คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : OH' lunla Couple [ - ONE - ]
บรรยากาศอันตึงเครียดภายในห้องรับแขกที่ชวนดูอึดอัดจนแทบไม่กล้าที่จะหายใจเมื่อหญิงสาวและชายหนุ่มผู้ตกเป็นจำเลยถูกจ้องมองจากสายตาของผู้มีอำนาจที่มองด้วยความอยากรู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเกิดจากอะไร ทำไมทั้งสองถึงอยู่ในห้องเดียวกับและอยู่ในสภาพที่สวมเสื้อผ้าเพียงน้อยชิ้น
“ไหนอธิบายมาสิ”คุณนายกาอินผู้เป็นมารดาของยุนอาเอ่ยถามลูกสาวเมื่อเห็นว่าไม่มีใครยอมพูดอะไร
“ใช่ อธิบายมาสิอาลู่”คุณนายโบอาผู้เป็นมารดาของลู่ฮานถามขึ้นมาอีกคน
ทั้งยุนอาและลู่ฮานต่างมองหน้ากันโดยไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรเพราะพวกเขาเองนั้นก็ยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ จำได้แค่เพียงก่อนเกิดเหตุทั้งคู่ได้ไปงานเลี้ยงฉลองปิดกล้องละครที่ได้แสดงร่วมกันและดวลเหล้ากันไปหลายขวด
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้คะ”
เสียงเพลงดังสนั่นหวั่นไหวชวนให้เต้นตามรวมไปถึงแสงสีเสียงดูน่าหลงใหลภายในผับหรูที่สั่งปิดเลี้ยงฉลองปิดกล้องละครของค่ายSM โดยมีนักแสดงสาวชื่อดังอย่าง’ยุนอา’และไอดอลหนุ่มหน้าหวาน’ลู่ฮาน’ที่ลองชิมลางการแสดงละครครั้งแรก เป็นผู้แสดงนำ
บรรดานักแสดงและทีมงานต่างพากันสนุกสุดเหวี่ยงบนฟอร์แดนซ์ที่เต้นกันอย่างไม่มีใครยอมใครหลังจากเหนื่อยมาเป็นเวลาถึง6เดือนกับการถ่ายทำละครเรื่องนี้ มีเพียงโต๊ะมุมสุดที่ดูจะครื้นเครงไม่แพ้กันเมื่อมีนักแสดงนำทั้งสองและทีมงานจับเครื่องดื่มสีอำพันกรอกปากตัวเองไม่ยั้ง
“ยุนอา ยุนอา ยุนอา ยุนอา”เสียงเชียร์จากคนรอบข้างทำให้สาวสวยนางเอกสาวของเรื่องดื่มเหล้าแบรนด์ดังจนหมดแก้ว
“เห็นหรือยังไอ้เด็กบ้าว่าฉันนะเซียน!!”เสียงกระซิบของร่างบางทำให้ชายหนุ่มหน้าหวานยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมด
“อย่างเจ๊น่ะไม่ได้ครึ่งของผมหรอก”คำพูดดูถูกของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวหยิบแก้วเหล้ามาดื่มรวดเดียวอีกครั้ง
ลู่ฮานและยุนอาต่างผลัดกันดื่มเหล้าจนหมดไปหลายขวดแต่ก็ไม่มีใครยอมใคร ทีมงานที่อยู่ก่อนหน้านี้ก็ต่างพากันกลับบ้านกันไปหมดเหลือไว้แต่เพียงคู่ขวัญของเรื่องที่ดวลเหล้ากันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร
“ก๊ากๆๆๆ อ้ายย เดกกก เมื่อออ ว๊านนน ซืนนนน เอิ๊กก เหงงงง ยางงงง หว่า คายย เหนืออ กว่า”ยุนอายิ้มหวานไปยังชายหนุ่มด้านข้างพร้อมกับน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วคงเมาได้ที่เรียบร้อย
“ยายย เจ๊ ฉานนน ต้างงง หากกก เท่ เหนือออ กว่า ฮิ ฮิ”
“อ้ายย เดกก บ้า โอ๊ยยย”ร่างบางลุกขึ้นด่าคนข้างๆแต่ก็ต้องล้มลงไปนั่งยังที่เดิมเพราะฤทธิ์ของเหล้าก่อนที่โลกทั้งใบจะหมุนจนทำให้เวียนหัว
