[SF -Knb] The Heart AkaKuro

ข้อมูลเบื้องต้น

AkaKuro - The Heart

Make me happy 
Make me smile
Make me laugh
And make me 'cry'...












thank you... O W E N TM.

เนื้อเรื่อง

SF Knb The Heart

AkaKuro

Writer talk :เห็นสั้นๆแบบนี้ สามชั่วโมงเต็มๆเลยนะนี่ TT

545 Day ago

อาคาชิ เซย์จูโร่ เป็นบุคคลที่คุโรโกะค่อนข้างรำคาญ

445 Days ago

            อาคาชิ เซย์จูโร่ เคยเป็นบุคคลที่คุโรโกะค่อนข้างรำคาญ

            เพราะว่าชายหนุ่มผมแดงผู้นี้ชอบมาวนเวียนรอบตัวของเขาบ่อยๆ รอยยิ้มอ่อนโยนที่แตกต่างจากปกตินั้นถูกส่งมาให้เขาเพียงคนเดียว

            นับวัน...เขาก็ยิ่งรู้สึกบางอย่าง ที่ตัวเขาเองเข้าใจได้ดี

            เขาตกหลุมรักอาคาชิ เซย์จูโร่คนนี้เสียแล้ว

            ตกลงไปในสิ่งที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมันมาก่อน ทั้งหวานหอมและน่าหลงใหล แม้เพียงชั่วครู่ เขาก็ไม่สามารถถอนตัวกลับมาได้อีกแล้ว

 

++++++++++++

445 Days ago

            ถ้าพูดถึงคุโรโกะ เท็ตสึยะ คงบอกกล่าวเอกลักษณ์ประจำตัวได้อย่างงายดาย ผู้ช่ายคนนี้ช่างจืดจาง แต่สำหรับอาคาชิแล้ว ผู้ชายคนนี้กลับน่าสนใจ

            จืดจางหากแต่เขาละความสนใจไปไม่ได้

            เส้นผมสีฟ้าอ่อนนุ่ม ดวงตากลมโตสีฟ้าจาง ใสราวกับแก้ว ผิวขาว ลำตัวบอบบางนั่น...ทำให้เขาคิดถึงผู้ชายคนนี้

            แม้จะดูจืดจาง บอบบาง หากแต่ลึกลงไปข้างในแล้วกลับมีความเข้มแข็งกว่าคนทั่วไปอยู่ในนั้น...และเขารู้ดี เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่สังเกตเห็นมัน

            กลีบดอกซากุระล่วงหล่นมาอยู่ตรงหน้าเขา ก่อนที่ลมสายหนึ่งจะพัดมันหายไปจากครรลองสายตา พร้อมๆกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้าคมโดยไม่รู้ตัว เมื่อนัยน์สีแดงคู่นี้มองเห็นผู้ที่ยืนอยู่ไม่ไกล

            อาคาชิสาวเท้าเข้าไปหาคุโรโกะ ไม่สนใจสายตาผู้หญิงรอบข้างที่ลอบมองเขา ทันทีสีดวงตาสีฟ้าจางนั้นมองเห็นเขา มันประกอบไปด้วยความรำคาญ แต่อาคาชิมองเห็นบางอย่างในนั้น คือความยินดีเล็กๆที่ซุกซ่อนอยู่

            แม้ภายนอกจะทำเหมือนไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่ง แต่ตามจริงแล้วเจ้าตัวก็ชอบมันเหมือนกัน

            ชอบ...โดยที่ไม่รู้ตัวเลย

            และเขาเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไร เพราะเขาก็ชื่นชอบเวลาที่ได้สนทนากับคุโรโกะ มันทำให้เขาผ่อนคลาย ไม่ว่าเครียดจากเรื่องอะไรมาก็ตาม

++++++++++++

365 Days ago

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ค่ำคืนแห่งสีสันได้วนเวียนกลับมา ปีเก่ากำลังจะหมดไป ทุกๆคนจัดงานต้อนรับแก่ปีใหม่ที่จะมาถึง ดวงตาสีฟ้าอ่อนจ้องมองโทรศัพท์ของตน และเมื่อเวลามันผ่านเที่ยงคืนไป ตัวเลขของปีได้เพิ่มขึ้นมา พร้อมกับข้อความที่ถูกส่งมา

‘สุขสันต์ปีใหม่ จากอาคาชิ’

มุมปากของคุโรโกะยกขึ้นกลายเป็นรอยยิ้มน่ามองหลังจากอ่านประโยคสั้นๆนี้จน เขาพิมพ์ตอบกลับ

‘เช่นกันนะครับ อาคาชิคุง’

ในวันแรกแห่งปีนี้ คุโรโกะมีความสุขมากกว่าปีที่ผ่านมามากมาย

 

++++++++++++

150 Days ago

            ฤดูใบไม้ผลิวนมาถึงอีกครั้ง วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในเดือนเมษายน คุโรโกะมองกลีบดอกไม้ที่ผลิบานแล้วอมยิ้ม ยอมรับกับตัวเองงียบๆว่ามีความสุขมาก และเขารู้ว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่ง

            ซึ่งเขาเองก็เป็นผู้ชายที่ไม่คิดมาก่อนมาตัวเองจะไปรักผู้ชายด้วยกันเองได้อย่างไร แต่จะทำอย่างไรได้ ก็รักไปแล้วนี้นะ...

