หนึ่งม่านฝัน พันราตรี

หนึ่งหยดธาราไหลริน

หนึ่งหยาดโลหิตสิ้นชีวันวาย

หนึ่งดวงจิตฝืนลิขิตกลับกลาย

หนึ่งวิญญาณร้ายหวนคืน

*

*

*

ชาดแดงบนผืนอาภรณ์สีขาวราวหิมะ 

ดูงดงามเย้ายวนชวนหลงใหล 

แต่ผู้สวมใส่กลับรวดร้าวดวงใจ 

หนึ่งบุรุษสูญสิ้นวิญญาณสลาย 

หนึ่งสตรีร่ำไห้ดวงใจเปรมปรีย์

*

*

*

“นาง” ร้ายกาจ หลอกลวง หักหลัง

 ข้าแสนชิงชังเดียดฉันท์ยิ่งนัก

ฉะไหนครา 

“เจ้า” ร้อยเล่ห์ มารยา ทั้งโหดเหี้ยม ใจร้าย

ข้ากลับชมชอบ เพลินใจ รักใคร่ถึงเพียงนี้