คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : THE LEADER [ ยัยคอสเพลย์ขย้ำหัวใจนายลีดเดอร์] ::: Chapter Three
EXOTIC
EXOTIC THE villains { 1 }
THE LEADER [ ยัยคอสเพลย์ขย้ำหัวใจนายลีดเดอร์]
CHAPTER THREE
ตึก ตึก ตึก
มีดปลายแหลมคมขนาดพอเหมาะถูกใช้หั่นแตงกวาสีเขียวสดเป็นทางยาวหลายชิ้น ก่อนที่มือเล็กเรียวจะหยิบยื่นไปหยิบแครอทขึ้นมาวางไว้บนเขียงไม้ลายสวยแทนที่แตงกวา แครอทถูกหั่นเป็นทางยาวเหมือนกับแตงกวาแต่ขนาดของมันนั่นเรียวเล็กกว่ามาก ตามด้วยปูอัด หัวไชเท้าดอง ก็ถูกหั่นเป็นทางยาวเช่นเดียวกัน
“ออมอ ฉันลืมไข่หวานไปได้ไงเนี้ย”ทุกอย่างเกือบจะเพอร์เฟคถ้าคนทำไม่ลืมส่วนประกอบสำคัญที่ทำให้ คิมบับ เบรกฟาสต์ยามเช้านั้นรสชาติชั้นเลิศต้องมีไข่หวานเป็นตัวชูรส
แม่ครัวยามเช้าอย่างยุนอาอยู่ในชุดฮันบกแสนสง่างามซึ่งเป็นชุดแต่งกายประจำชาติเกาหลี สาเหตุที่เช้านี้เธอสวมใส่ชุดนี้ก็เพราะเลียนแบบนางเอกซีรีย์เรื่องแดจังกึมซึ่งเป็นละครประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการทำอาหาร และเช้านี้ยุนอาตั้งใจจะทำให้อาหารเกาหลีคิมบับให้กับไอดอลในความดูแล EXOTIC เพื่อที่พวกเขาจะได้มีแรงในการทำงานเช้านี้
ไม่ใช่แค่การแต่งกายเท่านั้น ทว่ายุนอายังเปิดเพลงประกอบซีรีย์แดจังกึมเพื่อสร้างบรรยากาศให้มันดูกลมกลืนเข้ากับบรรยากาศในครัวอันแสนวุ่นวายที่ตัวเธอนั้นได้วางส่วนประกอบและเครื่องปรุงกระจัดกระจายเต็มโต๊ะ
“หล่นลงไปได้ยังไง”มือบางตอกไข่จำนวน 12 ฟองลงในถ้วยเซรามิกใบโตที่ไม่ใช่แค่ไข่ขาวกับไข่แดงเท่านั้นแต่ยังมีเปลือกไข่ทั้งชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ผสมลงไปด้วย
ยุนอารีบใช้ช้อนตักเศษเปลือกไข่ออกจนเกือบหมดเหลือไว้แค่เศษเล็กๆ ที่ตักออกไม่ได้ ก่อนจะหยิบตระกร้อตีไข่ขึ้นมาตีไข่ทั้งหมดจนกลายเป็นเนื้อเดียว เมื่อเตรียมไข่เสร็จยุนอาก็จัดการเปิดเตาแม่เหล็กไฟฟ้า เอากระทะเทฟล่อนขึ้นวาง ใส่เนยจืดลงไปเล็กน้อย รอให้มันร้อนได้ที่แล้วจึงค่อยเทไข่ที่ตีไว้ลงทีล่ะน้อย ทำให้เป็นแผ่นหนาเกือบหนึ่งเซ็นต์ ยุนอาทำจนไข่หมดถ้วย แล้วจึงหั่นไข่ที่ทอดเอาไว้เป็นเป็นทางยาว
ขั้นตอนสุดท้ายคือการม้วนซึ่งยุนอาทำมันได้ดีทีเดียวเพราะแค่วางแผ่นสาหร่ายลงบนไม้ไผ่ ใส่ข้าว แครอท แตงกวา หัวไชเท้า ปูอัด และไข่ จากนั้นก็ม้วนโรล ยุนอาทำประมานยี่สิบชิ้นสำหรับคนสิบสองคน เมื่อม้วนเสร็จก็จัดการหั่นเป็นชิ้นพอดีคำแล้วจัดเรียงลงบนจานอันสวยงาม
“เสร็จเรียบร้อย ตั้งโต๊ะได้คะ”แม่ครัวในชุดฮันบกยึงพอใจกับอาหารที่ตัวเองทำในวันนี้มาก ไม่รวมกับเครื่องดื่มหลากชนิดที่เธอได้ทำเอาไว้ก่อนหน้านี้สำหรับสุขภาพของหนุ่ม EXOTIC แต่ละคนที่เธอพินิจพิจารณาว่าพวกเขาสมควรจะดื่มเครื่องดื่มแบบไหน
ยุนอาจัดโต๊ะอาหารสำหรับ 12 คน แต่ยังไม่นำเครื่องดื่มออกมาเพราะมันเป็นชิ้นงานเซอร์ไพรซ์ที่เธอโคตรตั้งใจทำให้พวกเขา เพื่อเฉลิมฉลองที่ EXOTIC ยอมกลับมาอยู่ที่นี่ และเป็นการไถ่โทษสำหรับหนุ่มๆที่กลับมาช้าและต้องมาทักทายกับเบี้ลูกรักของเธอจนบางคนถึงกับร้องลั่นบ้าน
“แต่งตัวบ้าตั้งแต่เช้าเลยยัยหลุดโลก ”
“คิดว่าตัวเองเป็นแดจังกึมงั้นสิ ประสาท”
“เพลงเชี้ยไรวะหนวกหู โบราณเหมือนกับยัยนี้ชิบ”
ชานยอล เทา และลู่ฮาน สามหนุ่มผู้แต่งตัวเสร็จก่อนใครเพื่อนเดินลงมาพลางเอ่ยวาจาเหน็บแหนมผู้จัดการสาวที่ทำให้พวกเขาต้องปวดประสาทเพราะการแต่งตัวของเธอกับหุ่นผีเคลื่อนที่ ที่พวกเขาได้ประสบพบเจอเมื่อคืน และยิ่งไปกว่านั้นคือเสียงอ๊อดที่เธอแอบไปติดไว้ในห้องของพวกเขาดังตั้งแต่หกโมงเช้าและมันจะไม่หยุดจนกว่าจะตื่น
“หน้าตาสดใสกันจริงๆเลยนะพวกเธอ”ยุนอายิ้มหวานให้กับสามหนุ่มที่แยกกันนั่งคนละมุม
“สดใสกับผีเหอะ เอาอ๊อดบ้าอ๊อดเชี้ยนี่ออกจากห้องฉันก่อนที่มันจะพังไม่มีชิ้นดี”ตามมาด้วยไคที่จ้องผู้จัดการสาวด้วยใบหน้าบึ้งตึงพร้อมฆ่าเธอได้ทุกเวลา
“เอาออกไม่ได้หรอกนะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่มีอะไรปลุกพวกเธอไปทำงานตอนเช้านะจ๊ะ”
“ช่างแมร่ง!!”
