Os /sf แอบรักแอบมอง (MarkBam)

ข้อมูลเบื้องต้น

Os /sf  แอบรักแอบมอง (MarkBam)

เราได้แรงบันดาลใจเรื่องนี้มาจาก โฆษณา Line Music 

ฝากติดตามด้วยน๊าาาา

เนื้อเรื่อง

Os /sf  แอบรักแอบมอง (MarkBam)

เราได้แรงบันดาลใจเรื่องนี้มาจาก โฆษณา Line Music

วันสุดท้ายของการใช้ชีวิตเป็นเด็กนักเรียนชั้นมอปลาย ทุกคนต่างวุ่นวายในการเขียนเฟรนชิพ และการเขียนอวยพรให้เพื่อนๆที่เสื้อนักเรียนตัวเก่งของแต่ละคนกันอย่างสนุกสนาน ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศ ของนักเรียนชั้นมอ.6 ชีวิตวันสุดท้ายของการที่จะได้แอบรักใครสักคน

“แบมแบม เราขอเชียนเสื้อหน่อยนะ” เพื่อนคนหนึ่งวิ่งมาของเขียนเสื้อของแบมแบม

“ได้สิ เขียนเสร็จแล้วเดี๋ยวเราเขียนให้เหมือนกันนะ” แบมแบมบอกเพื่อนพร้อมกับยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส

แบมแบม นักเรียนชั้นมอ.6 เด็กผู้ชายที่หน้าหวานเหมือนผู้หญิง แต่จะมีใครรู้ไหมว่า แบมแบม แอบรักเพื่อนร่วมห้อง จะไม่เป็นอะไรเลย ถ้าเพื่อนร่วมห้องคนนั้นไม่ใช่ผู้ชาย นอกจากเป็นผู้ชายแล้ว ยังเป็นผู้ชายที่สุดฮอตของโรงเรียน แถมเป็นคนเย็นชาด้วย และด้วยบุคลิกอันเย็นชาของเขานั้นแหละที่ทำให้แบมแบม ตกหลุมรักเพื่อนคนนี้

ผู้ชายที่โชคดีแต่แสนเย็นชาคนนั้นก็คือ มาร์ค ต้วน เดือนโรงเรียนสุดฮอตที่แสนเย็นช้า เรียนก็เก่ง อีกทั้งยังเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียนอีกต่างหาก มาร์ค ต้วน อาจจะตรงสเปคของใครหลายๆคน ทั้งรวย รูปหล่อ เรียนเก่ง เป็นนักกีฬา แต่มาร์ค ไม่เคยสนใจใครเลย

แบมแบม ตกหลุมรักมาร์คตั้งแต่ช่วง มอ.5 ช่วงที่มาร์คย้ายมาเรียนที่โรงเรียนใหม่ๆ มาร์คเป็นลูกครึ่งอเมริกา มาร์คมีอุปสรรคทางด้านภาษา แบมแบมพอจะมีทักษะทางภาษาอยู่บ้าง (เพราะแบมแบมไปหาพี่คุณ พี่ชายของแบมแบมที่อเมริกาทุกปี) ครูก็เลยให้มาร์คมานั่งข้างๆแบมแบม และให้แบมแนะนำเรื่องต่างๆให้มาร์ค จนมาร์คสามารถปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนๆได้

หลังจากนั้น มาร์คก็ปรับตัวเข้ากับเพื่อนได้ดี จนลืมแบมแบมเลยล่ะ มาร์คย้ายที่นั่งไปนั่งกลับกลุ่มเพื่อนสนิท    ทั้งเจบี และแจ็คสัน แบมแบมก็ไม่เสียใจหรอก เพราะปกติ แบมแบมก็คุยไม่เก่ง แถมขี้อายอีกต่างหาก มาร์คคงจะเบื่อแบมแล้วล่ะ

“แบมแบม เราเอาเฟรนชิพมาให้” จูเนียร์ เพื่อนสนิทของแบมสะกิดแบมแบมให้ตื่นจากภวังค์

“อ่อ ขอบใจนะ”แบมแบมหลุดออกจากภวังค์

“แบม ไม่เอาไปให้มาร์คเขียนล่ะ”ยองแจบอกแบมแบม

“ใช่แบม เหลือมาร์คคนเดียวแล้วนะที่ยังไม่เขียนเฟรนด์ชิพให้แก” ยูคยอมสนับสนุนคำพูดของยองแจ

