[EXO FIC] CHANYEOLXBAEKHYUN - My Addict

ลำดับตอนที่ #2 : PART 1 : FORTUNE ♡ [ 50 % ]

“ My Addict “

1^ST PART [Fortune]

การที่เราได้มาพบกันมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ . . . . . . . . .

 แต่มันคือ “โชคชะตา”

PARK CHANYEOL’S PART

 

เช้าวันเสาร์ที่อาจจะเป็นอะไรที่น่ายินดีกับใครหลายๆคน เพราะเป็นวันที่จะได้หยุดพักผ่อนหรือออกไปเที่ยวหรือออกไปพบปะผู้คนหรืออะไรก็ช่างเถอะ แต่สำหรับผม “ปาร์ค ชานยอล” คนนี้ ไม่ได้มองว่าวันเสาร์อาทิตย์ เป็นวันที่น่าติ่นเต้น เป็นวันพิเศษพิโสอะไรมากมาย ก็เป็นแค่อีกวันที่ผมไม่ได้ไปโรงเรียนเท่านั้นแหละ …………….

.

.

.

.

และวันนี้ผมก็ไม่ได้คิดด้วยว่าจะออกไปเที่ยวที่ไหน ผมคิดว่าผมจะอยู่ที่บ้าน อยู่ในห้อง นอนเล่น อ่านหนังสือ เล่นกีตาร์ของผมไปเรื่อยเปื่อย ผมมักจะเป็นแบบนี้ ก็ผมไม่มีแก๊งค์เพื่อนเหมือนกับคนอื่นๆ เพราะผมคิดว่าการมีเพื่อนเยอะๆมันวุ่นวาย แต่ผมก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครคบ แค่ผมไม่อยากคบกับใคร ก็แค่นั้น แต่ผมก็มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงนะ มันชื่อ “ไอ้ไค”

ใช่ ...... ไอ้ไคคือ เพื่อนคนเดียวของผมตั้งแต่ผมเกิดมาจนถึงตอนนี้

.

.

.

.

“ I knew I loved you before I met you I think I dreamed you into life ~~~~~” เสียงริงโทนจากโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ผมไม่สงสัยเลยว่าใครจะโทรมาในเช้าวันเสาร์แบบนี้

“ฮัลโหล ไอ้ยอล มึงอยู่ไหนวะ”

“เออ กูก็อยู่บ้านดิ มึงถามทำไม มึงก็รู้อยู่แล้ว ถ้าไม่อยู่บ้านกูจะไปไหนได้วะ”

แล้วก็เป็นไอ้ “ไค” นั่นเองที่โทรมา ที่ผมไม่สงสัยว่าใครจะโทรมาก็เพราะผมไม่ได้มีเพื่อนฝูงที่ไหนนอกจากมันคนเดียวนี่  และมันก็มักจะถามผมอยู่ตลอดว่าผมน่ะอยู่ไหน ทั้งๆที่มันก็รู้แก่ใจอยู่แล้ว คนอย่างผมจะไปไหนได้ล่ะในเช้าวันเสาร์แบบนี้ นอกจากอยู่บ้าน ......  ._____.

“เออดีเลย วันนี้มีหนังผีออกใหม่ว่ะ กูอยากซื้อมาดูที่บ้าน และวันนี้มึงก็ต้องมาดูหนังผีเป็นเพื่อนกูด้วยนะ เจอกันที่หน้าห้างเหมือนเดิม รีบมา อย่าช้านะ 10 โมงมึงต้องมา แล้วกูจะรอ บาย”

“ตู๊ดๆๆๆ”

ไอ้ไควางสายไปแล้ว แต่ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยซักคำ ......

.

.

.

.แล้วไอ่ที่ต้องไปดูหนังผีเป็นเพื่อนมันที่บ้านมันนี่มันอะไร ไม่ถงถามผมซักนิดว่าอยากดูมั้ย อืม... ดี ไหนๆวันนี้ก็ไม่ได้ไปไหนแล้วนี่ ออกไปกับมันก็ได้

.

.

.

.

ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ต้องอาบเร็วๆด้วยสิ นี่มันจะ 9 โมงแล้ว เดี๋ยวไอ้ไคแม่งด่าผมว่าไปช้าอีก

ใช้เวลาไม่นาน ผมก็อาบน้ำเสร็จ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ วันนี้ผมเลือกที่จะใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีเขียวแก่ กับกางเกงยีนขาสามส่วนสีน้ำเงิน ใส่แว่นกันแดดหน่อยก็น่าจะดีนะ วันนี้แดดแรง

 ผมจัดการใส่เสื้อผ้าและสวมแว่นตากันแดดขอบสีส้มของผม ก่อนที่จะเดินออกจากห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นสองของบ้าน

.

.

.

.

ผมเดินลงจากบันได้บ้านลงมา เห็นพี่คริสกับพี่เลย์กำลังทำขนมเค้กก้อนใหญ่อยู่ในครัว เอาอีกแล้วสองคนนี้.... ไม่ใช่วันเกิดใครที่ไหนหรอก ก็สองคนนี้ชอบทำเค้กแล้วเอายัดเยียดให้ผมกินอยู่เรื่อย พี่สองคนชอบอ้างเหตุผลว่า “ก็ชานยอลอ่ะชอบเงียบ ไม่สดใสเลย รู้ไม๊ว่าน้ำตาลทำให้คนเราสดใสขึ้นมาได้นะ” จริงๆผมก็ไม่ใช่คนเงียบนะ ก็อยากคุยเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะคุยอะไรนี่สิ ผมก็ได้แต่ฟังเหตุผลของพี่คริสกับพี่เลย์ และก็ยอมกินขนมทุกอย่างที่พี่สองคนเค้าทำให้กินตลอด แต่ขนมวันนี้ไม่ธรรมดา น้ำหนักของผมคงขึ้นไม่ต่ำกว่า 2 กิโลแน่

ก็เค้กมันก้อนใหญ่ขนาดนั้นนี่ ........

.

.

.

.

“อ้าว ! ชานยอล ลงมาพอดีเลย มาทานข้าวก่อนนะ และนี่ขนมเค้กจะเสร็จแล้วพอดี”

พี่เลย์หันมาพูดกับผม พี่เค้ามักจะดีกับผมเสมอนั่นแหละ วันนี้พี่เลย์ใส่ผ้ากันเปื้อนสีส้มอ่อนลายหมู และมัดผมจุกเล็กๆไว้สองข้าง มันทำให้พี่เค้าดูน่ารักสดใสมากๆ

“ชานยอลวันนี้แต่งตัวจะออกไปไหน หื้อ ??”

พี่คริสก็ถามผมเหมือนกัน  พี่ชายของผมเอากับเค้าด้วย ใส่ผ้ากันเปื้อนสีส้มลายหมูเหมือนพี่เลย์ แถมยังมัดจุกสองข้างเหมือนกันอีก สองคนนี้ชอบใส่อะไรที่เป็นคู่ๆกันตลอดเลยสินะ .....

“จะออกไปซื้อหนังไปดูบ้านไอ้ไค วันนี้อาจจะกลับเย็นๆหน่อย พวกพี่สองคนทานข้าวเย็นกันได้เลย ไม่ต้องรอ”

“โอเค งั้นมากินข้าวก่อน ตักเอาเอง ข้าวต้มอยู่ในหม้อนะ”

พี่คริสพูด ก่อนที่จะหันไปสนใจกับขนมเค้กก้อนโตต่อ ….

“เดี๋ยวออกไปหาอะไรทานที่ห้างกับไอ้ไค เดี๋ยวจะสาย  ผมไปก่อน”

ผมพูดและเดินออกไปใส่รองเท้าที่หน้าประตูบ้าน

“อ้าว แล้วเค้กล่ะ เอาเค้กไปฝากไคหน่อยสิชานยอล”

“ไว้คราวหลังแล้วกัน วันนี้สายแล้วพี่เลย์”

ผมเลือกที่จะไม่หอบเค้กก้อนนั้นไปฝากไอ้ไค เพราะผมคิดว่ามันรกไม้รกมือซะเปล่าๆ และผมก็คิดว่าไอ้ไคมันคงไม่ชอบกินเค้กครีมอะไรแบบนี้

.

.

.

.

