ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Arguement
:)
Shalunla
บทนี้ต้อง เพลงนี้! ><
Meghan Trainor - Like I'm Gonna Lose You
(เหมือนกับว่าฉันกำลังจะเสียเธอไป)
Shindou POV
จริงๆผมดูมาเเต่ต้นเเล้วเเหละที่
.....คาริยะทำเเบบนั้นน่ะ
ผมเเค่...ไม่รู้สิ รู้สึกเเปลกๆ
จะทิ้งผมไปเเล้วเหรอ?
ไม่จริงหลอกน่ะ...
"ชินโด! มาอยู่ตรงนี้เองเหรอ
เนี่ยหาซะทั่วเลย"
คิริโนะมาทางด้านหลัง
ผมไม่รู้จะทำยังไงเเล้วสิ
เมื่อกี้คนที่เรียกผมตอนนี้
คือคนที่ผมเห็นเขากำลังพลอดรักให้คนอื่นรึเปล่า?
ไช่...เเต่คิริโนะไม่ได้ชอบคาริยะซักหน่อย
เเต่ทำไมหัวผมบอกว่าอย่าตอบเขานะ
"นายกับคาริยะน่ะ...."
ผมพูดก้มหน้ามองพื้น
ผมรู้สึกได้เลยว่าบรรยากาศมันเริ่ม
ไม่ดีเเล้ว
"เจ้าเด็กนั่น ก็เเบบนั้นเเหละ
เเค่ชอบเเกล้งคนอื่นไปทั่วน่า"
คิริโนะเข้ามาเเตะไหล่ผม
เเต่ตอนนี้ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยู่ในอารมย์ไหน
เเต่มือผมมันปัดมือคิริโนะ
เพี๊ยะ!
"นายน่ะ....ชอบคาริยะสินะ"
Kirino POV
เพี๊ยะ!
ชินโดปัดมือผมออกอย่างเเรง
ท...ทำไม?
"ช...ชินโด...นายเป็นอะไรเนี่ย"
ผมพยายามควบคุม สถานการณ์เอง
"ช่างมันเถอะ..."
เขาเงยหน้าขึ้นกับน้ำตา
"ช...ชินโด ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้เลย น่านะ"
ผมเอาผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาเขา
"เอาออกไปเลย..."
ชินโดหนีหน้าไปเลย
ทำไมกันนะ?
เพราะคาริยะ?
งั้นเหรอ?
"กลับ! กับฉัน!"
ชินโดกำเเขนผมเเน่น
"โอ้ย...เบาๆหน่อยสิ บอกก็รู้เรื่องเเล้ว"
ผมรู้สึกสับสนไปหมดเลย ตอนนี้น่ะ...
ผมน่ะ... ไม่อยากเเสดงความอ่อนเเอ
หรืออะไรให้ชินโดเห็นหลอก
ถ้ามันช่วยเพลา อารมย์เขาลงหน่อยก็ดีนะ
ผมไม่ชอบเลยถ้าเขาจะไประบายกับเมดที่บ้านน่ะ
พวกเขาไม่รู้เรื่องซักหน่อย มาลงที่ผมยังดีซะกว่า
(บ้านชินโด)
"คุณหนูคะ..."
ชินโดที่กำลังกำต้นเเขนผมเเน่น
เดินผ่านโดยไม่สนใจ
ผมชักทนไม่ไหวเเล้วนะ
อาการบ้าๆบอๆเนี่ย!
"โอ้ย! พอเเล้วชินโด!
นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!
ถ้าโกรธก็เเค่บอกมาไม่เป็นรึไง!!!
ปากก็มีนะ! หุบไปทำเวรอะไรเล่า!?
ฉันไม่ไช่ที่ระบายอารมย์นะเว้ยย!!!"
ผมสะบัดมือชินโดออก
"ห...ห้ะ..."
ชินโดคงเริ่มคิดได้เเล้วล่ะมั้ง
ที่ทำเเบบนั้นมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
"นายน่ะ! ทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยเล่า!?
