ยัยเเอ๊บเเบ๊วกับนายซุปตาร์

1 ฉันไม่ใช่ของเล่นของนาย!!

~07.00 กริ๊งๆ!ตื่นๆนูนาๆ!ตื่นๆ!~เสียงนาฬิกาปลุกอันใหม่ที่เพิ่งซื้อเมื่อวานก่อน ฉันกดปุ่มปิด จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกม

~รับสายที รับสายที~ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ติ๊ด!

"สวัสดีค่ะ ใครค่ะ?"เป็นเบอร์เเปลกโทรเข้ามา

(นี่ คุณอะไรครับ?)อ้าว โทรมาก็น่าจะรู้ว่าใคร รึโทรผิด

"เซมีค่ะ "ฮันเซมี ชื่อจริงฉันเองล่ะ

(คุณได้ถูกคัดเลือก เที่ยวบินฟรีกับวงบีสครับ)ฮะ???ไรกันเนี่ย

"ฉันไม่ได้ส่งอะไรนะค่ะ"ฉันไม่ได้ชอบวงบีสนะ มั่วป้าวว

(คุณต้องไปนะครับ เพราะเราส่งเบอร์ ที่อยู่ ของคุณให้ทางบริษัทเเล้วครับ)อะไรเนี่ย ฉันต้องไปเที่ยวฟรี โดยที่ฉันไม่ได้ชอบ เเละไม่รู้จักวงนี้เนี่ยนะ บ้าป่าว ??

"เออ....คือว่า.."ฉันไม่อยากไปปป

ติ๊ด!

วางสายใส่อีกไร้มารยาทสิ้นดี ชิ!ไม่ไปหรอก ไม่มีวันน!!!><ฉันลุกจากเตียงเเล้วหยิบผ้าขุนหนูเดินเข้าห้องน้ำอย่างไม่เเยเเส เวลาผ่านไปนานเหมือนกันจนฉันทำทุกอย่างเสร็จ ฉันเดินมานั่งบนโซฟาเเล้วหยิบรีโมตเปิดทีวี นั่งดูรายการสนุกๆที่ดูเป็นประจำ ขณะที่ดูอยู่นั้น 

ติ๊ง!ต๊อง!

เสียงอ็อดหน้าบ้านดังขึ้น ฉันเดินออกจากบ้านไปเปิดประตู

"มาหาใครค่ะ"เขาใส่หมวกกันน็อกยักษ์ เเว่นดำ เสื้อคลุมตัวใหญ่ (เหมือนโจรผู้ดี มีรถตู้ส่วนตัวด้วย)รวยน่าดู $_$

"คุณเซมีครับ"มีเเต่คนถามชื่อ จะจีบก็บอกนะ

"พวกเราวงบีสครับ"เขาถอดหมวกกับเเว่นออก จากนั้นก็ยิ้มให้ฉัน มีคนเดียว มีในรถอีกนะ

"เเล้วไงค่ะ!"ฉันถามภาษากวนส้นไป ทำให้คนข้างหน้าจุก มองหน้าฉันค้าง

"คุณส่งมาว่าอยากไปเที่ยวฟรีกับพวกเรานะครับ ขึ้นรถเลยครับ"อะไรเนี่ย??...อ้อ ที่เขาโทรมาไง รู้ล่ะๆ

"ฉันไม่ได้ส่งค่ะ บายค่ะ"ฉันกำลังจะวิ่ง เเต่มีผู้ชายคล้ายการ์ดเดินลงมาจากรถ เเล้วเดินมาจับเเขนฉัน พยายามจะให้ขึ้นรถ นี่มันเป็นการบังคับ เขาจะลากฉันขึ้นรถ

"ไม่ขึ้น!!ช่วยด้วยค้ะ!!ช่วย อุ๊ฟ!×"เขาใช้มือปิดปากฉันเเล้วโยนขึ้นรถ 

โอ้ย!

