The Little Rabbit #เจ้ากระต่ายวีกุก
เมื่อมันเป็นเรื่องจำเป็นที่ทำให้ผมต้องมาที่โลกมนุษย์
ผู้เข้าชมรวม
970
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ณ สวนบังทันแลนด์
กระต่ายนวลสีขาวดวงตาสีแดงกลมโตเป็นประกายวิ่งเล่นอยู่บนทุ่งหญ้าในสวน ณ โลกแห่งนึง ผีเสื้อหลากสีบินวนอยู่รอบๆ เสียงย่ำบนผืนหญ้าเรียกความสนใจจากกระต่ายตัวน้อย
"กุกกี้~" กระต่ายขาวนวลมองคนที่เรียกมันก่อนจะจ้องด้วยแววตากลมใส
"...."
"อึดอัดไหม ที่ต้องอยู่ในร่างนี้..." ไร้เสียงตอบจากกระต่ายตัวน้อย ถ้าตอบได้คงแปลก
"...." กระต่ายตัวน้อยยืนสองขามองคนที่พูดกับมันพร้อมกระพริบตาอย่างสงสัย
"พี่เป็นห่วงเรานะ พี่จะให้เราไปอยู่โลกมนุษย์ดีไหมนะ?" ดวงตากลมโตดูมีความตื่นเต้นขึ้นมาทันที ใช่ฟังออกแต่แค่พูดไม่ได้เพราะอยู่ในร่างกระต่าย
"....."
"แต่มีข้อแม้ นายจะเป็นมนุษย์ได้หลังจาก 2 ทุ่มถึง ตี 5 เพื่อความปลอดภัยของนายเอง" กระต่ายน้อยเหมือนรับฟังและเข้าใจกับสิ่งที่คนตรงหน้าพูด
จองกุกเป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาน่ารัก มีพี่ชายชื่อซอกจิน เป็นเทพแห่งสวนบังทันแลนด์ ที่รักความสงบ วันนึง จองกุกโดนจ้องทำร้ายจากอีกโลกนึง ซอกจินมีเพียงจองกุกเป็นน้องชายเพียงคนเดียวที่เขารักมาก เขาได้ร่ายมนต์ให้จองกุกกลายเป็นกระต่ายที่อยู่ในสวน เพื่อป้องกันจากคนอีกโลก เขาปกปิดจองกุกจากคนอีกโลกมา 2 ปี นับตั้งแต่เกิดเรื่อง
ไม่นานมานี้ซอกจินได้ข่าวจากคนของเขาว่าโลกอีกด้านจะเริ่มโจมตีหนักขึ้น ถ้าไม่ส่งตัวจองกุกมา เขาไม่อยากให้ฝั่งนั้นได้ตัวจองกุกเลยเริ่มคิดการให้จองกุกไปอยู่ที่โลกมนุษย์ เพื่อให้ห่างไกลจากที่แห่งนี้
ณ โลกมนุษย์
"กุกกี้~ "
"......." ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน รอบข้างมีแต่ความเงียบ มีเพียงผู้ชายชุดสูทสีขาวกับกระต่ายน้อยในมือของเขา
"ดูแลตัวเองดีๆนะ พี่จะให้นายไปอยู่บ้านคนที่พี่เลือกไว้ พี่เชื่อว่าเค้าจะดูแลนายดี เป็นไปได้... ถ้าเป็นคนแล้วรีบหาเสื้อใส่ซะ..ถ้าหมอนั่นเกิดเห็นนายเป็นคนนายต้องทำให้เค้าห้ามบอกใครเด็ดขาด รู้ไหม..นายจะเป็นคนได้ตั้งแต่คืนพรุ่งนี้" ดวงตากลมโตมองคนที่อุ้มก่อนจะกระโดดลงไปอยู่หน้าประตู ซอกจินมองน้องชายในร่างกระต่ายของตัวเองก่อนจะยิ้มออกมา
"เอาล่ะ! พี่จะมาเยี่ยมบ่อยๆ" ว่าจบคนเป็นพี่ก็เดินไปเคาะประตูแรงๆ ก่อนจะถอยออก ไม่นานร่างกายของคนเป็นพี่ก็หายลับไป พร้อมกับประตูที่เปิดออกมา
.
.
.
"เอ๊ะ? กระต่ายหรอ?" แทฮยอง เจ้าของบ้านมองกระต่ายตัวสีขาวที่กำลังจ้องตัวเองอยู่ เสียงเคาะประตูเมื่อกี้ ใครเคาะกัน ไม่ได้คิดอะไรมากเขาเหลือบไปเห็นแผ่นกระดาษที่วางข้างกระต่ายน้อย ก่อนจะหยิบขึ้นมาอ่าน
.
.
'ช่วยดูแลผมทีนะครับ'
ผลงานอื่นๆ ของ CameraG ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ CameraG
ความคิดเห็น