"คิดจะสู้เพื่อโลกใบนี้ไปถึงไหนกันเจ้าชาย ต่อให้พระองค์เสียสละไปมากเท่าไหร่ โลกอันแสนโหดร้ายนี้ก็ไม่มีทางให้อะไรตอบแทนท่านหรอก ท่านจะพบเจอแค่เพียงความสูญเสีย ความเศร้าโศก ความหวาดกลัว เจ็บปวดเท่านั้นแหละ เจ้าชายน็อคทิส"
"คนที่ไม่เคยเสียสิ่งสำคัญในชีวิตแบบแกไม่มีวันเข้าใจหรอก!"
ชายตรงหน้าเพียงแค่แย้มยิ้ม และเป็นครั้งแรกที่น็อคทิสเห็นความเจ็บปวดและขมขื่นสะท้อนอยู่ในแววตากร้านโลกคู่นั้น
"กระหม่อมไม่เคยเชื่อในโชคชะตาและไม่เคยเชื่อในโลกใบนี้ นับตั้งแต่สูญเสียคนที่รักและไว้ใจมากที่สุดไป แล้วท่านล่ะ?คิดจะฝืนชะตาของตนเองอย่างไรกัน? ในเมื่อสุดท้ายท่านก็ต้องสูญเสียทุกสิ่งเพื่อโลกใบนี้อยู่ดี?"
...และตอนนี้กระหม่อมกำลังจะสูญเสียท่านไป...อีกคน
สวัสดีค่ะ ในที่สุดก็ตัดสินใจเปิดเรื่อง(เพื่อกดดันตัวเอง)ซักที! จากตอนแรกจะเขียนพรอมโต้เวอร์ชั่นเจ้าชายไหงออกมาอีหรอบนี้ได้ก็ไม่รู้เหมือนกันล่ะค่ะ(หัวเราะ) เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่มีออริจินอลคอร์แรคเตอร์ของเราผสมลงไปด้วยค่ะ! จะกล่าวถึงตาลุง เน้นตาลุง ขยี้ดราม่าตาลุง(เดี๋ยวๆๆ) แน่นอนค่ะ ทั้งหมดนี้ทำเพราะรักลุงนะคะ(โป้งชี้ก้อย)เขียนขึ้นมาเพื่อสนองนี้ทตัวเองล้วนๆด้วยล่ะค่ะ(ฮา) เรือหลักแจวน็อคพรอมพ์ แต่เราเป็นคนใจกว้างเหมือนทะเลโพซิชั่นไหนเราก็รับได้ล่ะค่ะ(โดดดึ๋งดั๋ง) ข้อสำคัญเรื่องนี้จะค่อนข้างซอฟๆ ไปเรื่อยๆเอื่อยๆ อาจจะมีสาดมาม่าบ้างเป็นบางที อย่าโกรธเราเลยนะคะ(กระพริบตาปริบ)
สามารถเข้ามาพูดคุยกันได้ที่!
Twitter// @Yu_Yurio
เราไม่กัดค่ะ สามารถเข้ามาพูดคุยแลกเปลี่ยนหรือแนะนำทักท้วงทวงจิกหัวอะไรก็ว่ากันไปนะคะ!
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น