หน้าฉันเหมือนกระเเทกกับของเเข็งบางอย่าง เเละความรู้สึกเหมือนอยู่บนตัวใครคนนึง ฉันจึงมองไปที่หน้าถึงกับตกใจ ฉันทับตัวใครคนนึงในวงนี้ ฉันจึงรีบลุก เเละก็ได้นั่งกะตาซุปตาร์คนนี้

"ขอโทษนะ"ฉันขอโทษเขาด้วยเสียงน่ารักๆๆ

"ชิท!"เสียงสบถเยาๆของตาคนนั้น ออ ตานี่ชื่อยงจุนฮยอง

"นี่ พี่ผลักเธอเเรงไปนะ"ลุงคนนึงพูด กับการ์ด

"พวกนายจับฉันมาทำไม!!ฉันบอกว่าไม่ได้ส่งก็คือไม่สิ!!ฉันไม่รู้จักนายเลยสักนิด!!ส่งฉันลงเดี๋ยวนี้"ฉันนั่งบ่นพึมพัมเเต่ไม่มีคนฟัง ฉันเลย เขาเป็นโจรรึว่านักร้องเนี่ย ร้ายชะมัด!

19.45 น.

"ถึงเเล้วครับ"คนขับรถบอก ฉันรีบลงจากรถด้วยความรวดเร็ว เเต่ขาฉันมัน พลิก!!!!

โอ้ย!  ขณะที่ฉันล้มลงก็มีมือนึงยื่นมาช่วยไว้ ขอบคุณค้าา^^

"ขอบคุณค่ะ"ฉันเงยหน้าขึ้นมอง เขาคือ.....ใคร??ในวง?? 

"นี่!!โยซอบบี้รีบปล่อยมือเธอเลยนะ!!"เสียงของยงจุนฮยองที่สั่งให้โยซอบบี้ปล่อยมือฉัน ออ ลืมบอกจุนฮยองหน่ะ ฉันพอรู้จักเขานิดหน่อย

"ไอ้นี่หวงๆๆชอบเซมีก็บอกมาเถอะน่าาเจอกันเเปปเดียวหวงเเล้วหรอ หา!!"อย่าพูดไร้สาระได้ป่ะ!เเหวะ!!ถึง

ชอบฉันก็ไม่เอาหรอก ชิท!

"หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้เเล้ว ไปหาห้องพักเลยๆ"โยซอบทำหน้าล้อเลียน จากนั้นก็เดินไป เขาจับมือฉันเเล้วตามโยซอบไป ห้องพักหรอ??ซุปตาร์มีห้องที่จองไว้อยู่เเล้วใช่ป่ะ!เเล้วฉันล่ะ!×_× พวกเราทั้งเจ็ดคนเดินมาที่ห้องพักของเเต่ละคน เเล้วฉันล่ะ!!><

พอทุกคนเข้าห้องครบเเล้ว เหลือฉันกับจุนฮยองที่ยืนจับมือกันเหมือนเดิม เขาลากฉันเข้าห้อง!เอ้ย!นี่มันไรกันเนี่ย 

"เธอหิวมั้ย??"คำถามเเรกที่เขาถามฉัน

"ไม่อ่ะ จ้อก~~จ้อก~"ไอ้ท้องบ้าเอ้ย มาดังไรตอนนี้ฟ้ะ!

"เเหม ท้องร้องสะขนาดนี้ คงหิวมากๆเลยนะ เดี๋ยวฉันทำโจ๊กให้กิน"หลังจากที่เขาเดินไปที่ห้องครัวเเล้วก็ปิดประตู ฉันจึงเดินมานั่งที่โซฟา สายตาอันเเสนคมก็เหลือบไปเห็นสมุดเเต่งนิยาย ฉันจึงหยิบสมุดนิยายของจุนยองเรื่อง B &J มาอ่าน ฉันนั่งอ่านไปก็อดหัวเราะไม่ได้ มันฮามากอ่ะ 555 เขียนอะไรไม่รู้ เด็กชะมัด!•^• 

เเอ๊ด!! 

เสียงเปิดประตูห้องครัวเปิดขึ้น ฉันรีบปิดสมุดเเล้ววางมันอย่างเรียบร้อย เขาถือโจ้กมาสองถ้วยใหญ่ๆ เเล้วนำมาวางที่หน้าของฉัน มีโจ้กรสไก่กะหมูดั้งเดิม เขายื่นรสหมูดั้งเดิมมาให้ฉัน _^_

จากนั้นฉันก็นั่งกินอย่างไม่เเคร์คนข้างหน้า

"ฉันอยากลองชิมรสหมูดั้งเดิมอ่ะ"เขาก็อ้าปากรอ^0^ ฉันจึงยื่นถ้วยโจ้กไปให้เขา เขาส่ายหัว

