SF KHUNWOO Happy birth day nichkhun

ข้อมูลเบื้องต้น

เม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ เนียร์ชอบแต่งคุณด้งจ้าาา

เนื้อเรื่อง

Khun's part

พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่ผมจะอายุครบ 25 ปี จะพูดว่าพรุ่งนี้ก็คงไม่ได้หรอกครับ เพราะตอนนี้เวลา 11:45 PM แล้ว
แต่เจ้าตัวเล็กยังไม่เข้ามาที่ห้องผมซักที -*- ผมก็น้อยใจเป็นนะครับอุตส่าห์รอให้เข้ามาก็ยังไม่มาอีก
คอยดูถ้าเข้ามาช้าผมจะไปบุกถึงห้องเลย

" พี่คู๊ณณณณณณณณณณ ผมเข้าไปได้มั้ยครับบ ? " นั่นเสียงตะโกนมาแล้วว กว่าจะมานะ ผมแกล้งน้องหน่อยดีกว่า ฮ่าๆ (ผมเลวสินะ - -)

" ไม่ได้ ไม่ต้องเข้ามาเลย " นั่นไง ผมพูดออกไปแล้ว อูยองเงียบไปเลยแหะ สงสัยผมแกล้งได้ผล

" แต่ผมอุตส่าห์เตรียมของขวัญไว้ให้น้าา ไม่เอาหรอออ ? " ดูสิ ยังจะมาอ้อนผมอีก แต่ใครจะใจอ่อนให้ง่ายๆกันละ

" ไม่เอา -*- " ผมตอบไปสั้นๆ แล้วลองเดินไปที่ประตู ดูสิ เด็กนั่นจะทำยังไง

" พี่โกรธอะไรผมอ่า ? " เสียงอูยองหงอยไปแหะ หรือว่าผมจะแกล้งแรงไป ผมตัดสินใจเปิดประตูให้เจ้าตัวเล็กเข้ามา อูยองยิ้มจนแทบแก้มปริเลยละ แต่ผมไม่หยุดแกล้งง่ายๆหรอกนะ

" มีอะไรก็ว่ามาสิ " ผมแกล้งพูดเหนฃมือนไม่สนใจน้อง

" เอ้า ก็วันนี้วันเกิดพี่ ผมก็ต้องเอาของขวัญมาให้สิ " อูยองพูดแล้วก้มหน้างุดเลย ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ

" ไหน แล้วเอาอะไรมาให้ละ " อูยองหยิบกล่องบางอยางที่ซ่อนไว้ข้างหลังออกมาให้ผม

" นี่ไง พี่คุณชอบรึป่าว ? ผมว่าสวยมากเลย ผมเลยซื้อมาให้ ^____^ " ผมหยิบของขวัญที่อูยองให้มาถือไว้ แล้ววางลงบนเตียง

" ขอบใจนะ มีอะไรอีกมั้ย ? " จากที่ยิ้มอยู่ก็หน้าเจือนเลยทันที ฮ่าๆ แกล้งเด็กนี่สนุกจริงๆเลย

" ปะ ป่าว ไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมกลับห้องละนะ ฝันดีครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ " อูยองเดินคอตกออกไปจากห้องเลยละ ต้องลงโทษซะบ้าง ผมเดินตามอูยองออกไปนอกห้อง แต่..เจ้าเด็กนั่นไปไหนกันนะ ไม่เห็นเดินไปที่ห้องเลย




Wooyoung's part

ฮึกๆ ทำไมพี่คุณไม่ให้ความสนใจกับของขวัญที่ผมซื้อให้เลย พี่ไม่รู้หรอกว่าผมตั้งใจซื้อให้พี่ขนาดไหน ผมไม่มีความสำคัญกับพี่แล้วหรอพี่คุณ

" อูยอง มายืนทำไมหน้าบ้านเนี่ย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก " ผมหันหน้าไปมองพี่จุนเคพี่ชายที่ผมสนิทแล้วก็โผล่กอดทันที

" ฮยองครับ พี่คุณไม่รักผมแล้ว ฮึกๆ "

" ไอ่คุณเนี่ยนะ ! เป็นไปไม่ได้หรอกอูด้ง ไอ่คุณมันรักนายจะตายไป "

" แต่วันนี้พี่คุณ ฮึก..ไม่สนใจของขวัญที่ผมซื้อให้เลย เหมือนพี่คุณไม่อยากได้เลย ฮือออ " ผมน้อยใจจริงๆนะ นาฬิกาเรือนนนั้นผมตั้งใจซื้อให้พี่คุณ เพราะตั้งแต่คบกันมาผมยังไม่เคยให้อะไรพี่คุณเลย มีแต่พี่คุณที่ให้ผม แต่พอผมให้ทำไมพี่คุณเหมือนไม่อยากรับ

" อย่าคิดมากนะอูยอง บางทีไอ่คุณมันอาจจะเหนื่อยก็ได้ งานมันเยอะจะตาย " งั้นผมก็กำลังเป็นตัวถ่วงพี่คุณอยู่สินะ ฮึกๆ ก็ได้ ผมจะไม่ยุ่งกับพี่คุณแล้ว ผมจะไม่รักพี่คุณแล้ว......


Khun's part

คุณว่าผมจะเจ็บมั้ย ที่ผมกำลังยืนมองคนรักของตัวเองกอดอยู่กับเพื่อนรักอีกคน ไม่ใช่ผมไม่รู้ว่าอูยองไม่ได้คิดอะไรกับพี่จุนเค แต่ในฐานะแฟนไม่มีใครอยากให้แฟนตัวเองไปกอดกับคนอื่นหรอก จริงมั้ย ? และผมก็คือหนึ่งในนั้น และที่เข้ามาให้ห้องช้าก็เพราะสาเหตุนี้สินะ จาง อูยอง !!

