คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >>2
Title : นางฟ้าขี้แกล้ง
Cast : [exo] LULAY
Director : DRL
Summary: “ ทำไมชอบแกล้งฉันนักนะเสียวลู่??”
“ ก็เพราะหน้านายตอนโกรธมันฮาหน่ะสิอี้ชิง”
“ เสี่ยวลู่!!!!!! นายขโมยขนมฉันไปอีกแล้วใช่มั๊ย!!” เสียงใสเจือด้วยอารมณ์โมโหตะโกนดังออกมาจากห้องนอนของจางอี้ชิง ทำเอาเหล่าสมาชิกเอ็กโซเอ็มที่เหลือหยุดกิจกรรมทั้งหมดที่กำลังทำเพื่อหันไปสนใจที่ประตูห้องต้นเสียงแล้วมองสลับมาหาเจ้าของชื่อที่ถูกเรียกเสียงโหดนั่น ลู่หานนั่งยิ้มแฉ่งให้สายตาสี่คู่ที่มองมาแล้วเหลือบไปมองประตูห้องของตัวเองที่เปิดออกอย่างแรงพร้อมด้วยร่างของน้องรักตัวซีดก้าวอาดๆเข้ามายืนตรงหน้า ใบหน้าสวยเรียบนิ่งแต่สายตานี่แทบจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยทีเดียว
“ เสี่ยวลู่ นายขโมยขนมฉันอีกแล้วใช่มั๊ย??” ประโยคเดิมถูกส่งมาให้คนหน้าหวานรูมเมทของตัว
“ ขนมอะไรกัน ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” ลู่หานตอบยิ้มๆทำตาโตน่ารักส่งไปให้อี้ชิง ซึ่งมันจะดูน่ารักมากสำหรับคนที่
ไม่รู้นิสัยจริงๆของพ่อกวางน้อยคนนี้ แต่สำหรับเหล่าเมมเบอร์โดยเฉพาะอี้ชิงน้องคนสนิท ไม่มีทางที่จะไม่รู้ว่าไอ้การกระทำน่ารักๆอย่างนี้คือการท้าทายอีกฝ่ายอย่างแนบเนียน
“ อย่ามากลบเกลื่อนนะเสี่ยวลู่ มีนายคนเดียวที่ที่กล้าขโมยขนมฉัน” อี้ชิงเองก็ไม่ยอมแพ้ที่จะคาดคั้น ทั้งที่รู้ว่าพูด
ไปก็ไม่ได้ขนมคืนสักหน่อย แต่ลู่หานหน่ะยิ่งทำเฉยด้วยยิ่งได้ใจ จนตอนนี้ติดนิสัยเอาแต่ใจทุกคนต้องตามใจไปซะแล้ว
“ แหม่ชิงชิง ก็ ใช่ว่าฉันจะเป็นคนกินเก่งที่สุดซะเมื่อไร” ลู่หานยังคงยิ้มหวาน มือเรียวดึงน้องรักให้นั่งลงบนโซฟาข้างๆกันแล้วพาดแขนขึ้นโอบไหล่ไม่ให้อีกคนลุกยืน
“ ฉันก็ไม่ได้คิดว่านายกินหรอก แต่นายชอบแกล้งฉันนิ” อี้ชิงยังคงไม่ยอมแพ้ แม้จะเสียงอ่อนลงก็ตาม
“ ฉันเป็นคนอย่างนั้นในสายตานายหรอเนี้ย อืมๆ” เสี่ยวลู่พยักหน้าหงึกหงักคิดตาม แล้วหันไปยิ้มหวานให้น้องรักตัวขาวที่นั่งหน้าบูดข้างๆตัว
“ ก็ใช่หน่ะสิ ทำไมชอบแกล้งฉันนักนะเสียวลู่” อี้ชิงหันมาถามสีหน้าจริงจัง จริงๆแล้วเขาก็สงสัยอยู่เหมือนกัน เพราะทุกคนมักจะบอกว่าอี้ชิงกับเซฮุนเป็นน้องรักของลู่หาน ยิ่งต่อหน้าแฟนคลับถ้าเอ็กโซมารวมกันรองพี่ใหญ่หน้าหวานคนนี้จะตัวติดเซฮุนทำเซอร์วิทซะจนเหล่าแฟนๆฟินไปโลกหน้า แต่ถ้าแยกกันทำงานลู่หานก็จะคอยดูแลเขาตลอด แทบจะเป็นแฝดกันอยู่แล้ว แต่ทำไมพออยู่หอเสี่ยวลู่นางฟ้าของทุกคนที่น่ารักใจดีร่าเริงคนนี้ กลับมีอิมเมจที่ต่างกันราวฟ้ากับเหวได้ขนาดนี้ ทั้งขี้แกล้ง กวนประสาท เจ้าเล่ ปากร้าย แถมจะเป็นกับเขาคนเดียวอีกแหนะ
