คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Espisode :2 | 100%
ทางฝั่งไอยู เมื่อเห็นข้อความจากคนรักเธอจึงตัดสินไม่นอนพัก แต่กลับเลือกชุดเดรสสวยๆ สำหรับดินเนอร์เย็นนี้ ระหว่างที่เธอแต่งตัวเสร็จเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เชิญค่ะ”
กงลี่ แม่บ้านของจวิ้นข่ายเดินเข้ามา
“ไม่ทราบว่าคุณไอยูจะทานอาหารเย็นแบบไหนดีคะ”
ไอยูมองกงลี่และส่งยิ้มหวานให้
“วันนี้มื้อเย็นไม่ต้องทำนะคะ ป้าทำงานบ้านเสร็จอะไรเสร็จก็กลับบ้านได้เลย” ไอยูตอบ “อ่า แล้วคุณลุงสวี่จิ้งเป็นไงบ้างคะ”
ไอยูถามถึงอาการของสามีกงลี่ ที่ป่วยไม่สบาย
“อาการเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ เสี่ยวเยี่ยนลูกชายป้าเขาดูแลอยู่ อย่าห่วงเลยค่ะ” ป้ากงลี่ตอบ
ไอยูพยักหน้ารับรู้
“ถ้าป้ามีอะไรขาดเหลืออะไรบอกได้นะคะ กับข้าวก็ไม่ต้องไปซื้อทำที่นี่แล้วห่อไปกินบ้านได้เลยนะคะ” ไอยูบอก
“ค่ะ ป้าไปก่อนนะคะ” กงลี่โค้งให้ไอยูที่โค้งตอบ
ไอยูมองประตูที่ปิดลง อันที่จริงบ้านก็กว้างขวาง ป้ากงลี่สามารถย้ายครอบครัวมาอยู่ด้วยก็ได้ แต่เธอเคยชวนแล้วป้ามักจะให้เหตุผลว่าบ้านอยู่มานานไม่อยากห่างบ้าน ไอยูทำได้แต่โอเคตามใจป้าอะไรแบบนี้
ขณะที่จวิ้นข่ายเพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ โทรศัทพก็ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์ทันทีเมื่อเห็นว่าปลายสายคือใคร
“ครับ”
‘ยอโบ ฉันรออยู่หน้าสตูดิโอนะคะ’
“พี่พูดจริงเหรอ”
‘หรือจะให้ฉันเดินเข้าไปล่ะ เป็นข่าวหน้าหนึ่งได้เลยนะนั่น’
“ครับๆ ผมจะรีบไปนะ”
“จวิ้นข่ายเก้อ เย็นนี้เก้อว่างมั้ยคะ ฉันอยากชวนเก้อไปกินข้าวเย็นกัน พี่เสวี่ยเฟยกับทุกคนในกองก็ไปกันนะคะ” เสวี่ยลั่วพูดแทรกเข้ามาระหว่างที่เขาคุยกับไอยู
“ขอโทษนะ แต่ฉันมีนัดสำคัญแล้ว ขอตัว” จวิ้นข่ายพูดเสียงเย็นชาใส่ “พี่เสวี่ยเฟย เดี๋ยวผมขอคุยด้วยหน่อยนะ”
จวิ้นข่ายหันไปร้องเรียกเสวี่ยเฟยที่อยู่ตรงมุมเสื้อผ้าอีกฝั่งหนึ่ง เสวี่ยเฟยหยักหน้ารับ
“พี่ครับ” จวิ้นข่ายยกโทรศัพท์แนบหูอีกครั้ง เขาเดินผ่านเสวี่ยลั่วที่ยืนกำหมัดแน่น เม้มปากข่มอารมณ์โกรธ
‘เสน่ห์แรงนะคะ ยอโบของฉัน’
ปลายสายแซว
“ผมไม่ขำนะพี่ ผมกำลังจะออกไปนะครับ” จวิ้นข่ายบอก
‘โอเครีบๆมานะ’
แล้วไอยูก็กดวางสายไป จวิ้นข่ายกดโทรศัพท์โทรหาเสวี่ยเฟยบอกให้ออกมาหาเขาด้านหน้าสตูดิโอ ก่อนจะวางสายและทักไปหาเสี่ยวหม่าเก้อว่าให้กลับไปก่อนเลยเพราะตนจะไปกับไอยู
จวิ้นข่ายมองรถปอร์เช่สีน้ำเงินหรูที่จอดอยู่ เขารู้ทันทีเลยว่านี่คือรถของเขาที่ให้ไอยูขับ
“ยอโบ” ไอยูลงจากรถมาหาเขา
“ให้ตายเถอะพี่ ใครให้พี่แต่งตัวเซ็กซี่แบบนี้” จวิ้นข่ายพูดเสียงดัง