"ป้อนหน่อยสิ"บ้าป่าว เจอกันเเปปเดียว คู่รักก็ไม่ใช่ป้อนให้กันได้ไง ฉันจึงลุกออกจากตรงนี้ เเต่เขาดันจับมือฉันไว้

"ปล่อย!!นะ"ฉันตะคอกเสียงใส่

"เธอน่าจะดีใจนะที่ได้อยู่กับวงบีส ได้ป้อนโจ้กฉัน"เขาทำหน้ากวนเท้าใส่ฉัน เขานี่อารมณ์เเปลกๆ

"ก็ฉันบอกว่า ฉัน!ไม่ได้ส่งอะไรไปไงเล่า!!"ฉันยืนบ่นเป็นพักๆเขาก็ไม่ยอมปล่อยมือฉัน 

"งั้นก็อยู่กับพวกเราเลย ถึงเเม้ว่าเธอจะไม่ได้ส่ง"อะไรนะ ให้ฉันอยู่กับคนประสาทพวกนี้อะนะ ไม่เอาๆๆๆ โทรหาเเม่ดีกว่า ฉันใช้มืออีกข้างหยิบโทรศัพท์ เเล้วกดเบอร์เเม่เเล้วโทรอย่างว่องไวทันใจ 

"เเม่ค่ะ มารับหนูด้วยด่วนเลย!!"เเม่คงจะรีบมารับอย่างรวดเร็ว เพราะ เเม่รักลูกมากกๆ

(ฮัลโหล ว่าไงจ้ะลูก)เสียงหว้านหวาน

"เเม่ค่ะมารับหนูหน่อยที่โรงเเรมบี.ซือ.ทือ."โรงเเรมบีซือทือ55

(ลูกอยู่กะพวกโอปป้าวงบีสใช่ม่ะ อยู่กะพวกพี่ๆเขาอย่ารังเเกพวกเขานะ)เเปลกจัง ทำไมเเม่ไม่ช่วยลูกเลย เเถมรู้ว่าเราอยู่กะวงบีสอีก เดี๋ยวนะ?เเม่ฉันเป็นเจ้าของบริษัทนักร้องเกาหลีวงนึง??วงนั้นก็คือ...วง...บีส!!หรอ!!

"เเม่ค่ะ เเม่เป็นเจ้าของบริษัทวงบีสหรอคะ"จุนฮยองมองหน้าฉันอย่างงงงวย

(เอ่อ...คือ...จ้ะ..เเม่ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก เเต่ลูกอาศัยอยู่กับพวกเขาไปก่อนนะเเม่ขอ~~)เสียงวิงวอนขอร้องของเเม่ทำให้ฉันกดวางสายไป ไม่จริง!!น่าาาา!!><//><

"เเม่เธอ...เป็นเจ้าของบริษัทฉันหรอ??"เขาถามด้วยสีหน้าตกใจ ผสมงงๆ

"อือ!"เพราะพวกนายๆๆๆ เเล้วเเม่รู้ได้ไงว่าฉันอยู่กับบีส รู้เเละ!!?ก็เเม่เป็นเจ้าของบริษัทไง เลยรู้เรื่องทุกอย่างดี!!ฉันต้องอยู่กะวงบีสกี่ชาติเนี่ย เฮ้อ!ฉันถอนหายใจเบาๆเเล้วกลับไปนั่งที่เดิม

"จริงหรอ??"เขายังไม่เลิกสงสัย

"อืม!เเล้วนายรู้มั้ยว่าฉันต้องอยู่ ู่กับพวกนาย!!"_^_เคร

"หรอ!อยู่กับฉันก็ได้นะไม่ว่า~"เขาพูดลอยออกมา เเต่เขาก็นิสัยดีอยู่นะ ^_^เเต่ฉันไม่ได้ชอบเขานะ!!!!•••

"ชิ"ฉันลุกจากเก้าอี้ เเล้วเดินไปเพื่อเปิดประตู เพื่อไปสูดอากาศบริสุทธิ์ เเต่จุนฮยองเขาดันมาดึงมือฉันไป จนขาฉันพันเเละเสียหลักไป.....จุ้ฟ!กับปากของเขา!ไม่นะ เเล้วที่สำคัญเค้ากอดฉันไว้อีก เเถมประตูก็ปิด! ดีมากๆๆๆๆ