“ออมอ น่ารักจัง”ถึงจะโดนพวก EXOTIC เหวี่ยงใส่ตั้งแต่เช้าแต่ยุนอาก็ยังอารมณ์ดีไม่ถือโทษโกรธและไม่โวยวายถึงเงินค่าปรับที่พวกเขาได้พูดคำหยาบอยู่หลายคำ
นานเกือบครึ่งชั่วโมงได้ที่กว่าหนุ่มๆ จะมารวมตัวกันอยู่บนโต๊ะอาหารอย่างพร้อมเพรียง ซึ่งคริสลงมาเป็นคนสุดท้ายด้วยชุดสุดแสนจะธรรมดาเมื่อเทียบกับคนอื่น แต่มันกลับดูเท่สุดๆ สำหรับยุนอา เสื้อยืดสีดำกับกางเกงหนังสีดำช่างแม็ตช์กันอย่างลงตัว ยิ่งสร้อยคอเงินที่เขาใส่มันถึงสองเส้น ยิ่งทำให้โดดเด่น มาดเท่ และหล่อถึงที่สุด
ตั้งแต่ที่คริสเดินลงมาจากขั้นบันไดขั้นแรกดวงตากวางแสนบริสุทธิ์ของผู้จัดการส่วนตัวก็จ้องเขาตาแทบไม่กระพริบ ยิ่งพอเท้าเหยียบถึงพื้นชั้นล่างยุนอาก็ปรี่เข้าไปหาพร้อมกับเดินอ้อมไปด้านหลัง ใช้มือจับที่กล้ามแขนของเขาทั้งสองข้างก่อนจะออกแรงดันให้คริสเดินมายังเก้าอี้ตัวที่อยู่หัวโต๊ะ
ได้แต๊ะอั๋งนิดๆหน่อยๆก็ยังดี !!
“คิมบับในตอนเช้า?”คริสมองดูอาหารชนิดเดียวที่ถูกจัดใส่จานวางอยู่บนโต๊ะกินข้าว ไม่มีอาหารอย่างอื่นนอกจากคิมบับรูปทรงบิดเบี้ยว ขนาดก็ไม่เท่ากัน ยิ่งไปกว่านั้นคือไอ้แตงกวาที่โผล่พ้นออกมาแทบจะไม่ปอกเปลือก
“มายเดียร์~ ตัวเองเป็นคนสุดท้ายพอดีที่ถามคำถามนี้ คิคิ”ผู้จัดการส่วนตัวพ่วงด้วยแม่ครัวยามเช้าหัวเราะชอบใจที่ทุกคนต่างสนใจอาหารที่ตนเองทำ แต่มันยังไม่หมดแค่นี้เพราะยังมีอย่างอื่นรออีก
ยุนอาเดินไปหยิบเหยือกเครื่องดื่มออกมาจากตู้เย็น วางมันใส่ถาดแล้วเดินกลับมายังโต๊ะอาหาร เหยือกแรงคือนมชมพูที่เธอตั้งใจทำสุดฝีมือเพื่อหนุ่มหล่อผู้มีส่วนสูงน้อยกว่าใครเพื่อน
“นี่จ๊ะ ดีโอ ซูโฮ เลย์ ซิวหมิ่น เฉิน”นมชมพูถูกเทใส่แก้วตรงหน้าของคนที่เหมาะสำหรับดื่มนมในตอนเช้า
“ให้กินนม หมายความว่ายังไงยัยสติหลุด”เฉินยกแก้วนมขึ้นมาพลางวางกระแทกลงบนโต๊ะอย่างเหลืออด
“เพื่อสุขภาพยังไงล่ะ กินๆ ไปเถอะน๊า”พูดไปก็ถือเหยือกน้ำสีแดงซึ่งเป็นมะเขือเทศคั้นสดๆ เทให้กับ เทาและไค
“น้ำอะไรวะ?”ไคยกมันคือมาดูแล้วพบว่ามีเม็ดขาวๆ ลอยอยู่ในน้ำ
“น้ำมะเขือเทศไง กินแล้วผิวพรรณจะเปล่งปลั่ง”ยุนอาพูดไม่ดูสีหน้าของทั้งสองคนซึ่งกำลังโมโหเธออย่างที่สุด
“เธอ...”เทาอยากสบถคำด่าใจจะขาดแต่เขาเกรงใจไอ้ตัวหุ่นผีที่เคลื่อนตามติดเจ้านายของมันอยู่ตลอด
ต่อจากน้ำมะเขือเทศก็ถึงคราวของกาน้ำชาโบราณที่ถูกยุนอายกออกมาจากในครัวทั้งที่มันยังร้อนอยู่ เธอเทมันใส่แก้วน้ำชาสไตล์ญี่ปุ่นให้กับเซฮุน แบคฮยอน ลู่ฮาน และชานยอลก่อนจะรีบนำมันไปเก็บเข้าไปไว้ในครัวเพื่อหยิบเครื่องดื่มชนิดสุดท้ายสำหรับคนพิเศษ
กาแฟดำสูตรเข้มข้นสำหรับลีดเดอร์ผู้สุขุมและเย็นชา
“กาแฟสำหรับมายเดียร์~”แก้วกาแฟดำถูกวางลงตรงหน้าของคริสก่อนที่คนเสิร์ฟจะยืนมองดูอาหารและหนุ่ม EXOTIC ด้วยความภาคภูมิใจที่คิมบับกับเครื่องดื่มเป็นของกินที่เธอเพิ่งลองทำเป็นครั้งแรก
“กาแฟสีดำ ของฉัน?”คริสแทบไม่เชื่อสายตาของตัวเองว่ากาแฟสีดำน่ากลัวแก้วนี้จะเป็นของเขา คนเดียว
“ใช่แล้ว เค้าทำสุดฝีมือแถมยังใส่หัวใจลงไปด้วยนะเนี้ย”ยุนอาก้มลงกระซิบให้คริสได้ยินประโยคสุดเลี่ยนเพียงคนเดียว ก่อนจะถอยหลังไปยืนเคียงข้างเบบี้ลูกรัก
แน่นอนว่าไม่มีใครปฏิเสธอาหารมื้อเช้านี้ได้เพราะข้อสัญญาที่ยุนอาได้บัญญัติไว้ถูกตั้งตระหง่านโดดเด่นอยู่ใจกลางของคฤหาสน์ ไม่ว่าใครที่เดินไปเดินมาก็ต้องเห็น ที่สำคัญยังมีลายนิ้วมือของทุกคนพิมพ์กำกับเอาไว้เป็นการตอกย้ำว่าพวกเขาไม่มีสิทธิ์ละเมิดหรือฝ่าฝืนได้
ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือเพราะความสงสัยในตัวเครื่องดื่มที่ตัวเองได้รับ ทุกคนยกเว้นคริสต่างจับแก้วน้ำของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับทั้งส่อง ทั้งดม เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีกลิ่นของความแปลกปลอมเหมือนคนทำ
“น้ำเชี้ยนี่มันโคตรจะแหวะเลยวะ”น้ำมะเขือเทศที่เทายกขึ้นดื่มอึกใหญ่มันทำให้เขาถึงกับหน้าเหยเก ทั้งขม ทั้งเค็ม แทบจะกินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“ชานี่ก็ขมเป็นบ้า เอาไปเทให้หมาแดรกมันยังเมิน”
“แล้วนมบูดนี่มัน เหี้ยมากกก!!”