“ทำไมอ่ะ ไม่สวยเหรอ” ไอยูถามขึ้นพลางก้มมองสำรวจตัวเอง
“โถ่พี่ กะจะทำให้ผมหึงตายหรือไงห๊ะ” จวิ้นข่ายเอ็ดแฟนสาวที่หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“จวิ้นข่าย มีอะไรเหรอเรียกพี่มา” เสวี่ยเฟยเดินตรงมาหาจวิ้นข่าย
ไอยูมองเสวี่ยเฟย เธอจำเสวี่ยเฟยได้ คนนี้คือสไตลิสส่วนตัวของจวิ้นข่ายนั่นเอง
“พี่ ผมขอให้พี่เลิกเอาน้องสาวพี่มาทำงานด้วยนะ” จวิ้นข่ายบอกตรงๆ
เสวี่ยเฟยมองจวิ้นข่ายอย่างงุนงง
“มีอะไรหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้น” เธอถามจวิ้นข่าย
“ผมรู้สึกว่าน้องสาวพี่ไม่ได้มาทำงานน่ะครับ” จวิ้นข่ายตอบอย่างใจเย็น “เขาเหมือนจะมาตามติดชีวิตผมมากกว่า ไม่ว่าผมจะขยับไปไหนเขาก็จะขยับตามผมไปทุกที่ จนผมรู้สึกเหมือนถูกรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวนะครับ พี่ก็รู้นะว่าผมเป็นคนยังไง ผมขอบอกตรงนี้เลยว่าผมไม่โอเค”
ไอยูจับได้ถึงความฟิวส์ขาดในน้ำเสียง
“ที่รัก ใจเย็นๆนะคะ” ไอยูลูบแขนจวิ้นข่าย
“เดี๋ยวพี่จะจัดการกับน้องตัวดีเอง อย่าห่วงเลยค่ะ” เสวี่ยเฟยยืนยันให้จวิ้นข่ายมั่นใจ
“ขอบคุณครับ” จวิ้นข่ายโค้งให้เสวี่ยเฟย ที่โค้งตอบ
เสวี่ยเฟยโค้งให้ไอยูเช่นกัน ไอยูโค้งตอบ
“ผมขับเอง พี่ขึ้นรถเถอะครับ” จวิ้นข่ายพูดอย่างนุ่มนวลให้ไอยู
ไอยูเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งข้างคนขับ ที่รักหน้าแมวคนนี้เปลี่ยนอารมณ์ไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสีซะอีก
“ยอโบ ฉันมีเรื่องจะขอเรื่องหนึ่งได้มั้ยคะ” ไอยูเอ่ยถามขึ้น
“เรื่องอะไรครับ” จวิ้นข่ายถามกลับ สายตายังคงมองทางขับรถ
“คือว่ามีนิตยสารหนึ่งติดต่อมา บอกว่าอยากให้ถ่ายแบบแฟชั่นเซ็กซี่ ยอโบว่าไงคะ”
จวิ้นข่ายหันมายิ้มให้หญิงสาว
“ไม่ครับ” เขาตอบก่อนจะหันกลับไปมองทาง
ไอยูเม้มปาก ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาฮันทอเมเนเจอร์หนุ่มของเธอ
“พี่คะ บอกเขาไปเลยนะคะว่าฉัน ‘ตกลง’ ค่ะ” ไอยูพูดจบ วางสายทันที
จวิ้นข่ายเมื่อได้ยินแบบนี่เขาเบี่ยงรถและเหยียบเบรคจอดข้างทางทันที
“นี่พี่กวนประสาทผมเหรอ” จวิ้นข่ายถามเสียงดัง “ผมบอกว่าไม่คือไม่ไงพี่ ทำไมพี่ถึงบอกไปว่าตกลงล่ะห๊ะ”
ไอยูยิ้มกอดจะคว้าแขนแฟนหนุ่มมากอดเอาหน้าถูไถเหมือนแมวน้อย
“ก็ฉันอยากลองนี่คะ ถือเสียว่าฉันบอกที่รักแล้วนะคะ”
จวิ้นข่ายเม้มปากมือข้างที่กำหมัดทุบลงบนพวงมาลัยอย่างแรงพอประมาณ เขาใส่เกียร์และเริ่มออกรถอีกครั้งด้วยใจที่คุกรุ่นจนทำอะไรไม่ได้ ทำไมพี่ไม่เข้าใจผมบ้าง จะยั่วโมโหผมไปถึงไหนกันนะ โถ่เว้ย!! จวิ้นข่ายคิดในใจอย่างหงุดหงิด
ความคิดเห็น