นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[Short] FICTION TAOKACHA Can do nothing ‘รู้ '
ต่อให้ 'รู้' แต่ก็ทำไม่ได้ .... ไม่ได้จริงๆ....
ผู้เข้าชมรวม
1,270
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
1.27K
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 5 พ.ย. 55 / 20:09 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เป็น Short fic ที่แต่งสนองความต้องการของตัวเองอีกครา ฮ่าาา
ครั้งนี้มาพร้อมเพลง 'รู้' ของบี พีระพัฒน์
หวังว่าจะชอบกันนะคะ
เป็นอีกแนวนึง อาจจะหนึบๆหน่วงๆที่หัวใจสักนิด
อยากให้ลองอ่านกันดูค่ะ :)
♥rung♥
หวังว่าจะชอบกันนะคะ
เป็นอีกแนวนึง อาจจะหนึบๆหน่วงๆที่หัวใจสักนิด
อยากให้ลองอ่านกันดูค่ะ :)
♥rung♥
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รู้ แต่มันทำไม่ได้....
“มันก็สามเดือนแล้วนะเต๋า....”
“ ‘รู้’....”
“รู้ก็ปล่อยชาไปเถอะ... นะ”
“กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอ... ไม่ได้จริงๆหรอ...” อ้อนวอน…
“ไม่ได้...”
“ทำไมล่ะชา...”
“.....”
“เต๋ารับไม่ได้.. ไม่ได้จริงๆ”
“เต๋า ‘รู้’ ใช่ไหม ว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้ว”
“ ‘รู้’ แต่ไม่เข้าใจ... ไม่ยอมรับ....”
“ต่อให้เต๋าไม่ยอมรับ... ต่อให้เต๋าไม่เข้าใจ... แต่เต๋าต้องทำใจ”
“เต๋า ‘รู้’ แต่เต๋าทำไม่ได้ไง...”
“มันยากมากเลยหรอ...”
“ชายังจำได้ไหมล่ะ...ยังจำเรื่องของเราได้ไหม”
“...”
“ถ้าชาจำได้ ชาก็คงจะรู้ว่ามันมีความสุขขนาดไหน...”
“....”
“ถ้าชาจำได้ ชาก็คงจะรู้ว่ามันมีความหมายขนาดไหน...”
“....”
“และถ้าชาจำได้ ตอนที่ชาบอกเลิก... มันเหมือนความฝัน...”
“แต่มันไม่ใช่ไงเต๋า... มันไม่ใช่...”
“มัน... เหมือน... สลาย... ใจสลาย...” น้ำตาไหลออกมา...
“ชา... ชาขอโทษ...”
“งั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม... ได้ไหม..”
“.....”
“ได้ไหมครับคนดี...”
“ไม่ได้... เต๋าก็ ‘รู้’”
“.....”
“เต๋าก็ ‘รู้’ ทุกอย่าง....”
“รับรู้ไม่ใช่ว่ายอมรับนะชา...”
“ในวันนี้ต่อให้เต๋าไม่ยอมรับมันก็ทำอะไรไม่ได้แล้วแหละ...”
“ทำไม....”
“ชามีคนใหม่แล้ว...”
“....”
“เข้าใจนะ...”
“....”
“เต๋า...”
“.....” มีแต่น้ำตาที่ไหลออกมา...
“เต๋า..ชาขอโทษ.. ฮึก.. ชาขอโทษ”
ไม่ชอบเลยจริงๆ...
ไม่ชอบเห็นน้ำตาเขาเลย...
“ไม่ต้องร้องไห้นะครับคนดี...” ปลอบเขาพร้อมรอยยิ้ม... รอยยิ้มทั้งน้ำตา...
“ชาขอโทษ...ฮึก..”
“ไม่ต้องขอโทษเต๋าหรอก... ชาไม่ผิด... ไม่ผิดเลยสักนิด...”
“เต๋าเข้าใจใช่ไหม... เข้าใจชาใช่ไหม..”
“ไม่...”
“....”
“แต่เต๋า ‘รู้’ ว่าต้องปล่อยชาไป... ต้องทำใจ...”
“....”
“แต่ ‘รู้’ อะไรไหมชา... ต่อให้เต๋า ‘รู้’ ทุกอย่าง...”
“....”
“เต๋าก็ทำไม่ได้เลย... ไม่ได้เลยจริงๆ...”
“...”
“ถามตัวเองซ้ำๆว่าไม่ดีตรงไหน... ทำอะไรให้ชาผิดหวัง ทำอะไรให้ชาเสียใจ...”
“ฮึก...ฮึก” คนตัวเล็กร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ยังจำและเก็บทุกอย่างของเราไว้ในความทรงจำ...”
“.....”
“หลายทีที่สงสัย... เรารักกันมากไม่ใช่หรอครับ...”
“...”
“แล้วทำไมมันถึงเป็นแบบนี้...”
“...”
“แต่สุดท้ายเต๋าก็ไม่โกรธชาหรอกนะ... ไม่เคยโกรธ...”
“...”
“ ‘รู้’ ทั้ง ‘รู้’ ว่าชาต้องการไปจากเต๋า...”
“...”
“ ‘รู้’ ทั้ง ‘รู้’ ว่าต้องปล่อยมือชาไป...”
“...”
“แต่มีอย่างนึงที่เต๋า ‘ไม่รู้’ …”
“....”
“คือต้องทำยังไงให้ชากลับมารักกัน....”
“เต๋า....”
“ไปเถอะ... ต่อให้เต๋าจะ ‘รู้’ หรือ ‘ไม่รู้’ ชาก็จะไปอยู่ดี...”
“....”
“ใช่ไหมล่ะ... “
“ขอโทษจริงๆนะ...”
“ปล่อยให้เต๋าทำไม่ได้แบบนี้แหละ อย่าว่าเต๋าเลยนะ.. เต๋าทำไม่ไหวจริงๆ”
“....”
“ทำไม่ไหวจริงๆไอ้การเลิกรักชาเนี่ย...”
“...”
“ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้... แต่ไม่คิดจะทำ...” ยิ้มแล้วเช็ดน้ำตาให้เขา...
เวลาผ่านไป....
ผมยังคงเฝ้ามองเขาตลอดเวลา...
ยังคงรับ ‘รู้’ …
และยังคงทำไม่ได้....
ครับ...
ยังรักเขาอยู่เหมือนที่ผ่านมา....
และน่าจะเป็นแบบนี้ต่อไป...
มันทำไม่ได้...ทำไม่ไหวจริงๆ...
ก็ผมรักของผมมาก...
ในวันนี้เขาไม่มีใครแล้ว...
ผมยังขอโอกาสเขาเหมือนเดิมเหมือนตลอดเวลาที่ผ่านมา...
ผมก็หวังว่าเขาจะ ‘รู้’ ว่าผมไม่เคยเปลี่ยนไป... ไม่เคยเปลี่ยนใจสักวินาที…
“ต๋าวววววว” เดินมาพร้อมรอยยิ้ม
“ครับ...” ยิ้มกลับไปให้
ก็หวังว่าเรื่องของเราจะดีขึ้น....
คุณ ‘รู้’ ไหมว่าทำไมผมถึงไม่ยอมปล่อยเขาไป...
คุณ ‘รู้’ ไหมว่าทำไมผมทำใจไม่ได้...
จะทำได้ยังไง...
“เมื่อหัวใจมันไม่ยอม....”
ผลงานอื่นๆ ของ rungsaybye ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ rungsaybye
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น