นิยายวันเด็ก ตอน จินตหรา

ข้อมูลเบื้องต้น

ก่อนอื่นก็ขอแนะนำตัวครับ ผม Pister ครับ เพิ่งหัดแต่งนิยายครั้งแรกขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ เห็นว่าช่วงนี้เข้าสู่ช่วงวันเด็กเลยอยากแต่งเรื่องราวที่เกี่ยวกับเด็กแต่ไม่เด็ก เชิญรับชมครับบบบ





 

เนื้อเรื่อง

จินตหรา เธอเป็นนักศึกษาที่เข้ามาเรียนในจังหวัดเชียงใหม่ เธอเป็นคนสวย เซ็กซี่ วันนึงเธอก็ไปปาร์ตี้กับเพื่อนของเธอจนเธอเมากลับบ้าน ด้วยความที่เธอเมาจนทำให้ลืมปิดประตูบ้านพัก เรื่องราวสัปดนจึงบังเกิดขึ้น เมื่อมีคนบ้าเข้ามาในบ้านของเธอละเกิดอารมณ์เมื่อได้เห็นเรือนร่างที่นอนอยู่จึง เข้าไปข่มขืนเธออย่างสาสมใจ เมื่อคนบ้าคนนั้นเสร็จกิจกามมันก็จากไป ทิ้งเธอเอาไว้ที่เดิม เมื่อจินตหราตื่นมาก็พบว่าเธอได้ถูกใครสักคนข่มขืน เธอร้องไห้และเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง เพื่อนสนิทของเธอจึงแนะนำให้เธอไปแจ้งความละให้ครอบครัวรับรู้ดีกว่าให้คนชั่วลอยนวล จินตหราจึงตัดสินใจแจ้งความจนในที่สุดก็รู้ว่าตัวคนร้ายว่าเป็นคนบ้าคนนั้น

หลังจากนั้น มันก็ยังไม่หมดแค่นั้น

...สองเดือนต่อมา...

เธอก็ใช้ชีวิตในรั่วมหาวิทยาลัย แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพื่อนๆ หรือคนรอบข้างมองว่าเธอคือ เหยื่อถูกข่มขืนซะมากกว่า นักศึกษาคนหนึ่ง แต่ทว่า...

เธอเริ่มสังเกตความผิดปกติทางร่างกายของเธอ ประจำเดือนไม่มา ไม่เจริญอาหารเหมือนแต่ก่อน เธอจึงซื้อที่ตรวจครรภ์มาทดสอบ ผลปรากฏว่าเธอตั้งครรภ์ คงไม่ต้องถามให้ยาก คนบ้าคนนั้นนั้นแหละคือพ่อของเด็ก ไม่นานเธอก็สารภาพให้พ่อแม่รับรู้เรื่องนี้ พ่อแม่ของเธอต่างก็ช็อกและเสียใจยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

"พ่อว่าทำแท้งเถอะลูก"พ่อของเธอกล่าวหลังจากที่ได้รับฟังไม่นาน

"หา...ว่าไงนะคะ"ลูกสาวคนดีสงสัยในสิ่งที่พ่อต้องการ

"ลูกนะโดนข่มขืนนะ ทำแท้งไม่ผิดกฏหมายหรอก"

"มันจะดีเหรอค่ะ"จินตหรามีสีหน้าหวาดระแวง

ในใจของจินตหรา เกิดความสับสน ในหลักสูตรวิชาสุขศึกษาการทำแท้งถือเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่ในใจของเธอก็ไม่อยากจะแบกรับภาระนั้นไว้ ("ให้ตายสิ แค่นี้ที่มหาลัยฉันจะเอาหน้าไปที่ไหน ถ้าชั้นอุ้มท้องไปเรียน มันคงไม่สนุกแน่") สิง่ที่เธอคิดในใจเริ่มสะท้อนถึงควมสนับสนุนคำสั่งของพ่อเธอ

"แม่ว่าเรื่องนี้เราอย่าใจร้อนเลยนะ การทำแท้งมันก็คือการฆ่านะคุณ"แม่ของจินแต่ไหล่พ่อของเธอและหวังให้เห็นใจของเด็กน้อยที่ไม่รู้อะไรด้วย
 

 

 

การสนทนานี้อึมครึ้มอยู่นานแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ข้อสรุป เพราะจินตหราเริ่มรู้สึกว่า การทำแท้ง เป็นการ "ฆ่า" 1 ชีวิต

...วันต่อมา...

...มหาวิทยาลัย...

