Zombie Hunter

< ....เราหวังว่าพวกท่านจะนั่งด้วยความสะดวกสบายในสายการบินของพวกเรา ขอบคุณค่ะ...>

"...ค่ะแม่ ลูกสาวแม่คนนี้โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้วนะคะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ เอ่อ แม่คะ หนูต้องวางสายแล้วนะ ค่ะ ถึงแล้วจะโทรกลับนะคะ บาย.." 

    หลังจากที่ฉันได้ยินเสียงประกาศฉันก็ต้องรีบวางสายไม่งั้นฉันต้องโดนว่าแน่ๆ เฮ้อ... ไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันทำมันได้จริงๆ ในที่สุดฉันก็ได้เป็นอิสระสักที! จะได้กางปีกอย่างเต็มที่ และได้โผยบินสักที ไม่ต้องฟังคำไม่ดีๆ ของญาติๆฉัน แต่ก็เอาเถอะ ถึงฉันจะเป็นคนรักครอบครัว แต่ฉันก็มีสิ่งที่อยากจะทำ แต่มันก็น่าใจหายอยู่หรอกนะ ที่ต้องจากบ้านเกิด เพื่อน และครอบครัวมา เฮ้ๆ ไม่ได้นะ เธอเดินออกมาแล้ว ห้ามหันหลังกลับไปเด็ดขาด !

" ไม่เป็นไร ลินนี เราต้องทำได้" ฟูว ~  ฉันถอนหายใจยาวๆเพื่อ ทำให้ใจเย็นแล้วปลอบใจตัวเองเบาๆ

" ขอโทษนะคะ คุณคงจะพึ่งเคยขึ้นเครื่องเป็นครั้งแรกใช่มั้ยคะ? " ผู้หญิงที่นั่งข้างๆฉัน ทักขึ้น

"เอ่อ...ประมาณนั้นหละค่ะ" แฮะๆ ฉันหัวเราะแก้เขิน นี่ฉันพูดดังไปเหรอเนี้ยยยย ให้ตายเถอะ น่าอายจัง -//-*

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ สายการบินนี้ ปลอดภัยที่สุดแล้วคะ" ยิ้ม    เธอยิ้มสวยจัง...

"อะ อ๋อ ค่ะ ขอบคุณนะคะ " ฉันยิ้มกลับ เธอดูเป็นคนดีนะ

"ว่าแต่ คุณไปทำงานหรือไปเรียนต่อคะ" เธอถาม

"ไปเรียนคะ พอดีได้ทุน"

"ว๊าว ~ คุณเก่งจัง " เธอคนนี้ ทำไมดูสดใสจังเลยน๊าาาา

"ไม่หรอกคะ ฉันก็ไม่ถึงขนาดนั้น ฉันแค่อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับที่ใหม่ๆน่ะ"

"โอ้ ! เหมือนกันเลย งั้นก็ขอให้คุณโชคดีนะคะ" เธอยิ้มให้ ><

"ค่ะ คุณก็เช่นกัน" ^^

"คุณควรจะพักเอาแรงนะคะ กว่าจะไปถึงก็อีกตั้งหลายชั่วโมง" เธอบอกฉันแบบยิ้มๆ

ฉันพยักหน้ารับ แล้วก็หันไปทางหน้าต่าง...บางที...ฉันอาจจะมีชีวิตที่ดีขึ้น อาจจะมีสิ่งดีๆคอยฉันอยู่...ไม่สิ เราต่างหาก สิ่งดีๆอาจจะรอเราอยู่ก็ได้.....

                                                                ......และแล้ว...ฉันก็คิดผิด !! ......

ถ้ามีคำไหนผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยค่ะ ยังไงก็ขอฝากติดตามแล้วก็คอมเม้นติชมด้วยนะคะ ขอบคุณคะ

B E R L I N ❀