SPACE

เนื้อเรื่อง

หลง....ไร้สติ..........สัญชาตญาณ

     ณ เรือนจำ ห้องที่ Y-196
มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ในห้องที่คับแคบและมืดมิด ดวงตาไร้แววจ้องมองอะไรบางอย่างๆเหม่อลอย ในมือถือของบางอย่าง ฝั่งตรงข้ามกับชายคนนั้นคือจิตแพทย์ในชุดขาว
จิตแพทย์ : สวัสดี เรย์
เรย์ : เช่นกัน
จิตแพทย์ : ลองเล่าเรื่องของคุรมาสิเรย์
เรย์ : เรื่องอะไร ?
จิตแพทย์ : เรื่องที่คุณเคยทำก่อนที่จะมาที่นี่
เรย์ : ก็ได้..ผมจะเล่าให้ฟัง.....
เรย์ : ตอนนั้นผมชอบเที่ยวกลางคืน คืนนั้นผมไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง ผมชอบเธอ....ผมขอคบเธอ แล้วเธอก็ตอบตกลง เราคบกันได้2เดือนกว่า กอ่นเกิดเหตุเย็นวันนั้น ผมเจอเอเดินควงกับผู้ชายอื่น ผมสะกดรอยตามเธอไป ผมเห้นเธอเข้าโรงแรมกับผู้ชายคนนั้น ผมพยายามไม่คิดอะไร ผมไปรอเธอที่บ้าน ผมนั่งรอเธอจนเช้า ผมเหลือบมองนาฬิกาแล้วเธอก็กลับมา สีหน้าของเธอบ่งบอกว่าตกใจมากเมื่อเจอผม

เรย์ : เป้นอะไรไปเป้ ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้นล่ะ
เป้ : ป่าวหนิ.....เรย์มานานรึยัง
เรย์ : ไม่นานเท่าไหร่หรอก.........เป้ คุรนอกใจผมรึปล่าว ?
เป้ : พูดอะไรน่ะ
เรย์ : ปล่าว....ไม่มีอะไร
ผมพูดเสียงเรียบๆ พลางยิ้งให้เธอ
เป้ : เป้ไม่มีทางนอกในเรยืได้หรอก เป้รักเรย์นะ
เรย์ : ครับ...ผมรุ้
ผมเดินตรงไปหาเธอ ผมกอดเธอ เธอกอดผม ผมพาเธอไปที่เตียง พวกเราคลอเคลียกันอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะนั่งคร่อมเธอ มือของผมค่อยๆประสานที่คอเธอ ออกแรงกดเพีงเล็กน้อย
เป้ : ท..ทำ.....ทำอะไรน่ะ ?
เรย์ : ลงโทาเธอไง เธอนอกใจฉั้น!!!
แล้วผมก้ออกแรงกด จนเธอ...............แน่นิ่งไป
เรย์ : เราฆ่าคนตายหรอเนี่ย หึหึ
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยพลางหัวเราะร่า ผมชำแหละศพเอเป็นชิ้นๆอย่างสวยงามเหมือนแล่เนิ้อปลา แล้วค่อยๆเอาก้อนเนื้อนั้นใส่ถุงพลาสติดสีดำแล้วยัดใส่กระเป๋าไปโยนทิ้ง

..........หลังจากนั้น

ผมไปเที่ยวต่อผมเกลียดผู้หญิงใจโลเล พวกผู้หญิงก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ ผมพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้าโรงแรมแล้วฆ่าทิ้ง เหมือนอย่างศพแรก

ผ่านไป 4 ศพ

ตำรวจก้ยังจับผมซึ่งเป้นผู้กระทำไม่ได้ วันนี้ผมจะฆ่าอีก......เหมือนกิจวัตรประจำวันตอนนี้ผมออกจากบ้าน ผมเห้นตำรวจล้อมผมไว้ มีคนหนึ่งจับเอามือไขว้หลังแล้วกดลงกับพื้น
ตำรวจ : ผมขอจับคุณในข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนาและไตร่ตรองไว้ก่อน ขอเชิญคุณไปโรงพักด้วยครับ
เรย์ : ครับ
ผมตอบด้วยเสียงเรียบๆเหมือนเช่นเคย แล้วผมก็ถุกพาตัวไป...

เรื่องเมื่อตอนนั้นก็ผ่านมา 2 ปีแล้ว

เรย์ : จนถึงตอนนี้ผมก้อยุ๋กับคุณนั่นแหละ คุณจิตแพทย์
จิตแพทย์ : ครับ...
เรย์ : ถ้าผมเปลี่ยนมันได้....ผมจะเปลี่ยนมัน.........อดีตที่ผ่านมา
จิตแพทย์ : เวลาหมดแล้ว ราตีสวัส เรย์
จิตแพทย์เดินมาหาผมพร้อมเข็มฉีดยาเหมือนอย่างเคย ปลายเข็มสีเงินเงาแทงเข้ามาทางข้อพับ น้ำใสๆในเข้มค่อยๆไหลเข้ามา ดวงตาพร่ามัว สติค่อยๆเลือนหาย ผมประคองตัวเองไม่อยุ่ ก่อนที่ผมจะตกจากเก้าอี้ ผมเห็นขวดยาบนโต๊ะจิตแพทย์ มันเขียนว่า...\"ไซยาไนท์\"... ผมขยับตัวไม่ได้ ทุกอย่างค่อยๆมืดลง ....จมดิ่งสู่ห้วงนิทราตลอดกาล....