OMG!! ฉันเป็นนางเอกล่ะค่ะ!!

บทนำของนิทานอันแสนหวาน...

         “คุณแม่ค่ะๆ เล่านิทานให้ฟังหน่อยสิค่ะ หนูดีนอนไม่หลับค่ะ”

         เสียงก้องกังวานใสของเด็กหญิงร่างเล็ก ดวงหน้าจิ้มลิ้มลุกจากเตียงนอนตัวเองมาเขย่าผู้เป็นแม่อย่างรบเร้า เพราะเด็กน้อยอยากจะฟังนิทานเรื่องสนุกของคุณแม่ก่อนนอนเหมือนเช่นเคย

         “หนูดีค่ะ แต่ได้เวลานอนแล้วนะลูก ดึกมากแล้ว คุณแม่วะ...”

         “ไม่เอาค่ะ! ไหนคุณแม่สัญญาไว้ยังไงค่ะว่าจะเล่าให้ฟังวันนี้! คุณแม่จะผิดสัญญาเหรอค่ะ?”

        หนูดีหน้ามุ่ยก่อนจะเบะปาก และนั่นก็ทำให้ผู้เป็นแม่ทราบได้ในทันทีว่าเด็กน้อยผู้น่ารักผู้นี้กำลังจะร้องให้ เพราะเธอไม่เล่านิทานให้ฟังดั่งที่เคยสัญญากับเด็กน้อยเอาไว้

        “ฮึกๆ ฮื่อๆ มะ ไม่ฟังแล้วก้อด้ายค่ะ มะฟังละ แล้วก็ได้ ฮื่อๆ”

        “โอ๋ๆ ลูกรัก ก็ได้ค่ะก็ได้ คุณแม่เล่าให้ฟังก็ได้ค่ะ แต่เอาแค่เริ่มพอนะคะ ที่เหลือค่อยมาต่อกันวันอื่น เนอะ!”

        เมื่อเห็นแก้วตาดวงใจของเธอร้องให้ ผู้เป็นแม่จึงยอมใจอ่อน เล่านิทานให้ลูกน้อยฟังแต่โดยดี ส่วนเด็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มแป้น ก่อนจะพยักหน้าตกลงทันทีก่อนที่เธอจะไม่ได้ฟัง และที่สำคัญก่อนที่คุณแม่จะเปลี่ยนใจ

        ฝ่ายผู้เป็นแม่เมื่อเห็นลูกน้อยสงบ และดวงตากลมโตนั้นมองเธออย่างตั้งใจ ใจจดจ่อ เพื่อรอฟังถ้อยคำที่กำลังจะออกจากปากเธอนั้นก็ยิ้มหวานก่อนเริ่มเล่า

      “เอาล่ะเรื่องที่แม่จะเล่าเป็นเรื่องราวของสตรีสูงศักดิ์ผู้หนึ่งนามว่า ...รีอาน่า... สตรีผู้สง่างามและองอาจ แต่กลับอ่อนหวานราวดอกไม้งามแรกแย้ม ซึ่งเรื่องราวนั้นมีอยู่ว่า....”

        ***พร้อมฟังนิทานกันรึยังเอ๋ย...ถ้าพร้อมแล้วกดไปตอนต่อไปกันเล้ย!! เย้!!!***