            ทางเดินกลับบ้าน คุโรโกะสาวเท้าไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงรั้วหน้าบ้านของตน ณ ที่นั้น มีชายผมแดงสวมชุดสูทยืนอยู่

            คุโรโกะสบตาสองสีคู่นั้น เม้มปากระงับรอยยิ้ม แม้จะดีใจอย่างไรเขาก็แสดงความรู้สึกออกมาไม่เก่งเท่าไหร่ แต่เขาเชื่อว่าอาคาชิต้องมองออกอย่างแน่นอน

            รอยยิ้มอบอุ่นถูกวาดบนใบหน้าคมของอาคาชิ เขายื่นช่อดอกไม้สีแดงสดให้โดยคุโรโกะรับมาเงียบๆ

            “เข้าข้างในก่อนไหมครับ” น้ำเสียงเรียบนิ่งพูดขึ้น แม้ว่าความจริงแล้วจะดีใจมากก็ตาม

            อาคาชิพยักหน้ารับ เดินเข้าไปในบ้านตามคุโรโกะไป ทั้งบทสนทนาเรียบง่าย และการจับมือกันเบาๆ รอยยิ้มอ่อนหวานของคุโรโกะก็ส่งให้ชายหนุ่มผมแดงในตอนที่อาคาชิหันหลัง หรือหันหน้าไปมองทางอื่น

            เพราะคุโรโกะรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่กล้าพอจะยิ้มจากใจจริงต่อหน้าผู้ชายคนนี้

++++++++++++

1 Days ago

อาคาชิเป็นคนเบื่อง่าย ยิ่งเมื่อของที่ตนเองสนใจชิ้นใหม่ปรากฎ และสำหรับของชิ้นเก่านั้นไม่ได้น่าสนใจขึ้น นานวันเขาก็ลดความสนใจต่อมันลง...ลดลง...จนไม่เหลืออีกเลย

ดอกกุหลาบขาวในแจกันกำลังเหี่ยวเฉา

ไม่มีใครสนใจมัน ก็แค่ดอกไม้เท่านั้น อาคาชิหันไปสั่งคนรับใช้ให้มาเปลี่ยนใหม่ แล้วเดินออกไป

ไปนัดกับว่าที่คู่หมั้นของตนเอง สาวน้อยอ่อนหวานแต่ขี้กลัว ‘ฟุริฮาตะ โคคิ’

เส้นผมสีน้ำตาลของเธอยาวสลวย ดวงตาสีน้ำตาลน่ามองคู่นั้นที่มองมาทางเขา ตัวบางๆน่าโอบนั่น...ทำให้เขาคิดถึงเธอ

แม้จะดูหวาดกลัวกับหลายๆสิ่ง หากแต่ลึกลงไปผู้หญิงคนนี้ก็มีความกล้าหาญในตัวเองไม่ใช่น้อย ซึ่งมันไม่แสดงให้ใครเห็นมาก่อน...และเขารู้ดี เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่สังเกตเห็นมัน

เขาละสายตาไม่จากเธอไม่ได้เลย...

++++++++++++

1 Days ago

คุโรโกะไม่ได้ต่างจากคนอื่นทั่วไป มีความสุขและเศร้า และเขาก็ได้ค้นพบอีกหนึ่งอย่างของตนเอง ได้แต่ตั้งคำถามกับตนเองซ้ำๆ

ทำไม...ตัวเขานั้นช่างอ่อนแอเหลือเกิน

คุโรโกะรู้สึกสมเพชตัวเอง

รู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว บางอย่างไม่ได้สมหวังกันได้ง่ายๆ เพราะฉะนั้นตั้งแต่ชายหนุ่มผมแดง อาคาชิมาข้องเกี่ยวกับตน เขาจึงได้สร้างกำแพงไว้สูง ลงกลอนไว้หลายชั้นอย่างที่ไม่มีใครพังทลายเข้ามาหาตัวตนของเขาได้