ผมรอให้อูยองเดินขึ้นมาชั้นบน เพราะผมต้องจัดการกับเด็ดดื้อซะแล้ว

" จาง อูยอง ไปไหนมา !? " ผมถามออกไป แต่อูยองกลับไมสนใจผมแล้วเดินต่อ ไม่สนใจกันหรอ หึๆ

ผมจับมืออูยองแล้วกระชากเข้ามาในห้องทันที ผมไม่ชอบให้ใครเมินผม เหมือนที่อูยองทำอยู่ตอนนี้ !

" ปล่อยผมนะ พี่คุณณณ " อูยองรีบสบัดมือออกจากผมทันที รังเกียจรึไง ทีกับจุนเคกอดได้กอดดีนะ

" เจ็บเป็นด้วยหรอ ? นึกว่าด้านซะแล้ว "

" พี่พูดอะไรออกมาน่ะพี่คุณ ? พี่เป็นบ้าอะไรห้ะ !!! " อูยองผลักผมจนเซไปด้านหลัง

" นายนั่นแหละเป็นบ้าอะไร ถึงได้ไปยืนกอดกับผู้ชายคนอื่นอยู่หน้าบ้านห้ะอูยอง !!! " ผมตะคอกจนน้องสะดุ้ง น้ำตาอูยองค่อยๆไหลออกมาจาตาสวยนั่นเรื่อยๆ อูยองเม้มปากแน่น และก้มหน้าลง ทำไมนะ ทำไมถึงไม่ด่าผมกลับ เป็นแบบนี้ผมใจไม่ดีเลย

" เพราะพี่คุณนั่นแหละ ฮึก..ผมถึงต้องไปกอดกับจุนเคฮยอง ฮึกๆ เพราะผมเสียใจ เสียใจที่พี่ไม่สนใจผม ผมอุตส่าห์ไปเดินเลือกของขวัญทั้งวัน ฮึกๆๆ พอกลับมาผมก็รีบวิ่งไปห้องพี่เลย แต่ผลที่ผมได้รับมันทำให้ผมเหนื่อยยิ่งกว่าเดินซื้อทั้งวันซะอีก พี่ไม่สนใจเลย ไม่แม้แต่จะแกะออกมาดูว่าของข้างในมันเป็นอะไร พี่เลยยังไม่ทำเลย ฮึกๆๆ "

" อูยอง... " ผมไม่คิดเลยว่าเรื่องที่ผมอำน้องเล่นจะทำให้น้องเสียใจขนาดนี้ เป็นเพราะผมเดียว แล้วผมยังไปตะคอกใส่น้องอีก ผมมัน...แยาจริงๆ

" ผมรู้ว่าพี่เหนื่อย เหนื่อยที่ผมคอยเป็นตัวถ่วงของพี่ ทำอะไรเองก็ไม่ได้ซักอย่าง ได้แต่ไร้สาระไปวันๆ ฮึกๆ ผมขอโทษ " ผมมองอูยองที่ร้องไห้หนักจนผมเจ็บแทน ผมไม่เคยว่าอูยองเป็นตัวถ่วงเลยด้วยซ้ำน้องไปเอาความคิดนี้มาจากไหนกัน ?

" พี่ขอโทษนะ พี่ไม่เคยคิดว่าอูยองเป็นตัวถ่วงเลยนะ พี่รักที่นายเป็นนาย นายเป็นแบบไหนพี่ก็รัก รักไม่มีวันเบื่อด้วย " ผมดึงน้องเข้ามากอดไว้แน่น อ้อมกอดที่ผมคุ้นเคย ผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าขาดอูยอง ครึ่งชีวิตของผม

" แต่ผม...ฮึกๆ " ผมแนบริมฝีปากลงไปบนปากบางของน้อง แล้วค่อยๆจูบแบบลึกซึ้้ง ผมถอนจูบแล้วจูบซับน้ำตาที่แก้มอีกครั้ง

" เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะพี่อยากแกล้งนาย อยากแกล้งงอนนายที่มาหาพี่ช้า แต่พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ พี่ขอโทษนะอูยอง "

" ไม่เป็นไรครับ ผม ฮึก ไม่โกรธพี่หรอก " อูยองพูดแล้วยิ้มให้ผม ยิ้มแบบนี้จะให้ผมเบื่อได้ไง มองยังไงก็ไม่เบื่อหรอก

" พี่รักอูยองนะ " ผมกระซิบที่ข้างหูน้องเบาๆ

" ผมก็รักพี่คุณครับ"

" งั้นของขวัญปีนี้ขอเป็นอูยองละกันนะครับ " พูดจบผมก็ผลักน้องลงบนเตียงทันที

" ไอ่พี่คุณบ้าา >////////< ปล่อยผมน้าา " ดิ้นแต่หน้าแดงอย่างนี้หมายความว่าไงครับด้งน้อยของพี่ คืนนี้หนีพี่ไม่พ้นหรอกครับอูยอง.



End จบแล้วจ้าาาาาาาาาาาาา -O-
เป็นฟิคเรื่องแรก ไม่ดียังไง ติชมได้นะจ้ะ จะได้นำไปปรับปรุง
ขอ แฮปปี้ เบิร์ดเดย์พี่คุณล่วงหน้าสองวันจ้า
เพราะเนียร์คงไม่ได้เทรนอ่า โรงเรียนเปิดนอนดึกไม่ได้เดี๋ยวโดนด่า
เลยแต่งฟิคไถ่โทษ คิคิคิ ไปแล้วจ้า บายยย