(จบ)มาหยารัศมีกับสามีบ่าวของหล่อน

มาหยารัศมี

หล่อนฉุดบ่าวหาบน้ำมาทำผัว ดังนั้นหล่อนจึงประกาศกร้าวว่าจะเลี้ยงผัวเด็กคนนี้เอง

....…............................

“ว้าย ตาเถร ใครมันมาทำบัดสีกันกลางวันแสกๆ ตรงนี้ แม่เจ้าโว้ย… ลุกสิวะ ขนาดนี้แล้วยังพิรี้พิไรอยู่ไย หน้าหนานัก”

เสียงโหวกเหวกของหญิงวัยกลางคนหวีดแหลมดังขึ้นเหนือกระท่อมไม้ไผ่ริมคลองนอกเขตเรือนเจ้าคุณบริรักษ์ เนื่องจากนางเห็นเงาร่างหญิงชายกำลังเคล้าคลอนัวเนียกันอยู่ด้านในทั้งที่ตะวันส่องแสงคล้อยบ่าย เอ็ดตะโรยังไม่ทันขาดคำ ภาพหญิงร่านรักที่หันมาสบตาหล่อนด้วยแววขุ่นมัวนั้นกลับทำให้หล่อนอ้าปากค้าง ทำตะกร้าผักปลาที่รับมาจากตลาดหล่นตุ้บลงคลองไป

“หุบปากเสียทีจำเนียร จะแหกปากไปถึงคุ้งน้ำไหน”

เวรกรรม…

“คุณหนู..”

แต่เดิมนั้นมาหยารัศมีนั้นก็มีชื่อเสียงไม่ใคร่ดีในหมู่วงสนทนาของชนชั้นสูงในพระนครนัก หากแต่คงมิอาจเทียบได้กับข่าวคาวฉาวโฉ่ฉบับใหม่ที่เจ้าหล่อนรังสรรค์ออกมาให้สังคมรุมวิจารณ์ ว่ากันว่าเป็นเพราะช้ำรักจากอดีตคู่หมั้นอย่างหม่อมเจ้ากิติพัฒน์เป็นอย่างมากหล่อนจึงได้ทำการสิ้นคิดไปฉุดเอาบ่าวในเรือนมาทำผัว ท่านเจ้าคุณบริรักษ์ถึงขั้นสิ้นสติไปด้วยความเคืองขุ่น เพราะนอกจากบุตรสาวตัวดีจะไม่นึกกระดากอายสักนิด ที่ไปคว้าเอาบ่าวหน้าเจ้กที่อ่อนกว่าหล่อนถึงครึ่งรอบมาทำผัวแล้วนั้น หล่อนยังยอมรับหน้าตาเฉยว่าเป็นฝ่ายปลุกปล้ำฝ่ายชายด้วยตนเอง ครั้นเมื่อคุณพ่อของหล่อนเฉดหัวบ่าวชายไปและไล่ตะเพิดหล่อนให้ไปอยู่หัวเมืองล้างอาย หล่อนยังประกาศกร้าวอย่างอาจหาญว่า จะเอาผัวไปด้วย และหล่อนจะเป็นคนเลี้ยงผัวเด็กของหล่อนด้วยตนเอง ดังนั้นเมื่อเจ้าคุณบริรักษ์ฟื้นคืนสติมาอีกครา บุตรสาวคนเล็กของท่านก็หอบผ้าลากผัวเด็กไปไกลเสียแล้ว นับว่าพระนครอื้ออึงด้วยเรื่องราวฉาวโฉ่นี้ไปนับเดือนทีเดียว