แอบรักนาย...พี่ชายตัวแสบ#1 - แอบรักนาย...พี่ชายตัวแสบ#1 นิยาย แอบรักนาย...พี่ชายตัวแสบ#1 : Dek-D.com - Writer

    แอบรักนาย...พี่ชายตัวแสบ#1

    o[]O ว๊ากก!! แกขับรถภาษาติ๊ก กลิ่นสีรึไงฟะเห็นมั้ยเนี่ย? คนเขากำลังจะข้ามถนนอ่ะ แร้วยังจะมาด่าฉันอีก ทั้งๆที่นายขับรถเฉี่ยวฉันเสื้อผ้าฉันเปื้อนหมดแร้ว =Q= เฮ้อ! เปิดเทอมวันแรกก็มีเรื่องซะแล้วสิเรา

    ผู้เข้าชมรวม

    455

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    455

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  นิยายวาย
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  1 ก.ย. 66 / 17:57 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    Charpter 1 : เรื่องเกิดเมื่อเปิดเทอม

              ข้าวปุ้น  เดี๋ยวตอนเย็นแม่จะให้เพิ้งมันมาฮับกลับบ้านเน้อ     มารดาผู้บังเกิดเกล้าเอ่ยปากพูดขึ้นด้วยภาษาเหนือแสนไพเราะ   ใช่แล้วล่ะ...แม่ฉันน่ะ  เป็นคนเชียงใหม่  ก็เลยอู้แบบนี้ก่าเจ้า  อิอิ ^2^

              ค่ะแม่   ฉันขานรับด้วยภาษากลาง...ก็คนมันอู้คำเมืองบ่ชัดนี่   แล้วอีกอย่าง~ฉันไม่ได้เกิดที่นี่  แต่ไปเกิดที่กรุงเทพนู่น  พ่อฉันน่ะเป็นคนกรุงเทพแต่มีเชื้อสายจีนอยู่ด้วย   อ้อ...ลืมแนะนำตัวไปเลย  เอิ๊กๆ  ฉันน่ะชื่อ ข้าวปุ้น  สงสัยล่ะสิว่าทำไมฉันถึงต้องชื่อนี้  ก็เพราะว่าแม่กับพ่อของฉันน่ะทำธุรกิจส่งออกขนมจีนน่ะสิ  หรือภาษาชาวบ้านแถบนี้เค้าเรียกกันว่า ข้าวปุ้น ไงล่ะ  ที่นี้คงรู้จักฉันแล้วสินะ

              ดูแลตัวเองดีๆ น่ะลูก  อยู่ตี้นี่บ่เหมือนอยู่กรุงเต๊บน่า    โอโห...ดูแม่ท่านพูด  อย่างกับว่าฉันเป็นเด็กยังไงยังงั้นแหระ  นู๋โตแล้วนะคะแม่    ฉันพงกศีรษะแล้วยกมือไหว้ก่อนจะลงจากรถ   และในขณะที่ฉันกำลังเดินทอดน่องไปยังโรงเรียนทิพยาวิทยาลัยนั้น   ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

              เชี่ยว!!!!  

              กร๊ากกก~~~ไอ้บ้าเอ้ยยยย!!!   แกขับรถภาษาติ๊ก  กลิ่นสีรึไงฟะ  จะรีบไปทัศนศึกษาที่สุคติหรือไง  ขับเร็วชิ๊บหายเยย....ตะกี้เกือบเฉี่ยวฉันแล้วไหมล่ะ  T^T.หมดกัลป์เสื้อผ้าช้านนน~~น้ำคลองลงไปแปดเปื้อนซะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแดงเลย  มันเป็นใครกันฟะ  เด๋วมีเคลียร์  ฉันนึกเจ็บแค้นในใจ  วันนี้ต้องมือบวมเป่งเป็นเข้งปลาทูแน่เลยง่าส์  กลับไปบ้านฉันต้องไปสู้กับคราบเปรอะเปื้อนนี่แล้วสินะ  เวรกำอารายของฉันฟะเนี่ย?!?   ฉันคิดพลางหันขวับไปยังลานจอดรถยนต์  อ๋อ~!!!  ไอ้รถเก๋งสีดำป้ายแดงนี่เองที่มันเฉี่ยวฉัน  ใครกันนะที่เป็นเจ้าของรถคันนี้  แม่จะด่าให้และเป็นข้าวต้มเลยคอยดู   ว่าแล้วฉันก้อมุ่งตรงไปยังลานจอดรถด้วยความเร็ว  90  กิโลเมตรต่อชั่วโมง  (เวอร์ไปแระ...20 กิโลเมตรต่อชั่วโมงจะถึงอ่ะป่าวยังไม่รู้เลย)