ส่วนชายหนุ่มก็นั่งหัวเราะหญิงสาวที่นอนแผ่หราอยู่บนโซฟาก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่ก็คงจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าหลายขวดทำให้เขาล้มลงไปทับร่างบางพร้อมกับเปลือกตาที่หนังอึ้งจนไม่สามารถจะลืมตาขึ้นได้อีกครั้ง
“เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นแบบนี้ มั้งค่ะ”คำสุดท้ายถูกเอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
“ผมก็จำได้แค่นั้นแหละฮะแม่”
ผู้เป็นแม่ได้ฟังเรื่องราวที่ลูกได้เล่ามาก็ต่างพากันกุมขมับด้วยความเหนื่อยใจ ส่วนคนผิดทั้งสองก็มองหน้ากันอย่างเอาเรื่อง ถ้าเป็นไปได้คงได้เห็นไฟฟ้าจากนัยน์ตาของคนทั้งคู่มาปะทะกัน
“แล้วแกกับคุณยุนอาอยู่ในสภาพนั้นได้ยังไง”หนุ่มร่างสูงผมทองผู้เป็นพี่ชายเอ่ยถามน้องด้วยความสงสัย แต่คำตอบที่ได้รับทำให้ผู้เป็นแม่นั้นยิ่งกลุ้มใจหนักกว่าเดิม
“ไม่รู้ฮะพี่คริส”
“แล้วเธอล่ะยุนอา ทำไมถึงไปอยู่ในห้องกับลู่ฮานได้”น้ำเสียงคาดคั้นของสาวร่างสูงนามว่าซูยองทำให้ร่างบางถึงกับยิ้มแหย่ๆพร้อมกับส่ายหัวด้วยความไม่รู้
และทั้งห้องก็อยู่ในความเงียบอีกครั้งเมื่อผู้คุณนายทั้งสองเดินออกพร้อมกันเพื่อไปปรึกษาหารือวิธีแก้ไขสำหรับเรื่อง
‘แกนะแก ไอ้เด็กบ้า นำความซวยมาให้ฉันแท้ๆ พรากความบริสุทธิ์ฉันไปยังไม่พอยังมาทำให้ฉันต้องเดือดร้อนอีก’
‘ซวยจริงๆไอ้ลู่ฮาน นอนกับใครไม่นอนมานอนกับยัยเจ๊ขี้วีน กวนประสาท ตายแน่ๆคราวนี้’
หลังจากที่ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอยู่นานผู้เป็นแม่ต่างพากันเดินออกมาด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออกเลยว่าพวกท่านคิดอย่างไร
“พวกเธอเป็นถึงดารานักร้องมีหน้ามีตามีชื่อเสียง แต่กลับทำเรื่องแบบนี้ได้ ถ้าพวกนักข่าว แฟนคลับและคนทั้งโลกรับรู้พวกเธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหน”คุณนายโบอาพูดด้วยใบหน้าที่ดูกังวลไม่น้อย
“คุณลู่ฮาน ฉันมีลูกสาวคนเดียวและฉันไม่อยากให้ใครต่อใครมาตราหน้าเธอว่าเป็นคนใจง่าย ดังนั้นคุณจะต้องรับผิดชอบ”น้ำเสียงเด็ดขาดของคุณนายกาอินทำให้จำเลยทั้งสองแทบอยากจะกลั้นใจตายมันซะตรงนี้
“โธ่ คุณกาอินคะ ยังไงลูกชายดิฉันต้องรับผิดชอบหนูยุนอาแน่นอนคะ จริงไหมลู่ฮาน!!”สายตาพิฆาตจากผู้เป็นแม่ทำให้ชายหนุ่มถึงกับพูดอะไรไม่ออกได้แต่เพียงพยักหน้าหน่อยๆเท่านั้น
“แล้วคุณจะรับผิดชอบยังไง”
“ก็แต่งงานกันไป จะได้จบเรื่อง”
สิ้นเสียงของผู้เป็นแม่ยุนอาและลู่ฮานต่างจะโกนร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด ยิ่งกว่าเข้าไปเดินในบ้านผีสิง ยิ่งกว่านั่งรถไฟเหาะตีลังการ้อยรอบและยิ่งกว่าไปวิ่งหลบระเบิดที่อัลกออิดะสิบเท่า
“แต่งงาน!!”