“เอ่ออออออ งั้นเดี๋ยวเรามานะ” แบมแบมบอก พร้อมกันเดินไปหามาร์ค

/// พาร์ท จูเนียร์ ยองแจ ยูคยอม ///

“เอาไงดี ยองแจ ยูคยอม วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ ถ้าแบมแบม มันไม่กล้า มันจะไม่รู้ใจมาร์คมันไปตลอดชีวิตเลยนะ” จูเนียร์พูดกับยองแจ และยูคยอม

“เอางี้ เราบอกให้มันเอาเฟรนชิพไปให้มาร์คมันเขียนกันดีกว่า”ยองแจเสนอความคิดเห็น

“มันจะดีเหรอ มันจะยอมไปเหรอ” ยูคยอมพูดขึ้น

“เอาน่า ลองดู ไม่เสียหายหรอก พวกเราก็ช่วยกันบิ๊วส์ดิ่” ยองแจ พูดเสริม

พวกเราทั้ง 3 คน ดูออกครับ ว่าแบมแบมมันแอบชอบมาร์คอยู่ ถึงแบมแบมจะไม่เคยบอกพวกเราเลยก็ตาม แต่สายตาที่แบมแบมมองมาร์ค มันเป็นสายตาที่แสดงออกมากกว่าเพื่อนแน่นอน  วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่เราจะได้เจอกัน พวกเราต้องให้แบมแบมสารภาพกับมาร์คให้ได้ว่าแบมมันคิดอะไรอยู่ ไปลุ้นด้วยกันนะครับ

/// END///

แบมแบม เดินเข้ามาในห้องเรียน ก็เห็นมาร์คนั่งฟังเพลงเงียบๆอยู่คนเดียว แบมแบมลังเล สองจิตสองใจ จะเดินไปดีมั้ยนะ แต่แบมแบมก็ทำใจกล้าเดินเข้าไปหามาร์ค

“มาร์ค............” แบมแบมเรียกมาร์คด้วยเสียงอันแผ่วเบา

มาร์คเงยหน้ามองแบมแบมแบบงง

แบมแบม ใจไม่กล้าพอที่จะให้มาร์คเขียนเฟรนชิพให้ จึงได้เดินหนีไปดื้อๆ มาร์คยังคงงงอยู่ และทำหน้าเศร้าลงเล็กน้อย ก่อนที่จะฟุปหน้าลงไปกับโต๊ะเพื่อฟังเพลงต่อไป

แบมแบม เดินทำหน้าผิดหวังมาหาพวกเพื่อนๆ พร้อมกับบอกว่า

“เนียร์ แตง ยูค เราฝากเฟรนชิพเล่มนี้ไปให้มาร์คเขียนหน่อยนะ” พูดเสร็จ แบมแบมก็วิ่งออกไปพร้อมกับขอบตาแดงๆ จนทำให้เพื่อนสนิททั้ง 3 งงเป็นไก่ตาแตกว่าเกิดไรขึ้น

///BamBam//

แบมแบมวิ่งมาที่ห้องน้ำ เพื่อล้างหน้าล้างตา และคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น

‘ผมทำใจไม่ได้หรอกครับ ที่จะให้มาร์คเขียนเฟรนชิพให้ผม ผมก็เป็นแค่คนที่แอบรักเขาเท่านั้น มันรู้สึกไม่ดีเลยนะที่จะให้ทำอะไรให้คนที่ไม่สนใจเรา แต่จะว่าไป มาร์คก็ไม่ผิดนะ เขาไม่สนใจเราเพราะมาร์คไม่รู้ว่าผมแอบชอบเขาอยู่’

‘ ทุกครั้งที่ผมเจอมาร์ค ผมจะทำตัวนิ่งๆ เหมือนไม่สนใจเขาครับ แอบมองเขาอยู่ห่างๆ เช่นเหตุการณ์ในห้องสมุด ครูให้เราไปหาข้อมูล ผมเห็นมาร์คเขาดูเหนื่อยๆ นอนฟุบอยู่กับโต๊ะ ใจจริง ผมก็อยากเดินเข้าไปหานะว่ามาร์คเป็นอะไรรึเปล่า แต่ก็ไม่กล้าครับ แล้วจู่ๆ มาร์คก็เงยหน้าขึ้นมามองผม ผมเลยยิ้มให้ แล้วก็ทำเป็นไม่สนใจครับ’