               นี่!!!  ขอโทษนะคะ  นายขับรถภาษาอารายฟะ  จะรีบไปตายหรือไง  เห็นไหมว่านายขับรถเฉี่ยวฉันอ่ะ  เสื้อฉันก็เปื้อนหมดแล้วด้วย  นายต้องรับผิดชอบ!!!    ฉันด่าไม่ยั้งดั่งสุภาษิตที่ว่า  อะไรเลวๆ ใส่แมร่งเลย  แปลงมาจากเพลง Freestyle  ค่ะ  อิอิ ^6^  มันมีในโลกรึป่าวก้อม่ายรุหรอกนะ  แต่ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนคิดค้นขึ้นมาเอง  โฮ่ๆๆ    (= =)

              แล้วใครใช้ให้เธอข้ามถนนตอนนั้นล่ะ  ไม่เห็นหรือไงว่าฉันกำลังขับรถมาพอดี   อ้าวววว~!!!   ไอ้นี่กวนนี่หว่า...ทำผิดแล้วยังไม่ขอโทษอีก   อยากเห็นหน้าชะมัดเลยแฮะ  หน้านายมันจะเป็นยังไงกันฟะ  ลงมาจากรถแล้วก็ถอดไอ้แว่นสีดำนั่นได้แล้ว  ฮึ่ม!!!  ฮึ่ม!!!  กรอด~~มากมายก่ายกอง

              ไอ้ประสาท  ทำผิดแล้วยังไม่รู้จักสำนึกอีก  ถามจริงเหอะ...โครโมโซมความมีมารยาทของบรรพบุรุษนายมันชำรุดหรือไงฮะ  เลยไม่สามารถแผ่ความมีมารยาทมาถึงนาย   โฮ่ๆๆ  เจอฤทธิ์แม่แล้วจ๋อยเลยอ่ะเด้!!  แกกวนฉันคนเดียวไม่ได้หรอกย่ะ 

              แล้วเธอล่ะมีมารยาทมากเลยหรือไง  เป็นแค่เด็กม.5  อย่ามาอวดดีกับฉันนะ    อ๋อ...คิดจะข่มรุ่นน้องหรอยะ  ไอ้หน้าปลาแซลมอน เอ๊ะ! ปลาแซลมอนแพงไป น้ำหน้าอย่างนายอ่านะ ปลาร้าสับก็เกินพอ ^O^

              นายมีสิทธิ์อารายมาสั่งฉันฮะ  คิดว่าเป็นรุ่นพี่ม.6  แล้วจะมาข่มรุ่นน้องงั้นหรอ  ใสเจีย...เสียใจ  ไม่มีวันซะหรอก  แน่จริงก็ลงมาคุยกันแบบแฟร์สิ  ไม่ใช่หลบแต่อยู่ในรถ  ไอ้ลูกหมา

              ใหญ่ไม่ใหญ่  ฉันก็สูงกว่าเธอประมาณ  20  เซนฯ แล้วกัน   หมอนั่นพูดพร้อมกับเปิดประตูออกมาจากรถ

              O[]O  กร๊ากกกก!!!!  ตาลึงอึ้งทึ่งครับพี่น้อง   ทามมัยหล่ออย่างนี้ฟะ  อยู่ในช่วงตาค้างคร๊าฟฟฟฟ!!!   อยากจะกรี๊ดดดดๆๆๆๆๆ   ให้ดังๆซะจริง  O///O  ชายในฝัน  สเป็คเลยนะเนี่ย....ตาคมแต่ไม่คล้ำและไม่เหมือนแขก  จมูกโด่ง(เหมือนเอาตะเกียบมาเสียบไว้)  ริมฝีปากบาง  สูงประมาณ 185 ได้มั้ง...แต่ว่าคล้ำไปหน่อยเท่านั้นเองอ่านะ  = =  ไม่เป็นไร  เขาเรียกว่าหล่อแบบไทย  โฮ่ๆๆๆๆ......อุ๊ยตาย!!!  ลืมตัวอ่ะ  เราต้องหยิ่งเข้าไว้  เล่นตัวไว้  สตรีศรีสยามใจเข้มแข็ง  ไม่อ่อนข้อต่อความหล่อเลิศวิลิศมาหลาของชายในฝัน

              ชิ!!!  ไอ้มืดเอ้ย!!!    โอ้ววว...ด่าแรงนะเนี่ย~~แล้วพี่แกจะโกรธเรารึป่าวฟะ  เล่นเอาความจริงไม่อิงนิยายมาตอกย้ำให้ระทวยแบบนี้  ขอโทษอย่างแรงคร่ะ...แต่จำเปงต้องทำ

              ยัยเด็กบ้า  ฝากไว้ก่อนเถอะ   ฉันจะเอาคืนเธอให้สาสมเลย   นั่นน.....พี่แกโกรธจริงๆด้วย  ท่าทางจริงจัง  ซวยแล้วไหมล่ะตู  วันแรกเลยเชียว