เเค่เด็กไม่รู้เรื่อง!
ก็ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนั้นเลยนะ!
นี่คือสิ่งที่กัปตันอย่างนายควรทำเเล้วเหรอ!?
สร้างความเเตกเเยกน่ะ!
มันไช่นายเหรอ!
ชินโด!!?"
ผมฟิวขาดเเล้วเนี่ย!
ดูเหมือนเขากำลังก้มหน้า
เเละน้ำตาก็หยดลงมา
"ก็ฉันไม่ชอบ!
ถ้าไอ้เด็กนั่นมันมันทำอะไรนายมาก
กว่านี้เล่า!!"
"ก็ช่างมันสิ!!
บอกมาเเค่นี้ก็จบ
ว่าไม่ชอบให้ฉันอยู่กับเด็กนั่นน่ะ!!
เเล้วอีกอย่างนายจะสนทำไมกันเล่า!!
เดี๋ยวนี้ก็มีพวกผู้หญิงมาคอยรุมตลอดเลยไม่ไช่รึไงล่ะ!!!!
ไม่ต้องการฉันเเล้วนิ"
ผมรีบวิ่งออกมาเเต่ยังไม่ถึงประตู
ชินโดก็กระชากผมจนล้มลง
"ต้องการสิ! จะลืมได้ไงเล่า!
ก็นายน่ะ...ช่วยฉันไว้ทั้งชีวิต.....ข...ขอโทษนะ..."
เขาช่วยพยุงผมขึ้นมา
"ฮึก...ฮึก..."
ผมไม่รู้ว่าใครกันที่ร้องไห้
มาเจออีกทีว่ามันเรานี่นา.....
ที่...
'ร้องไห้'
"ม...มาทำรายงานกันก่อนเถอะ"
ผมหยิบกระเป๋าที่กระจัดกระจายขึ้นมา
เเละเดินไปที่ห้องนอนของชินโด
เเละเขาก็ตามมาด้วย
"กินก่อนนะ"
ชินโดส่งยิ้มบางๆให้ผม
"อืม..."
ผมตอบสั้นๆ
หลังจากนั้นผมก็อาบน้ำ
"นายใส่ชุดนี้ล่ะ ชุดอื่นมันไม่เหลือเเล้วน่ะ"
เขายื่นชุดนอนของ....
ผู้หญิง!!!???
เอาอีกเเล้วเหรอ เฮ้อ...
"ก็ได้ๆ"
หลังจากผมใส่ก็เตรียมทำรายงาน
ที่โต๊ะคอมพ์ของเขา
อยากบอกว่าเครื่อง Max นี่โหดฝุดๆ ><
"เเล้วนายอย่าลืม 9.8 เป็นเเรง Gavity ล่ะ
เดี๋ยวค่อยทำ Grafrix นะ"
ผมถอนหายใจ
"นายนี่พิมพ์ช้าชะมัดเลย
เดี๋ยวฉันพิมพ์ให้ นั่งตรงนี้เเหละ"
มือหนาๆเเละเเขนของเขา
ค่อยๆอ้อมมาจากข้างหลัง
เเละอกเขามันก็อยู่ข้างๆหูผมเนี่ย
เหมือนกำลัง....กอดผมอยู่รึเปล่า?
หลังจากพิมพ์เสร็จ เขาก็กอดผม
ขอโทษอีกสินะ.....
"ขอโทษนะ..."
ผมเลื่อนโต๊ะไปต่อหน้าเขา
เเละกอดกลับ
"ไม่ต้องทำขนาดนั้นหลอก...
เป็นเพื่อนกันมากี่ปีน่ะ
ฉันไม่อยากเสียเพื่อนเเบบนายไปน่ะ
ฉันก็ขอโทษด้วยนะ....
.
.
.