‘ ผมกลับบ้านเย็นทุกวัน เพราะผมชอบไปแบดูมาร์คซ้อมบาสครับ รอจนมาร์คซ้อมบาสใกล้จะเลิกก็ฝากให้น้องในทีมเอาน้ำไปให้ ผมต้องรีบกลับบ้านก่อนที่มาร์คจะออกมาจากโรงยิม เป็นอย่างนี้ทุกวัน ตั้งแต่ขึ้น มอ. 6 มา ถามว่าเหนื่อยมั้ย เหนื่อยนะ แต่มีความสุขมากกว่า’

“แบม!!! ไปไหนมา อ่ะนี่ มาร์คเขียนให้ล่ะนะ” จูเนียร์ทักผม

“อ๋อ โทษทีนะ เราปวดฉี่นะ เลยรีบมาเข้าห้องน้ำ” ผมแถกลับไป

“แบม ไปเมกาเมื่อไหร่” ยูคยอมถามผม

“เออ...... อีก 2 วันนะ เราต้องคิดถึงทุกคนแน่ๆเลย” ใช่ครับ ผมจะไปเรียนต่อที่อเมริกา กับพี่ชายผม

“แล้วแบมจะไม่ทำสิ่งที่ควรจะทำก่อนไปหน่อยหรอก” ยองแจถามผมแบบซีเรียส ผมได้ยินคำถามถึงกลับจุก

“มาร์คจะไม่อยู่ที่นี้แล้วนะ” ห๊ะ!!! มาร์คจะไม่อยู่ที่นี้ มาร์คจะไปไหน ผมถึงกับงง ผมนี้ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับมาร์คเลย

“มาร์คจะไปไหน ไม่ใช่สิ มันเป็นเรื่องของมาร์คเขา “ ผมตอบกลับไป

“แบม / แบมแบม / ไอ้แบม” เพื่อน สนิททั้งสามตะโกนมาพร้อมกัน

“แบม แกคิดว่าพวกเราไม่รู้เหรอว่าแกชอบมาร์คมันอ่ะ”

“พ..พวกแกรู้เหรอ” ผมทำหน้าเหลอหลาใส่ รู้ได้ไง

ไลน์  ไลน์ เสียงไลน์ของผมดังขึ้น ใครนะ ส่งไลน์มาตอนนี้ คนกำลังเครียด

MarkTuan :

แบมแบม 

MarkTuan :

                                มาหาเราที่สนามบาสที

MarkTuan :

                                เรามีเรื่องสำคัญจะบอก

MarkTuan :

                                ตอนนี้เลย

BamBan1A:

มีไรเหรอ

BamBan1A:

ได้ เดี๋ยวเราไป

BamBan1A:

รอแปป

                “พวกแก เดี๋ยวมานะ” ผมบอกเพื่อนสนิท แล้วรีบวิ่งไปที่สนามบาสทันที

                “เคลียร์กันให้รู้เรื่องนะแบมแบม” พวกเพื่อนตะโกนบอกผม

/// END Past BamBam///

.

.

.

.

.

///Mark///

                ‘สวัสดีครับ ผม มาร์ค ต้วนครับ’

‘ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนโง่ ผมแอบชอบคนๆนึง แต่ผมรู้มาว่าเขามีคนที่แอบชอบแล้ว ผมจึงตีตัวออกห่างจากเขา เพื่อที่จะให้ตัวเองทำใจได้ แต่ไม่เลย ยิ่งห่างยิ่งคิดถึง แต่ก็ต้องเตือนตัวเองเอาไว้ว่าเขามีคนที่ชอบยุแล้ว ผมรู้จักเขาต้องมอ.5 เป็นช่วงที่ผมย้ายมาอยู่ที่นี้ใหม่ๆ ไม่รู้จักใคร แถมยังมีอุปสรรคเป็นเรื่องของภาษาอีกด้วย จนครูที่พาผมมาที่ห้องแนะนำคนที่จะพอพูดภาษาเดียวกับผมได้ให้ช่วยแนะนำในเรื่องต่างๆให้ คนๆนั้นก็คือแบมแบม เด็กน้อยแก้มป่องของผมเองครับ ผมตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นเลยครับ แต่ผมต้องเก็บอาการนิดนึงครับ’