ในวันที่หน้าท้องของเธอยังแบนราบปกติเธอมามหาวิทยาลัย ทุกสายตายังคงจับจ้องเธอด้วยสายตาเหมือนกับมองตัวประหลาด

จนกระทั่งเธอไปชนกับเพื่อนสนิทของเธอเข้าซึ่งเธอลืมเอาที่ตรวจครรภ์ไปทิ้งจนทำให้มันหล่นลงพื้น เพื่อนของเธออึ้งละมีสายตาที่เบิกกว้าง

"นี่แกทองเหรอ อีจิน!!!"เพื่อนสนิทของเธอตะโกนเสียงดังจนทำให้คนรอบข้างได้ยินและหันมามุงกับผลตรวจที่อยู่ในมือของจินตหรา

"แบบนี้ทำไงเนี่ยท้องกับคนบ้าขี้คุก" "คนละคนป่าวได้กะคนบ้าเสร็จมาเอากะยามต่อไง555" "แบบนี้พ่อแม่ไม่ห่วงเหรอ" "เธอจะทำยังไงต่อไป" เสียงของเพื่อนและคนรอบข้างเข้ามาอยู่ในสมองที่เต็มไปด้วยความเครียดของเธอ

"เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป" "เธอจะทำยังไงต่อไป"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" จินตหราทนไม่ไหวจึงกรี๊ดออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะวิ่งฝ่ากลุ่มเพื่อนเธอออกไป

เธอยังคงวิ่ง ออกไปที่ถนน

"ไม่เอาแล้ว แบบนี้ ไม่สนแล้ว"ความคิดที่เธอตัดสินใจในชั่วขณะโดยขาดสติยั่งคิด

....หน้าคลินิกหมอเถื่อน....

ที่นี้เป็นคลินิกที่มีไว้สำหรับผู้ที่พลาดจนท้อง เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอกำลังทำต่อไปมันคือการฆ่าแต่ในขณะนั้นเธอไม่สามารถที่จะแบกรับอะไรได้อีกแล้ว เธอจับท้องที่มีเด็กน้อยที่ใสซื่อบริสุทธ์และคิดขอโทษอยู่ทุกครั้งที่รอหมอเตรียมความพร้อม

เลือกที่ไหลไปตามพื้น เสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ทรมานจากการเอาเด็กออก สิ่งต่างๆเหล่านี้มันทำให้เธอปวดหัวจนอยากอาเจียน

"จินตหราครับ" เสียงของหมอที่เย็นชาเรียกให้เธอเข้าไปในห้องผ่าตัด

สภาพห้องผ่าตัดมันยิ่งกว่าที่เธอจะจินตนาการเอาไว้ กลิ่นสาปของเลือดคราบเลือดที่ไมได้ทำความสะอาดอย่างถี่ถ้วน เธอนอนลงในชุดที่พร้อมจะทำมัน เธอกำมือสองข้างไว้แน่นและมองสายตาเศร้าโศกไปที่หมอและพยักหน้า

หมอผ่าตัดคนนั้นจึงเริ่มลงมือในกรรมวิธีของเขา

เลือดที่ไหลออกจากอวัยวะของเธอเป็นสิ่งเตือนใจว่าเธอกำลังจะกลายเป็น ฆาตกร ที่ฆ่าลูกตัวเองเธอกรีดร้องไม่ต่างจากหญิงสาวที่ร้องก่อนหน้าเธอจนเธอรู้สึกได้ว่ากำลังมีก้อนเนื้อบางอย่างเคลื่อนออกมาอย่างช้าๆ หมอจับมันไว้ละอุ้มขึ้นมาให้เธอดู

เป็นร่างของเด็กน้อยที่ยังไม่มีรูปร่างหน้าตาแต่เธอสัมผัสได้ถึงความเศร้าโศกที่เจ้าหนูมีไม่น้อยไปกว่าเธอ

ขณะนั้นเอง "แม่ฆ่าผมทำไม!!!" เด็กผู้ชายตัวเล็กยืนข้างเตียงส่งเสียงตะโกนจนทำให้เธอตกใจ

และสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องนอนห้องเดิม

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าที่ผ่านมาทั้งวันนั้น คือความฝัน แต่เธอก็รู้แล้วว่าสิ่งที่เธอจะทำนั้นก็คือ

"หนูจะเลี้ยงเด็กคนนี้ค่ะ" เสียงที่ตอบอย่างหนักแน่นของลูกสาวที่มีให้กับพ่อแม่

"หนูรู้ว่าหนูกำลังทำอะไร แต่หนู ไม่สามารถทำร้ายเขาได้หรอกค่ะ ขอร้องนะค่ะ พ่อ แม่"เธอลูบท้องไปในขณะที่พูด

สุดท้ายพ่อแม่ของเธอก็ยอมรับและให้เธอเลี้ยงเด็กคนนี้ต่อไป

จบภาค1 ภาค2จะมาหลังวันเด็กนะจ๊ะขอตัวไปทำการบ้านก่อน
 

 

"คนบางคนก็ไม่ได้เตรียมใจที่จะสูญเสียด้วยน้ำมือของใครอีกคน"

ขอบคุณที่ทนอ่านนะครับ555 นี่เป็นครั้งแรกที่ได้นำนิยายที่ลองแต่งเองมาลงโซเชียลมีเดีย เชิญติชมได้ตามสบายครับผม และจะนำทุกความเห็นมาปรับปรุงครับ