เพื่อน"
เดี๋ยวมาต่อ past 2 คร่าา
คราวนี้เคียวเทนมาด้วยค่ะ ^^
มาเเว้วคร่าา//ไวเเท้
อาจไม่ฟินมากนะคะจริงๆ
เพิ่งมาเอาจรองเรื่องนี้เองค่ะ อิ อิ ^^
Tenma POV
"นี่...สึรุงิ ขออย่างนึงได้มั้ย?"
ผมก้มหน้าถาม
เขาก็ยังคงเย็นชาเหมือนเดิมเลยล่ะครับ
เเต่นั่นก็คงหมายความว่า
'ว่ามาเหอะ'
"ฉันขอ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ลอกการบ้านหน่อยจิ"
เขาถอนหายใจก่อนจะหยิบสมุดเป้าหมายมาให้ผม
"โอย~ยากจังเลยเนอะ
ว่าเเต่นายใช้ V.to have
เหรอเนี่ยไม่ไช่ ครูให้ Non-fini Verb
หรอกเหรอ?"
ก็คุณครูยังบอกอยู่เลยนิ
(เเล้วทำไมเเกไม่ทำเองล่ะ
เทนมะ=..= //Riz)
"ไม่รู้สิเเต่มันไม่เหมือนกัน
เพราะฉันน่ะไม่ได้ใช้จำพวก
fini Verb หรอกเเต่ฉันน่ะ"
"ใช้...."
"Verb to เดา น่ะ"
ด....เดา? =w=
"ตาบ้าาาาา!!! ฉันไม่ลอกนายเเล้วววว
เดี๋ยวผิดมาหมด ตายเเน่~ >O<"
ผมเลยนึกได้ว่ารุ่นพี่นิชิซาโนะ
นี่เขา Pro อังกฤษสิ
งั้นไปลอกเขาดีกว่า เเหะๆ
"อย่างงี้ต้องขอรุ่นพี่นิชิซาโนะ
ให้ช่วยสอนดีกว่านะเนี่ย..0^0"
เเละเเล้วผมก็ตรงไปที่ห้องชมรมทันที
เเต่เจ้าสึรุงิ โยนหนังสืออะไรซักอย่าง
กลางหัวผมเยยอ่ะ QxQ
"ไปหารุ่นพี่เค้า ทำไมเล่า!
ฉันก็สอนให้ได้นะ เจ้าบ้าเอ้ย "
อ่า...เจ็บจังเลย
"สึรุงิบ้าเอ้ยยยย เจ็บโว้ยยย~"
"จะให้สอนดีๆหรือสอนเจ็บๆ"
ชะอุ้ย! 0A0 เจ็บๆของนายมันทำไม!!!><
"ว่าเเต่นายน่ะ....เก่งพอจะสอนฉัน
รึเปล่าล่ะ =..="
เเรงเกินไปรึเปล่าเนี่ย
เเต่เเต่ช่างเหอะหมอนี่มัน ตายด้านนี่นา
"เก่งสิ มานี่"
เขาดึง เเต่จะออกเเนว
กระชากผมมากกว่า
เเล้วตัวผมก็เเค่ไปตามเเรงที่เขาต้องการ
ก็เเบบนี้ประจำเเหละ =3=
"เริ่มจาก เออ...