คำวิจารณ์กับคำด่ายาวเหยียดที่ยุนอาได้รับจากหนุ่มๆ ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกผิดหรือว่าน้อยใจที่พวกเขาไม่ชอบของที่เธอทำ เพราะมันควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วเนื่องจากของที่เธอทำส่วนใหญ่มันออกมาจากจินตนาการล้วนๆ ไม่ต้องพึ่งหนังสือทำอาหารเลยด้วยซ้ำ
ที่ทำให้กินก็แค่อยากลองฝีมือของตัวเองเท่านั้นว่าพัฒนาไหม
“ยัยสัตว์ประหลาด คิมบับเธอมันโคตรห่วยเลยวะ ข้าวก็ไม่สุก ไม่มีรสชาติ ไม่ได้เรื่อง”
“แดรกไม่ได้ซักอย่าง”
“มาดูแลหรือจะฆ่าพวกเรากันแน่วะ”
ทุกคนที่ได้ลิ้มลองคิมบับสูตรธรรมชาติต่างชื่นชมรสชาติของมันพลางเดินหนีออกไปเกือบทุกคน ยกเว้นก็แต่คริสที่ยังคงนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับภาษาอังกฤษไม่สนใจโลก ไม่สนใจคนอื่นๆ ที่พากันเดินไปขึ้นรถประจำตัวของแต่ละคนจากนั้นก็ต่างขับออกไปราวกับกำลังแข่งรถในสนาม
ยุนอากระพริบตาถี่มองดูอาหารอย่างง่ายที่สุดว่ามันไม่อร่อยตรงไหน มือบางหยิบตะเกียบเงินขึ้นมาพร้อมกับคีบคิมบับยัดเข้าปากคำโตเพื่อลองชิมว่ารสชาติเป็นอย่างที่พวกนั้นพูดหรือเปล่า
“แหวะ กินไม่ได้จริงๆ ออมอ นี่เราลืมปรุงไข่แน่ๆเลย อ๊า ... ได้ไงเนี้ย ได้ไง”
“แค่นี้ยังทำให้พวกเรากินไม่ได้ เธอก็ไม่สมควรมาเป็นผู้จัดการของพวกฉัน”มือหนาวางหนังสือพิมพ์ลงพร้อมกับเอ่ยคำพูดที่ถ้าเป็นคนอื่นได้ยินคงเสียใจ น้อยใจ แล้วรีบลาออกไปเสียตั้งแต่ตอนนี้
“ต้องจ้างแม่ครัวแล้วสิ”ยกเว้นผู้หญิงคนนี้ไว้คนนึง เธอแทบจะไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของเขาเลยสักนิดเรียกได้ว่าเข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวา แถมยังทำหน้าไร้เดียงสามองมาที่เขาอีกด้วย
“ฉันว่าเธอควรลาออกแล้วไปทำงานดีไซน์เนอร์ระดับโลกของเธอซะคุณยุน งานแบบนี้มันไม่เหมาะกับเธอ”
“ออมอ เค้าขอติดรถไปที่สตูดิโอด้วยได้ไหม มายเดียร์~”ยุนอาไม่สนใจคำพูดของคริส มิหนำซ้ำเธอยังเปลี่ยนเรื่องได้หน้าตาเฉย
“เธอ...”
หนุ่มเย็นชาอย่างคริสกำลังเริ่มสติแตกทีละน้อยเพราะผู้หญิงคนนี้ที่ไม่สนใจในคำพูดแดกดันของเขาแล้ว เธอยังออกตัวแรงพุ่งเข้ามาเกาะแขนเกี่ยวแขนของเขาพลางทำตาโต ยู่ปาก อย่างน่าสงสารเพียงเพื่อขอติดรถไปที่สตูดิโอถ่ายทำเอ็มวีตัวใหม่
“นะ เค้าขอไปด้วยนะ มายเดียร์~”
“หึ ตามใจเธอ”
“จริงหรอ ออมอ!! งั้นเรารีบไปกันเลย”
“เธอคงไม่ใส่ชุดฮันบกนี่ออกจากบ้านหรอกนะ ยัยคอสเพลย์”
สรรพนามที่คริสใช้เรียกผู้จัดการส่วนตัวที่แต่งตัวหลุดโลกนั้นมันช่างเหมาะกับเธอเป็นอย่างมาก ในเมื่อเธอชอบแต่งตัวคอสเพลย์แบบนั้นแบบนี้ เขาเองก็จะเรียกเธอว่า ยัยคอสเพลย์ แทนที่จะเรียกผู้จัดการ เมเนเจอร์ หรือคุณยุน เหมือนคนอื่นๆ ที่ไม่ใช่ EXOTIC อย่างพวกเขาเรียกกัน
“ยัยคอสเพลย์ มายเดียร์เข้าใจตั้งนะ งั้นรอเค้าแปปนะ จุ๊บ!!”เผลอเป็นไม่ได้เขาต้องถูกยัยคอสเพลย์นี่ลวนลามอยู่เสมอ
“รองั้นหรอ?”ในใบหน้าอันแสนเย็นชากลับมีรอยยิ้มร้ายผุดขึ้นมา
คริสยิ้มแว่นกันแดดสีดำขึ้นมาสวมปิดบังดวงตาคมแสนดุดันของตัวเอง ก่อนจะก้าวเดินออกจากคฤหาสน์เพียงคนเดียวไร้วี่แววของหญิงสาวที่เขาตกลงยอมให้เธอติดรถไปด้วย แลมโบกินี่สีขาวอันเป็นรถส่วนตัวที่เขารักจอดรอไว้อยู่แล้ว คริสเพียงแค่ก้าวขึ้นไปบนรถก่อนจะออกสตาร์ทด้วยความเร็วสูง
คิดว่าเขาใจดียอมให้ยัยคอสเพลย์นั้นไปด้วย?
ไม่มีทางที่เขาจะให้ผู้หญิงน่ารำคานแบบนั้นขึ้นมานั่งลูกรักของเขาอีกเป็นครั้งที่สอง!!
เมื่อเห็นว่าคริสขับรถของเขาเองออกไปแล้ว ยุนอาที่ยังอยู่ในชุดฮันบกกลับยืนยิ้มแทนที่จะเสียใจที่เขาทิ้งเธอไว้ทั้งที่ตกลงว่าจะให้ติดรถไปที่สตูดิโอ มือบางทั้งสองข้างยกขึ้นประสานกันไว้ที่หน้าอกของตนเอง ก่อนที่ใบหน้าหวานจะปลื้มปริ่มในการกระทำของเขา
ร้ายกาจได้น่าเอ็นดูสมกับที่เธอสนใจเขาอยู่ไม่น้อย เจ้าเล่ห์ ไม่ยอมคน และที่สำคัญ ไม่สนใจเธอ ผู้ชายประเภทนี้คือผู้ชายในอุดมคติของยุนอา
อะไรที่ได้มาง่ายๆ มันไม่น่าสนใจ แต่อะไรที่ได้มายากๆ กลับดูท้าทายและมีเสน่ห์
ลีดเดอร์วายร้ายจ่าฝูงหมาป่า กับ คุณยุนกวางน้อยผู้ใสซื่อ
เหมาะกว่านี้มีอีกไหม???