“ใช่”
“แม่ค่ะ ทำไมต้องแต่งงานด้วยค่ะ เรื่องแบบนี้ก็ให้มันแล้วไปก็ได้นิค่ะ สมัยนี้ผู้ชายกับผู้หญิงก็นอนด้วยกันทั้งนั้น”ยุนอาค้านหัวชนฝ่า
“ใช่ฮะแม่ อีกอย่างเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกับยัยเอ่ยยุนอามีอะไรกันจริงหรือเปล่า อย่าเพิ่งด่วนสรุปสิฮะ”เช่นเดียวกับลู่ฮานที่ไม่ยอมเช่นกัน
ผู้เป็นแม่เมื่อได้ยินดังนั้นน้ำตาแห่งความเสียใจก็ไหลรินออกมาจนทำให้ยุนอาและลู่ฮานถึงกับทำตัวไม่ถูกรีบเดินเข้ามากอดด้วยความรู้สึกผิด
“แม่ไม่รู้นะว่าทำไมลูกถึงพูดออกมาแบบนั้นยุนอา แม่เสียใจที่สอนลูกไม่ดีพอ แม่เสียใจ”น้ำเสียงน้อยใจของคุณนายกาอินทำให้ร่างบางถึงกับโทษตัวเองที่เผลอพูดไปอย่างนั้นด้วยความตกใจ
“แม่ครับ”ลู่ฮานเอ่ยเรียกผู้เป็นแม่ที่นั่งร้องไห้
“แม่ไม่เคยสอนให้ลูกเป็นคนไม่รับผิดชอบแบบนี้นะอาลู่ แม่ผิดหวังในตัวลูกจริงๆ”ชายหนุ่มมองหน้าผู้เป็นแม่ที่ร้องไห้เพราะเขา
“ขอให้เราปรึกษากับแปปนึงนะคะ”
ทั้งยุนอาและลู่ฮานต่างเดินออกมาจากบ้านไปยังสนามนั่งเล่นที่ไม่มีใครอยู่ และสงครามก็เริ่มก่อขึ้นนะบัดนี้
“ไอ้เด็กเวร แกนี่มันพาเรื่องซวยๆมาให้ฉันแท้ๆ”เสียงตะคอกของยุนอาทำให้หนุ่มหน้าหวานนั่นก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“นี่เจ๊ ใครกันแน่ที่พาเรื่องซวยๆมาให้ ใครใช้ให้เจ๊มาปล้ำฉันล่ะ”
“นี่ใช้สมองส่วนไหนคิดไม่ทราบ ฉันเป็นผู้หญิงจะไปปล้ำนายได้ยังไอ้เด็กสิ้นคิด”
“ใครจะไปรู้ หน้าเจ๊หื่นจะตายไป ทำเป็นไม่ชอบขี้หน้าแต่ใจจริงอาจจะแอบชอบฉันก็ได้ จริงไหม”
ยุนอาแทบควันออกหูหลังจากที่ได้ยินประโยคสุดท้าย มือบางจับเข้าที่คอของคนตรงหน้าพร้อมกับออกแรงบีบ
“แกตาย ไอ้เด็กบ้า ตายๆๆๆ”
“เอ้ยย แค่กๆ ปล่อยนะยัยปีศาจร้าย ปล่อยยย”
“ตกลงกันเสร็จหรือยังลูก”
เสียงของผู้มาใหม่ทำให้ร่างบางเปลี่ยนจากบีบคอมาเป็นคล้องคอคนตรงหน้าแทนพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวาน(เสแสร้ง)ไปให้ ส่วนชายหนุ่มยิ้มตอบก่อนจะใช้มือลูบไล้ใบหน้าเนียนของหญิงสาว
“แปปฮะแม่ เราสองคนกำลังตกลงกันอยู่ แม่เข้าไปรอข้างในก่อนนะฮ่ะ”
