สึนะ X มุคุโร่

เนื้อเรื่อง

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนร่างบางนอนนิ่งอยู่บนเตียงสีคราม ใบหน้าคมเข้มหลับตาพริ้ม
แพขนตาหนาปิดทับลงบนเปลือกตาบน เรือนผมสีน้ำเงินเข้มนุ่มสลวยดุจแพรไหม ดวงตาสองสีที่ปิดสนิทค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นช้า..

ก่อนจะต้องอุทานเมื่อเห็น บุรุษหน่มดวงตาสีน้ำตาลเข้มนัยน์ตาแฝงความอบอุ่นและอ่อนโยนนั่งอยู่บนเตียงสีครามของเขา
" เฮ้ย~! คุณสึน่ะเข้ามาอยู่ในห้องผมได้ไงครับ"ชายหนุ่มพูดพลางถอยหลังไปติดหัวเตียง
นั่น ทำให้ผู้มาเยือนหัวเราะกับปฏิกิริยาตอบสนองโดยฉับพลันของเขา เสียงหัวเราะของสึน่ะยังคงดังไม่หยุด แก้มขาวเนียนของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
ระเรื่อจนกระทั่งชายหนุ่มตั้งสติได้เขาจึงหยุด
"ไม่เอาน่า มุคุโร่ ฉันมาที่นี่ออกจะบ่อย"น้ำเสียงหวานจัดของสึน่ะเอ่ยทำลายความเงียบ
"งั้นคุณก็ควรจะออกไปซะ เพราะที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ"มุคุโร่พูดพลางลุกขึ้นจากเตียง
พรึ่บ~!! ในขณะที่เขาจะออกจากห้องชายหนุ่มก็ต้องชะงักด้วยแรงมหาศาลที่บีบข้อมือของเขาอยู่
"เธอเป็นอะไรไปน่ะ ฉันทำอะไรผิดหรอ"สึนะพูดพลางทำหน้าใสใจซื่อ
'จะให้เขาบอกได้ไงล่ะว่าวันนั้นเขาเห็นฮิบาริอยุ่กับสึน่ะ'
"ว่าไงมุคุโร่ ฉันคิดถึงนายน่ะ"สึน่ะพูดพลางเอามือของเขามาถูกับหน้า
"คนที่คุณควรจะคิดถึง คือ คุณ ฮิบาริ ต่างหาก อุ๊บส์"มุคุโร่พึงนึกได้ว่าตนเองพูดอะไรออกไป..นี่สิน่ะความสามารถของวองโกเล่รุ่นที่สิบ
"แน่ยอมพูดออกมาแล้ว"เขาพูดพลางปล่อยข้อมือของเธอออก
มุคุโร่เดินไปรับลมที่หน้าต่าง สายลมเย็นๆพัดผ่านปะทะใบหน้า..

หมับ~!! ร่างของเธอเซไปตามแรงฉุดของเขาตอนนี้มุคุโร่อยู่ในอ้อมกอดของสึน่ะและตอนนี้สึน่ะก็ไม่ใส่เสื้อ
"คุณจะทำอะไรน่ะ สึน่ะ"เธอถามทั้งๆที่ในใจก็รู้อยู่แล้ว

สึ นะไม่ตอบเพียงแต่ยิ้มๆวูบหนึ่งที่มุคุโร่รู้สึกว่ารอยยิ้มของเขาช่างมี เสน่ห์ยากที่ใครจะอดใจไหวเพียงแค่นั้นลมหายใจของเธอก็ต้องกระตุกเมื่อสึน่ะ ทาบริมฝีปากนุ่มลงบนริมฝีปากบาง...

ความหวานปนความร้อนระอุแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย..เขาดับปากของเธอให้
เผยอขึ้นเล้กน้อยก่อนลิ้นเเสนซุกซนจะเลื้อยเข้าไปแล้วครอบครองความหวานไว้เเต่เพียงผู้เดียว

มุ คุโร่เริ่มหายใจไม่ออก..สึน่ะจึงยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระแต่ทว่ามือแสนซุกซน ของเขาเลื้อยไปตามเรือนร่างของเธอราวกับเป็นไม้เลื้อยก่อนที่มันจะรู้ หน้าที่กระชากอาภรณ์ของเธอออกราวกับมันไร้ค่า..
แควก~!!

พันธนาการของสึน่ะเริ่มหนักหน่วงขึ้นเมื่อมีอแสนรู้ของเขาเริ่มล่วงล้ำเข้าไปในเขตหวงห้ามของเธอ
"อ๊ากๆๆ"นี่เป็นครั้งแรกที่มุคุโร่เปล่งเสียงจากการทรมานที่แสนหวานครั้งนี้

เลือดสดๆไหลไปตามขาและยิ่งไหลมากขึ้นเมื่อจากสองเป็นสามจากสามเป็นสี่เลือสีแดงฉานไหลนองเต็มพื้นและสองขาของเธอ
"นี่ครั้งแรกของเธอหรอ..มุคุโร่"น้ำเสียงหวานถามด้วยความห่วงใยแต่เธอรู้ดีว่านั่นหมายถึงการเยาะเย้ย

"ฉันว่าฉันเริ่มเมื่อยแล้วน่ะ..ไปอาบน้ำกันเถอะมุคุโร่"ไม่รอให้พูดจบร่างบางก็ถูกอุ้มลอยจากพื้น

สายน้ำเย็นๆไหลผ่านผิวกายของเธออย่างช้าๆชำระล้างคราบเลือดสีแดงฉานออกอย่างง่ายได้
"เดี๋ยวฉันช่วย"สึน่ะกล่าว

ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อชายผู้เป็นที่รักก้มลงต่ำแล้วจัดการอมไว้ในปากแต่นั่นไม่เท่ากับที่เขาวิจารณ์
"อื้ม~หวานดีจัง"

"อ๊ะ~คุณสึน่ะครับผมไม่ชอบ ..อย่าน่ะ"มุคุดร่พยายามพูดเสียงเเข็งที่สุดเท่าที่จะทำได้ สึน่ะจึงยอมปล่อยออกทั้งที่ยังเสียดาย

สึน่ะผลักร่างบางล้มลงก่อนจะขึ้นคร่อมในท่านอนคว่ำแล้วเสียบอาวุธลับของตนเองลงไป
"อ๊ะ~"เธอร้องเบาๆ

สาย น้ำเย็นเฉียบกระทบกับผิวกายของเธอมันทำให้สั่นสะท้านไปทั้งร่างแต่คงไม่เท่า กับการทรมานที่เธอได้รับจากเขาวันนี้..การทรมานที่แสนหวานแต่ทว่าเธอคงไม่ อาจได้รับการทรมานแบนี้อีกเพราะเขากรีดแทงเธอด้วยอาวุธที่เขามี...ความเจ็บ ปวดที่ช่างหอมหวานเพียงแค่ลิ้มลอง