ไม่เหมือนใคร และ ไม่มีใครเหมือน (สำหรับยุนอา)
“ออมอ ... คริสช่างเป็นผู้ชายที่ใจร้ายได้ฮาร์ดคอมาก สเป๊ค!!”
ใครนะใครที่คิดคอนเซปเอ็มวีให้ถ่ายที่ตึกร่างไร้ผู้คนแอ็นด์ทุรกันดารเช่นนี้ สตูดิโอถ่ายทำก็มีทำไม่รู้จักเซ็ตฉาก เงินลงทุนก็หลายสิบล้าน อย่างยัยยูริต้องทุ่มสุดตัวอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องมาสถานที่จริงก็ได้ และก็โชคดีไปที่ฉันไม่ได้ใส่ร้องเท้าส้นสูงมาไม่งั้นได้ล้มหัวฟาดพื้นตายอยู่หน้าตึกแน่
การแต่งตัวของฉันต่อจากชุดฮันบกก็คือชุดนักเรียนแสนน่ารัก เสื้อด้านในเป็นเสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีขาว สูทด้านนอกเป็นลายแดงสลับขาวผูกด้วยเนคไทสีแดง ส่วนกระโปรงเป็นกระโปรงลายสก็อตแดงเทา ถุงเท้ายาวสีแดงมีโบว์ขนาดใหญ่ รองเท้านักเรียนสีแดงสดเจิดจรัสตั้งแต่แรกเห็น ส่วนทรงผมนักเรียนจ๋าแอ๊บมาขนาดนี้คงหนีไม่พ้นทรงแอปเปีลเปิดเหม่งเล็กน้อย ใช้ยางรักผมรูปโบว์สีแดงขาว
คอนเซปต์การแต่งตัวของฉันในวันนี้เตรียมมาหนุ่ม EXOTIC เชียวนะ !!
“ออมอ ... พวกนายแต่งตัวกันเสร็จแล้วหรอเนี้ย ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ”บางทีฉันน่าจะมองพวก EXOTIC ใหม่ซะแล้วล่ะ
“มีวันไหนที่เธอแต่งตัวเหมือนคนอื่นบ้าง ยัยสัตว์ประหลาด”
“ใส่แล้วนายดูน่ารักมากเลยนะ แบคฮยอน”
ทุกครั้งที่เห็นหน้าก็ด่าเป็นการทักทายซะส่วนใหญ่ จะมีปัญหาอะไรกับแฟชั่นคอสเพลย์ของฉันนักหนา ที่ใส่ชุดนักเรียนมาในวันนี้ก็ให้แม๊ตช์กับชุดนักเรียนที่พวกเขาใส่ถ่ายเอ็มวีตัวใหม่ของอัลบั้มใหม่ ซึ่งฉันเป็นคนออกแบบชุดนักเรียนที่พวกเขาใส่กันอยู่ ชุดคล้ายกันต่างกันแค่บางคนขาสั้น แขนสั้น ไม่ติดกระดุม หรือแล้วแต่พวกเขาอยากจะทำกันเอง ก่อนจะมาที่นี่ฉันก็แอบหวั่นใจเล็กน้อยเกรงว่าพวกหนุ่มๆ จะไม่ชอบใจคอนเซปนี้ แต่พอได้มาเห็นพวกเขาก็ไม่โวยวาย แถมยังแต่งหน้าทำผมเกือบครบทุกคนสมกับเป็นมืออาชีพ นี่ฉันต้องมองเจ้าพวกนี้ให้ดีขึ้นอีกนิด
ในการทำงานอย่างเดียวนะ คิคิ...
“อ่า มายเดียร์มาอยู่ตรงนี้เองหรอ ชิส์ ตัวเองใจร้ายมากที่ทิ้งเค้าไว้”
“เธอช้าเอง ฉันเลยต้องออกมาก่อน”
“ความผิดเค้าหรอเนี้ย หว๊า ... งั้นขากลับต้องรอเค้านะ”
ฉันยืนมองดูพ่อลีดเดอร์จอมวายร้ายกับการแต่งตัวของเขาในลุคของนักเรียนสุดแบดบอย(เหมือนตัวจริง...มั้ง) ที่ดูแล้วเข้ากับเขามากเลยทีเดียว นี่ขนาดสวมเพียงแค่เสื้อเชิตแขนยาวสีขาวเท่านั้นออร่าความหล่อยังแผ่กระจาย
“คนอื่นเขาแต่งตัวเสร็จกันหมดแล้วเหลือแต่ตัวเองนั้นแหละที่ยังไม่ถึงไหน”
“ยัยคอสเพลย์ หึ ฉันยอมให้เธอวันนี้แค่วันเดียว”
“วันอื่นด้วยก็ดีเค้าชอบแต่งตัวให้คนอื่น ยิ่งมายเดียร์ด้วยแล้วจะแต่งตั้งแต่ข้างในยันข้างนอกเลย ย๊าห์ อยู่เฉยๆได้ไหม”
ด้วยความเป็นแฟชั่นดีไซน์เนอร์ฉันจึงเกิดคันไม้คันมืออยากแต๊ะอั๋ง โอ๊ะ อยากแต่งตัวให้กับคริสสุดที่รัก จึงเดินเข้าไปใกล้กับเขาพร้อมกับติดกระดุมเสื้อเชิตให้คริสตั้งแต่เม็ดแรกจนถึงเม็ดสุดท้ายซึ่งเขาเองก็ยอมให้ฉันทำพร้อมกับบอกว่ายอมให้วันนึง ก่อนจะหยิบเนคไทขึ้นมาผูกให้เขาแต่เพราะวันนี้ฉันไม่ได้ใส่ส้นสูงแล้วด้วยความที่คริสเองก็สูงเกือบ190 ฉันจึงต้องเขย่งปลายเท้าเพื่อที่จะผูกเนคไทได้ถนัด
“เฮ้ จับเอวเค้าแบบนี้คิดอะไรกับเค้าหรือเปล่าน๊า”ในขณะที่ฉันกำลังผูกเนคไทให้กับคริส เขากลับใช้มือทั้งสองข้างจับที่เอวของฉันไว้ คงเพราะกลัวว่าฉันจะล้มแล้วรูดเนคไทรัดคอเขาแหละมั้งถึงได้มาจับเนื้อต้องตัวฉันทั้งที่เขาออกจะไม่ชอบ (รังเกียจมากกว่ามั้ง)
“คิดว่าเมื่อไหร่เธอจะผูกมันเสร็จซักที กลิ่นน้ำหอมของเธอมันรบกวนการหายใจของฉัน”คริสก้มหน้ามองดูฉันกำลังพิถีพิถันกับการผูกเนคไทให้กับเขา ผู้ชายนี่น่าทำเป็นพูดไปที่จริงหอมจะตายแต่อยากเรียกร้องความสนใจ