“จ๊ะ อย่านานนะ”
เมื่อเห็นว่าผู้เป็นแม่เดินเข้าไปแล้วสงครามก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง จากที่คล้องคอก็เปลี่ยนมาบีบคอแทน ส่วนมือหนาจากที่ลูบไล้ก็เปลี่ยนมาเป็นดึงแก้มของร่างบางตรงหน้าอย่างไร้ความปราณี
“แค่กๆ ยัยปีศาจปล่อยฉันแล้วเรามาตกลงกัน”
“อายอ้อเอาอือออกอากแอ้มอันอ้ายแอ้ว”
“อะ แค่กๆ อะไรนะ โอ๊ยยย”มือบางเปลี่ยนมาตบหัวคนตัวสูงกว่าจนเขาผละออกก่อนจะลูบแก้มที่โดนดึงจนแดงเป็นมะเขือเทศ
“ว่ามา ชิส์ ไอ้เด้กบ้าถ้าแก้มฉันแดงจนหมดสวยนายตายแน่”
“เห็นแก่แม่ฉันและแม่เธอ ฉันจะยอมแต่งงานกับเธอ”หนุ่มหน้าหวานถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของผู้เป็นแม่ร้องไห้
“อ้าวว ฉันนี่ต้องยอมแต่งงานกับนาย พูดให้มันถูกหน่อย”ร่างบางเท้าเอวมองหน้าชายหนุ่มอย่างหาเรื่อง ลู่ฮานก็ไม่ยอมน้อยหน้าจ้องเธอกลับเหมือนกัน
ทั้งสองต่างจ้องกันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ จนในที่สุดฝ่ายชายเริ่มยอมแพ้และขอสงบศึกชั่วคราวเพื่อตกลงเรื่องแต่งงาน
“เธอและฉันจะแต่งงานกัน 1 เดือน จากนั้นก็ทางใครทางมัน โอเคไหม”ลู่ฮานยื่นขอเสนอให้กับร่างบางตรงหน้า เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเพื่อเป็นการตกลง
ทั้งสองจับมือกันเดินเข้าบ้านซึ่งทำให้ทุกคนต่างยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าคงจะตกลงเรียบร้อยแล้ว แต่ใครจะรู้ว่าทั้งคู่กระดูกมือแทบหักเมื่อต่างคนต่างบีบมือกันแน่นเพื่อสร้างความเจ็บปวดให้กับอีกฝ่าย
‘ไอ้เด็กบ้า แกบีบมือผู้หญิงบอบบางอย่างฉันแรงไปแล้ว’
‘ยัยเจ๊ปีศาจ เห็นตัวผอมแห้งไม่คิดว่าจะแรงช้าง บีบมาได้’
ยุนอาและลู่ฮานต่างยิ้มให้กับทุกคนพร้อมกับเอ่ยประโยคที่สร้างความดีใจให้กับผู้เป็นแม่
“พวกเราสองคนจะแต่งงานกันคะ/ฮะ”
มาลงแล้วจ๊า ... คิคิ
ตอนแรกนี้ เป็นยังไงบ้างค่ะ? ชอบกันไหมเอ่ย (>”<)
ติชมกันมาได้นะคะ และไรท์เตอร์จะแต่งให้ออกมาดีเท่าที่ทำได้
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ !!!
:) Shalunla
ความคิดเห็น