เธอคือ ‘อิชินิซังชิโกะโรคุนานะฮาชิคิวจู’

เนื้อเรื่อง

 

การมีสัตว์เลี้ยงขี้อ้อน น่ารัก แสนซนคงเป็นความฝันของสาวๆส่วนใหญ่ ฉันดีใจมากตอนที่รู้ว่าฉันจะได้รับสัตว์เลี้ยงอย่างอื่นที่ไม่ใช่ปลา! ไม่ใช่ว่าปลามันไม่ดี แต่สาวๆเองก็คงอยากลองแต่งตัวให้สุนักแสนรัก แล้วดูมันเดินบิดตูดอวดชุดสวยกันใช่ไหม? คงไม่มีใครลองแบกปลาใส่โถแล้วพาไปเดินเล่นตามสวนหรอก!

 

ลูกสาวแสนรักตัวนี้ของฉันคือชิวาว่า เป็นเด็กขี้อ้อนและมีหัวน่ารักเป็นที่สุด มันทั้งขี้อ้อน แต่ก็สงบเสงี่ยมเรียบร้อยไม่ยอมเห่า ตอนที่พ่อล้อเลียนว่าลักกี้เป็นใบ้เพราะฉันพูดมากไปจนมันหูหนวก ฉันลองใช้เวลาทั้งวันในการเปิดคลิบเสียงหมาทั้งบ็อกๆ โฮ่งๆ หงิงๆ ฯลฯ ในการสอนให้มันเห่า นอกจากมันจะไม่ได้ผลแล้วคนรอบข้างยังหาว่าฉันบ้าอีกด้วย (เชอะ!)

 

ชื่อลักกี้เป็นชื่อที่ลุงของฉันตั้ง มันไม่ยุติธรรมเลย! นั่นมันชื่อผู้ชายชัดๆ ลูกสาวฉันออกจะเป็นกุลสตรีที่งดงามอย่างน้อยก็ควรมีชื่อเป็ผู้หญิงซิ! ฉันก็มีโอกาศแค่ตั้งชื่อจริงของลักกี้ชื่อจริงของลูกสาวฉันคือ ‘อิชินิซังชิโกะโรคุนานะฮาชิคิวจู’ ที่จริงมันเป็นการนับเลขหนึ่งถึงสิบในภาษาญี่ปุ่น ความจริงมันเป็นชื่อของสูกปลากัดที่ฉันเลี้ยงฉันตั้งใจว่าจะให้ตัวนี้ชื่ออิชิ ตามด้วยนิ ซัง ชิ โกะ ฯลฯไปเรื่อยๆจนกว่าจะครบทุกตัว แต่ดูเหมือนปลากับของฉันจะเป็นหมันมันเลยไม่ยอมคลอดลูกซักทีลักกี้เลยได้ชื่อนี้ไปใช้แทน

 

            ฉันว่าชื่อ ‘อิชินิซังชิโกะโรคุนานะฮาชิคิวจู’ ก็เป็นชื่อที่ไม่เลวเลยทีเดียว! แม่ชอบอ้างว่าลูกสาวจำชื่อนี้ไม่ได้หรอกฉันจึงพิสูจน์ให้ดูโดยการเรียกชื่อมันแล้วลักกี้ก็วิ่งมาหา(แม้พ่อจะค้านว่าต่อให้ฉันเรียกมันด้วยของชื่อน้องชายตัวเองมันก็ยังวิ่งมาหาฉันอยู่ดี ช่วยไม่ได้ก็มันรักฉันมากๆๆๆเลยนิหน่า) 

 

ตอนไปโรงพยาบาลสัตว์แล้วต้องเขียนชื่อสัตว์เลี้ยงลงไปเขาก็ไม่ยอมเขียนชื่อจริงของลูกสาวฉันบอกว่าไม่มีใครจำได้หรอก ตอนนี้ฉันจึงอยู่ในช่วงทดลองพ่นชื่อลูกสาวของฉันให้พ่อ (อันเป็นบุคคลที่มีความจำดีที่สุดในบ้าน) ฟังทุกๆวัน คอยดูฉันจะทำให้รู้ไปเลยว่าลูกสาวฉันชื่อชื่อ ‘อิชินิซังชิโกะโรคุนานะฮาชิคิวจู!!!’