“ อยากรู้จริงง่ะ??” ใบหน้าหวานของลู่หานค่อยๆยื่นเข้าไปใกล้หน้าของคนถามช้าๆ ระยะห่างที่เคยมีลดลงเรื่อยๆจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน มือของลู่หานที่วางพาดไหล่ค่อยๆเลื่อนขึ้นจับที่ลำคอขาวของอี้ชิงไว้ แม้อีกคนจะพยายามผละตัวออกก็ไม่เป็นผล สายตาจ้องจะจับผิดของอี้ชิงในคราแรกต้องเบิกกว้างขึ้นเมื่อรู้สึกตัวว่าหน้าเขาทั้งคู่ใกล้กันจนเกินไป ทั้งตกใจทั้งอายในการกระทำของลู่หาน ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงโดยไม่รู้ตัว ก็ยิ่งมองพี่ชายเขาคนนี้ใกล้ๆก็ยิ่งรู้สึกว่าลู่หานมีใบหน้าที่หวานน่ารักมากจริงๆ ลู่หานเห็นอีกคนหน้าแดงก็อดขำไม่ได้ความพยายามที่จะแอ๊บตาโตทำหน้าแบ๊วของเขาหมดลง แทนที่ด้วยร้อยยิ้มมุมปากที่ดูมาทร้ายนิดๆแทบในทันที
“ เสี่ยวลู่..... พอแล้วน่า” เสียงทุ้มต่ำของลีดเดอร์ฝั่งเอ็มเอ่ยขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศอึดอัดนี่ แน่นอนว่าทุกการกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาของเล่าสมาชิกอีกสี่คนที่เหลือด้วย อู๋ฟานที่เห็นว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่จึงขัดขึ้น
“ ก็เพราะ.... “ เสี่ยวลู่เว้นคำพูดไป ใบหน้าหวานเรียบนิ่งจ้องเข้าไปในตาของอีกคนอย่างจริงจัง แม้จะโดนลีดเดอร์สั่งแต่มันก็ไม่ได้อยู่ในความสนใจของลู่หานเลยแม้แต่นิด เพราะคนตรงหน้าเขาตอนนี้หน้าสนใจกว่าเยอะ
“ ฉัน .....ฮาหน้านายเวลาโกรธอ่ะดิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” จบคำพี่ร้องก็ระเบิดหัวเราะลั่นห้อง ร่างบางหัวเราะตบมือจนตัวงอสีหน้าสะใจสุดชีวิตทำให้คนโดนแกล้งอ้าปากค้างงง สมองเริ่มประมวลผลของการกระทำทั้งหมดของคนที่นั่งขำกลิ้งตรงนี้ทำไปแล้วก็ถึงบางอ้อ
“ .....เสี่ยว ลู่ หาน นายแกล้งฉันอีกแล้วนะ!!!!!” มือบางผลักลู่หานสุดแรงจนอีกคนได้กลิ้งตกโซฟาตัวยาวไปจริงๆ อี้ชิงมีแววตาลังเลแวบหนึ่งที่ทำพี่ชายหน้าหวานตกโซฟาแต่ก็ต้องเปลี่ยนความคิดไปเพราะร่างที่กลิ้งอยู่บนพื้นนอกจากไม่มีทีท่าจะเจ็บ ยังเปล่งเสียงหัวเราะที่ดังกว่าเดิมมือกุมท้องกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่กับพื้นต่อ
“ 555555555+ ฮ่าๆ อี้ชิงหน้านายมันตลกอ่ะ”
“ เสี่ยวลู่ ไอ้บ้า!!!!!” คนตัวเล็กลุกเดินฟึดฟัดออกจากห้องไปอย่างลวดเร็ว พร้อมๆกับเสียงประตูหน้าที่ดังสนั่นตามมา
“ งี่เง่าจริงๆ” เป็นเสียงทุ้มเสียงเดิมที่เอ่ยขึ้น อู๋ฟานมองร่างบางที่ค่อยๆลุกขึ้นยืนขึ้นเต็มความสูง ใบหน้าหวานยิ้มน้อยๆอย่างสุขใจเมื่อตาโตจับจ้องไปที่ประตูหน้าที่เพิ่งโดนใครคนหนึ่งปิดลงเมื่อครู่
“ อะไรเล่าตุ้ยจาง นายไม่เคยจีบใครไม่เคยแอบรักใครไม่เคยมีความรักนายจะรู้ได้ไง” เสี่ยวลู่หันไปเชิดหน้าใส่คนพูดอย่างท้าทาย
“ ......นายรู้ได้ไงว่าฉันไม่เคยรัก” คริสตอบกลับหน้านิ่งสายตาคมมองไปที่จุดเดียวกับลู่หานมองเมื่อครู่ ประตูที่เพิ่งปิดไป...