"~จุนฮยอง×3 ไปที่ห้องพวกเรากัน"><

~เเอ๊ด!เเอ๊ด!~

เสียงประตูของจุนฮยอง

ประตูไม่ได้ล็อก !!!_^_

"จุนยอ....ง"ชายผู้นั้นเดินเข้ามาในห้อง!ในสภาพคือจุนฮยองกอดฉัน เเถมยัง..อีกฉันจึงตีเขาอย่างเเรง

"พลั่ก!ปล่อย!"พอได้จังหวะฉันจึงรีบวิ่งออกจากห้องไป

"นายทำไร นายรู้มั้ย??"ชายคนนั้นถามจุนฮยอง

"รู้น่าโยซอบบี้ มันคืออุบัติเหตุ"โยซอบบี้?ออ จุนฮยองจึงลุกเเล้ววิ่งตามฉันมา

"โอ้ย!!!"

หน้าของฉันกระเเทกกับอกของคนคนนึง ฉันเงยหน้าขึ้นมามองชายข้างหน้าเขาคือใครกัน??

"ขอโทษค่ะเจ็บตรงไหนรึป่าวค่ะ?"ฉันพูดด้วยภาษาสุภาพ^_^

"ป่าวครับคุณ......."เเหม หลอกถามชื่ออีก ตาบ้าา!!!

"ชื่อ เซมี ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอตัวนะค่ะ ฉันรีบ"ฉันเตรียมตัววิ่งไปจากตรงนี้เพราะเรื่องนั้น 

"เดี๋ยวสิ ฉันชื่อ มินฮยอก นะฉันอยู่ btob ยินดีที่ได้รู้จักเซมี"ตานี่ก็นักร้องหรอเนี่ย เฮ้อ!เบื่อนักร้องจอมโจร

"เซมี!!เธออยู่ไหน!! มานี่ก่อน!!"เสียงเรียกของจุนฮยองที่วิ่งตามฉันมา เสียงใกล้มาเรื่อย ฉันจึงรีบวิ่ง เเต่ตามินยอกก็จับมือฉันไว้อีก

"เธอจะไปไหน?หนีใคร?"นี่นายอยากโดนด่าใช่ม่ะ?!คนรีบอยู่นะเฟ้ย!!*_*

"จุนฮยอง!"เวลาฉันพูดชื่อเขาเเล้ว สยอง~ชะมัด

"มีเรื่อ......"อุ้ฟ!

"เซมี!"โอ้ะ!เขามาเเล้ว ไม่ทันเเล้ว เเถมอีตามินยอกก็จับมือฉันอีก=_=

"นาย....มาทำไม?"มินฮยอกถามจุนฮยอง เขาเหมือนจะมีสงครามโลกงั้นเเหละ หน้าอย่างไฝว้

"ทำไมนายยุ่งไรด้วยฮะ??"เหมือนพวกเขาจะไม่ถูกชะตากัน คงไม่ชอบกัน!รึเพื่อนสนิท?อ้าว?ทำไมฉันต้องอยากรู้ด้วยเนี่ย

"ป่าว!ฉันคุยกับเพื่อนฉัน"ฮะ!!ไรนะ เพื่อน?ใครเพื่อนคุณ ฉันมองหน้าเขาอย่าง งง?_? จากนั้นจุนฮยองก็ดึงมือฉันออกจากมินฮยอก 

"นี่เพื่อนฉัน!!นายอย่าเเตะ!!กลับเซมี!!"เขาลากฉันกลับห้องของเขา ฉันมองไปที่มินฮยอกเขาก็โบกมือให้ฉัน

ปึง!

"โอ้ย!เจ็บนะ!"เขาเขวี้ยงฉันลงบนโซฟา 

"เธอไปญาติดีกับมันตอนไหน ถ้ามันชอบเธอล่ะ!"ทำไมว่ะ คนชอบฉันก็เยอะอยู่นะ ตานี่จะยุ่งอะไร เขาชอบก็ชอบสิ เอ้อ!

"เขาจะชอบรึไม่ชอบมันก็เรื่องของเขา นายจะใส่ใจทำไม นายเป็นเเฟนฉันหรอ? "_^_ ฮึ่ย!

