SF : HBDพี่โตโน่

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ไม่ชอบกด [X] ออกไปซะ เพราะเรื่องนี้มันออกแนวYaoi ถ้ามีคนมาด่า แม่จะเจี๋อนทิ้ง!!!

เนื้อเรื่อง

    "เฮ้อ!~" การถอนหายใจครั้งที่10ในรอบวันของร่างสูง ที่นอนรอบแอบมอง

นาฬิกาอย่างเหนื่อยใจ


     "ทำไมยังไม่กลับมากันอีกว่ะ วันเกิดกูแท้ๆ" เสียงแหบๆ เอ่ยออกมาอย่าง

น้อยใจ ทั้งที่วันนี้เป็นวันเกิดของเขาแต่กลับไม่มีใครโผล่มาให้เห็นเลยแม้แต่

น้องสาวแท้ๆ หรือน้องชายคนสนิท ทั้งที่ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะ1ทุ่มเศษแล้ว


    "วันนี้ไอ้ริทไม่มีงานนี่หว่าหายหัวไปไหนของมันว่ะ!" ก่อนที่จะได้ทำอะไรก็

มีเสียงกดกริ่งดังขึ้นเสียก่อน ร่างสูงเดินออกไปเปิดประตูอย่างหัวเสีย


   "มีอะ..ไร" ร่างสูงลดเสียงลงด้วยความตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ไอซ์ที่อุ้ม

ร่างเล็กๆของริทอยู่



    "พี่โน่เปิดประตููเร็ว พี่ริทมันจะตายอยู่แล้วเนี่ย!!" ร่างสูงทำตามคำแนะของ

น้องชายวัย15อย่างว่าง่าย

    "เกิดอะไรขึ้งว่ะไอ้ไอซ์" ร่างสูงถามขึ้นหลังจากที่นักเรียนม.4ตัวสูงวางร่าง

เล็กลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว


    "พี่ริทอ่ะดิ พี่ตากฝนที่ไหนมาก็ไม่รู้ เออ! เดี๋ยวผมไปหายาก่อนนะ เดี๋ยวฝาก

เช็ดตัวพี่ริทด้วย"
 

    "เออๆ" ร่างสูงรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและกะละมัง

ใบเล็กไปรองนํ้า โดยที่ไม่ได้สังเกตุว่าทั้งสองที่อยู่บนเตียงกำลังกระซิบกะ

ซาบอะไรกันอยู่


     "โอเคนะไอซ์แล้วรับๆมาล่ะ" ร่างเล็กพูดขึ้นเบาๆ พร้อมทำมือไล่น้องชาย

ก่อนจะล้มตัวลงนอนในท่าเดิม ก่อนที่ร่างสูงจะเดินกลับมา
 
     "ไอซ์กูว่ายาในตู้แมร่งหมดแล้วว่ะมึงคงต้องออกไปซื้อร้านยาแล้วล่ะ"

เสียงแหบๆของพี่ใหญ่ พูดขึ้น


    "ครับๆ แล้วผมจะรีบไปรีบมา" ประโยคนี่ไม่ทราบว่าไอซ์พูดให้ร่างสูงที่ยืน

ถือกะละมังอยู่หรือว่าร่างเล็กที่นอนอยุ่บนเตียงกันแน่ ก่อนจะตะเป๊ะแล้วเดิน

ออกไป

    "ไปทำอีท่าไหนมาว่ะ" ร่างสูงพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะลงมือเกะเสื้อของร่าง

เล็กที่นอนอยู่บนเตียง ร่างเล็กที่ไม่คุ้นกับสัมพัทธ์ทำให้หน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้

ชัดแต่ก็ไม่กล้าขยับเพราะกลัวว่าร่างสูงจะรู้ตัวว่าเขาแกล้งไม่สบาย ผ้าเปียก

หมาดๆ สัมพัทธ์ลงบนผิวสีขาวเีนียนดุดผิวเด็กของร่างเล็ก ทำเอาร่างเล็กส่ง

เสียงครางออกมาเบาๆ ทำเอาร่างสูงหน้าขึ้นสี และพยามเช็ดให้รวดเร็วขึ้น แต่

ก็ทำให้ร่างเล็กแววตาเบิกโผล่งพร้อมส่งเสียงร้องออกมา


   "จะ...เจ็บ มากไหมริท"o*o ร่างสูงส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

   "จะ!..เจ็บสิครับ.."ร่างเล็กเปลี่ยนเสียงที่จะตะคอกให้อ่อนลงกลายเป็นเสียง

ที่เหมือนคนไม่สบายแทน

   "ระ..ริท..เช็ดตัวเอง..ดะ..ได้ไหม"-///-

   "มะ..มือ..มะ..ไม่ค่อยมีแรงเลยครับ..ช่วยเช็ดหน่ยได้ไหม"-///- ร่างเล็กเอ่ย

ตามที่ได้นัดกับน้องชายตัวสูงไว้ 'ไอซ์มันไปเค้กถึงไหมว่ะ อายจะตายอยู่แล้ว

เนี่ย!!'ร่างเล็กสบทในใจ ร่างสูงใช้ผ้าเปียกหมาดๆ เช็ดไปตามตัวของร่างเล็ก

เล็ก จนมาถึงใบหน้า ทั้งสองสบสายตามองกัน จนร่างสูงเผลอเลื่อนหน้าลงมา

ใกล้
                            'ปัง!! ปุ้ง!!'

     "สุขสันต์วันเกิด.."ทั้งสามเสียงที่ประสานกันลดระดับเสียงลง

ทำให้ทั้งสองที่อยู่บนเตียงพละออกจากกันอย่างเสียไม่ได้

    "เกดว่าเรามาขัดจังหวะอะไรซักอย่างนะเนี่ย.." =V= สาวผิวสีเข้มเอ่ยขึ้น

พร้อมยิ้มเจื่อนๆ

    "นะ..นั่นสิค่ะ"สาวร่างบางออกความเห็นร่วมด้วย ชายหนุ่มร่างบางรีบวิ่งเอา

เสื้อมาใส่ด้วยความอาย

   "เอ่อ...ผมว่าเราฉลองกันเหอะ!" เด็กหนุ่มพูดเพื่อทำลายบรรยากาติมาคุนี่

เสีย ก่อนจะเอาเค้กก้อนโตส่งให้พี่ชายสุดที่รัก

  "พี่โตโน่สุขสันต์วันเกิดนะครับ" ^-^

  "เมื่อกี้..แผนเซอร์ไพร์วันเิกิดพี่หรอ.." ร่างสูงที่ทำหน้าเอ่อๆกล่าว

  "คะ..ครับ..เหะๆ รู้สึกว่าจะไม่ค่อยเวิร์ก" ไอซ์พูดพร้อมยิ้มเจื่อนๆ

  "ขอบใจมากไอ้น้อง" พี่ชายตัวสูงพูดพร้อมเข้าไปปาร์ตี้กับคนอื่นๆ

  "ตกลง..แผนนี้มันดีหรือเปล่าเนี่ย..แต่ช่างเหอะ! พี่ชายมีความสุขน้องคนนี้ก็พอใจแล้ว"

ไอซ์บ่นกันตัวเองพร้องเดินไปสนุกกับงานเลี้ยงต่อ