ไม่มี...ไม่มีเลย แม้แต่อาคาชิก็ข้ามมันไม่ได้เช่นกัน

แต่เป็นเขาเอง ที่ปลดล็อกลอน ยอมให้อาคาชิเข้ามา ทั้งบทสนทนา การกระทำ แทบทุกอย่างที่เขาลดการป้องกัน ทุกๆอย่างนั้นยอมลงให้แก่อาคาชิ แม้แต่หัวใจของเขาเอง

เมื่อครั้งหนึ่งได้ได้เคยถูกเติมเต็ม ตอนนี้จึงขาดมันไม่ได้... เพียงแต่คนๆนั้นไม่ได้มาหาเขาอีกแล้ว

เขาเป็นเพียงคนธรรมดาที่อาคาชิ เซย์จูโร่คนนั้นสนใจเท่านั้น ก็แค่ความสนใจ ที่วันหนึ่งต้องหมดลง และเมื่อหมดลงแล้ว ผู้ชายคนนั้นก็จากไป

พร้อมๆกับหัวใจของเขา ที่ถูกทิ้งไว้บนพื้น

            เขาร้องไห้ยามที่เห็นอาคาชิกับผู้หญิงคนอื่น

            ยามที่ได้ยินคนอื่นเขาพูดกัน ว่าที่คู่หมั้นของทายาทนักธุรกิจที่ร่ำรวย ได้ยินคนอื่นๆบ่นว่าอิจฉาผู้หญิงคนนี้ ‘ฟุริฮาตะ โคคิ’

            ผู้หญิงผมน้ำตาลแสนสวย เหมือนกับดอกไม้ดอกใหม่ของอาคาชิ เซย์จูโร่

            คุโรโกะแค่นยิ้ม หากอาคาชิรักเธอจากใจจริงก็คงจะดี ฟุริฮาตะคนนี้ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร นับว่าสูงค่ากว่าเขามากนัก เธอควรจะได้รับสิ่งดีๆที่เหมาะสม ไม่เหมือนเขา...

++++++++++++

            ฟุริฮาตะรวบผม สวมรองเท้าบูธสีน้ำตาลเข้มเดินออกจากบ้าน เพราะว่าไม่ทันระวังหรืออย่างไรเธอก็ไม่แน่ใจ รู้ตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองเดินชนผู้ชายตัวบางๆผมฟ้าคนหนึ่งจนลงไปกองกับพื้นทั้งคู่

            “ฉะ..ฉันขอโทษค่ะ” เธอกล่าวเสียงสั่น ยังแอบสงสัยว่าตัวเองเดินไปชนคนอื่นจังๆได้อย่างไร ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้สังเกตเห็นผู้ชายตัวบางคนนี้เลยซักนิด

            “ขอโทษจริงๆค่ะ เป็นฉันไม่ทันระวังเอง” เธอบอก

            “ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่ผมวานคุณเรื่องหนึ่งจะได้ไหมครับ ?”

            ฟุริฮาตะพยักหน้า ฟังเสียงนุ่มๆของผู้ชายคนนี้ได้แต่คิดในใจ เสียงของเขานุ่มละมุนน่าฟังมาก ดวงตาสีฟ้าอ่อนคู่นี้ก็งดงามมากด้วย สวยเสียจนเธอที่เป็นผู้หญิงอาย

            “ถ้าอย่างนั้น...” เขาเงียบเสียงไป ก่อนจะยื่นกล่องเล็กๆที่มีตัวเลขเขียนไว้ด้านหน้าว่า ‘545’ มาให้เธอก่อนพูดต่อเมื่อเห็นว่าเธอยื่นมือออกไปรับ “หากไม่เป็นการรบกวนมาก ช่วยรับนี้ไว้ได้ไหมครับ”

            ฟุริฮาตะรับมันมาดู เป็นกล่องที่เล็กจริงๆ ตัวกล่องไม่ได้มีลวดลายอะไร มีเพียงตัวเลขโชว์ไว้ว่า545เท่านั้น ก่อนจะฟังเขาพูดต่อ

            “กดปุ่มข้างๆตัวเลขจะลดมาทีละ 1 ครับ คุณจะช่วยกดมันทุกวันได้ไหม เริ่มตั้งแต่วันนี้เลยน่ะครับ ?”

            ฟุริฮาตะพยักหน้า แค่กดปุ่มวันละครั้งไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย เห็นเธอทำท่าทางอย่างนี้ผู้ชายตัวบางคนนี้ก็คลี่ยิ้มจาง แต่เธอกลับรู้สึกว่ามันฝืนๆชอบกล เขาโค้งศีรษะขอบคุณแล้วเดินจากไป

            คนอะไร พิลึกจังเลย...ฟุริฮาตะคิดก่อนกดปุ่ม ตัวเลขนั้นลดลงมาหนึ่งเหลือเพียง 544 จากนั้นก็เก็บมันไว้ในกระเป๋า ก่อนออกเดินต่อ ตามทางของตนเอง...