Finite verb
คือ กริยาแท้ ที่นำมาใช้เป็นส่วนสำคัญ
ของประโยค
เป็นคำกริยาที่บอก
การกระทำของผู้กระทำ หรือประโยค"
"ยกตัวอย่างหน่อยจิ งง อยู่ '~' "
"=..= ก็เช่น Cat eat fish
กิริยาอ่ะเป็น eat ทำหน้าที่แสดงการกระทำของ
แมวที่กินปลาอ่ะ เข้าใจยั้ง"
จริงๆมันก็คลุมเคลือนะ
ดูเหอะถ้าเราตอบว่าไม่เข้าใจนะ
เเต่เราก็ควรบอกว่าเข้าใจไปก่อนดีกว่า
เเล้วค่อยให้อธิบายใหม่น่าจะดีกว่านะ ^^
"Non อ่ะ"
"เออๆ ครับๆ non-Finte verb
คือ กริยาไม่แท้ คือคำกริยา
ที่ไม่ได้นำมาใช้อย่าง
กริยาแท้ แต่ว่านำมาใช้ทำหน้าที่เป็นอย่างอื่น
เช่น เป็นนามบ้าง ,
เป็นคุณศัพท์บ้าง ,
เป็นกริยาวิเศษบ้าง
อย่าง "I want to kiss" อ่ะ เข้าใจยั้งเนี่ย -_-"
ผม ยัง ไม่ เข้า ใจ อยู่ ดี -w-
"ว่าเเต่ kiss เเปลว่าไรอ่ะ
ไม่เก่งศัพท์ง่ะ QwQ"
มันจะเเปลว่าอะไรกันเนี่ย เปิด translate ก่อน
"งั้นเปิด translate ก็ได้ เฮ้อ~"
เเต่ผมเห็นยิ้มของสึรุงิมันกระตุก
นิดๆ ผมก็งงๆ เอ๊ะ ทำไมมันกระตุกกัน '_'
"Translate มันเเปลมั่ว บ่อยๆนะ
จะรู้เรื่องเหรอ...บ๊องๆ อย่างนายน่ะ"
=..= ฉ...ฉันโง่ขนาดนั้นเหรอเนี่ย
"เเล้วฉันรู้ได้ไงล่ะ *~*"
"อยากรู้ขนาดนั้นเลยรึไง?"
"ไม่อยากคงไม่ถามอ่ะ จะบอกก็รีบๆบอกเหอะน่า =^="
"นายขอเองนะ..."
ห...เห้ย!!! ผมหลับตาปี๋ เลย
รู้สึกเหมือนมีอะไรนุ่มๆนิ่มๆ
มากระทบที่ริมฝีปาทั้งบนเเละล่างเลย
มันอธิบายยากนะ
ฤทธิ์ของมันทำให้ผมต้องลืมทุกอย่างหมดเลย...
"อ่อยเอี๋อวอี้อะไอ้อ้าา
(ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้าา)"
ผมครางไปไม่เป็นเสียง
ทำไมยังไม่หยุดนะ!
เเต่ลิ้นของ สึรุงิ ดันลอดปากผมมาจนได้
มันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็น
ซอง ช็อกโกเเลตที่ถูกควานเอารสชาติ
ให้ได้มากที่สุด
"บอกเเล้วว่า Translate
มันเเปลไม่ค่อยชัดเจนหลอกนะ
ทีนี้รู้รึยังล่ะ คำนั้นน่ะ"
ผมเเทบจะสลบ เมื่อกี้มัน....
ม...ไม่นะ! จูบเเรกของผม!!!
ให้ไอ้บ้าสึรุงิที่เราไม่เคยรักเลยเนี่ยนะ
ที่หนักๆคือมันเป็นผู้ชายด้วย
อุตส่า จะเก็บไว้ให้อาโออิ
เเค่คนเดียว ท...ทำไมกัน
ทำไม!!! ทำไมเป็นนายเล่า!!
ไอ้คนที่ไร้จิตใจเเบบนี้น่ะ!!
คิดอะไรอยู่นะ!
นี่จะเเกล้งเราไปถึงไหนกันน่ะ!
เห็นว่าเราอ่อนเเอกว่างั้นเหรอ!?
"น...นายทำ...บ...บ้าอะไรรู้ตัวบ้างมั้ย?"
ผมถามเสียงเเข็งจนหมอนั่นต้องถอย
"จูบนายไง ทำไม?"
เสียงเเบบนี้ไม่เเคร์เลยซักนิด
คนอะไรกันนะ...
"สึรุงินายมันบ้า!!! ฮึก...บ้าๆๆๆ!!
เลวที่สุด!! มาทำอย่างนี้ทำไมกันน่ะ!!
จะเเกล้งให้ฉันตราหน้าไปตลอด
ชีวิตรึไงว่า จูบเเรกเป็นผู้ชายน่ะ!!
