บทที่ 1 วันรับน้องแสนวุ่นวาย
จันทร์ ที่ 5 กุมภาพันธ์ 25xx เวลา 7.10 น.
แย่แล้ว ! วันนี้วันรับน้องใหม่แท้ๆทำไมฉันถึงตื่นสายขนาดนี้ล่ะ ปาไป 7 โมงกว่าแล้วอ่ะ T_T ฉันรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ฮือๆสายแน่เลย วันแรกของภาคเรียนใหม่ก็สายเลยอ่ะ ฉันโตจนอยู่มหาลัยแล้วแท้ๆยังสายอีกTOT
อ้า ! ลืมแนะนำตัวฉันชื่อ ขนมเค้กค่ะ ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยค่ะ แถมไปโรงเรียนวันแรกก็สายเสียแล้ว เฮ่อนึกแล้วเศร้า TOT
ที่บ้านฉันน่ะ มีแต่ฉันกับแม่เพราะพ่อฉันตายไปแล้ว ตอนฉันอายุประมาณ 5 ขวบหนะ ตอนนี้ฉันอธิบายอะไรมากไม่ได้นะ ฉันกำลังรีบไปโรงเรียนหนะแค่นี้ก่อนล่ะกันนะ
แม่หนูไปนะคะเดี๋ยวจะสายค่ะ ฉันรีบวิ่งไปคว้าจักรยานที่โรงรถ แล้วปั่นมันออกไปจากบ้าน
สายแน่ๆเลยวันนี้จะทันมั้ยเนี่ย ไปวันแรกก็สายเลย ฉันรีบปั่นจักรยานแล้วก็บ่นตัวเองไปด้วย
ว้าย ! ฉันร้องด้วยความตกใจ เพราะเชี่ยวชนผู้ชายคนหนึ่ง ตรงโค้งแถวๆหน้าปากซอย
นี่เธอขี่จักรยานยังไงเนี่ย ผู้ชายคนนั้นตระคอกใส่ฉันด้วยความโกรธ
โห!นายคนนี้หล่อมากๆเลยอ่ะ ผมสีน้ำตาลเข้มไว้รากไทร ผิวขาว หน้าขาว ตาสีน้ำตาล
ริมฝีปากอมชมพู หล่อมากๆ >_< แต่เอ๊ะ รู้สึกว่าชุดเครื่องแบบนี้มันเป็นเครื่องแบบโรงเรียนฉันนี่ ฉันเคยเห็นรุ่นพี่เขาใส่กันถึงได้รู้ไง
แต่ว่าไป ตาเนี่ยพูดจาไม่สมกับหน้าอันหล่อๆอย่างนี้เลย
ขอโทษค่ะ ฉันรีบไปหน่อยหนะไม่ทันระวัง คุณไม่เป็นไรมากใช่ไหมคะ
ไม่เป็นไรล่ะ ดูซิเจ็บไปทั้งตัวแล้วเนี่ย ผู้ชายคนนั้นว่าฉัน
ขอโทษจริงๆนะค่ะ ฉันจะรีบไปโรงเรียนหนะค่ะ เชอะ ! ผู้ชายอะไรผู้หญิงขอโทษแล้วยังจะโกรธอยู่อีก =_= แหมมันน่าชนไปเลย ไม่น่าเชี่ยวอีตานี่เลย เซ็งว่ะ!
ขอโทษแล้วมันหายเรอะ ยัยซุ่มซ่าม
ก็ฉันขอโทษแล้วนี่จะเอาอะไรกับฉันอีกล่ะ ฉันชักอารมณ์เสีย
เธอต้องพาฉันไปส่งที่โรงเรียนด้วย ฉันถึงจะยกโทษให้
นี่มันมากไปแล้วนะ อีตาบ้าคนนี้เนี่ย จะเอาอะไรกับฉันจังเลยโว้ยยยย แหม ! อย่าคิดว่าหล่อแล้วจะมาบังคับฉันได้ เชอะ! เสียใจด้วย
เอาไงล่ะ จะไปส่งฉันหรือไม่ส่ง ถ้าไม่ฉันจะ....
จะอะไรของนาย ฉันถามนายนั่น
จะให้เธอมาเป็นแฟนฉันไง เพื่อเป็นการไถ่โทษไง
ห๊า จะให้ฉันไปเป็นแฟนนาย เสียใจย่ะฉันไม่เอาด้วยหรอก นี่อยากรู้จังเลยว่ะว่าอีตาเนี่ยขาดแฟนไม่ได้หรือไงถึงต้องให้ฉันไปเป็นแฟนนายนั่นหนะ แต่ก็ดีมีแฟนหล่อๆอย่างนี้ ^_^
ถ้าไม่เอาเธอก็ต้องไปส่งฉัน
ก็ได้ฉันไปส่งนายก็ได้ และในที่สุดฉันก็ต้องไปส่งนายนั่น
5 นาทีผ่านไป ก็ถึงโรงเรียนพอดี
ขอบใจที่มาส่งฉัน นายนั่นยิ้มอย่างทะเล้น
ย่ะ ! ไม่ต้องมาขอบใจฉันหรอก เพราะฉันไม่อยากมาส่งนายซักนิดเลย
แหม ! แค่นี้ทำบ่น เธอทำฉันเจ็บกว่าอีกฉันยังไม่ว่าเธอซักคำ
ย่ะ ! ไม่ว่าแต่ด่าเลยล่ะ ฉันพูดประชดนายนั่น
แหม ! ก็แค่ด่าเองน่ะ
อือ ! ก็แค่ด่าเองหรอ รู้มั้ยนายบ่นฉันซะหูชาเลย อีตาบ้า
อย่ามาเรียกฉันว่าอีตาบ้า ฉันไม่ชอบ ฉันชื่อ ลีเซย์ ต่างหากล่ะ รู้ไว้ด้วย นี่แล้วเธอชื่ออะไรยัยซุ่มซ่าม
ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยล่ะย่ะ!?
