{Fic NUEST} MinRen [To secretly love]

REN’s Talk

คุณเคยแอบรักใครมั้ย? รักในแบบที่ไม่คิดว่าจะรักใครได้มากมายขนาดนี้ แคร์ไปหมดทุกอย่าง กลัวเขาจะเกลียดเอา ถ้าเกิดว่าเขารู้ว่าเรารักเขา มันเป็นสิ่งที่ผมกลัว...

“อ้าวเร็น!!! ยังไม่กลับอีกเหรอ พี่ก็นึกว่าเรากลับไปแล้ว” พี่มินฮยอน... เป็นพี่ที่บังเอิญได้มาเป็นรูมเมทของผมเราอยู่หอพักของมหา’ลัยกันครับ เป็นคนที่ผมแอบรัก แอบรักมาตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว

“อ่อ... พอดีว่าผมรอเพื่อนน่ะครับ”

“เหรอ... พี่กำลังจะกลับหอแล้ว ให้พี่รอเป็นเพื่อนมั้ย?”

“ไม่เป็นไรครับ”

“นี่ก็มืดแล้ว เดี๋ยวไปกับพี่สิ เราต้องเดินไปนี่นา พี่เอารถมอร์ไซด์มา” พี่มินฮยอนชี้ไปที่รถมอร์ไซด์คันใหญ่ของเขา เวลาพี่มินฮยอนขี่มันนะ เท่จนใครๆ ก็ต้องมองตามเลยล่ะ

“งั้นไปกันเลยก็ได้ครับพี่”

“แล้วเพื่อนล่ะ?”

“เดี๋ยวผมแชทไปบอก” พี่มินฮยอนพยักหน้าก่อนที่จะเดินไปที่รถ ผมทำเป็นยกโทรศัพท์ขึ้นมา ถูไปถูมา เสร็จก็เดินตามพี่มินฮยอนไป

“พี่หิวอะ แวะกินข้าวก่อนได้มั้ย?” พี่มินฮยอนหันมาคุยกับผมตอนที่ผมขึ้นไปซ่อนท้ายพี่มินฮยอนเรียบร้อยแล้ว

“ครับ ผมก็หิวเหมือนกัน” ผมพูดยิ้มๆ ว้าว... ดีแล้วที่คิดแอบมาดักรอพี่มินฮยอนแบบนี้ ได้ไปกินข้าวกับพี่มินฮยอนด้วย ดีสุดๆ ไปเลย

ไม่นานพี่มินฮยอนก็ขี่มอร์ไซด์พาผมไปจดอยู่ร้านอาหารข้างทางธรรมดาๆ แต่ผมมีความรู้สึกว่าอาหารมันต้องอร่อยกว่าภัตคารที่พ่อกับแม่ชอบพาไปกินเป็นไหนๆ

“คุณหนูเร็นจะกินได้มั้ยเนี้ย” พี่มินฮยอนพูดแซวผม เมื่อพอจะรู้ว่าครอบครัวผมเป็นยังไง

“อย่าแซวผมสิครับ ผมก็คนธรรมดาแหละ กินได้หมด”

“ครับๆ งั้นเดี๋ยวพี่สั่งเผื่อเราเลยแล้วกันนะ” พูดจบพี่มินฮยอนก็เดินไปสั่งอาหาร

“ไอ้มิน!!! มึงหนีมาก่อนได้ไงวะ... ว้าว... น่ารัก” อยู่ๆ ก็มีใครไม่รู้มาทักพี่มินฮยอนที่กำลังจะเดินกลับมาที่โต๊ะหลังจากที่สั่งอาหารเสร็จ

“เดี๋ยวตบหัวทิ้ม อย่ามายุ่งกับน้องกูไอ้แบค” พี่มินฮยอนเข้ามานั่งข้างผม

“กูสิต้องตบหัวมึงไอ่มิน นัดดื่มกันนะวันนี้ หนีมาเฉย นี่พอดีเห็นรถมึงนะเลยจอดรถลงมาตามมึง”