++++++++++++

            หนึ่งปีหกเดือนถัดมา

            คุโรโกะ เท็ตสึยะยื่นเงินให้คนขับรถแท็กซี่ ก้าวขาลงมา กระชับเสื้อโค้ทของตน ในมือของเขามีดอกกุหลาบของอยู่หนึ่งดอก หลังจากผ่านไปอีกหนึ่งปีเขาก็ได้กลับมายังบ้านเกิดของเขาอีกครั้ง

            ทุกๆอย่างดูไม่เปลี่ยนไปเลย ทั้งคนทั้งสถานที่ คุโรโกะพยายามจะยกยิ้ม ทว่าเขายิ้มมันไม่ได้ ดูเหมือนว่าหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมาไม่ได้ช่วยอะไรเขามากมาย

            นับตั้งแต่วันที่เขาสูญเสีย ‘หัวใจ’ ของตัวเองไป เคยคิดว่าจะได้ความรักของคนที่รักกลับมา แต่ว่าไม่เลย

            เมื่อรู้ตัวว่ารัก เมื่อมีความสุข จากนั้นทุกๆอย่างกลับมลายหายไป

            เพราะคำว่า ‘เบื่อ’ ของผู้ชายคนหนึ่ง

            และตอนนี้ เขาเดินไปยังหน้าบ้านของผู้หญิงคนหนึ่ง ‘ฟุริฮาตะ โคคิ’

            แม้จะรู้ว่าการกระทำในอดีตของตนเองช่างโหดร้าย เปรียบเหมือนการนับวันถอยหลังให้ฟุริฮาตะคนนี้ หากว่าเธอกำลังมีความรัก หรือได้รับความรัก คุโรโกะคิดว่าฟุริฮาตะจะกดมันเรื่อยๆ จนกว่าวันนั้นจะมาถึง วันที่ต้องแยกทาง ถึงตอนนั้นฟุริฮาตะคงจะไม่กดมันอีกแล้ว แม้จะควรอวยพรให้เธอ แต่เขากลับอยากให้เธอและอาคาชิแยกทางกัน เป็นความเห็นแก่ตัวของคนที่ไม่มีค่าอย่างเขา

แต่คุโรโกะรู้ดีว่าหากย้อนเวลากลับไป เขาเองก็จะทำแบบเดิมอยู่ดี

            กับเขา 545วันสำหรับสิ่งดีๆ หนึ่งปีครึ่งสำหรับการได้รับความรักก่อนที่มันจะหมดลง คุโรโกะปาดน้ำตาเมื่อรู้สึกว่ามันจะไหลลงมาอยู่รอมร่อ

            คุโรโกะชะงักฝีเท้าเมื่อจุดหมายปลายทางอยู่ข้างหน้า ที่ข้างกระถางต้นไม้นั่นมีกล่องใบหนึ่งวางอยู่ เขาเดินเข้าไปเปิดมันด้วยความสงสัย และตามสัญชาตญาณ แม้จะดูไร้กาลเทศะมากๆก็ตาม

            ข้างในนั้นมีกล่องใบเล็กที่เขาเคยให้ผู้หญิงผมน้ำตาลคนนี้ ตัวเลขนั้นลดลงเหลือเพียง 180 เท่านั้น คุโรโกะเดาว่าเธอคงรอให้เขานำมันกลับไป

            180วัน ครึ่งปีพอดี...คุโรโกะอดนึกไม่ได้

            อาคาชิ เซย์จูโร่นั้นหมดความสนใจต่อเขาในระยะเวลาหนึ่งปีหกเดือน และหมดความสนใจต่อฟุริฮาตะภายในระยะเวลาหนึ่งปี

            ดวงตาสีฟ้าอ่อนคลอไปด้วยน้ำตา ก่อนมันจะหยดลงบนพื้น คุโรโกะเก็บกล่องนับเวลานี้ใส่กระเป๋า วางดอกกุหลาบขาวไว้แทนที่

            กุหลาบขาวสำหรับคนที่บริสุทธิ์ สำหรับคนที่มีค่า และฟุริฮาตะ โคคิเป็นหญิงสาวที่คู่ควรกับมัน

            สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดและต้องเรียนรู้คือเมื่อได้สูญเสียหัวใจของตนเองให้ใครไป ไม่อาจนำมันกลับมาได้อีก

            คุโรโกะเดินจากมา พร้อมกับน้ำตาที่หยดลงสู่พื้นดิน
 

 +++++++++++++++

END.

ปล.ขอบคุณคุณ nonono เป็นอย่างมากค่ะที่ช่วยชี้แจงให้ เราเปลี่ยนเลขแล้ว พลาดอย่างมากเลย TT