“Hermes Perfume 24 Faubourg กลิ่นดอกไม้เชียวนะ ไม่ชอบหรอ แย่จัง!!”ฉันผละจากเทคไทที่ผูกเสร็จเรียบร้อย พร้อมกับมือของคริสที่ออกแรงดันตัวฉันออกห่างจากตัวเขา
ผู้ชายอะไรห่วงเนื้อห่วงตัว (กับฉันคนเดียว)
“อย่าพูดมาก รีบๆ เอาเสื้อมาใส่ฉันจะได้ไปเตรียมตัว”
“เวลาพูดกับคนอื่นต้องมองหน้าด้วยสิถึงจะเรียกว่ามีมารยาท”จบประโยคคริสก็หันมาจ้องหน้าฉันเขม็งทั้งที่เมื่อกี๊ยังยืนล้วงกระเป๋าเสมองไปทางอื่นอยู่เลย
เสื้อสูทที่สไตลิสแขวนไว้ข้างๆ ถูกฉันหยิบขึ้นมาเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยพร้อมกับเอาเสื้อสูทออกจากไม้แขวน จากนั้นฉันก็เดินอ้อมไปทางด้านซ้ายมือของเขาที่อ้าแขนรอไว้อยู่แล้ว ฉันใส่แขนซ้ายก่อนเป็นอันดับแรกก่อนจะจับแขนขวาของเขายัดเข้าไปยังแขนเสื้อแล้วจึงอ้อมกลับมายืนตรงหน้าของคริส
“เค้าคิดว่าไม่ต้องติดกระดุมด้านหน้านะเพราะมันจะดูเรียบร้อยเกินไป”ถ้าเกิดว่าติดกระดุมด้านหน้ามันจะดูเรียบร้อยเพราะแค่ทรงผมของคริสก็ดูเป็นคุณชายผู้สูงส่งหลุดมาจาก F4
“เดี๋ยว รองเท้าฉันทำเองได้เธอจะไปไหนก็ไปหมดหน้าที่ของเธอแล้ว”คริสรีบเอ่ยห้ามเมื่อเห็นว่าฉันนั่งยองๆ มองดูรองเท้าผ้าใบที่เขาใส่นั้นยังผูกเชือกไม่เรียบร้อย
“ไม่ได้หรอก สำหรับเค้าแล้วไม่ว่าจะแต่งตัวให้ใครก็ต้องทำตั้งแต่หัวจนถึงปลายเท้า ทุกอย่างมันจะได้สมดุลยกันไม่ขาดไม่เกิน”ฉันแกะเชือกรองเท้าออกจากรูสอดหมดทั้งสองข้าง ก่อนจะเริ่มสอดเข้าไปใหม่โดยผูกให้มันเรียบร้อยและต้องไม่เห็นปลายสายเผื่อความสวยงาม
เมื่อจัดการกับรองเท้าของคริสเสร็จฉันจึงลุกขึ้นยืนตามเดิมพร้อมกับมองไปที่ร่างสูงซึ่งอยู่ในชุดนักเรียนที่ฉันเป็นคนออกแบบกับเป็นคนแต่งตัวให้กับเขา แต่ดูเหมือนว่ายังอีกมีหนึ่งที่ที่ฉันยังไม่ได้ทำให้มันเรียบร้อย
เข็มขัดของเขายังไงล่ะ?
ส่วนสำคัญไม่น่าลืม >”<
“เข็มขัดตัวเองยังไม่เรียบร้อย มาม่ะ เดี๋ยวเค้าช่วย”
“จะไปไหนก็ไปซะยัยคอสเพลย์ ก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอแล้วทิ้งศพไว้ที่นี่”มือหนาของคริสกำลังดันหน้าผากของฉันไม่ให้เข้าไปใกล้เขา
“ไม่เห็นต้องโหดเลย ไม่ทำแล้วก็ได้ ชิส์”ฉันสะบัดหน้าออกจากมือของเขาก่อนจะเดินกระทืบเท้าไปนั่งข้างผู้กำกับอย่างขัดใจ ส่วนคริสเองก็เดินไปรวมกับพวก EXOTIC บริเวณจุดที่จะใช้ถ่ายทำ
ฉันไม่คิดเลยว่าเจ้าพวกวายร้ายดีแต่เที่ยวอย่างพวกเขาจะเปลี่ยนโหมดเป็นจริงจังพร้อมกับเต้นไปกับเพลงอย่างสนุกสนาน ต่างจากที่ฉันเคยเห็นและเป็นอยู่ ทุกท่วงท่าในการเต้นมันช่างพลิ้วไหว ไหนจะท่าทางขี้เล่นราวกับเด็กหนุ่มวัยแรกแย้มกำลังเล่นกับกล้องตัวเดียวที่ใช้ถ่ายในการทำ ยิ่งเพลงที่กำลังเปิดในตอนนี้ที่เป็นเสียงของพวกเขาทั้งสิบสองคนมันทำให้คนฟังสามารถสนุกไปกับมันได้ ฉันเองยังอยากจะลุกขึ้นเต้นด้วยเลยแต่เกรงใจทีมงาน
คริสเองก็ใช่ย่อย ... เสียงแร็ปอันน้อยนิดของเขาในเพลงที่ฉันได้ยินกลับทำให้ฉันหลงเสน่ห์เขามากขึ้นกว่าเดิม ถ้าได้ยินเขาแร๊ปทั้งเพลงฉันคงคลุ้มคลั่งไปปล้ำเขาที่ห้องแน่ๆ คนอะไรหล่อ เท่ ไปซะหมด เสียอย่างเดียวเย็นชา หน้านิ่ง แถมยังใจร้ายกับคุณยุนผู้แสนเปราะบาง
หลังจากที่เพลิดเพลินกับการมองดูหนุ่มๆ EXOTIC เต้น (ถ้าให้บอกตรงๆ ฉันมองแต่คริส) ทั้งเต้นกลุ่มหกคน สิบสองคน ถ่ายท่าทางเดี่ยวของแต่ละคน รวมไปถึงฉากเงา หรืออะไรต่างๆ ในที่สุดการถ่ายทำเอ็มวีเพลงในวันนี้ก็จบลงภายในไม่กี่ชั่วโมง
“เก่งกันทุกคนเลย”เป็นผู้จัดการส่วนตัวก็ต้องวิ่งไปแสดงความยินดีกับเด็กในความดูแลที่ทำงานวันนี้ออกมาได้ดีกว่าที่คิดไว้เยอะ
“ไปไกลๆ ยัยสัตว์ประหลาด”แบคฮยอนใช้มือดันหัวฉันไปด้านข้างก่อนจะเดินผ่าน
“อย่ามาขว้างทางได้ไหม เหนื่อย!!”ซิวหมิ่นผลักหัวฉันแล้วเดินตามแบคฮยอนออกไป
“เกะกะ”ไคเองก็น่ะ...