“ ใคร? อย่าบอกนะว่า....” เสี่ยวลู่มองหน้าหล่อสลับกับประตูหน้าหอ ใบหน้าหวานเป็นกังวลขึ้นทันที หรือคริสจะชอบ
“ ..... ใช่ ฉันรัก....” ร่างสูงค่อยๆลุกยืนเต็มความสูงพร้อมกับชูมือขึ้นให้เห็นสิ่งที่ติดมาด้วย
“ น้องเอซ.... เนาะๆลูกป๊า ป๊ารักน้องเอซที่สุดในโลกเลยยยยย” ใบหน้าหล่อยิ้มกว้างอุ้มตุ๊กตาอัลปาก้าหน้าแกะแอ๊บแบ๊วมาถูหน้าตัวเองอย่างลุ่มหลง
“ น้องเอซก็รักป๊าที่ฉุดในโยกเบยยยยย” เสียงทุ้มที่ถูกดัดให้เล็กฟังดูกระแดะจนหน้าหมั่นไส้ แต่โทนเสียงนี้มันหน้าขนลุกสิ้นดี ของคริสพูดแทนเสียงให้เจ้าเอซ แล้วยื่นมันมาจ่อตรงหน้าลู่หาน
“ นี่แหละความรักของฉัน เพราะงั้น นายรักใครก็บอกไปตรงๆสิ” ว่าจบตุ้ยจางเทพบุตรสุดเพอร์เฟ็คของเอ็โซเอ็มก็เดินกระหนุงกระหนิงกับตุ๊กตาเข้าห้องตัวเองไป
“ .............” เหล่าสมาชิกที่เหลือมองตามไปนิ่งๆ จะบอกว่าชินก็คงได้ ก็พวกเขาเจอสภาพนี้ของคริสมาตั้งแต่พ่อเทพบุตรอู๋ฟานได้อิตัวขนฟูนี้มาสักระยะแล้วหน่ะสิ
“ สภาพแบบนี้ แล้วฉันควรเชื่อหมอนั่นมั๊ยเนี้ย” เสี่ยวลู่บ่นงึมงำ แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวเดิม
“ เฮ้อออออ” เจ้าของหน้าหวานถอนหายใจยาวขมวดคิ้วเพื่อใช่ความคิด
“ แต่ฉันว่าคริสพูดถูกนะลู่หาน นายทำอย่างงี้อี้ชิงก็ไม่รู้หรอกว่านายคิดยังไง” พี่ใหญ่แก้มป่องเอ่ยแนะอย่างอดไม่ได้ ปกติในหอเค้าก็เห็นแต่ลู่หานแกล้งเลย์ และบ่อยครั้งที่แกล้งจนน้องรักที่ไม่เคยโกรธใครอย่างเลย์ ได้โกรธจริงๆ
“ พี่ทำตัวเหมือนเด็กอนุบาลเลยนะ ชอบแกล้งคนที่ตัวเองแอบชอบอ่ะ” เทาที่นั่งเงียบมองเหตุการมาตั้งแต่ต้นเอ่ยขึ้นบ้าง
“ ทำไมฉันจะไม่อยากพูดเล่า แต่กลัวว่าบอกไปแล้วอี้ชิงจะกลัวฉันไปเลยหน่ะสิ สู้หาเศษหาเลยไปเรื่อยๆจะดีกว่าอีก55555” เสี่ยวลู่หัวเราะภูมิใจในความคิดของตน บอกไปเดี๋ยวแป๊กไง เนียนไปเรื่อยๆเหนื่อยก็พักจะฟินกว่า หึหึหึ รอยยิ้มร้ายค่อยๆเผยออกมาช้าๆบนใบหน้าหวานของคนที่แฟนๆเรียกว่ากวางน้อย ดวงตาเจ้าเล่แพรวพราว ระยิบระยับยากที่จะคาดเดา ตอนนี้ในหัวของลู่หานมีเรื่องสนุกๆมากมายที่จะแกล้งรูมเมทตัวเล็กจอมเฉื่อยชาให้แสดงอารมโกรธอย่างที่เค้าชอบมอง การกระทำของลู่หานอยู่ในสายตาของสมาชิกอีกสามคนที่นั่งเล่นอยู่ข้างๆรังสีแห่งความชั่วร้ายที่คนน่ารักแผ่ออกมาแบบไม่รุ้ตัวนั่นทำเอาทั้งสามเสียวสันหลังวาบไปตามๆกัน