ผมเดินออกจากบ้านไปที่ป้ายรถเมล์ ดูนาฬิกา ปรากฏว่าตอนนี้ 9.45 เข้าไปแล้ว เอาแล้วไง อุตส่าห์อาบน้ำแบบรีบๆแล้วนะเนี่ย ช้าอีกจนได้ สาบานได้เลยว่าไอ้ไคมันต้องมาถึงห้างก่อนผม ป่านนี้คงรอจนรากงอกแล้วมั้ง

BYUN BAEKHYUN’S PART

“ฮ้าวววววววววววว ~~”

แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านผ้าม่านสีน้ำตาลอ่อนๆในห้องนอนที่ไม่ใหญ่และก็ไม่เล็กของผม วันนี้เป็นเช้าวันเสาร์  ผมล่ะชอบวันเสาร์ซะจริง

เพราะจะได้นอนตื่นสายๆ และก็ไม่ต้องไปทำงานไงล่ะ……

.

.

.

.

ผมยกตัวขึ้นมาจากเตียงนอน ขยี้ตาเบาๆ ก่อนที่จะสอดสายตาไปยังนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังห้อง

ซึ่งตอนนี้เป็นเวลา 9.00 โมงเช้า

อ่า... พึ่งจะ 9.00 โมงเอง

ผมจัดการเปิดทีวีเครื่องเล็กที่อยู่ปลายเตียงทิ้งเอาไว้ของผม ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงนอนและเดินไปยังห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน

วันนี้กะว่าจะไม่ออกไปไหน จะนอนดูซีรี่เรื่องเก่าให้มันจบ อารมณ์กำลังค้าง ....

ผมเดินมาบีบยาสีฟันโคโดโมะรสสตรอเบอรี่ลงบนแปรงสีฟันสีฟันสีน้ำตาล แล้วจัดการแปรงฟันเบาๆ

สาเหตุที่ผมต้องใช้ยาสีฟันโคโดโมะ เนื่องจากผมเป็นคนที่แพ้มินต์ เลยใช้ยาสีฟันผู้ใหญ่ไม่ได้

ถูไปถูมาได้ซักพักผมก็ได้ยินเสียงทีวีที่ดังลอดเข้ามาในห้องน้ำ

“วันนี้ ทางร้านของเรามีโปรโมชั่นพิเศษ สำหรับลูกค้าที่ชื่นชอบการดูซีรี่ทุกแนว ซีรี่ทุกเรื่องลด 50%  ย้ำ  50%! สินค้ามีจำนวนจำกัด หมดแล้วหมดเลย โปรโมชั่นสิ้นสุดวันนี้ เวลาบ่ายสามโมงค่าาาาาาาา แล้วเจอกันนะคะ”

ฮะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะ O_o……..

ซีรี่ลด 50% เหรอ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ให้ตายเหอะ ลดเยอะขนาดนี้พลาดไม่ได้แล้ว

เมื่อได้ยินดังนั้น ผมก็รีบถูฟันแบบไม่คิดชีวิต ย้ำ!! ไม่คิดชีวิต แล้วรีบบ้วนน้ำเปล่าทันที

น้ำเนิ้มไม่ต้องอาบมันละ เดี๋ยวซีรี่หมด ไม่อาบวันนึงคงไม่เป็นไร ผมไม่ใช่คนตัวเหม็นซักหน่อย

ผมรีบจัดการถอดชุดนอนและเปลี่ยนเป็นชุดออกไปข้างนอกแทน วันนี้ผมใส่เสื้อยืดสีน้ำตาล กางเกงสีครีม  วันนี้แดดแรง ผมจึงหยิบหมวกและเสื้อแจ๊คเก็ตไปด้วย

ผมรีบเดินออกจากคอนโด และตรงไปที่ลานจอดรถ

จัดการไขกุญแจที่ล้อของจักรยาน Kitty Fixedgear คู่ใจของผม แล้วรีบปั่นไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดของผมมากนัก

ลืมไปเลยว่าผมยังไม่ได้กินข้าวเช้า ค่อยไปหาอะไรกินที่ห้างแล้วกัน นาทีนี้ซีรี่สำคัญที่สุด.........