พวกเขาเห็นหัวฉันเป็นลูกบาสหรืออย่างไรถึงได้ใช้มือผลักหัวฉันทีล่ะคนเรียงกันไปจนถึงชานยอล ถึงฉันจะอายุมากกว่าพวกเขาไม่กี่ปีแต่ก็ช่วยเคารพกันสักนิดก็ยังดี คนอุตส่าห์มาแสดงความยินดี
ไม่น่ารักเลยจริงๆ เจ้าพวกนี้
“ดูพวกนั้นสิมายเดียร์ ชอบทำร้ายเค้าด้วยคำพูด”ฉันทำทีเป็นฟ้องคริสพลางชี้มือไปยังเจ้าพวกวายร้ายที่กำลังยืนดูจอมอนิเตอร์กับผู้กำกับ
“ทนไม่ได้ก็ลาออกซิ จะอยู่ให้มันด่าหรือไง”
“เอะอะก็ไล่ให้ลาออก ใจร้ายนะเรา”
“ก็แค่กับเธอเท่านั้น ยัยคอสเพลย์สติแตก”
อะไรๆ ก็แค่กับเธอ...
ชิส์ อีกสักหน่อยก็ อะไรๆ ก็รักแค่เธอ ... (คุณยุนมโนเอง)
คริสเดินไปคุยกับพวกทีมงานแล้วก็สต๊าฟทิ้งให้ฉันยืนอยู่คนเดียวตรงที่พวกเขาใช้ถ่ายเอ็มวี ฉันแหงนหน้ามองดูหลอดไฟพังๆ ติดบ้างไม่ติดบ้าง รางหลอดไฟบางอันเกือบจะหลุดจากที่ยึดอยู่รอมร่อ ดีนะที่พวกเขายังรอบคอบหาที่ยึดเอาไว้ ไม่งั้นได้ตกลงมาใส่หัวเจ้าพวกวายร้ายที่กำลังเต้นๆ อยู่แน่ จะว่าไปหล่นใส่หัวก็ดีจะได้ประสาทกลับทำตัวให้น่ารัก ดูดี เหมาะกับเป็นไอดอลแบบอย่างของวัยรุ่น
“ออกมาจากที่ตรงนั้นเถอะครับคุณยุน มันอันตราย”ไม่บอกฉันก็กำลังจะเดินออกไปแล้วล่ะ
“คะคุณผู้กำกับ ฉันเองก็คิดว่าตรงนี้มันดูไม่...”
“คุณยุนระวัง!!”เสียงของทุกคนที่ร่วมกันประสานเสียงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันทำให้ฉันหยุดชะงักก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นไปบนเพดาน
วันนี้ฉันคงได้ตายแน่เพราะรางพ่วงด้วยหลอดไฟกำลังหล่นลงมาที่ฉัน
รอรับความเจ็บแล้วไปนอนหยอดน้ำเกลือพร้อมกับทำแผลที่โรงพยาบาล
ออมอ!! ใครก็ได้ช่วยฉันที !!
หมับ~
กึก~
ใครบางคนดึงฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดพร้อมกับเสียงของหลอดไฟตกกระทบกับพื้นจนเกิดเสียงดัง ฉันเพียงแค่หลับตาเพราะกลัวว่าจะหล่นลงมาโดนตัวซึ่งมันคงจะเจ็บมาก
เอ๊ะ !! กลิ่นน้ำหอมนี่มัน
“คริส!!”ฉันอุทานชื่อของผู้ชายที่น่าจะเป็นคนช่วยฉันให้ผ่านเหตุการณ์อันตรายนี่มาได้ กลิ่นน้ำหอมนี่เป็นของเขาไม่ผิดแน่ ฉันได้กลิ่นตอนที่กำลังผูกเนคไทให้กับเขา
“เธอมันน่ารำคาน !!”ประโยคเดียวสั้นๆ แต่มันทำให้หัวใจฉันโคตรเต้นไม่เป็นจังหวะ
ทั้งที่ไม่ชอบขี้หน้าฉันแต่กลับเข้ามาช่วย
เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ
คริสผลักฉันออกจากอ้อมกอดของเขาก่อนที่เขาจะเดินไปหาพวก EXOTIC ที่ยืนมองด้วยความตกใจปนห่วงพี่ชายของพวกเขา ทีมงานผู้หญิงจะปรี่เข้ามาดูว่าฉันเป็นอะไรมากไหม เช่นเดียวกับทีมงานผู้ชายซึ่งกำลังเคลีย์พื้นที่แล้วกันให้พวกเราออกจากพื้นที่เพราะกลัวว่าอาจจะมีหลอดไฟหรืออะไรก็ตามแต่หล่นลงมาแล้วเกิดอันตรายได้
“เฮียไม่เป็นไรนะ เห้ย มือเฮียแม่งเลือดออก”
“คริส ออมอ... ไปหาหมอ เราต้องไปหาหมอ”
ฉันเหมือนคนสติแตกไปแล้วที่ได้ยินพวกนั้นบอกว่ามือของคริสเลือดออก เขาคงใช้มือปัดรางกับหลอดไฟให้พ้นตัวของเราสองคนถึงได้รับบาดเจ็บเลือดออก มันเป็นความผิดของฉันเองที่ทะเล่อทะล่าไปยืนในที่แบบนั้น
“เป็นแผลหน่อยเดียวไม่ถึงกับต้องไปหาหมอหรอก”คริสขืนตัวเองไว้ก่อนที่จะจับมือของฉันที่กำลังออกแรงดึงให้เขาเดินตามเพื่อไปหาหมอด้วยกัน “ไกลหัวใจ”
“ไม่ได้นะ ถ้าเกิดมันอักเสบขึ้นมาจะทำยังไง”
“อย่าเว่อร์ไปหน่อยเลยยัยคอสเพลย์ ทำแผลนิดๆ หน่อยๆ ก็พอแล้ว”
“แต่ว่า...”
“...”คริสไม่ฟังที่ฉันพูดแถมยังเดินหนีไปกับเจ้าพวกนั้นอีก
ฉันเองก็ไม่ยอมแพ้เดินตามคริสไปติดๆ ในเมื่อไม่ยอมไปหาหมอฉันที่เป็นต้นเหตุให้เขาต้องบาดเจ็บคงต้องคอยดูแลรักษาทำแผลเพื่อเป็นการชดเชยความผิด และเพื่อความสบายใจตัวเองว่าแผลที่มือของเขานั้นไม่ได้น่ากลัวจนเกินไป
“เบาๆ ดิวะไอ้ลู่ มึงจะฆ่ากูหรือไง”
“ก็กูทำไม่เป็นนิฮยอง”
แล้วฉันต้องมายืนดูผู้ชายสองคนกำลังนั่งทำแผลให้กันอย่างทุลักทุเล ณ คลับ E.X.O.