“ ......เทา มินซอก นายว่าเสี่ยวลู่ดูหน้ากลัวแปลกๆมั๊ยอ่ะ???” จงแดค่อยๆขยับเก้าอี้เข้าไปชิดกับน้องเล็กของวงพลางกระซิบกระซาบถึงอาการของพี่ลองหน้าหวานที่นั่งหัวเราะคิกคักคนเดียวบนโซฟา
“ พี่เค้ายิ้มแบบนั้นมัน เหมือนจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นยังไงก็ไม่รู้นะครับ” เทาเอ่ยกลับเสียงเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ ฉันว่าอี้ชิงซวยแน่ๆงานนี้ ......” ซิ่วหมินเองก็ขยับเข้าหามักเน่ฝั่งเอ็มเช่นกัน ทั้งสามเหลือบมองคนหน้าหวานเป็นพักๆด้วยอาการหวาดกลัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ และที่แน่ๆพวกเค้าเดาได้เลยว่าในอนาคตอันใกล้นี้ จางอี้ชิง สุดที่รักของฝั่งเอ็มจะต้องมีอันอยู่อย่างไม่สงบสุขในหอแห่งนี้แน่ๆ
“ ฮะ....ชิ่วววววว!!!!!” คนตัวขาวอยู่ๆก็จามออกมาขณะที่กำลังจะกลับหอหลังจากที่ออกมาหาซื้อเค้กกับกาแฟกินเพื่อสงบสติอารมณ์
“ ทำไมอยู่ดีๆก็จามหล่ะเนี้ย .......รู้สึกหนาวๆร้อนเสียวสันหลังด้วย ยังไม่หน้าหนาวสักหน่อยอี้ชิงจะเป็นหวัดรึไงนะ” คนตัวเล็กบ่นพึมพำคนเดียวไปตลอดทาง มือเรียวยกขึ้นมาลูบแขนตัวเองเพื่อคลายอาการที่ยากจะระบุที่มานี้ โดยไม่รู้เลยว่าเมื่อกลับไปถึงหอแล้วจะต้องเจอกับแผนแกล้งคนที่แอบชอบสุดโหดของรูมเมทสุดหน้ารักอย่าง เสี่ยวลู่หาน
FIN.
ขอสารภาพว่า....แต่งเอง งง เอง มั่วเอง จนถึงที่สุดจริงๆค่ะ
อยากให้มันออกมาน่ารักไม่หวานมาก แต่ไหงกลายเป็นเนื่อเรื่องสับสนอย่างงี้ก็ไม่รุ้555
อยากแต่งยาวกว่านี้นะใจจริง แต่แค่นี้ก็จบจะไม่ลงอยุ่แล้วไง
สังเกตุจากการบรรยาย การเว้นช่องไฟ แบบมั่วๆ แปร่งๆ ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ
แล้วจบแบบรู้สึกไม่จบใช่ป่ะ คือเราอยากให้จบแบบค้างๆไว้จิ้นไว้มโนไว้ฟินกันเองอ่ะคะ
ลู่เลย์ คู่นี้เราแอบชิปแบบลับๆไม่ให้ตุ้ยจางรู้ 555 <<<นี่คือ คริสเลย์ชิปเปอร์จริงจริ๊งงงง
ถ้าไม่ดีไม่สนุกติได้เลยนะ เราห่างๆแต่งฟิคมานาน อยากพัฒนาฝีมือให้คนอ่านสนุกไปกับเรา
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ
*โบกมือหยอยๆ*
ขอบคุณธีมสวยๆ
ความคิดเห็น