"รึเราจะมาเป็นเเฟนกันจริงๆเลยล่ะ !"เขาค่อยๆเดินมาที่ฉัน เเล้วก็มาค่อมบนตัวฉัน

"ตาบ้า!ออกไปนะ!ช่วยด้วยค้าา!"ฉันตะโกนร้องลั่น เเต่เขาก็มองมาที่ฉัน เเล้วทำปากขะมุบขมิบ

"จุ้ฟ!จุ้ฟ!"เขาก้มมาใกล้หน้าฉันมากขึ้นจนจมูกเราชนกัน เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์มาสร้างเรื่องใหม่อีกเเล้วหรอ!ไอ้บ้าา><

"อย่า!!น......"ขณะที่ฉันตะคอกเสียงห้าม

~เเอ๊ด~

"จุนยอง ไปกินข้า.......×4"พวกเขาหยุดมองมาที่พวกเราทั้งสองคนที่...น่าอายจริงๆๆ

_^_ ฉันพยายามลุกเเต่ตานี่ก็กดไล่ฉันไว้ส่งสายตาพิฆาตมาให้ฉัน 

"เอ่อ..คือ..อ่า..เเมลงติดหน้าเธอเลยมาเอาออกให้นะๆอย่าคิดลึ้กกๆ!!"ตานี่เรียนการร้องเพลงเเบบเสียงสูงมาจากใครเนี่ย!โคตรเนียน~

"เเมลงติดหน้า??ต้องนอนอย่างงั้นด้วยหรอ"ตานี่งี่เง่าชะมัด!ชิท!ฉันเสียหายหมด อ้าย><ๆๆๆๆ ฉันอยากตาย

"ปล่อย!ฉันนะไอ้บ้า!"ฉันตะโกนด้วยเสียงง100เดซิเบล เพื่ออะไรนะหรอ???คือทุกคนจะได้รู้ว่ามันเป็นเรื่องร้ายเเรง ไม่ใช่เเค่เเมลงไงล่ะ!!?เจ๊ง!

เขาปล่อยมือจากไล่ฉัน เเล้วลุกขึ้นพร้อมจับเเขนฉันลุกด้วย

"ปล่อย!นะ!"ฉันพยายามสะบัดมือออกจากเขาเเต่เขาบีบมันเเรงมากขึ้น 

"ฉันเจ็บนะ ปล่อย!"เขายิ่งกดมันมากขึ้น เเหวนของเขาจิกไปที่เนื้อตรงข้อเเขนฉัน เขาเป็นอะไรเนี่ยเมื่อกี้ก็ยังดีอยู่ เเต่ทำ...ไมรึเขาคิดว่าถ้าจิกเเล้วฉันจะบอกว่าเเมลงติดหน้าจริง จะให้ฉันโกหกหรอ เรื่องเเบบนี้ นาย..นี่..มัน..!! เขาโกรธใคร?ทำไมต้องทำกับฉันอย่างงี้? มันมีกี่เรื่อง เรื่องที่เขาไม่พอใจ  อีตาอารมณ์เเปรปรวน!! เเต่เท่าที่เห็นเขาโกรธฉันตอนที่คุยกะบมินฮยอก! เเต่ไม่จำเป็นต้องจิกเนื้อ รึทำร้ายจิตใจฉัน!!-0-

"เขาให้ปล่อยก็ปล่อยเถอะ"ดูจุนพูด

"ปล่อย!ฉันนะตางี่เง่า!!"น้ำตานางเอกของฉันไหลอาบเเก้มทั้งสอง ไม่ยอมหยุด สายตาของทุกคนมองมาที่ฉัน เเละเเล้วเลือดที่ข้อเเขนฉันก็ไหลลงมา ฉันสะบัดเเขนออกจากเขา เเต่ครั้งนี้เขาปล่อยฉันอย่างง่ายดาย 

"อย่ามายุ่งกับฉันนะจุนฮยอง !!! ฉันทำอะไรให้นาย นายโกรธรึเกลียดใครนายไม่ควรมาลงที่ฉัน!!คนงี่เง่า!!"ฉันพลักเขา เเล้ววิ่งออกจากห้องไป ฉันเกลียดเขาขึ้นเรื่อยๆ เขาเป็นคนที่หลายอารมณ์ นึกจะโกรธตอนไหนก็โกรธ ดีตอนไหนก็ดี เเต่เขามาลงที่ฉัน ฉันคิดว่ามันจะเป็นวันที่ดีเเต่ไม่ใช่ จุนฮยอง!เขาทำลายความสุขของฉัน

 

 

 

ไว้พบอีกตอนนะค่ะพรุ่งนี้ รอก่อน ถ้าไม่ถูกยังไงเเนะนำด้วยค่ะ