‘วันนึงผมแอบไปได้ยินพวกเพื่อนสนิทของแบมแบมคุยกันครับ จับใจความได้ว่า แบมแบมต้องแอบชอบใครสักคน แต่ผมยังฟังไม่จบ พวกเพื่อนๆของผม เจบี และแจ็คสันก็มาลากผมไปเล่นบาสครับ ผมเลยไม่รู้ว่าแบมแบม แอบชอบใคร ถ้าจะคิดเข้าข้างตัวเองก็ไม่ใช่ เพราะแบมแบม ไม่มีท่าทีที่จะชอบผมเลย’

‘ผมแอบมองแบมแบมมาตลอด วันนั้น ครูให้ไปหาข้อมูลที่ห้องสมุด ผมเห็นแบมแบมยืนคุยกับฮันบินอยู่ อย่างสนุกสนาน ผมก็คิดไปว่าแบมแบมคงแอบชอบฮันบิน เมื่อผมเห็นอย่างนั้นผมก็ฟุปนอนไปกับโต๊ะเลยครับ ผมไม่อยากเห็นภาพบาดตามบาดใจ จนเสียงหัวเราะนั้นหยุดลง ผมจึงเงยหน้าขึ้นมา สบตาเข้ากับแบมแบมพอดี แบมแบมส่งยิ้มให้ผม ผมก็มัวแต่อึ้ง จึงทำหน้ามึนๆใส่แบมแบม แล้วแบมแบมก็เดินออกไป’

‘ผมต้องซ้อมบาสทุกเย็นครับ อยู่ทีมเดียวกันกับฮันบิน เจบี และแจ็คสัน ผมเห็นแบมแบมมาที่สนามทุกวันเลยครับ คงจะมาแอบดูฮันบินมันสินะ คิดแล้วเศร้า เฮ้อออออ’

วันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศครับ วันสุดท้ายแล้ว ผมตั้งใจจะไปบอกแบมแบมว่าผมชอบเขา  อ้าวนั้น เพื่อนสนิทแบมแบมนิ่ ทำไมมากับเจบีกับแจ็คล่ะ

“ไอ้บี ไอ้แจ็ค ทำไมมึงมาพร้องจูเนียร์ กับยองแจว่ะ” ผมถามพวกมัน

“พวกกูพาแฟนกูมาเปิดตัวว่ะ” เจบีเป็นคนตอบ

“แฟนมึง!!!” ผมตกใจ

“ใช่!! แฟนพวกกูเอง” แจ็คสันตอบบ้าง

“พวกมึงไปจีบกันตอนไหนครับ”ผมถาม

“เอาน่า!!!ว่าแต่มึงเถอะ วันนี้จะเอาไง จะไปบอกมั้ย”เจบีถามผม

“เรื่องไรเหรอบี๋ / นั้นสิ เรื่องไรอ่ะเฮีย” จูเนียร์กับยองแจถามแฟนพร้อมกัน

“ก็....เรื่อง”เจบีจะพูด

“พอเลยไอ้บีหยุดพูด” ผมด่ามัน

“ก็เรื่องที่ไอ้มาร์คจะไปสารภาพรักกับแบมแบมไง”

“ไอ้สั้น!!!!”