เธออย่ากวนฉันได้มั้ย อย่าให้อารมณ์เสียไม่งั้นไม่รับประกันความปลอดภัยนะ
เออๆฉันชื่อขนมเค้กย่ะ
ชื่อขนมเค้กหรอ น่ากินดีนี่
น่ากินอะไรของนายล่ะ
กริ๊ง........
แย่แล้ว สายแล้วเดี๋ยวไม่ทันรับน้องกันพอดี แล้วนายไม่ได้เข้าพิธีรับน้องหรอ
เข้าสิ ก็มัวแต่ยุ่งกับเธอจนลืมเรื่องนี้เลย
แล้วนายอยู่คณะอะไรล่ะ ?
นิเทศฯ แล้วเธอล่ะ
ฉันก็นิเทศฯ
งั้นจะรออะไรล่ะ ก็รีบไปกันดิ
ฉันจะดีใจหรือเสียใจดีนะ ที่นายนี่อยู่คณะเดียวกับฉันดีนะ
นี่ๆน้องที่กำลังวิ่งมาน่ะ อยู่คณะนิเทศฯปล่าวจ๊ะ เสียงพี่คนหนึ่งถามฉันกับลีเซย์
ค่ะ/ครับ อยู่นิเทศฯ ค่ะ/ครับ ฉันตอบพร้อมกับนายลีเซย์
งั้นรีบวิ่งหน่อยนะ จะเริ่มพิธีรับน้องแล้วนะ พี่คนนั้นเร่งฉันกับลีเซย์
แฮ่กๆ เสียงฉันกับลีเซย์หอบ
เหนื่อยชะมัดเลยว่ะ
อือ ฉันก็เหนื่อย
(คนแต่งก็เหนื่อย)
น้องๆเงียบหน่อยนะ พี่จะเช็คชื่อแล้วนะ
นางสาวสุภาวดี โคตรพิบูลผล
นางสาวศศิมา มากมีชัย
นายอดิศร ศรีภุชนาถ
จากนั้นพี่เขาก็เช็คชื่อเพื่อนๆฉันไปอีก10กว่าคนก็มีชื่อฉัน
นางสาวอมิตา นาคีวารีบุตร พอจบชื่อฉันก็ตามด้วยชื่อ
นายลีเซย์อัน สิงหมงคลชัย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชื่อใคร ก็ชื่อของนายลีเซย์นั้นแหละ
แล้วจากนั้นพี่เขาก็เช็คไปประมาณอีก 20 คนก็เสร็จ
น้องๆมาครบกันหมดแล้วนะ พี่ก็จะเริ่มกิจกรรมเลยแล้วกัน
กิจกรรมที่ 1 จับคู่ชายหญิงวิ่งขี่หลังไปให้ถึงเส้นชัย
โหย เกมอะไรของพี่เขานี่ ท่าทางจะยากน่าดูสงสารพวกผู้ชายมัน
น้องๆ ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวพี่จะจับฉลากเลือกคู่ให้เอง
ผ่านไป 2 นาที พี่ๆก็เริ่มจับฉลากได้คู่ดังนี้
คู่ที่ 1 นางสาวจุฑาวดี กับ นายนทพร
คู่ที่ 2 นางสาวพิมชนก กับ นายอุดมศักดิ์
คู่ที่ 3 นางสาวอมิตา กับ นายลีเซย์อัน
ห๊า ! ฉันคู่กับนายหรอ โอ๊ย ! เวรกรรม อยากจะบ้าตายคิดว่าจะหนีนายได้เสียอีก
นี่โทษนะ แล้วคิดว่าฉันอยากคู่กับเธอหรือไง ยัยซุ่มซ่าม
นี่นายอย่ามาเรียกชื่อฉันอย่างนี้ได้ไหม ฉันก็มีชื่อของฉันนะ
จะเรียกอย่างนี้มีปัญหามั้ยล่ะ ทีเธอยังเรียกฉันว่าอีตาบ้าเลย
โอเค ฉันยอมแพ้
น้องๆคะพี่จะเริ่มกิจกรรมที่ 1 แล้วนะ เออ พี่ลืมบอกไปคู่ที่พี่จับให้จะร่วมกิจกรรมกันจนจบการรับน้องเลยนะ
เวรล่ะซิ ! ต้องอยู่กับตานี่ตั้งเกือบวันนึงแน่ะ ตายแน่ฉัน
แต่ไอ้ที่บอกว่าร่วมกิจกรรมกันหมายความว่าอะไร (O_O)
พี่ขอให้น้องๆทุกคนโชคดีกับกิจกรรมที่ 1 นะ เส้นปล่อยตัวอยู่ที่พี่คนที่ใส่เสื้อสีชมพู เส้นชัยก็อยู่ที่ป้ายที่เขียนว่า เส้นชัยนั่นแหละ น้องๆทั้งหมดไปที่จุดปล่อยตัวได้เลยค่ะ
พอพี่พูดเสร็จนายลีเซย์ก็ดึงมือฉัน จะให้ฉันลุกขึ้น แล้วก็ลากฉันไปที่จุดปล่อยตัว
นี่นายบอกฉันดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องลากฉันไปเลยนี่
ก็เธอช้าไม่ทันใจฉันนี่ อืดอาด ยืดยาด เป็นเต่าเลย
นี่นายหาว่าฉันเป็นเต่าหรอ เชอะฉันเป็นเต่าที่ไหนกันล่ะ ฉันเป็นตะพาบต่างหาก อ้าวฉันชมหรือบ่นตัวเองเนี่ย
ความคิดเห็น