นายมัน..มัน...มันไร้จิตใจที่สุด
คนอย่างนายน่ะ! มันไร้หัวใจที่สุด!!"
ผมน่ะ...ไม่อยากเจอคนเเบบนี้อีกเเล้ว คนไร้หัวใจเเบบนั้น่ะ!
Tsurugi POV
"สึรุงินายมันบ้า!!! ฮึก...บ้าๆๆๆ!!
เลวที่สุด!! มาทำอย่างนี้ทำไมกันน่ะ!!
จะเเกล้งให้ฉันตราหน้าไปตลอด
ชีวิตรึไงว่า จูบเเรกเป็นผู้ชายน่ะ!!
นายมัน..มัน...มันไร้จิตใจที่สุด
คนอย่างนายน่ะ! มันไร้หัวใจที่สุด!!"
เมื่อกี้...เราทำอะไรไปเนี่ย...
อย่างเราน่ะ...ไม่น่าจะทำเรื่องพรรคนี้ได้นะ
หึ...ไม่นึกว่า เทนมะ จะเจ้าน้ำตา
เพราะเเค่เรื่องเเบบนี้เนี่ยนะ.....
ผมเดินกลับบ้านด้วยอาการมึนงง
กับ.....ทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องของเทนมะน่ะ
ออกไปซะทีเหอะ!!!!
เเต่ทำยังไง...หมอนั่นก็ไม่เคยออกจาก
หัวเราได้เลบซักนิด
"นี่สึรุงิ นายเป็นอะไรรึเปล่า ทำหน้าอย่างกับติด 0 ^^"
เสียงพี่ยูอิจิ ทำลายภวังของผม
รู้ตัวอีกทีก็ เดินมาถึง รพ. เเล้วนิ
"ม...ไม่เป็นอะไรครับ"
เมื่อก่อนน่ะ ในหัวผมมีเเต่เรื่องพี่ชายของผม
ซึ่งผมรักเขามากเลย
คล้ายๆกับตอนนี้ที่ในหัวผม
มีเเต่เรื่องเทนมะเต็มไปหมด
"ผมทะเลอะกับเทนมะครับ"
สุดท้ายก็ต้องคืนดีกับหมอนั่นให้ได้
จะเพราะอะไรก็ไม่สนใจทั้งนั้นน่ะ
"ไม่ต้องห่วงหลอก พรุ่งนี้พาเขามาที่นี่สิ
เดี๋ยวพี่ช่วยคุยให้
ว่าเเต่เรื่องนั้นน่ะพี่จะยังไม่ขอรู้ว่า
นายไปทำอะไรให้เขาขั้นร้องไห้ขนาดนั้นนะ
รอเขามาบอกพรุ่งนี้เเล้วกัน ^^"
ถ้าเป็นเรื่องคนอื่นนะ เทนมะคงไม่เมินหลอก
ปกติเทนมะก็ไม่เมินอยู่เเล้ว
"ครับ"
ผมตอบสั้นๆ
ก่อนนอนคืนนี้ ก่อนที่ผมจะหลับตา
ภาพตอนที่ผมอัดเขาด้วยลูกบอล
กับรอยยิ้มที่เขามอบกำลังใจ
ให้ทุกคนยังคงไม่ลบเลือนไป
เจ็บ...สินะ...ตอนนั้นน่ะ
เมื่อตอนนั้น...เมื่อเย็น ก็เจ็บไม่น้อยไช่มั้ย?
เพราะฉันทุกครั้งเลย...ทำไม
ทำไม...ทุกครั้งความเจ็บของนายต้องเป็นฉันล่ะ
ทำไม.
.
.
.
ฉันเป็น...ความสุขของนายไม่ได้เหรอ
ฉันเเค่อยากเห็นนายมีรอยยิ้มที่เต็มใจ
เพราะฉันบ้าง
.
.
❇"ซักครั้ง" ❇
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น