แทนที่คริสจะกลับบ้านหรือไม่ก็รอให้ทีมงานทำแผลให้ แต่เขากับเจ้าพวกนี้กลับเลือกที่จะมาคลับของลู่ฮานแล้วให้พวกพนักงานหาอุปกรณ์ทำแผลมาให้ จากนั้นลู่ฮานซึ่งคริสคงคิดว่าน่าจะทำเป็นที่สุดก็เข้ามาทำแผลให้คริสที่ห้อง PREMIUM ROOM. ส่วนคนอื่นๆ ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหนของคลับแห่งนี้ และฉันที่อาสาแกมบังคับขอขับรถให้กับคริสที่ยังเจ็บมืออยู่ ทีแรกเขาไม่ยอมแถมยังไล่ฉันอีกด้วย แต่ฉันใช้สิทธิ์ของการเป็นผู้จัดการและสัญญาที่มีอยู่เป็นการข่มขู่ คริสถึงยอมให้ฉันขับรถมาที่นี่ ขึ้นมาในห้องนี้ และมาดูหมาป่าสองตัวกำลังทำแผลให้กัน
หลังมือของคริสเป็นแผลยาวแต่ไม่ลึกมากไม่ถึงกับต้องไปเย็บที่โรงพยาบาล แต่อาจจะได้ไปก็คราวนี้แหละ
ช่วยบอกกับฉันทีว่าลู่ฮานกำลังทำแผลให้คริสไม่ใช่ทำให้มันลึกกว่าเดิม
“ฉันทำให้เองดีกว่า”เห็นท่าทางการทำแผลของลู่ฮานแล้วมันตะขวิดตะขวางใจ
“มาเลยยัยสติหลุด ดีกว่าเธอจะมายืนเสนอหน้าอยู่เฉยๆ กูไปละฮยอง”ลู่ฮานยัดทุกอย่างไว้ในมือของฉันแล้วเดินสะบัดก้นออกจากห้องไป
ฉันนั่งคุกเข่าลงกับพื้นพรมแทนที่จะนั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเขาเพราะมันง่ายต่อการทำแผล ซึ่งคริสเองก็คงจะแปลกใจอยู่ไม่น้อยว่าทำไมฉันถึงไม่นั่งลงข้างๆ เหมือนอย่างที่ลู่ฮานทำเมื่อครู่ แต่เขาก็เลือกที่จะเงียบแล้วยอมให้ฉันทำแผล
“เบาๆได้ไหมยัยคอสเพลย์ เหอะ... เธอเองก็ไม่ต่างจากไอ้ลู่มันสักนิด”
“ไม่ต่างยังไงคะมายเดียร์ เค้าเป็นผู้หญิงก็ต้องมือเบากว่าสิ เอ้า อีกนิดเดียวจะเสร็จแล้ว”
ทำแผลนี่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับฉันเลย ถึงมันจะไม่ได้มีหลายขั้นตอนแต่มันติดที่ฉันไม่เคยทำหน่ะสิ การทำแผลให้คริสเลยดูทุลักทุเลเหมือนกัน ทั้งใช้น้ำเกลือล้างแผล แอลกฮอร์ชุบสำลีทำความสะอาดแผล สุดท้ายก็ยาเหลืองยาแดง แล้วไหนจะต้องใช้ผ้าก๊อตผันแผลอีก คงต้องงัดวิชาปฐมพยาบาลสมัยประถมขึ้นมาใช้ ผันรอบบริเวณที่มีบาดแผลให้หนาๆ จากนั้นจึงหาอะไรมาเหน็บเอาไว้เพื่อไม่ให้มันหลุด
“ออมอ ... มัน ดู ดี มาก เลย ใช่ไหม?”มันหนาเหมือนกับนวมที่ใช้ชกมวยเลยแฮะ
“ทำไม่เป็นแล้วยังอยากจะทำ”คริสมองมือของตัวเองที่มีผ้าก๊อตผันรอบมือด้วยฝีมือของฉันเอง “เป็นแบบนี้ฉันจะจับจะทำอะไรได้บ้าง”เขายื่นมือมาตรงหน้าฉันเพื่อให้ดูฝีมือการปฐมพยาบาลของตัวเองให้ชัดๆ
“ก็ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวเค้าจะทำให้เองนะมายเดียร์~”
“เธออยู่เฉยๆน่าจะดีกว่า”คริสชี้หน้าฉันทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
บอกให้อยู่เฉยๆ ฉันคงทำไม่ได้เพราะต้องไปดูแลลีดเดอร์ผู้เป็นฮีโร่ในดวงใจของฉัน อ่า... ถ้าไม่ได้เขาป่านนี้ฉันนอนหัวแตกอยู่โรงบาลไม่มีหน้ามายืนตื้อเขาอยู่แบบนี้แน่ ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์นั้นทีไรยิ่งชอบ ยิ่งหลงรัก แม้เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจแต่มันก็น่าประทับใจมาก
“ไม่คิดเลยว่าคุณกับคุณคริสจะเสร็จเร็ว”
“หา... ว่าไงนะคะคุณป้า”
“เข้าไปทำความสะอาดกันเถอะ”
แค่ฉันก้าวออกมาจากห้อง PREMIUM ROOM พวกแม่บ้านที่ยืนอยู่หน้าห้องก็ยิ้มอายๆ แล้วพูดในสิ่งที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจซักเท่าไหร่ อะไรคริสกับฉันเสร็จเร็ว มันหมายความว่ายังไงไม่เข้าใจ ก็แค่เข้าไปทำแผลมันก็ต้องเสร็จเร็วอยู่แล้วไม่ได้ทำอย่างว่าซะหน่อยที่จะต้องใช้เวลา
หรือว่าห้องนี้จะเป็นสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ของพวก EXOTIC
ออมอ... แล้วนี้สภาพของฉันเหมือนเพิ่งจะเสร็จภารกิจกามมาหรือยังไง?
“มายเดียร์~ หลบไปซิเทาคุง”ฉันลงมาที่ชั้นสองของคลับซึ่งเป็นที่ส่วนตัวของพวก EXOTIC ก่อนจะปรี่เข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างคริสกับเทา
“ของเฮีย จัดการเองแล้วกัน”เทาคงอยากให้ฉันได้นั่งอยู่กับคริสแค่สองคน(หรือว่ารำคาน)ถึงได้แยกตัวไปยืนรวมกับ เฉิน ซิวหมิ่น และชานยอล ส่วนคนอื่นๆ ก็ไม่รู้สินะ
“กลับไปได้แล้ว”ใจร้ายฮาร์ดคอร์ได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆคริสเนี้ย
“คงกลับไม่ได้หรอกนะมายเดียร์ เค้าต้องขับรถให้ตัวเองนี่น่า มือเป็นอย่างนี้จะขับกลับเองได้เหรอ”ฉันยกมือของคริสขึ้นมาเพื่อเป็นหลักฐานว่าเขาขับรถกลับบ้านเองไม่ได้ต้องมีฉันคอยขับรถให้เท่านั้น
“ทำไมต้องเป็นเธอ หืม? คนอื่นมีตั้งเยอะ ฉันไปกับไอ้เทา ไอ้แบค หรือใครก็ได้อยู่แล้วไม่จำเป็นต้องให้เธอคอยช่วยเหลือ จุ่นจ้าน วุ่นวาย เข้าใจไหมยัยคอสเพลย์”
ฉันส่ายหน้าช้าๆ พลางใช้แขนของตัวเองล๊อคแขนของคริสเอาไว้แน่น จากนั้นก็เอียงหัวซบที่ไหล่ของเขา แต่คริสกลับใช้มืออีกข้างดันหัวฉันให้ห่างจากไหล่ของตัวเอง ทำแบบนี้คิดว่าฉันจะยอมงั้นเหรอ คุณยุนซะอย่างหน้าด้านหน้าทนมันเป็นนิสัย
“เป็นผู้หญิงมาซบไหล่ผู้ชายมันไม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอ?”