< 30 % >

……………………………………………………………………………………………
 

Kim Joining’s Part

ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในร้าน Starbuck coffee สั่งนมสดคาราเมลมากินหมดไปแล้ว 2 แก้ว จนตอนนี้น้ำเต็มท้อง และผมก็เริ่มจะปวดฉี่แล้วด้วย ไอ้ชานยอลก็ยังไม่โผล่หัวมาซะที

ช้าตลอดเลยไอ้นี่ ....... ( - * - )

ผมตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำก่อน เพราะผมคิดว่าถ้าผมรอให้มันมาถึงก็คงอีกนาน ฉี่ผมได้แตกกันพอดี

ผมเดินมาเข้าห้องน้ำของห้างสรรพสินค้า จัดการธุระของผมจนเสร็จสรรพเรียบร้อย และผมก็

ออกมาเดินเล่นในห้างโซนร้านขายภาพยนตร์  เดินดูนู่น ดูนี่ไปเรื่อย จนหันไปมองนาฬิกา

โฮลี่ชิท!!!!!!!!!!!!!!  10.30 โมงครึ่งแล้ว

 เอ่า ! ลืมโทรหาไอ้ชานยอล !!!!!!!!!!!!!  อิ____อิ

ผมหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาที่เมนูโทรศัพท์แล้วกดเบอร์ไอ้ชานยอล ผมไม่ต้องเปิดดูในรายชื่อผมก็จำได้ฝังใจไม่เคยลืม ก็มันเป็นเพื่อนคนเดียวของผมนี่ แต่ยังไม่ทันได้กดโทรออก เสียงริงโทนจากโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นมาซะก่อน  และก็เป็นไอ้ “ชานยอล” นั่นเอง

ที่โทรมา

“ฮัลโหล ไอ้ไค บอกให้กูมารอ แล้วมึงหายหัวไปไหนวะ กูมาถึงแล้ว หามึงไม่เจอ มึงอยู่ไหน??”

พอผมกดรับปุ๊บ ยังไม่ทันได้พูดคำว่า “ฮัลโหล” ไอ้ชานยอลก็แร๊บออกมารัวๆ เสียงใหญ่ๆของมันกำลังทำให้ผมเป็นโรคประสาทฉับพลัน ( =  = ‘ )
 

“เออ มึงคิดว่ามึงรอกูนานมากแค่ไหนวะ กูรอมึงจนแดกนมปั่นสองแก้วจนฉี่จะแตก เลยเดินออกมาฉี่เนี่ย กูอยู่ตรงโซนขายหนังผีอ่ะ ร้านเดิม มึงเดินมาเลย”

“เออๆ รอตรงนั้นเดี๋ยวไปหา ตอนนี้กูอยู่ร้านขายกีตาร์ กำลังดูกีตาร์อยู่”

“อื้อ โอเค แค่นี้แหละ มาไวๆ”

“ตู๊ดๆๆๆ”

ผมกดวางสายไปแล้ว คาดว่าอีกซักแปปไอ้ชานยอลมันก็คงจะมา ผมก็เลยเดินวนๆอยู่ตรงโซนหนังผีแล้วเดินเลือกดีวีดีหนังผีใส่ตะกร้ารอมันไปเรื่อยๆ มีแต่เรื่องน่าสนุกทั้งนั้น วันนี้ต้องซื้อไปเยอะๆหน่อย ก็ไอ้ชานยอลอุตส่าห์มาดูเป็นเพื่อนทั้งที .......
 

DO KYUNGSOO’S part

“ลูกชายของผมเป็นคนค่อนข้างเงียบ เย็นชา แล้วก็เก็บตัวครับ เขาไม่มีแก๊งเพื่อนเหมือนเด็ก ม.ปลายคนอื่นๆ เขามีเพื่อนสนิทแค่ 1 คน และเพื่อนของเขาก็มีนิสัยคล้ายๆกันกับเขา”

“ผมกับภรรยาไม่ค่อยได้กลับเกาหลี ถึงได้กลับก็อยู่ที่เกาหลีได้ซัก 2 – 3 อาทิตย์ก็ต้องกลับไปทำงานที่อเมริกาต่อ ลูกชายของผมเลยอยู่กับแม่บ้านและคนสวน ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่า นิสัยเย็นชาของเขาจะมาจากการที่ผมกับภรรยาไม่ค่อยมีเวลาให้หรือเปล่า แต่งานมันจำเป็นจริงๆนี่ครับ ผมเลยคิดว่าถ้าเป็นบริษัทของคุณต้องช่วยได้แน่ ช่วยผมทีเถอะนะครับ คิดว่าผมขอร้อง”