              รีบมาเอาคืนนะคะ  เดี๋ยวมันไม่ต่อเนื่อง   กวนยกกำลังสิบครับท่าน!!!  มีพ่วงท้ายด้วย...และก็คิดว่า  พี่ท่านต้อเอาคืนอย่างแน่นอน  ไม่เป็นไรหรอก  ที่พูดไปแบบนั้นก็เพราะว่าอยากเจอหน้าพี่อีกอ่ะเซ่!!!  ไม่ได้มีเจตนาที่จะมีเรื่องอย่างแต่ใด  

              พี่แกหันมาทำหน้าบึ้งใส่ฉัน  แล้วดินชนไหล่จนฉันเซก่อนจะเดินจากไป  มันทำให้ฉันเห็นชื่อและชั้นของพี่แกด้วย  รู้สึกว่าจะชื่อ ณัฐ เตชะกุล  อยู่ห้องม.6/A  โอ้ววว~~เก่งซะด้วย  อันที่จริงแล้วฉันก็อยู่ห้อง A เหมือนกันอ่านะ  คิกๆ  เคิกๆ  (เสียงหัวเราะของมันหรอฟะนั่น)   ฉันคิดก่อนจะเดินขึ้นบรรไดไปและก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของใครบางคนว่า...

              ข้าวปุ้น!!!   มาแล้วหรอ  เสียงใครหว่า?!?  คุ้นๆ

              คงไม่มามั้ง  นี่คือคำตอบที่โคตรกวนเบื้องล่างชิมิล่ะ  อ้าววว~ไอ้นิวเคลียส!!!   ฉันตะโกนด้วยความดีใจสุดขีด   ก็ไม่ได้เจอกันตั้ง 4 ปีนี่นา

              กวนแต่เช้าเลยนะแก  ฉันชื่อนิวย่ะ  ไม่ใช่นิวเคลียส  ไปหงุดหงิดอะไรมาแต่เช้าจ้ะ   มาถึงก็ยิงคำถามเลยนะแก

              ก็มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ  ช่างเหอะ!  อย่าไปสนใจเลย   ฉันบอกปัด  ก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้นี่นา.....

              เอางั้นก็ได้  ถ้าไม่พร้อมที่จะพูดตอนนี้ก็ไม่เป็นไร  ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็คุยกันได้เสมอ    TOT  ซึ้งโค-ตรอ่ะ  ขอบใจนะที่แกเข้าใจฉัน   แกนี่เหมือนเดิมเลยนะ  ขนาดฉันไปอยู่กรุงเทพตั้ง 4 ปี  กลับมา....แกก็เหมือนเดิม  ไม่พัฒนาเลย  (เอ่อ...ไอ้ประโยคหลังนี่มันยังไงๆอยู่นะ = =  แต่ก็เอาเหอะ)

              เออ...วันนี้มีคอนเสิร์ตของ crashing ด้วย  แกจาไปดูกับฉันป่าว??  ถามมาได้เนอะ  ก็ต้องไปอยู่แล้วล่ะ  crashing มาทั้งที  กะจะไปบิวด์อารมณ์ไปกับเพลงร็อคซะหน่อย

               อืมมม....ไปดิ  กี่โมงอ่ะ  ถ้าหลังสี่โมงเย็นแล้วฉันไม่ว่างนะ  ติดเรียนพิเศษ    เอิ๊กๆ  เป็นเด็กเรียนขึ้นมาทันตาเห็นเลยนะเรา  ^O^  Woooo!!!!

              พักกลางวันยันบ่ายสาม  โชคดีที่วันนี้มีพักตอนบ่ายโมงแล้วอาจารย์ม.5-ม.6 ห้อง A ก็ประชุมต่ออีก...ดูได้ยาวเลยล่ะวันนี้        ^C^  โย่วๆๆๆ  ข่าวดีคร้าบบบบ!!!   แม้ตอนเช้าจะมีเรื่องร้ายแต่ตอนบ่ายดีเลิศประเสริฐศรีคร่ะ  แค่นี้ก็โอเชแล้วล่ะ  คริคริ!!!  โย่วๆๆๆ

             มีห้องเราห้องเดียวรึเปล่าที่ว่างคาบบ่าย    ฉันถามขึ้นในขณะที่เท้าก็ก้าวขึ้นบันไดมาเรื่อยๆ

              ไม่รู้สิ  แต่ที่แน่ๆ  ไม่มีม.ต้นละกัน

              จริงสินะ  ม.ต้นไม่มีชั่วโมงว่างนี่เนอะ

              เข้าเรียนเหอะ  จะแปดโมงแล้ว  เดี๋ยวโดนจารย์ด่า    ช่ายยย~~ถ้าโดนด่าตั้งแต่วันแรกละก้อ.....รางร้ายค่ะเพ่น้อง   ว่าต้องโดนด่าอีกแน่ๆ  ฉันคิดแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไป   เมื่อไหร่โรงเรียนนี้จะมีลิฟท์ซะทีฟะ   ฉันวิ่งจนกระทั่งมาถึงชั้นสอง

              โครมมมม!!!!!    กร๊ากกกกกก~~~~~ช้านตกบันได...

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×