Fic Kuroshisuji How Long??(WillxGrell)

ข้อมูลเบื้องต้น

ทั้งๆที่ใกล้กันแค่นี้...แต่กลับห่างไกลกันเหลือเกิน

เนื้อเรื่อง

....คำถามที่คงไม่มีวันได้รู้คำตอบ

           “เซบาสจางงงง ฉันมาแล้วน้า”เสียงใสอย่างเป็นเอกลักษณ์ของยมทูตสาว? ทำให้ซาตานหนุ่มถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนที่จะหันมาพูดกับร่างบางด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ทำตัวได้น่ารำคาญเหมือนเคยเลยนะครับ คุณเกรล”น้ำเสียงเย็นชาจากชายหนุ่มรูปงามไม่อาจจะหยุดยั้งความหน้าด้าน หน้าทนของสาว??ผมแดงได้ หล่อนยังคงทำท่าระริ้กระรี้อย่างเคย จนชายหนุ่มปีศาจถอนหายใจอย่างยอมแพ้ไปเอง

“แหมๆ เซบาสจังล่ะก็ เย็นชาจังเลยยย”ยมทูตชุดแดงฉีกยิ้มกว้าง ก่อนที่จะจิ้มอกแกร่งอย่างขวยเขิน

“หนีงานออกมาแบบนี้ หัวหน้าคุณไม่ว่าเหรอครับ”น้ำเสียงเหนื่อยหน่ายถูกเปร่งออกมาตามมารยาท ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยอยากเจอเท่าไหร่ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่อยากยอมรับว่าแอบคิดถึงสาวยมทูตคนนี้อยู่เหมือนกัน...แต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้นล่ะ!!

“เซบาสจังอ่ะ อย่าพูดถึงคนอื่นสิ”

“...”

“ไม่เจอกันตั้งนาน คิดถึงจังเลยน้า มามะ ขอจุ๊บให้หายคิดถึงหน่อยเถอะ”

ยังไม่ทันที่ริมฝีปากบางจะได้แตะแก้มร่างสูงโปร่ง ก็มีอะไรบางอย่างมากางกั้นระหว่างทั้ง 2 เสียก่อน

ฟึบ!!

“อะไรกั...อ่ะ วิลนั่นเอง คิดถึงฉันล่ะสิ ถึงได้ตามมาถึงนี่ คิกๆ”ร่างบอบบางหัวเราะเบาๆก่อนที่จะร้องโอดครวญในความใจร้ายของร่างสูง“แต่ว่าโหดร้ายจังเลยน้า เคียวนั่นน่ะมันอันตรายมากเลย มันเกือบจะข่วนหน้าฉันแล้วด้วย”

“ถ้าคุณไม่หนีงานมา ผมก็คงไม่ตามมาถึงนี่หรอกครับ”เขาพูดเสียงเรียบก่อนที่จะปรายตามองใครอีกคนด้วยสายตาเหยียดๆ“ที่ๆมีแต่ปีศาจแบบนี้น่ะ ผมเองก็ไม่ได้อยากจะมานักหรอก”

“เฮ้อ วิลเนี่ย นิสัยไม่ดีเลยจริงๆสิน่า”ร่างบอบบางบ่นออกมาอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก โดยที่ไม่รู้เลยว่าถ้อยคำที่ไม่จริงจังนั้นจะกระทบใจคนฟังมากมายแค่ไหน

“ไม่ว่าคุณจะคิดยังไงก็ช่าง แต่กรุณากลับไปทำงานด้วยครับ”

“เชอะ วิลนี่นะ น่าเบื่อชะมัดเลย”

...น่าเบื่อชะมัดเลย

“ไม่เอาหรอก ฉันอยู่กับเซบาสจังยังสนุกกว่าซะอีก”

...อยู่กับเซบาสจังสนุกกว่า

“เพราะฉะนั้น วิลน่ะ...”

หมับ!!

“คุณต้องกลับไปกับผม”

“เฮ้!! อะไรกันน่ะ ไม่ยุติธรรมเลย!! เซบาสจางงงง”

พลั่ก!!

“อะไรกัน ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้ล่ะ?”

ไม่ชอบ...ที่คนตรงหน้ามองคนอื่นมากกว่าเขา

ไม่ชอบ...ที่คนตรงหน้าให้ความสำคัญกับคนอื่นเหนือเขา

ไม่ชอบ...ที่คนตรงหน้าจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว

...ไม่ชอบเลย

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขามีร่างบอบบางมาวนเวียนอยู่รอบตัว แล้วเมื่อไหร่กันที่ความสนใจในตัวเขาของร่างบางเริ่มหดหายไป

‘แว่นตาน่ะ...ดูแลมันดีๆหน่อยนะ’

คงจะเป็นคำพูดนั้นล่ะมั้ง ที่ทำให้เขาไม่สามารถหลุดออกจากบ่วงพันธนาการอันแน่นหนานี้ได้

เธอได้แต่เฝ้ามองเขา..

...เขาผู้เย็นชา

...เขาผู้สง่างาม

...เขาผู้เป็นรักแรก

‘นี่วิล เคยรักฉันรึเปล่า?’

‘คนอย่างผมน่ะ ไม่มีวันคิดอะไรแบบนั้นกับคุณหรอกครับ’

            ‘วิลเนี่ย...ใจร้ายจังเลยน้า’

            ใจร้าย ทั้งๆที่ฉันรักนายมากขนาดนี้เลยแท้ๆ

            ....อีกไกลแค่ไหนกัน กว่าฉันจะเข้าใกล้หัวใจของนายได้????