[กลอน] "จันทร์เจ๋าขา" ~ศรัทธาการศึกษาที่เลือนหาย~

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

กลอนบทนี้ ขอมอบให้แด่ผู้พ่ายแพ้ที่ยิ่งใหญ่ทุกคน...

เนื้อเรื่อง

"จันทร์เจ้าขาฟังข้าเล่าหน่อยได้ไหม" - แด่ผู้พ่ายแพ้ที่จะลุกขึ้นใหม่อย่างภาคภูมิ

จันทร์เจ้าขา ฟังข้าเล่า หน่อยได้ไหม
ปีนี้ไซร้ จักถึงครา ข้าสุขสม
ข้าพากเพียร เรียนเล่า เฝ้าตรากตรม
หวังชื่นชม แหล่งปัญญา มหา’ลัย

จันทร์เจ้าเอ๋ย หลายราตรี แล้วสิหนา
จำข้าว่า จักสุขสม ได้บ้างไหม
อยู่ต่อหน้า กระดาษสอบ หนึ่งสองใบ
ข้ารู้ได้ มหา’ลัย ไกลอีกปี

นี่จันทร์เจ้า เหตุใดเล่า เขาจึงขวาง
ผู้ใหญ่อ้าง ว่านู่นนั่น ฟังบัดสี
อยู่บนฟ้า สั่งเป็นตาย ไร้ปรานี
ชาติเกิดนี้ ข้าเลือกผิด หรือไรกัน

แต่จันทร์เจ้า ข้าจะลอง ดูอีกหน
เพื่อสายชล แห่งปัญญา ที่ข้าฝัน
สหายรบ ศึกสุดท้าย ไปด้วยกัน
ร่วมชีวัน ฝ่าฟันไป ให้เห็นดี

อ้าวจันทร์เจ้า ไม่เจอกัน นานแล้วหนอ
ข้านั้นพอ เลิกไล่ตาม ภาพลวงหนี
นอกรั้วเอง ก็อำไพ มากสิ่งดี
ชีวิตนี้ ยังอีกไกล ข้าไปเอง...

愛娘 Ai-Ko.