“เออๆ เร็น... นี่เพื่อนพี่ชื่อแบคโฮ อย่าไปยุ่งกับมันดีที่สุด ไอ้นี้เจ้าชู้ไก่แจ้” พี่มินฮยอนจัดการแนะนำให้ผมรู้จักกับเพื่อนพี่มินฮยอน

“ไอ้มิน... มึงนี้มัน... เดี๋ยวๆเถอะๆ ว่าแต่... น้องเร็นเป็นเด็กปีหนึ่งเหรอครับ” พี่แบคโฮหันมาคุยกับผมแทน

“ครับ” ผมพูด ไม่อยากจะสบตาเลย มองหน้าผมแปลกๆ น่าอึดอัด ผมเลยหันไปมองทางอื่น

“มึงมากับใคร? อารอน?” พี่มินฮยอนพูด

“อืมมมมมม นั่งหน้าบูดเป็นตูดอยู่ที่รถ” พี่แบคโฮพูดถึงใครซักคน ชื่อคุ้นจัง

“ถ้าจะทะเลาะกันทุกวันแบบนั้นก็เลิกกกกกก กันไปเถอะว่ะ มึงกับอารอนน่ะ” อ่อ... พี่คนที่ชื่ออารอนคงเป็นแฟนพี่แบคโฮคนนี้สินะ ดูซิ นี่ขนาดแฟนนั่งรออยู่ในรถยังจะมามองหน้าผมแบบนี้อีก น่ากลัวชะมัด

“เลิกแหละ กำลังจะโสด” พี่แบคโฮพูด เหมือนจะบอกผมกลายๆ

“แต่ตอนนี้ยังไม่เลิก ไม่โสดเชิญกลับไปง้องอนแฟนมึงได้แล้ว ไปเลย วันนี้กูขอบาย พรุ่งนี้ก็มีเทสย่อย” พี่มินฮยอนพูดแล้วผลักไหล่พี่แบคโฮ

“หึ... หมาหวงก้างรึป่าวมึงน่ะ”

“กูไม่อยากให้น้องกูไปยุ่งกับคนอย่างมึง ไอ้แบค กูไม่คิดอะไรแบบนั้นกับน้องเค้าหรอก ไปเลยไป เดี๋ยวกูเรียกอารอนลงมานะ”

“เออๆๆๆ ไปก็ได้” พูดจบพี่แบคโฮก็ลุกขึ้น “พี่ไปแล้วนะครับน้องเร็น” พูดจบก็เดินไป

“แบดบอยจริงๆ เพื่อนพี่ อย่าไปยุ่งกับมันนะ” พี่มินฮยอนหันมาคุยกับผม

“แล้วพี่มินฮยอนล่ะครับ มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วเหรอ” โอ้ย... ผมถามบ้าอะไรออกไป ไม่อยากฟังคำตอบเลยให้ตายสิ

“พี่เหรอ... เรื่อยๆ นะ อยู่แบบนี้สบายแล้ว”

“นี่แหละครับที่เค้าเรียกว่าเจ้าชู้ตัวพ่อ” พี่มินฮยอนไม่พูดอะไร ทำแค่ยักไหล่ให้ผม ดูดีอีกแล้ว ทำไมนะ ทำอะไรก็ดูดีไปหมด ไม่แปลกหรอกที่ใครต่อใครต่างก็ชอบพี่มินฮยอน ผมที่ได้เห็นมุมต่างๆ ของพี่มินฮยอน ตอนเพิ่งตื่น ตอนก่อนนอน ตอนผมยุ่ง ตอนตาบวม ผมยังว่าดูหล่อเลย ไม่อยากให้ใครได้มาเห็นแบบผมเลย ผมอยากเก็บไว้ดูคนเดียว เฮ้ออออ ผมเพ้ออะไรอีกแล้วเนี้ย...