“เฮ้อ”  ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ นึกถึงคำที่คุณคิม อูยองพูด แล้วก็ยิ่งเครียด แต่ทำไงได้ล่ะ ลูกค้าอยากให้เราช่วยเราก็ต้องช่วยนี่นา ก็นี่มันเป็นหน้าที่ของผมนิ

 

 ผมเดินคิ้วผูกโบว์ออกมาจากร้านอาหาร Fuji ในห้างสรรพสินค้า หลังแยกกับคุณคิม อูยองได้เมื่อตะกี้นี้ และผมก็ตกลงรับปากเขาแล้วเรียบร้อยว่าจะช่วยเทรนด์ให้  ……..
 

“ เงียบ เย็นชา เก็บตัว ”

นิสัยของลูกชายคุณคิม อูยอง จะว่าไปแล้วก็คล้ายๆกับน้องชายของพี่คริสที่ชื่อ “ชานยอล” เลยนี่

ผมออกมาเดินเล่นในโซนภาพยนตร์ของห้างสรรพสินค้า ว่าจะมาซื้อซีรี่ไปฝากแบคกี้ซะหน่อย ผมเดินมาหยุดตรงที่โซนหนังผี แล้วผมก็เห็นว่ามีคนเยอะมากกำลังมุงกันอยู่ที่โซนซีรี่แนวดราม่า ผมแปลกใจเล็กน้อย ทำไมคนมุงเยอะจัง

“~ ~ ~เร่เข้ามานะคะ เร่เข้ามา วันนี้ซี่รี่ทุกเรื่อง ทุกแนว ทางห้างเราจัดหนัก จัดเต็ม ลด 50 % ช้าหมดอดนะคะจะบอกให้ เร่เข้ามาค่ะ เร่เข้ามา ~~~”

อ๋อ ที่แท้ก็ SALE 50 % นี่เอง มิน่าล่ะ คนถึงมุงเยอะขนาดนั้น ผมเดาได้เลยว่า แบคกี้ เพื่อนรักของผมจะต้องอยู่ที่นั่นแน่ ของแบบนี้เขาไม่เคยพลาดอยู่แล้ว เพราะเขาชอบดูซีรี่มาก

“โอ๊ย!!!!!!!!!!  ซี๊ดดดด ”

ผมแผลอซี๊ดปากออกมาเสียงดังลั่น มีคนเหยียบเท้าผม !!! ทำให้ผู้คนแถวนั้นหันมามองจุดที่ผมยืนอยู่เป็นตาเดียว

ใช่.......... รวมถึงฝูงชนที่อยู่ในโซนซีรี่ด้วย

.

.

.

.

ผมไม่สนใจฝูงชนที่มองมาแต่อย่างใด ผมหันหน้าขึ้นไปมองที่ต้นเหตุอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะพบกับผู้ชายผิวสีแทนคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังมองหน้าผมอยู่ด้วยอาการไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย 

แหม...... เหยียบเท้าคนอื่นแล้วยังทำหน้ามึนได้อีกนะ คนบ้าอะไร ไร้มารยาทที่สุด!

“นี่นาย ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทรึไง เหยียบเท้าคนอื่น ยังมาทำหน้ามึนใส่อีก”

ผมไม่รอช้า ถามคำถามที่ฟังแล้วเหมือนจะเป็นการด่าไปในตัวด้วย ........... 
 

“ . . . . . . . . . .”

เงียบ ...... ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา แต่ผู้ชายคนที่อยู่ตรงหน้าผมกลับเลิกคิ้วทั้งสองข้างขึ้นและทำหน้าตากวนประสาทให้ผมแทน! รู้ไหมตอนนี้ผมโกรธมากจนจะพ่นไฟได้อยู่แล้ว เดี๋ยวก็พ่นใส่ให้หน้าดำกว่าเดิมเลยนี่! 