“อ้าวววว นี่มาร์คยังไม่รู้เหรอ” จูเนียร์ถาม

“รู้เรื่องอะไรเหรอจูเนียร์”

“ก็เรื่องที่แบมแบมมันแอบชอบมาร์คไง โง่จริงๆ เพื่อนเฮียอ่ะ” ยองแจตอบด้วยอารมณ์โมโห

“.......ไม่จริง!! แบมแบม”

“โอ๊ย จะยืนโง่อีกนานป่ะ รีบไปหาแบมสิ อยู่บนหห้องกะยูคยอมนน่ะ” ยองแจเหวี่ยง

“ขอบใจมากนะ” ผมรีบวิ่งไปบนห้องอย่างรวดเร็ว

“เออ โชคดี”

บนห้อง

ผมวิ่งมาถึงบนห้อง ก็รีบมองหาแบมแบมทันที อ่ะ นั้นไง ผมจึงรีบเดินไปหา แต่!!! แต่ก็ไม่ทันฮันบินอยู่ดี

“แบมแบม เราขอเชียนเสื้อหน่อยนะ” ฮันบินพูดขึ้น

“ได้สิ เขียนเสร็จแล้วเดี๋ยวเราเขียนให้เหมือนกันนะ” แบมแบมบอกฮันบินพร้อมกับยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส

ผมมาช้าไปสินะ ผมเดินคอตกไปที่โต๊ะของตัวเอง เอาหูฟังขึ้นมาฟังเพลง แล้วก็ฟุปลงไป

“มาร์ค............” แบมแบมเรียกผมด้วยเสียงอันแผ่วเบา

ผมเงยหน้าขึ้นมามอง ผมตกใจไม่คิดว่าแบมแบมจะมาหาผม ผมกำลังจะพูดแต่แบมแบมก็เดินหนีผมไปก่อน  ผมจึงฟุบไปกับโต๊ะ พร้อมกับทึ้งหัวตัวเอง

“มาร์ค” หื้ม ใครสะกิด

“แบมแบ....” ผมนึกว่าแบมแบม แต่ไม่ใช่

“มาร์ค ทำไมแบมวิ่งออกไปแบบนั้นล่ะ”จูเนียร์ถามผม

“ไม่รู้อ่ะ” ผมตอบไป

“อ่ะนี่ แบมฝากมาให้ เขียนให้ที”ยูคยอมยืนเฟรนชิพมาให้

“ขอบใจนะ” ผมบอก

“มาร์ค แบมมันจะไปเรียนต่อที่เมกานะ จะทำไรก็รีบทำนะ”ยองแจบอกผม

“เราก็อยากบอกนะ แต่ไม่มีโอกาสอ่ะ เดี๋ยวเราต้องกลับเมกาเหมือนกัน อ่ะนี่ เฟรนชิพ” ผมตอบเพื่อนสนิทแบมแบมไป พร้อมยืนเฟรนชิพให้ยูคยอม

“งั้นเอางี้ เดี๋ยวพวกเราช่วย” เพื่อนสนิทแบมแบมบอกมา

“ใช่ เดี๋ยวพวกกูช่วย”เจบี และแจ็คสีนที่ตามมาทีหลังบอกผม

“เดี๋ยวพวกเราไปก่อนนะ”เพื่อนสนิทแบมแบมบอก

“มาร์ค มึงส่งไลน์ไปนัดแบมแบมมาที่สนามบาสนะ”เจบีบอก

“เคครับ”

MarkTuan :

แบมแบม 

MarkTuan :

                มาหาเราที่สนามบาสที

MarkTuan :

                เรามีเรื่องสำคัญจะบอก

MarkTuan :

                ตอนนี้เลย

BamBan1A:

มีไรเหรอ

BamBan1A:

ได้ เดี๋ยวเราไป

BamBan1A:

รอแปป

///END Past Mark///

สนามบาส

                มาร์คมาถึงสนามบาสแล้ว กำลังรอคนตัวเล็กแก้มป่องอยู่

                “มาร์ค” แบมแบมทักมาร์ค

                “แบมแบม” ผมยิ้มให้แบมแบม

                “มาร์คเรียกแบมมีไรเหรอ”แบมแบมถามพร้อมกับทำหน้าตาสงสัย

                “แบมรู้มั้ยว่ามาร์คมีคนที่มาร์คชอบอยู่”มาร์คถามแบมแบม

                “อืม... รู้สิ ไม่งั้น...มาร์คคงมีแฟนไปแล้วล่ะ” คนตัวเล็กตอบ พร้อมกับขอบตาที่แดงและเต็มไปด้วยรื้นน้ำตา

                “แบมรู้มั้ย เราตกหลุมรักเขาตั้งแต่วันแรกที่เจอกันเลย เขาตัวเล็ก น่ารัก แก้มย้วยๆ” มาร์คพูดพร้อมมองหน้าแบมแบม

