บันทึกของกวี

วันที่เราพบกัน คือวันที่ฉันรู้จักการมีใจให้คนอื่นไม่ใช่ให้แบบที่เรียกว่ารู้จัก แต่เป็นการมอบให้จากใจฉันทั้งหมดที่มีเพื่อเธอเท่านั้น

วันที่เราพบกัน คือวันที่ผมกับคุณเราน่าจะคุยกันได้ไม่น่าจะมีอะไรที่มากกว่าความเป็นพี่น้องนี้อีกแล้วที่ผมให้คำจำกัดความ


"เราคบกันทำไมต้องบอกให้คนอื่นรู้มันจำเป็นด้วยหรอที่เราจะต้องบอกใครเขา"


"ทำไมไม่ปล่อยพี่ไปสักที จะเก็บพี่ไว้อีกนานแค่ไหนหรอที่ เราจะต้องมีกันแบบที่พี่น้องคู่อื่นเขาไม่ทำกันไปอีกนานแค่ไหน"


"ผมอยู่กับพี่แล้วผมสบายใจที่สุดเลยรู้ไหม พี่รู้ว่าผมชอบอะไรตลอดเลย ทั้งที่ผมไม่เคยพูดพี่ก็รู้ ขอบคุณครับที่อยู่ข้างๆผม"


"พี่ขอกอดทีได้ไหม ทุกครั้งที่เราเจอกันพี่อยากจะกอดเราให้แน่นๆเอาไว้ ไม่รู้ว่าทำไม แต่พอทำแล้ว พี่ว่าพี่ชอบเรามากเลยนะ"


"ถ้าผมบอพี่ว่า ผมไม่ได้คบพี่แค่คนเดียว ทำไมพี่ถึงจะไม่คุยกับผมอีก ทำไมพี่ถึงจะหายไปจากชีวิตของ แล้วพี่จะทำได้จริงๆหรอ"


"นายทำให้พี่เจ็บมากถ้านายมีใครอยู่ เพราะพี่ให้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ไปยุ่งกับของๆชาวบ้าน เหมือนที่พี่รู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน พี่ขอร้องถ้ามีใครอยู่แล้ว ช่วยบอกพี่ก่อนได้ไหม? เพราะพี่ไม่อยากทำบาป"