“ว่ายังไงฮะ ตอบมาสิ ทำหน้ามึนใส่ทำไม  ขอโทษฉันเลย เร็วๆ ”  ผมพูดต่อไปอีก ผมไม่สนใจ เขาไม่ตอบผมก็ช่าง ตอนนี้แค่เขาขอโทษผมก็พอ และผมก็พร้อมจบเรื่องนี้ทันทีที่เขาพูดขอโทษ

“ทำตาให้มันดีๆหน่อยคุณอ่ะ ตาคุณจะหลุดออกมานอกเบ้าอยู่แล้ว ตาคนหรือไข่ห่านกันแน่วะครับ?”

“ชั้นตาโตเป็นไข่ห่านแล้วมันนักหัวนายมากหรือไง ไอ่เด็กดำเอ้ย!”  

หนอย !! บังอาจมาว่าตาผมเป็นไข่ห่านได้ยังไง ไอ้ดำนี่ ต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว ตอนแรกก็อุตส่าห์มองเป็นผิวสีแทนแล้วนะ แต่ตอนนี้ขอเรียกว่าไอ้เด็กดำอย่างเป็นทางการก็แล้วกัน

“หน้าตาไม่ดีแล้วยังนิสัยไม่ดีอีกนะไอ้เด็กบ้า นี่ ! ตกลงจะขอโทษไม๊ฮะ”

“ตอนแรกก็ว่าจะขอโทษ แต่คุณมาด่าผมแบบนี้ ผมเลยคิดว่า ไม่ขอโทษดีกว่า”

ผมกับเด็กดำยืนเถียงกันอยู่ซักพัก ไม่สิจะเรียกว่าเถียงไม่ได้ เรียกว่า ผมแร๊บด่าเขาอยู่ฝ่ายเดียวน่าจะถูกกว่า ก็มันน่าโมโหไหมล่ะ ผมพูดอะไรไป เขาก็ได้แต่ทำหน้ามึนใส่อยู่นั่นแหละ บอกได้เลยว่าผมอารมณ์เสียมาก  และในที่สุด ผมกับเด็กดำก็โดน ร.ป.ภ. ของห้างลากออกไปทั้งคู่

 บ่องตง อาย จนอยากซุกแผ่นดินหนี ....... 

ไอ้เด็กดำ ไอ้ตัวซวย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“โว๊ะ ไอ้ชานยอลวันนี้กูซวยจริงๆว่ะ เจอคนบ้าหาเรื่อง เลยโดน ร.ป.ภ. จับออกมานอกห้างเนี่ย วันนี้กูคงต้องกลับบ้านก่อนมึงและ กูอารมณ์เสีย คันตีน! ไม่มีอารมณ์ดูหนังผีกับมึง เอาไว้วันหลังนะ”

เด็กดำคนนั้นพูดโทรศัพท์กับเพื่อนของเขาแล้วหันมามองหน้าผม เขาทำปากยู่ๆใส่ผมตอนที่เขาพูดว่า “คันตีน” ด้วย นั่นทำให้ผมรู้ว่า “คนบ้า” ที่เขาพูดถึงจะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากผม
 

“จิ๊” ผมจิ๊ปากใส่เขาไป 1 ทีพร้อมเหลือกตาให้เขาด้วย ผมไม่คิดจะด่าอะไรเขาอีกแล้วล่ะ เพราะด่าไปหมดแล้ว

“คยองซู นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงโดนลากออกมาอย่างนี้ล่ะ” แบคกี้ถามผม เขาเดินมาหาผมที่หน้าห้างพร้อมกับถุงใส่ซีรี่เต็มไม้เต็มมือไปหมด ผมคิดไม่ผิดเลยว่างานนี้เขาต้องมา 

“ช่างมันเถอะแบคกี้ ฉันไม่อยากจะเสวนากับ คนชั่ว อีกแล้ว ตอนนี้เรากลับบ้านกันเถอะ”

ผมตอบแบคฮยอนไป แต่เน้นๆ คำว่า “คนชั่ว” แล้วหันหน้าไปมองไอ้เด็กดำตรงนั้นหน่อยนึง ให้มันรู้ว่ามันไม่ได้แขวะผมอยู่ฝ่ายเดียว

เด็กดำคนนั้นทำหน้าเฉยๆ เขาหันมาทางผมแล้วก็ลุกยืนขึ้น และก็เดินออกไปแบบไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“ป้าบบบบ!”