“ซบไหล่เนี้ยนะน่าเกลียด แล้วคนที่จูบกันในนี้เขาเรียกว่าอะไร”
แหม!! ทำเป็นบอกว่าเราน่าเกลียด ทีเมื่อวานตัวเองจูบกับผู้หญิงต่อหน้าคนมากมายรวมถึงฉันยิ่งไม่น่าเกลียดกว่าหรือไง
“เธอเป็นผู้หญิงที่เข้าใจยากจริงๆ”นิ้วชี้ของคริสจิ้มเข้าที่หน้าผากของฉันพร้อมกับแรงผลักจนหัวฉันผงะหงายไปด้านหลังนิดๆ "ถ้างั้นก็ไปดูแลคนอื่นเธอ เป็นผู้จัดการของวงมันต้องดูแลให้ทั่วถึง"
“ในชีวิตนี้ที่เราเจอกันตั้งใจจะไล่เค้าอย่างเดียวใช่ไหม”
“คิดได้ก็ดี ยัยคอสเพลย์จอมจุ้น”
“ย๊าห์ ตัวเองจะไปไหน รอเค้าด้วยยยยย~”
อยากไล่ก็ไล่ไปเถอะ!!
ยังไงคุณยุนคนนี้ก็ไม่ยอมแพ้อยู่แล้ว
ไม่ว่าคริสจะเดินไปไหนข้างกายของเขาก็จะมีฉันยืนอยู่ด้วยถึงแม้ว่าเขาจะไม่ต้องการก็เหอะ คริสไปเข้าห้องน้ำฉันเองก็ยังไปยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำจนผู้ชายบางคนถึงกับชะงักลังเลไม่กล้าเข้าห้องน้ำ ด้วยความเกรงใจฉันจึงยอมถอยออกไปสองสามก้าวเพื่อให้พวกเขาทำอะไรได้สะดวก
และบางครั้งพวกผู้หญิงนุ่มสั้นห่มน้อยแหวกร่องอกโชว์หน้าท้องก็ชอบส่งสายตาเชิญชวนให้กับคริส จนบางทีมันเยอะไปแลดูน่ารำคาญฉันเลยแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการโน้มคอคริสเข้ามาจูบโชว์พวกนางซะเลยจะได้เลิกทำตัวอ่อยผู้ชายของฉันซะที
“ฉันขอสั่งเธอห้ามเข้าใกล้ฉันอีก อิมยุนอา!!”หลังจากที่เราจูบกัน (ฉันจูบเขามากกว่า) คริสก็ลากฉันกลับขึ้นมาที่โซนส่วนตัวของ EXOTIC พร้อมกับกำชับไม่ให้ฉันเข้าใกล้
“แค่จูบเอง ทำเป็นโกรธหน้าดำหน้าแดง”ฉันแกล้งทำไม่สนใจด้วยการก้มมองเล็บมือของตัวเอง แต่คริสหน้าแดงจริงๆ นั่นแหละไม่รู้ว่าเพราะโกรธหรือว่าเขินที่ฉันจูบกันแน่ >”<
“เธอ!! แล้วก็หยุดลอยไปลอยมาด้วยชุดนักเรียนบ้าบอนี่อีก เดี๋ยวคนทั้งคลับจะคิดว่าพวกฉันอนุญาตให้เด็กนักเรียนเข้ามาเที่ยวเล่นในนี้”
ทำเป็นอ้าง ... คนส่วนใหญ่ในนี้เขารู้จักฉันกันทั้งนั้นแหละ บรู่ว์!!
“ไม่คิดหรอกน่า!!”
“ตาบอดหรือไง? ไม่เห็นใช่ไหมว่าคนพวกนั้นมองเธอแทบจะทุกคน”
“เอ้า ... ตัวเองกับเค้าจูบกัน คนก็ต้องมองอยู่แล้ว”
“อิมยุนอา!!”
“ออมอ… ลู่ฮานกับเซฮุนพวกนายมองอะไรขอฉันแจมด้วยคนสิ”
ก่อนที่คริสจะระเบิดอารมณ์โกรธแล้วจับฉันโยนออกนอกคลับ ฉันควรจะห่างกับเค้าสักพักแล้วค่อยกลับมาตอแยตามตื้อใหม่เพื่อชีวิตที่ปลอดภัย
อ่า ... แต่ฉันคิดว่าเขากำลังเขินเลยแกล้งโมโหกลบเกลื่อน
ผู้ชายเย็นชาก็เงี้ยแสดงอารมณ์อย่างอื่นไม่ค่อยเป็น
คิคิ น่ารักไม่เบา~
“ของแบบนี้ไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างเธอยัยหลุดโลกจอแบน”
“ยัยแม่มดอย่างเธอดูไปก็ไม่มีเหมือนเขาหรอก”
อายุของฉันยังจำเป็นอยู่ไหมสำหรับเจ้าพวกนี้ถึงได้ผลักหัวฉันไม่แคร์อายุกันบ้างเลย คราวที่ถ่ายเอ็มวีก็ทีนึงล่ะ เหอะ ก็แค่พวกนางแบบขึ้นมาโชว์เต้นโหนบาร์ไม่เห็นจะน่าดูตรงไหน นมก็ใหญ่ เอวก็คอด สะโพกก็ผาย ไม่มีอะไรดีเลย
ไม่เห็นจะน่ามองเลยใช่ไหมคะทุกคน ใช่ไหม? ใช่ไหม!!!!
To be contiued
**** เบบี้ ลูกสาวของคุณยุนนั้นเป็นหุ่นผู้หญิงถูกติดตั้งให้ยืนอยู่บนฐานซึ่งมีล้อสำหรับเคลื่อนที่ ถูกออกแบบให้พิเศษกว่าตุ๊กตา หรือแม้กระทั่งหุ่นยนต์ เบบี้ใช้เสียงเป็นตัวออกคำสั่ง สามากระพริบตา ส่งเสียงได้ และยังมีเซ็นเซอร์สำหรับช่วยในการเคลื่อนที่ไม่ให้ชนกับสิ่งกีดขว้าง เบบี้ทำหน้าที่ตรวจตราความเรียบร้อยภายในบ้านตามคำสั่งของยุนอา แต่คนส่วนใหญ่มักจะกลัวเบบี้ เพราะมันเป็นหุ่นที่อยู่ในภาพยนตร์สยองขวัญฆาตกรรมโหดเรื่อง แค้นฝังหุ่น และนั้นก็เป็นสาเหตุที่ใครๆ เห็นต่างก็กลัวไม่อยากเข้าใกล้
ความคิดเห็น