ทาสรักทัณฑ์เสน่หา

มนต์นภามองสบสายตากับอัฟฟาน ดวงตาชวนฝันของเขาราวกับจะมีอำนาจสะกดหล่อนให้แน่นิ่ง ในห้องที่กว้างขวางแห่งนั้นมีพวกเขาอยู่กันแค่สองคน และเมื่อร่างสูงใหญ่สาวเท้าเข้ามาใกล้ หัวใจของหล่อนก็เต้นระรัวจนเกินจะควบคุม

อัฟฟาน อัล มานาหยุดยืนตระหง่านต่อหน้า เขาจับปลายคางของหล่อนให้เงยขึ้น ความรู้สึกลึกซึ้ง ความโหยหาตลอดห้าปีเอ่อล้นในใจของมนต์นภา หล่อนอยากให้เวลาหยุดที่ตรงนี้ ตรงที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ...

บางครั้งก็ราวกับร่างกายและหัวใจของหล่อนจะยินยอมเป็นทาสของเขา แลกกับการที่เขาจะสนใจหล่อนบ้างเท่านั้น... มนต์นภาเบิกตากว้าง! ความคิดที่ผุดขึ้นมาในหัวทำให้หล่อนตื่นตระหนก

หล่อนทำเหมือนเป็นผู้หญิงสิ้นคิด คนที่จะยอมเป็นนางบำเรอของคนที่ตัวเองรักอย่างนั้น!

หญิงสาวปัดมือแข็งแรงออกจากใบหน้า ถอยขึ้นไปบนเตียงเพื่อจะอยู่ให้ห่างจากเขา หัวคิ้วดกหนาของอัฟฟานย่นเข้าหากัน แววไม่พอใจฉายวาบขึ้นในดวงตา

“คุณยังไม่ได้ตอบว่าฉันเป็นหนี้เท่าไร”

“ผมก็ยังไม่ได้ใช้ของที่ซื้อมาเหมือนกัน”

อัฟฟานพูดด้วยเสียงที่เอื่อยเฉื่อย มนต์นภาคงหลอกตัวเองได้ว่าเขาอาจจะหมายถึงของใช้อะไรสักอย่าง ถ้าเพียงแต่เขาจะไม่มองสำรวจหล่อนไล่จากปลายเท้าขึ้นมาเรื่อยๆ หญิงสาวเริ่มหายใจขัด มือทั้งสองข้างขยุ้มผ้าปูเตียง ความหวาดหวั่นกระเพื่อมอยู่ในอก

และหล่อนก็สะท้านอย่างน่าอายเมื่อสบตากับอัฟฟาน หล่อนไม่อยากจะสู้สายตาของเขา แต่หล่อนจะหลบหลีกได้อย่างไรถ้าเสมองทางอื่น ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงใหญ่เดินเข่าขึ้นมาบนเตียง แยกขาแข็งแรงของเขาคร่อมปลายเท้าหล่อนเอาไว้

มนต์นภากุมมือทั้งสองข้างกดที่อก หัวใจของหล่อนเต้นแรงจนแทบจะกระทบซี่โครง หล่อนค่อยๆดึงขาเข้าหาตัว และก็สะดุ้งจนตัวโยนเมื่อถูกอัฟฟานยึดข้อเท้า