“เอ๋ง เอ๋ง เอ๋ง”

O_o โอ้พระเจ้า! O_o

เด็กดำคนนั้นเตะหมา ทิ้งให้ผมกับแบคฮยอนยืนอึ้งกันอยู่แบบนั้น

“คนอะไรใจร้ายจังเลย” แบคฮยอนพูดและรีบปรี่เข้าไปหาหมาตัวนั้น และเข้าไปลูบหัวมันไปมา

“ใช่ หน้าตาไม่ดีและยังนิสัยไม่ดีอีก” ผมพูดกับแบคฮยอน

อย่าให้เจออีกคนแบบนี้น่ะ แม่จะตบซ้ายตบขวาเลยคอยดู . . . . . . . . . .
 

< 50 % >

 

ช่วง เวิ่นเว้อใสๆ สไตล์ไรท์เตอร์ SmoothKris ( - .. - )

สวัสดีค่าทุกคน ~  วันนี้ไรท์เตอร์มาต่อให้แล้วอีก 20 % นะคะ เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย ???

จงอินออกมาก็กวนใส่โด้เลย ส่วนโด้ก็วีนแตกกลางห้างอีก 5555555555555555555555

ขอบอกว่าฉากเหยียบเท้ากันนี่ ไรท์แต่งไปก็ขำไปค่ะ เพราะเคยเกิดขึ้นกับตัวเอง ฟีลลิ่งมันเป็นแบบนี้เลย

 บางคนอ่านแล้วก็อาจสงสัย ทำไมคู่พระรองและนางรอง(???) ออกก่อนพระเอกกับนางเอก(???) ไรท์ตอบเลยค่ะว่า “ไม่รู้” 5555 ก็มันแต่งออกมาแล้วก็ได้แบบนี้เองค่า ส่วนตอนที่แบคกับหยอยจะเจอกันจะเป็นยังไงก็ติดตามกันด้วยนะคะ รับรองจะตั้งใจแต่งสุดฝีมือค่า ~

วันนี้ไรท์เหนื่อยมากค่ะ เพราะซ้อมเต้นงาน Open house ที่ รร. ให้เพื่อน ปวดขามากค่ะ ตอนแรกพ่อไรท์บอกให้ไปพักไม่ต้องเปิดคอม แต่มันก็อดเปิดไม่ได้ เพราะสัญญากับรีดแล้วว่าจะมาต่อให้วันนี้

ไรท์เห็นวิวแล้ว ก็เกือบร้อยแล้วนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน แต่ คอมเม้นต์ยังน้อยอยู่เลย บางทีไรท์ก็อยากรู้ความเห็นของรีดบ้างอ่ะค่ะ รีดแค่เม้นเล็กๆน้อยๆ เม้นแค่จุดเดียว จุดเดียว ก็ได้นะคะ อย่างน้อยก็เม้น และไรท์ก็จะได้รู้ว่าตอนนี้มีคนอ่านฟิคของไรท์อยู่บ้างอะไรบ้าง และมันจะทำให้ไรท์มีกำลังใจแต่งต่อค่ะ

อาจจะมีบางช่วงที่ไรท์หายตัวไป ไม่มาอัพซักที ขอไรท์เช็คเรตติ้งแปปนึงนะคะ ไรท์ขอ 50+ คอมเม้นต์ (คงไม่มากไปหรอกเนอะ~ ) แล้วจะรีบมาต่อให้อย่างเร่งด่วน และก็เพราะไรท์จะต้องไปเรียนที่ต่างประเทศ ช่วงนี้ก็เลยต้องเตรียมตัว เตรียมเอกสารวีซ่า เลยอาจจะยุ่งๆ

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณรีดเดอร์ที่อ่านคำบ่นแสนย๊าวว ยาว ของไรท์จนหมดนะคะ ขอขอบคุณทุกคนที่แวะมาคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ ไรท์สัญญาว่าจะแต่งทุกตอนให้ดีที่สุดนะคะ แล้วเจอกัน อีก 50 % ค่ะ

“สัญญาต้องเป็นสัญญา”

รัก♥

SmoothKris
 

♥ VOTE+COMMENT เป็นกำลังใจ ^ ^

โหวต >>  

Add FAV. >> 

ขอบคุณธีมสวยๆจาก : :)Shalunla

  :)  Shalunla