                “อ่อ...อึก... เหรอ”แบมแบมน้ำตาไหล เรียกเขาเพื่อมาบอกลักษณะของคนที่ตัวเองชอบนี้นะ

                “มาร์ค อึก..ไม่มีอะไรแล้วใช่มั้ย อึก.. เราต้องรีบกลับบ้าน  เราไปก่อนนะ” แบมแมพูดไป ร้องไห้ไป

                “เดี๋ยวสิ!! แบม เรายังไม่ได้บอกเลยนะว่าคนนั้นเป็นใคร” มาร์ควิ่งไปดักหน้าแบมแบม

                “ไม่!!!เราไม่อยากรู้ ขอตัวนะ อ่อ แล้วก็รู้ไว้นะ เราชอบมาร์ค ชอบมานานแล้วด้วย มาร์คจะไปชอบใครมันก็เรื่องของมาร์ค เราไปแล้วนะ” แบมแบม ร้องไห้ไป พูดไป โดยที่ไม่ได้มองหน้าอันเจ้าเล่ห์ของมาร์คเลย

                “ไม่!!แบมต้องฟัง มองหน้าเรา ยังไงเราก็จะบอกแบม เพราะไรรู้มั้ย เพราะเราชอบแบมไง เราชอบแบมมานานเหมือนกัน ชอบตั้งแต่วันแรกที่เจอกันเลย แบมแบมตัวเล็ก น่ารัก แก้มย้วยๆ เราเลยชอบไง”มาร์คบอก

                “ไม่จริง” แบมแบมบอก

                “จริงๆ”มาร์คพูดขึ้น

                “งั้นขอถามได้มั้ย”แบมแบมพูดไป เช็ดน้ำตาไป

                “ได้สิ เพื่อแบม มาร์คทำให้ได้” มาร์คบอก

                “เฉยชาใส่เราทำมั้ย ย้ายโต๊ะหนีเราทำไม”แบมแบมถาม

                “เราแอบได้ยินเพื่อนแบมคุยกัน ว่าแบมมีคนที่แอบชอบแล้ว เราเลยพยายามตัดใจด้วยการเฉยๆเฉยชาใส่ แล้วที่ย้ายโต๊ะหนีก็เพราะ ไม่อยากอยู่ใกล้กลัวทำใจไม่ได้ แต่อยู่ไกลก็ทำใจไม่ได้”มาร์คตอบ

                “งั้นเราถามแบมบ้างนะ แบมชอบฮันบินมั้ย แล้วไปทำไรที่สนามบาสทุกวัน แล้วทำไมไม่บอกว่าชอบเรา” มาร์คถาม

                “ก็......เราอายเลยไม่กล้าบอกชอบมาร์ค ส่วนฮันบินเราเป็นแค่เพื่อนกันนะ แล้วที่ไปสนามบาสทุกวันก็ไปแอบดูมาร์คนั้นแหละ เอาน้ำไปให้ด้วย” แบมแบมตอบ พร้อมกับงุดหน้าลงด้วยความอาย

                “อ้อ.. น้ำที่รุ่นน้องเอามาให้ทุกวัน ฝีมือแบม ไอ้มาร์คแกนี่โง่จริงๆ”มาร์คด่าตัวเอง

                “งั้นข้อสุดท้ายที่มาร์คจะถาม “เป็นแฟนกับมาร์คนะ”คนดี” มาร์คพูดพร้อมคุกเข่าลง

                “จะบ้าเหรอมาร์ค” แบมแบมหน้าแดง

                “นะ คนดีของมาร์ค” มาร์คอ้อน

                “อื้อ”แบมแบมพยักหน้า

“อื้อนี้คือ??”มาร์คกวนแบมแบม

“ตกลงไง ไอ้บ้า” แบมแบมเขิน

“น่ารักที่สุด จุ๊บ” มาร์คจุ๊บปากแบมเบาๆ

////////////////////////////////ENDDING////////////////////////////////////////////////////

ฟิคชั่ววูบ ยังไงก็ฝากด้วยหนา

เยิ๊บๆๆ

 แถมมมมมม นมมมมมมมมมมมมมมม