นนาน
มันทำให้เอจิรู้สึกเหมือนถูกแย่งลมหายใจไป…
ร่างสูงถอนริมฝีปากออกก่อนจะจ้องหน้าคนรัก อยากให้รู้…อยากให้เข้าใจ
“เทะสึกะนายมันบ้าที่สุดเลย!!!!!! ก็มัน….มัน!
รักนายไปแล้วนี่ต้องรับผิดชอบด้วยสิ เจ้าบ้าๆๆๆ!!!!!!!! ”
เอจิรัวทุบที่อกของเทะสึกะ อย่างรุนแรง
“ เจ็บนะเนี่ย ” (ด้านแล้วไม่ใช่หรอ) เทะสึกะรวบมือทั้งสองข้างของเอจิ
(มือใครมีข้างเดียว)ที่ทุบเขาอยู่ไว้ แล้วยิ้มเล็กๆ
“ไม่ต้องมาพูดเลย /////”
“นายขี้หึงขนาดนั้นเลยหรอ ”
“ก็…นายมัน…” (โง่-งี่เง่า-เอาแต่ใจ-อ้อๆ อย่าลืม ขี้เก๊กด้วย )
“รักนายตรงที่เป็นแบบนี้… น่ารักชะมัด”
(พูดถูกครั้งแรก เอาไป20 เยน (ซื้ออะไรได้20 เยน))
“ถ้านายทำแบบนั้นอีก ชั้นจะไม่พูดกับนายจริงๆด้วย”
“ไม่ทำแล้วครับ(สุภาพขึ้นมาในทันที)…แต่…”
“แต่อะไร”
“ขออีกทีได้มั้ยตรงนี้”
เทะสึกะพูดไปพลางใช้นิ้วแตะที่ปากบางของเอจิ
“ไม่ให้”
“…แต่ชั้นจะเอา” (หน้าด้านขนานแท้)
“เอาแต่ใจชะมัด” ร่างบางหันหน้าหนี
“นะ” เสียงขอร้องแกมบังคับ
“ครั้งเดียวจริงๆนะ” พูดเบาๆ“…
” ………..
“อืม…อืม…อืม…อืม…อึ่ก…..ฮ่า” เทะสึกะกอดเอจิไว้แน่น
เสียงครางเบาๆของเอจิ ก่อนปากจะหลุดออกจากกัน
“ไหนว่าครั้งเดียวไง!!!!”
“ไม่ได้พูดซักหน่อย”

“เจ้าบ้าๆๆๆๆ!!!///////”

***********************************************************************

อ๊าก!!!! จบแล้วขอรับ ปรบมือหน่อย แปะๆ(หน่อยจริงๆ) นิยาย Y
เรื่องแรกที่เขียนจบ (ปลื้ม) เทะสึกะน่ารัก แต่
คิคุมารุน่ารักที่ซูดๆๆๆๆๆ เรื่องแรกจบอย่างดีT_T ปลาบปลื้มอย่างมาก
ชอบคู่นี้ตรงที่ นิสัยมันคนละขั้ว แต่ก็เข้ากันได้
ไม่ค่อยมีใครแต่งให้เป็นแบบนี้หรอก ส่วนใหญ่ คิคุจัง จะคู่กับ เจ้าโออิชิ ไม่ก็ไอ้โมโมะ
อ้อ ฟูจิจังก็ด้วย ใครมีโดจินของ ปริ๊น Y บ้าง อยากได้ (โหยหา)