Talesrunner ตอนเปิดศึกข้าวเหนียวหมูน้ำตก

เนื้อเรื่อง

      ณ เทลเวิลด์ ได้มีการจัดเทศกาลแข่งกินขึ้นรางวัลคือตั๋วกินอาหารฟรีร้อยใบโดยมีปิเอโร่(แดง)เป็นกรรมการและมีผู้เข้าแข่งขันดังนี้หมายเลขหนึ่ง บิ๊กโบ หมายเลขสอง กาย หมายเลขสาม ราฟ และสุดท้าย โชวอน เมื่อใกล้ถึงวันแข่งทั้งสี่ตัว(เอ๊ยสี่คน)ก็ได้ไปถามปิเอโร่ว่าหัวข้อคืออะไร

ราฟ:ปิเอโร่!หัวข้อครั้งนี้คืออะไรหวังว่าจะไม่ใช่อะไรเลี่ยนๆน่ะ

โชวอน:ใช่ๆหาอะไรก็ต้องให้มันหรอยๆหน่อย

บิ๊กโบ:จัดมาฉันกินได้ทั้งนั้น

ปิเอโร่:เอาน่าๆบอกใบ้ให้ก็แล้วกันมันเป็นอาหารของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย

กาย:ลาบกับข้าวเหนียวใช่ป่ะ?

ปิเอโร่:เกือบถูกข้าวเหนียวหมูน้ำตกต่างหาก

ทั้งสี่คน:หมูน้ำตก!!(ลาภปากแท้ๆอิอิ:P)

            เมื่อถึงวันแข่งขันหล่าวผู้ชมทั้งหลายก็ตั้งหน้าตั้งตาไปดูกัน

หมิงหมิง:ได้ข่าวว่าโชวอนแข่งด้วยล่ะไปดูกันมั้ยล่ะลีน่า

ลีน่า:แน่นอนจร้าไปอยู่แล้ว

พาด้า:แล้วมากิล่ะเห็นว่าจะมาดูด้วย

เนสสึ:เห็นว่าไปก่อนพวกเราตั้งนานแล้วดีดี้กะคนอื่นๆก็ไปด้วยล่ะ

หมิงหมิง:งั้นไปกันเลย

อาเบล:รอด้วยสิไปด้วยคน

เมื่อมาถึงเวทีแข่งกิน

ปิเอโร่:เอาล่ะครับพี่น้องชาวเทลทั้งหลายบัดนี้ได้เวลาเปิดสังเวียนการกินหมูน้ำตกกันแล้วร่วมโหวตและเป็นกำลังใจให้หล่าวนักแข่งวันนี้ด้วยน่ะครับ

คุโระ:พี่ๆพี่โหวตให้ใครอ่ะ?

ยูกิ:ไม่รู้เหมือนกันคุโระสี่คนนี้กินเก่งพอๆกัน

ปิเอโร่:เอาล่ะครับถึงเวลาแล้วล่ะครับนักแข่งทั้งสี่คนเตรียมใจให้ดีๆเพราะมันคือหมูน้ำตกจานยักษ์พร้อมแล้ว……

กาย(นึกในใจ):ต้องชนะบิ๊กโบให้ได้

บิ๊กโบ(นึกในใจ):งานนี้ฉันชนะแน่

ราฟ,โชวอน(นึกในใจ):ของโปรดไม่มีปัญหา

ปิเอโร่:เริ่มได้!!!

ทั้งสี่คน:ง่ำๆๆแจ๊บๆๆ

อาเบล:กินกันเร็วมากแล้วใครจะชนะกันเนี่ย?

หมิงหมิง:โชวอนสู้เค้าน้า~า

เนสสึ:พอเรื่องกินแล้วเก่งกันเชียวเจ้าพวกนี้

ฮารุ,ปิเอโร่(น้ำเงิน):เยอะขนาดนั้นยังจะกินหมด(ตะกละจริงๆ)

ปิเอโร่(แดง):เอาหละๆทั้งสี่คนกินหมดพร้อมกันเอาเป็นว่าก็รับตั๋วไปคนล่ะ25ใบก็แล้วกัน

ราฟ:ชิ!แค่25ใบเอง

โชวอน:เอาน่าดีกว่าไม่ได้

วันต่อมา(อ่า~ห้อย~)

โชวอน:โอย…หมาย..ความว่าไงเนี่ย(ท้องเสีย)

ราฟ: ช..ช..โชวอน…นาย…ก..ก็ด้วยเหรอ…เนี่ย

กาย:ห้องน้ำอ..อ..อยู่น..ไหน.เนี่ย..

บิ๊กโบ:ใครมีย…ยาธ..ธาตุน้ำข…ขาวบ้าง

ราฟ:ไปถ…ถามป..ป..ปิเอโร่ก…กันถ..เถอะ

เมื่อมาถึงบ้านปิเอโร่

ปิเอโร่:อ้อแหมโทษทีหมูที่นายกินเมื่อวานบังเอิญย่างไม่สุกแล้วเผลอใส่มะนาวมากไปหน่อยอิอิ

ทั้งสี่คน:น…น..หน็อยแน่เจ้าป…ป..ปิเอโร่

ราฟ:จำไว้เลยน่ะเจ้าบ้าฉ..ฉ…ฉันหายด..ด..ดีเมื่อไหร่จ..จ.จะมาเอาคืน

ปิเอโร่:หายเมื่อไหร่อย่าลืมก็แล้วกันเหอๆ

THE END

BY ราฟ จอง ดอง

(ก็ยังจบไม่บริบูรณ์อยู่ดี)

TO BE CONTINUE ~^o^