“ไอ่เร็น!!! ตามหาตั้งนาน งานเสร็จยัง” เจอาร์ เพื่อนรักและยังเป็นเพื่อนร่วมคณะของผมเข้ามาทักขณะที่ผมกำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหารของคณะ

“ตามหากูทำไม โทรมาสิ” ผมชี้ไปที่โทรศัพท์มือถือ

“ลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ ขี้เกียจไปเอา ว่าแต่งานอะเสร็จยัง”

“เสร็จแล้วสิ รอส่วนของมึงก็ส่งได้เลย”

“พี่อารอน...” อยู่ๆ เจอาร์เพื่อนผมก็พูดออกมาเพ้อๆ อารอน... อารอนอีกแล้วชื่อนี้โหลจริงๆ จังๆ ผมหันไปมองตามสายตาเพื่อน โอ๊!!! นั้นพี่แบคโฮนี่นา ผมรีบหันหน้ากลับ “มากับไอ้พี่แบคโฮ...”

“มึงรู้จักพี่แบคโฮเหรอ”

“รู้สิ ก็แฟนพี่อารอนพี่รหัสกูไง ว่าแต่มึงแหละรู้จักเหรอ?”

“อืม... บังเอิญเจอเมื่อวันก่อน เป็นเพื่อนพี่มินฮยอน”

“กูแม่ง... โคตรเกลียดเลย”

“ไปเกลียดเค้าทำไม? เค้าทำอะไรให้มึง”

“ไม่ได้ทำให้กูหรอก ทำให้พี่อารอน” มาถึงตอนนี้ผมคิดว่าเข้าใจนะว่าเพื่อนของผมคิดอะไรอยู่ เจอาร์มันคงแอบรักพี่อารอน เหมือนที่ผมแอบรักพี่มินฮยอนสินะ

จะว่าไปแล้ว... ระหว่างผมที่แอบรักคนที่เจ้าชู้จนไม่มีแฟนแบบพี่มินฮยอน กับเจอาร์ที่แอบรักพี่อารอนที่มีแฟนแล้ว อันไหนจะเจ็บปวดกว่ากันนะ

“มึงชอบพี่อารอนเหรอ” ผมถามคำถามแทงใจเพื่อนเมื่อพี่อารอนกับพี่แบคโฮเดินผ่านกันไปแล้ว โดยที่พี่แบคโฮไม่ทันสังเกตุเห็นผมเข้า

“เออ!!”

“เดี๋ยวเค้าก็เลิกกันแล้ว ได้ยินพี่มินฮยอนพูด”

“กี่ครั้งแล้ว ไอ่พี่แบคโฮแม่งเจ้าชู้ ไม่ต่างจากเพื่อนเค้าหรอก พี่มินฮยอนน่ะ เจ้าชู้เหมือนกันแหละ”

“เอ๊า!! พี่มินฮยอนเกี่ยวไรวะ”

“ก็ถ้าเป็นเพื่อนกันจริงก็เกี่ยวสิ แก็งค์นี้ขึ้นชื่อ มึงระวังอกหักตั้งแต่ยังไม่บอกรัก”

“กูไม่บอกหรอก... ถึงอกหักก็ช่าง”

“โอ้ยยยยยยย เบื่อความรักอันแสนจะประเสริฐของคุณหนูเร็น”

“ปากมาก ไม่น่าบอกมึงเลยยยยย”

“กูไม่ไปบอกพี่มินฮยอน หรือใครหน้าไหนหรอกน่าว่ามึงแอบรักพี่มินฮยอนอะ”

“กูรู้ว่ามึงไม่บอก แต่ที่มาล้อกูอยู่เนี้ย สนุกเหรอ”

“ไม่สนุก แต่กูไม่ยอมเจ็บคนเดียวเว้ย” เจอาร์ยิ้มลอยหน้าลอยตาใส่ผม

เจอาร์เป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่อยู่ ม.ต้นแล้วครับเราสนิทกันมาก จนคนอื่นมองว่าเราเป็นแฟนกัน ถ้ามองเผินๆ นะ แต่ถ้าใครได้มารู้จักก็จะรู้เลยว่ามันเป็นไปไม่ได้แน่ๆ เจอาร์ไม่เคยมองผมแบบที่ใครๆ มอง มันเลยทำให้ผมรู้สึกสนิทใจที่จะคบกับเจอาร์


ติดตามพูดคุยกับไรท์เตอร์ได้ที่ทวิตเตอร์นี้ได้เลยค่ะ @RedCherryBoy_ อาจจะมีบางเนื้อหาที่ต้องเอาไปลงในทวิตเตอร์นะคะ